କାକତୁଆ ଝିଲି: ଶ୍ରୀ ଜଗନ୍ନାଥ ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କର ପ୍ରିୟ ଭୋଗଦ୍ରଵ୍ୟର ଅମୂଲ୍ୟ ରତ୍ନ

ଓଡ଼ିଶାର ପଵିତ୍ର ଭୂମି ପୁରୀରେ ଅଵସ୍ଥିତ ଶ୍ରୀ ଜଗନ୍ନାଥ ମନ୍ଦିର ଵିଶ୍ୱର ଅନ୍ୟତମ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ତୀର୍ଥସ୍ଥାନ। ଏହି ମନ୍ଦିରର ମହାପ୍ରସାଦ ଵିଶ୍ୱଵିଖ୍ୟାତ, ଯାହା ଭକ୍ତମାନଙ୍କ ପାଇଁ କେଵଳ ଭୋଜନ ନୁହେଁ, ଵରଂ ପ୍ରଭୁଙ୍କର କୃପାର ପ୍ରତୀକ। ମହାପ୍ରସାଦର ଵିଵିଧ ଭୋଗଦ୍ରଵ୍ୟ ମଧ୍ୟରେ କାକତୁଆ ଝିଲିର ଏକ ଵିଶେଷ ସ୍ଥାନ ରହିଛି। ଏହା ଶ୍ରୀ ଜଗନ୍ନାଥ ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କର ପ୍ରିୟ ଭୋଗଦ୍ରଵ୍ୟାଦି ମଧ୍ୟରେ ଅନ୍ୟତମ। କାକତୁଆ ଝିଲିର ନାମ ଶୁଣିଲେ ମନରେ ଏକ ମିଠା ସୁଗନ୍ଧ ଓ ସୁସ୍ଵାଦୁ ସ୍ମୃତି ଉଦୟ ହୁଏ। ଏହି ଝିଲି କେଵଳ ଏକ ମିଷ୍ଟାନ୍ନ ନୁହେଁ, ଵରଂ ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରର ସଂସ୍କୃତି, ଧର୍ମ ଓ ପରମ୍ପରାର ଅଵିଚ୍ଛେଦ୍ୟ ଅଂଶ। ଏହାର ପ୍ରସ୍ତୁତି, ସେଵା ଓ ଭକ୍ତି ସହ ଜଡ଼ିତ କାହାଣୀ ଅତ୍ୟନ୍ତ ରୋମାଞ୍ଚକର। 

କାକତୁଆ ଝିଲି ଶ୍ରୀ ଜଗନ୍ନାଥ ମନ୍ଦିରର ଛପନ ଭୋଗର ଏକ ଅଂଶ। ଝିଲି ଶବ୍ଦଟି ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ଏକ ପ୍ରକାରର ମିଷ୍ଟାନ୍ନକୁ ସୂଚିତ କରେ, ଯାହା ଗୁଡ଼ ପାଗରେ ଭିଜାଇ ତିଆରି ହୋଇଥାଏ। କାକତୁଆ ଝିଲିର ନାମ ଏହାର ଆକୃତିରୁ ଉଦ୍ଭଵ ହୋଇଛି। ଏହାର ଗୋଳାକାର ଓ ଘୂର୍ଣ୍ଣନଶୀଳ ଆକୃତି କାକତୁଆ ପକ୍ଷୀର ଚୁଞ୍ଚୁ ସଦୃଶ ଦେଖାଯାଏ, ତେଣୁ ଏହାକୁ କାକତୁଆ ଝିଲି କୁହାଯାଏ। ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରର ପରମ୍ପରା ଅନୁସାରେ, ଏହି ଝିଲି ଦୈନନ୍ଦିନ କୋଠଭୋଗ ଚୁଲିରେ ଵୈଷ୍ଣଵାଗ୍ନି ସଂଯୋଗ ହେଵା ପରେ ପ୍ରଥମେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଥାଏ। ଏହା ସକାଳଧୂପ ପନ୍ତିରେ ଲାଗିଥାଏ ଏଵଂ ପ୍ରତ୍ୟହ ଚାରିଟି କାକତୁଆ ଝିଲି ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଥାଏ। କାକତୁଆ ଝିଲି ମହାପ୍ରସାଦର ଏକ ଅଂଶ ଭାଵେ ଵିଦେଶୀ ଭକ୍ତମାନଙ୍କ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଏଵଂ ଏହା ରଥଯାତ୍ରା ସମୟରେ ଵିଶେଷ ଭାଵେ ଵଣ୍ଟନ ହୋଇଥାଏ।

ଝିଲିର ଵିଵିଧ ପ୍ରକାର ମଧ୍ୟରେ ସେଵତୀ ଝିଲି, ଛପନ ଝିଲି, ବଡ଼ ଝିଲି, ସାନ ଝିଲି ଆଦି ରହିଛି। କିନ୍ତୁ କାକତୁଆ ଝିଲିର ଵିଶେଷତ୍ୱ ଏହାର ଆକାର ଓ ସ୍ୱାଦରେ ସନ୍ନିହିତ। ଏହା ଅନ୍ୟ ଝିଲିଠାରୁ ଅଧିକ ଗୋଲାକାର ଓ ଘନ ହୋଇଥାଏ ଏଵଂ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଇଁ ଵିଶେଷ ଭାଵେ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଏ। ପ୍ରାଚୀନ କାଳରୁ ଏହି ଝିଲି ଶ୍ରୀ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ସହ ଜଡ଼ିତ। ସ୍କନ୍ଦ ପୁରାଣ ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଵୈଷ୍ଣଵ ଗ୍ରନ୍ଥଗୁଡ଼ିକରେ ମହାପ୍ରସାଦର ଉଲ୍ଲେଖ ରହିଛି ଏଵଂ ତହିଁରେ ଝିଲି ନହେଲେ ବି ଝିଲି ସଦୃଶ ମିଷ୍ଟାନ୍ନ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରିୟ ବୋଲି ଵର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇଛି।

କାକତୁଆ ଝିଲିର ପ୍ରସ୍ତୁତି ଏକ ଜଟିଳ ଓ ପଵିତ୍ର ପ୍ରକ୍ରିୟା। ଏହା ଅଗୋଳିଆ ବିରି (ଏକ ଵିଶେଷ ଧରଣର ଚାଉଳର ପିଠଉ)ରେ ତେଲୁଣି ପାତ୍ର ସାହାଯ୍ୟରେ ତିଆରି ହୋଇଥାଏ। ପ୍ରଥମେ ଏକ ନୂଆ କନା (ମାଟିର ପାତ୍ର)ରେ ବଟା ବିରିକୁ ରଖାଯାଏ। ଚୁଲିରେ ବସିଥିଵା ତେଲୁଣି (ପ୍ରାଚୀନ କାଳରେ ମାଟିର, ସଂପ୍ରତି ଲୁହାର କଡ଼େଇ)ରେ ଘିଅ ପକାଯାଏ। ଘିଅ ତାତିଵା ପରେ ବିରିକୁ ଝିଲି ସଦୃଶ ଘୂରାଇ ଘୂରାଇ ଛଣାଯାଏ। ଏହି ପ୍ରକ୍ରିୟାରେ ଅଗୋଳିଆ ବିରି ଗୋଳାକାର ହୋଇ ଝିଲିର ଆକୃତି ନେଇଥାଏ। ତା’ପରେ ଏହାକୁ ଗୁଡ଼ ପାଗରେ ଭିଜାଇ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଏ।

ଏହି କାର୍ଯ୍ୟରେ ବଡ଼ୁସୁଆର ଗୋଷ୍ଠୀର ପିଠା ସୁଆର (ସେଵକ) ଝିଲିକୁ ଛାଣିଵାର ଦାୟିତ୍ୱ ନିଅନ୍ତି। ପାଗୁଆ ସେଵକ ଗୁଡ଼ ପାଗରେ ଝିଲିକୁ ଭିଜାଇ ପନ୍ତିରେ ଲାଗିଵା ଉପଯୋଗୀ କରିଥାନ୍ତି। ଝିଲି ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଵା ପରେ ତାଡ଼ (ପଲମ)ରେ ତୋଳାବଡ଼ୁ ସେଵକ ସଜାଇ ରଖି ଛେକରେ ନେଇ ରତ୍ନସିଂହାସନ ତଳେ ପନ୍ତିରେ ପଡ଼ିଥିଵା ଥାଳିରେ ବାଢ଼ିଥାନ୍ତି। ଏହି ସମସ୍ତ ପ୍ରକ୍ରିୟା ଅତ୍ୟନ୍ତ ପଵିତ୍ରତା ସହ ସମ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥାଏ ଏଵଂ ସେଵକମାନେ ମନ୍ତ୍ର ଉଚ୍ଚାରଣ କରି ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଅର୍ପଣ କରନ୍ତି।

ଆଧୁନିକ କାଳରେ ମନ୍ଦିର ବାହାରେ କାକତୁଆ ଝିଲିର ପ୍ରସ୍ତୁତି ପ୍ରଣାଳୀ ଅନୁକରଣ ରେ ମଧ୍ୟ ଏ ଧରଣର ଝିଲି ତିଆରି ହେଉଛି, କିନ୍ତୁ ମନ୍ଦିର ମଧ୍ୟସ୍ଥ ମୂଳ ମହାପ୍ରସାଦର ସ୍ୱାଦ ଅପୂର୍ଵ। ପ୍ରସ୍ତୁତିରେ ଵ୍ୟଵହୃତ ଘିଅ ଓ ଗୁଡ଼ ପୁରୀର ସ୍ଥାନୀୟ ଉତ୍ପାଦ, ଯାହା ଏହାର ସୁଗନ୍ଧକୁ ଵଢ଼ାଇଥାଏ। ପ୍ରତି ଝିଲିର ଓଜନ ପ୍ରାୟ ୫୦୦ ଗ୍ରାମରୁ ଅଧିକ ହୋଇଥାଏ, ଯାହା ଏକାଧିକ ଭକ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ଯଥେଷ୍ଟ।

କାକତୁଆ ଝିଲି କେଵଳ ସକାଳଧୂପ ପନ୍ତିରେ ଲାଗିଥାଏ। ଏହା ଗଜପତି ମହାରାଜାଙ୍କ ସହ କେତେକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ସେଵକଙ୍କୁ ଖେଇ ପ୍ରାପ୍ୟ ସ୍ୱରୂପ ମିଳିଥାଏ। ମହାପ୍ରସାଦ ଭାବେ ଏହା ଆନନ୍ଦ ବଜାରରେ ବିକ୍ରି ହୋଇଥାଏ ଏଵଂ ଭକ୍ତମାନେ ଏହାକୁ କିଣି ଘରକୁ ନେଇଯାନ୍ତି। ରଥଯାତ୍ରା ସମୟରେ କାକତୁଆ ଝିଲିର ଚାହିଦା ବଢ଼ିଯାଏ। ଶ୍ରୀ ଜଗନ୍ନାଥ ସଂସ୍କୃତି ଓ ପର୍ଯ୍ୟଟନ ଵିଭାଗର ରିପୋର୍ଟ ଅନୁସାରେ, ଵାର୍ଷିକ ରଥଯାତ୍ରାରେ ଲକ୍ଷାଧିକ ଝିଲି ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଥାଏ, ଯାହା ଵିଶ୍ୱର ସର୍ଵଵୃହତ ଧାର୍ମିକ ଭୋଜନ ବଣ୍ଟନର ଉଦାହରଣ।

ସେଵକମାନଙ୍କର ଭୂମିକା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ। ପିଠା ସୁଆର, ପାଗୁଆ ଓ ତୋଳାଵଡ଼ୁ ସେଵକମାନେ ପୈତୃକ ପରମ୍ପରା ଅନୁସାରେ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟ କରନ୍ତି। ଏହା କେଵଳ ରୋଜଗାର ନୁହେଁ, ଵରଂ ଭକ୍ତିର ଅଂଶ। ଶ୍ରୀମନ୍ଦିରର ରୋଷଶାଳା ଵିଶ୍ୱର ସର୍ଵଵୃହତ ଏଵଂ ଏଠାରେ ହଜାର ହଜାର ସେଵକ କାର୍ଯ୍ୟ କରନ୍ତି।

କାକତୁଆ ଝିଲି ଶ୍ରୀ ଜଗନ୍ନାଥ ସଂସ୍କୃତିର ପ୍ରତୀକ। ଏହା ଵୈଷ୍ଣଵ ଧର୍ମର ସମାନତାର ଵାର୍ତ୍ତା ଵହନ କରେ, କାରଣ ମହାପ୍ରସାଦ ସମସ୍ତ ଜାତି ଓ ଧର୍ମର ଭକ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ଉନ୍ମୁକ୍ତ। ଲୋକଵିଶ୍ଵାସ ଅଛି, ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କ ସହ ଝିଲି ଖାଇ ମହା ଆନନ୍ଦ ଲାଭ କରନ୍ତି। ରଥଯାତ୍ରାରେ ଗୁଣ୍ଡିଚା ମନ୍ଦିରରେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ପୁଚରିଣା ଉତ୍ସଵରେ ଝିଲିର ଵିଶେଷ ଭୂମିକା ରହିଛି।

ଆଧୁନିକ କାଳରେ କାକତୁଆ ଝିଲି ଓଡ଼ିଶାର ପର୍ଯ୍ୟଟନକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରୁଛି। ଅନଲାଇନ ପ୍ଲାଟଫର୍ମଗୁଡ଼ିକରେ ଏହାର ରେସିପି ଶେୟାର ହେଉଛି, କିନ୍ତୁ ମୂଳ ସ୍ୱାଦ ମନ୍ଦିରରେ ହିଁ ମିଳିପାରିଵ । ଏହା ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକର ମଧ୍ୟ, କାରଣ ଘିଅ ଓ ଗୁଡ଼ରେ ପୁଷ୍ଟିକର ଗୁଣ ରହିଛି।

କାକତୁଆ ଝିଲି କେଵଳ ଏକ ମିଷ୍ଟାନ୍ନ ନୁହେଁ, ଵରଂ ଶ୍ରୀ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କର କୃପାର ପ୍ରତୀକ। ଏହାର ସୁସ୍ୱାଦୁ ସ୍ୱାଦ ଓ ପଵିତ୍ର ପ୍ରସ୍ତୁତି ଭକ୍ତମାନଙ୍କୁ ଆକର୍ଷିତ କରେ। ପରମ୍ପରାର ଏହି ରତ୍ନ ଯୁଗ ଯୁଗ ଧରି ଓଡ଼ିଶାର ଗୌରଵ ଵଢ଼ାଇଵ। ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ !

—ତଥ୍ୟ ଉତ୍ସ

୧. ଶ୍ରୀ ଜଗନ୍ନାଥ ମନ୍ଦିରର ଅଫିସିଆଲ ଓ୍ୱେଵସାଇଟ (shreejagannatha.in) ଏଵଂ ମହାପ୍ରସାଦ ଵିଵରଣୀ ଵିଭାଗ।  

୨. ଓଡ଼ିଶା ଟୁରିଜମ ପୋର୍ଟାଲ (odishatourism.gov.in) ରଥଯାତ୍ରା ଓ ମହାପ୍ରସାଦ ସମ୍ଵନ୍ଧୀୟ ରିପୋର୍ଟ।  

୩. ଶ୍ରୀ ଜଗନ୍ନାଥ ସଂସ୍କୃତି ଓ ପର୍ଯ୍ୟଟନ ଵିଭାଗର ଵାର୍ଷିକ ରିପୋର୍ଟ ଏଵଂ ଫୁଡ ଵ୍ଲଗଗୁଡ଼ିକରୁ କାଛି ତଥ୍ୟ ନିଆଯାଇଛି 

ମୋଦି ଓ ବିଜେପିକୁ କିଛି ଲୋକ ଅଯଥା ଘୃଣା କାହିଁକି କରନ୍ତି ?

ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧରେ କେହି ମଧ୍ୟ ନିରପେକ୍ଷ ରହି ପାରିନଥିଲେ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ କୌଣସି ନା କୌଣସି ପକ୍ଷରେ ରହିଵାକୁ ହୋଇଥିଲା । ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧରେ ପ୍ରାୟ ସମସ୍ତ ପ୍ରମୁଖ ଚରିତ୍ରଙ୍କୁ କୌରଵ କିମ୍ବା ପାଣ୍ଡଵ ପକ୍ଷରେ ରହିଵାକୁ ହୋଇଥିଲା, କାରଣ ଏହି ଯୁଦ୍ଧ ନୈତିକ, ରାଜନୈତିକ ଓ ପାରିଵାରିକ ସମ୍ପର୍କର ଏକ ଜଟିଳ ଜାଲ ଥିଲା। ତଥାପି କେହି କେହି କୁହନ୍ତି ବଳରାମ ଓ ଵିଦୁର ନିରପେକ୍ଷ ଥିଲେ । ଵିଦୁରଙ୍କୁ ନିରପେକ୍ଷ କହିଵା ଠିକ୍ ନୁହେଁ କାରଣ ତାଙ୍କର ପକ୍ଷ ସବୁବେଳେ ଧର୍ମ ସହିତ ଥିଲା ଏଵଂ ସେ ଧର୍ମରାଜଙ୍କ ଅଵତାର ଥିଲେ । ଏ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଯେହେତୁ ସ୍ଵୟଂ ଭଗଵାନ ପାଣ୍ଡଵଙ୍କ ପକ୍ଷରେ ଥିଲେ ତେଣୁ ଧର୍ମ ମଧ୍ୟ ପାଣ୍ଡଵଙ୍କ ସହିତ ଥିଲା । ବଳରାମଙ୍କ କଥା ଭିନ୍ନ,ସେ ଯୁଦ୍ଧ ଚାହୁଁନଥିଲେ ତେଣୁ ତୀର୍ଥ କରିଯିଵା ବାହାନାରେ ଦୂରେଇ ଯାଇଥିଲେ ।‌ ଆଜିର ଭାରତରେ ମଧ୍ୟ ଦୁଇଗୋଟି ପକ୍ଷ ରହିଛି ତନ୍ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏକୁ ସମର୍ଥନ କରିଵାକୁ ହିଁ ହେଵ । ଗୋଟିଏ ପକ୍ଷରେ ଅଛି ଜାତୀୟତାଵାଦୀ ଧର୍ମରକ୍ଷକ ଗୋଷ୍ଠୀ ଆଉ ଗୋଟିଏ ପକ୍ଷରେ ଭାରତ ଵିରୋଧି ସନାତନଧର୍ମ ଵିରୋଧି ପଠାଣ ତୁଷ୍ଟିକରଣ ଗୋଷ୍ଠୀ । ଏ କଳିଯୁଗରେ କିଏ ପାଣ୍ଡଵ କିଏ କୌରଵ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜଳଜଳ ହୋଇ ଦିଶୁଛି । ତମେ ବଳରାମଙ୍କ ଭଳି ରାଜନୈତିକ ନାସ୍ତିକ ହୋଇ ନିଜକୁ ନିର୍ଦଳୀୟ ଘୋଷଣା କରୁଛ ପୁଣି ଯୋଉ ଦଳଟି ଦେଶ ପାଇଁ ହିତକର କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଛି କେଵଳ ତାକୁ ହିଁ ସମାଲୋଚନା କରୁଛ ଅର୍ଥ ତମେ ନିଜର ଅଜାଣତରେ କୌରଵଙ୍କର ସମର୍ଥକ ହୋଇଯାଇଛ । ବଳରାମ, କର୍ଣ୍ଣଙ୍କ ପରି ମହାଭାରତର ପାତ୍ର ମଧ୍ୟ ଧର୍ମ ଅଧର୍ମ ମଧ୍ୟରେ ଦ୍ଵନ୍ଦରେ ପଡ଼ିଯାଇଥିଲେ ଏଵଂ ଶିଷ୍ୟ ଓ ବନ୍ଧୁ ଦୁର୍ଯୋଧନକୁ ମହତ୍ତ୍ୱ ଦେଇଥିଲେ । ଫଳ କ’ଣ ହେଲା ? ବଳରାମଙ୍କୁ ଆଜି ବି ଥୋକେ ଯୁଦ୍ଧ ଭୀରୁ ଭାବୁଛନ୍ତି ଆଉ କର୍ଣ୍ଣକୁ ‌ ହତଭାଗା । 

କାହାକୁ ସମର୍ଥନ କର କି ନକର ଧର୍ମ ଓ ସତ୍ୟକୁ ସଦା ସର୍ଵଦା ସମର୍ଥନ କର । ଆଜି ସତ୍ୟ ଧର୍ମ ଯାହା ସହିତ ଅଛି ଭାରତର ସଂଖ୍ୟାଧିକ ସନାତନୀ ସେହି ସରକାରକୁ ତିନି ତିନି ଧର ଜିତାଇ ଦେଇଛନ୍ତି । ଏ ଦେଶର ଜନତା ଏବେ ଜାଗି ସାରିଛି ଏ ଦେଶର ଜନତା ଦେଶଭକ୍ତ, ଦେଶପ୍ରେମୀ ବୋଲି ଏମିତି ଏକ ସରକାର ଗଢ଼ିଛି । 

ଭାରତରେ ଏମିତି ଅନେକ ଲୋକ ଅଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନେ ନିଜକୁ କୌଣସି ରାଜନୈତିକ ଦଳର ସମର୍ଥକ ନୁହନ୍ତି ବୋଲି ଦାବି କରନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ସେମାନଙ୍କର ଆଚରଣ ଓ କଥାଵାର୍ତ୍ତାରୁ ଜଣାପଡ଼େ ଯେ ସେମାନେ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟମୂଳକ ଭାବେ ବିଜେପିର ପ୍ରତ୍ୟେକ କାର୍ଯ୍ୟକୁ ଵିରୋଧ କରନ୍ତି, ଏପରିକି ସେହି ଦଳର ସମର୍ଥକମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଗାଳିଗୁଲଜ ଵା ଅପମାନ କରିଵାକୁ ପଛାନ୍ତି ନାହିଁ। ଏହି ମାନସିକତା ମନୋଵିଜ୍ଞାନର ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ଏକ ଜଟିଳ ଆଚରଣଗତ ପ୍ରଵୃତ୍ତି ଯାହାକୁ ବିପରୀତ ପକ୍ଷପାତ (Contrarian Bias) ଵା ବିରୋଧାତ୍ମକ ମାନସିକତା (Oppositional Mindset) ରୂପେ ପ୍ରତିପାଦିତ କରାଯାଇପାରେ। ଏହା ଏକ ପ୍ରକାରର ମନୋଵୈଜ୍ଞାନିକ ପକ୍ଷପାତ, ଯହିଁରେ ଜଣେ ଵ୍ୟକ୍ତି କୌଣସି ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଗୋଷ୍ଠୀ, ଵିଚାରଧାରା କିମ୍ବା ରାଜନୈତିକ ଦଳ ପ୍ରତି ସ୍ୱତଃସ୍ଫୂର୍ତ ଭାବେ ଅନେକ ସମୟରେ ଯୁକ୍ତି ଵା ତଥ୍ୟ ଉପରେ ଆଧାରିତ ଵିଶ୍ଲେଷଣ ବିନା ଵିରୋଧୀ ମନୋଭାବ ପୋଷଣ କରନ୍ତି। 

ଏହି ମାନସିକତାର ମୂଳରେ ଅନେକ ମନୋଵୈଜ୍ଞାନିକ ଓ ସାମାଜିକ କାରଣ ରହିପାରେ। ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ, କୌଣସି ଵ୍ୟକ୍ତି ବିଜେପି ଵା ତାଙ୍କ ସମର୍ଥକମାନଙ୍କ ସହ ଜଡ଼ିତ କୌଣସି ନକାରାତ୍ମକ ଅଭିଜ୍ଞତା ଵା ଘଟଣା ଯୋଗୁଁ ଆପଣା ମନରେ ଏକ ଭ୍ରମଧାରଣା ଗଢ଼ି ନେଇପାରନ୍ତି। ଏହା ସେମାନଙ୍କୁ ଦଳର ପ୍ରତ୍ୟେକ କାର୍ଯ୍ୟକୁ ସନ୍ଦେହରେ ଦେଖିଵାକୁ ବାଧ୍ୟ କରେ, ଏପରିକି ଯେଉଁ କାର୍ଯ୍ୟଗୁଡ଼ିକ ଉପକାରୀ ହୋଇପାରେ, ତାହାକୁ ମଧ୍ୟ ସେମାନେ ନକାରାତ୍ମକ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଦେଖନ୍ତି। ଏହା ଛଡ଼ା, ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମ ଵା ମିଡିଆର ପ୍ରଭାବ ମଧ୍ୟ ଏହି ମାନସିକତାକୁ ଉସକାଇ ଦେଇପାରେ। ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ, ଯଦି କୌଣସି ଵ୍ୟକ୍ତି ବାରମ୍ବାର ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଦଳ ଵିରୋଧୀ ଵିଷୟଵସ୍ତୁରେ ନିଜକୁ ଉନ୍ମୁକ୍ତ କରନ୍ତି, ତେବେ ତାଙ୍କ ମନରେ ଏକ ଏକପାଖିଆ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ଗଢ଼ି ଉଠିପାରେ। ଏହା ସେମାନଙ୍କୁ ସେହି ଦଳର ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟକୁ ସ୍ୱତଃସ୍ଫୂର୍ତ ଭାବେ ଵିରୋଧ କରିଵାକୁ ପ୍ରେରିତ କରେ। 

ମନୋଵିଜ୍ଞାନର ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ, ଏହା ଏକ ପ୍ରକାରର ଜ୍ଞାନାତ୍ମକ ଅସଙ୍ଗତି (Cognitive Dissonance) ସହ ଜଡ଼ିତ ହୋଇପାରେ। ଯେତେବେଳେ ଜଣେ ଵ୍ୟକ୍ତି ନିଜକୁ "ନିରପେକ୍ଷ" ବୋଲି ଦାବି କରନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ସେମାନଙ୍କର ଆଚରଣ ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଦଳ ଵିରୋଧୀ ପକ୍ଷପାତ ଦେଖାଏ, ତେବେ ଏହା ସେମାନଙ୍କ ମନରେ ଜ୍ଞାନାତ୍ମକ ଅସଙ୍ଗତି ସୃଷ୍ଟି କରେ। ଏହି ଅସଙ୍ଗତିକୁ ଦୂର କରିଵା ପାଇଁ ସେମାନେ ଆଵେଗମୂଳକ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା, ଯେପରି ଗାଳି ଵା ଅପମାନ, ମାଧ୍ୟମରେ ନିଜର ଵିରୋଧ ପ୍ରକାଶ କରନ୍ତି। ଏହା ସେମାନଙ୍କୁ ନିଜର "ନିରପେକ୍ଷ" ପରିଚୟକୁ ବଜାୟ ରଖିଵାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରେ, ଯଦିଓ ଵାସ୍ତଵରେ ସେମାନେ ଏକପାଖିଆ ମନୋଭାବ ଦେଖାନ୍ତି। 

ଏହା ଵ୍ୟତୀତ, ଏହି ମାନସିକତା ସାମାଜିକ ପରିଚୟ ଵା Social Identity ସହ ମଧ୍ୟ ଜଡ଼ିତ ହୋଇପାରେ। ଅନେକ ସମୟରେ ଵ୍ୟକ୍ତି ନିଜକୁ ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଗୋଷ୍ଠୀ ଵା ଵିଚାରଧାରାଠାରୁ ଅଲଗା ରଖିଵାକୁ ଚାହିଁ ଅନ୍ୟ ଗୋଷ୍ଠୀକୁ ଵିରୋଧ କରନ୍ତି। ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ, ଯଦି ଜଣେ ଵ୍ୟକ୍ତି ନିଜକୁ "ବୁଦ୍ଧିଜୀଵୀ" ଵା "ମୁକ୍ତ ଚିନ୍ତକ" ଭାବେ ଦେଖାଇଵାକୁ ଚାହାନ୍ତି, ତେବେ ସେ ବିଜେପି ଭଳି ଏକ ଜନପ୍ରିୟ ଦଳକୁ ଵିରୋଧ କରି ନିଜର ଏହି ପରିଚୟକୁ ସ୍ଥାପନ କରିଵାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିପାରନ୍ତି। ଏହା ସେମାନଙ୍କୁ ସାମାଜିକ ସ୍ୱୀକୃତି ଵା ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଗୋଷ୍ଠୀରେ ସ୍ଥାନ ଦେଇପାରେ, ଯେଉଁମାନେ ସମାନ ଵିରୋଧୀ ମନୋଭାବ ପୋଷଣ କରନ୍ତି। 

ଏହି ଵିରୋଧାତ୍ମକ ମାନସିକତା କେତେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଵିରୋଧୀ ଅଵାଧ୍ୟତା ଵ୍ୟାଧି ଵା Oppositional Defiant Disorderର ଲକ୍ଷଣ ସହ ମେଳ ଖାଇପାରେ, ଅଵଶ୍ୟ ଏହା ଏକ ଚିକିତ୍ସାଗତ ରୋଗ ଏଵଂ ସମସ୍ତ କ୍ଷେତ୍ରରେ ପ୍ରଯୁଜ୍ୟ ନୁହେଁ। ତେବେ ଏହି ମାନସିକତା ଥିଵା ଵ୍ୟକ୍ତିମାନେ ଅନେକ ସମୟରେ କୌଣସି କାରଣ ବିନା ଵିରୋଧ କରିଵାକୁ ପସନ୍ଦ କରନ୍ତି, ଯାହା ସେମାନଙ୍କର ଆଵେଗମୂଳକ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଵା ଅସନ୍ତୋଷରୁ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇପାରେ। ଏହା ସେମାନଙ୍କୁ ଯୁକ୍ତିଯୁକ୍ତ ଆଲୋଚନାରୁ ଦୂରେଇ ରଖେ ଏଵଂ ଅନ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣକୁ ଗ୍ରହଣ କରିଵାରେ ଅସୁବିଧା ସୃଷ୍ଟି କରେ। 

ଏହାର କାରଣ ଅନୁସନ୍ଧାନ କଲେ, ଆମେ ଦେଖୁ ଯେ ଏହା ଅନେକ ସମୟରେ ଅଜ୍ଞତା ଵା ତଥ୍ୟର ଅଭାବ ଯୋଗୁଁ ହୋଇପାରେ। ଯଦି ଜଣେ ଵ୍ୟକ୍ତି କୌଣସି ଦଳର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଵା ନୀତି ଵିଷୟରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ତଥ୍ୟ ନ ରଖନ୍ତି, ତେବେ ସେ ଗୋଟିଏ ଵା ଏକାଧିକ ଭ୍ରମଧାରଣା ଆଧାରରେ ଵିରୋଧ କରିପାରନ୍ତି। ଏହା ସହିତ, ସାମାଜିକ ପରିଵେଶ ଵା ସାଙ୍ଗସାଙ୍ଗୀଙ୍କ ପ୍ରଭାବ ମଧ୍ୟ ଏହି ମାନସିକତାକୁ ଆହୁରି ଗାଢ଼ କରିଦେଇପାରେ। ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ, ଧରନ୍ତୁ ଯଦି ଜଣେ ଵ୍ୟକ୍ତି ଏକ ଏମିତି ଗୋଷ୍ଠୀରେ ରହୁଛନ୍ତି,ଯେଉଁଠାରେ ବିଜେପି ଵିରୋଧୀ ମନୋଭାବ ପ୍ରଵଳ, ତେବେ ସେ ସେହି ମନୋଭାବକୁ ଅନୁସରଣ କରିପାରନ୍ତି। 

ଏହି ମାନସିକତାର ସମାଧାନ କରିଵା ପାଇଁ ସବୁଠାରୁ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଉଛି ଆତ୍ମ-ସଚେତନତା। ଵ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ନିଜର ପକ୍ଷପାତ ଵିଷୟରେ ଚିନ୍ତନ ମନନ କରିଵାକୁ ହେଵ ଏଵଂ ନିଜକୁ ନିଜେ ପ୍ରଶ୍ନ କରିଵାକୁ ହେଵ ଯେ ସେମାନେ କାହିଁକି ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଦଳକୁ ଵିରୋଧ କରୁଛନ୍ତି ଏଵଂ ସେହି ଵିରୋଧ କ’ଣ ପ୍ରକୃତରେ ଠିକ୍ କି ନୁହେଁ । ଏହା ସହିତ, ଖୋଲା ମନରେ ଆଲୋଚନା କରିଵା ଓ ଵିଭିନ୍ନ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣକୁ ଗ୍ରହଣ କରିଵା ଏହି ମାନସିକତାକୁ ହ୍ରାସ କରିପାରେ। ନିର୍ଭରଯୋଗ୍ୟ ସୂତ୍ରରୁ ତଥ୍ୟ ସଂଗ୍ରହ କରିଵା ଏଵଂ ସମାଲୋଚନାତ୍ମକ ଚିନ୍ତନ ଵା Critical Thinking ଅଭ୍ୟାସ କରିଵା ମଧ୍ୟ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଜରୁରୀ ଅଟେ। ଏହା ଦ୍ୱାରା ଵ୍ୟକ୍ତି ନିଜର ଵିରୋଧାତ୍ମକ ମନୋଭାବକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରି ଅଧିକ ଯୁକ୍ତିଯୁକ୍ତ ଓ ନିରପେକ୍ଷ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ଗଢ଼ିପାରିଵ। 

ମୋଟାମୋଟି ଭାବେ କହିଵାକୁ ଗଲେ, ଏହି ମାନସିକତା ଏକ ଜଟିଳ ମିଶ୍ରଣ ଅଟେ ଏଵଂ ଏଥିରେ ଵ୍ୟକ୍ତିଗତ ଅଭିଜ୍ଞତା, ସାମାଜିକ ପ୍ରଭାବ, ଆଵେଗମୂଳକ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଓ ତଥ୍ୟର ଅଭାବ ମିଶି ଏକ ଵିରୋଧାତ୍ମକ ମନୋଭାବ ସୃଷ୍ଟି କରେ। ଏହାକୁ ବୁଝିଵା ଓ ସମାଧାନ କରିଵା ପାଇଁ ଧୈର୍ଯ୍ୟ, ଆତ୍ମ-ଵିଶ୍ଲେଷଣ ଓ ଖୋଲା ମନର ଆଵଶ୍ୟକତା ରହିଛି।

 

•ଲୁପ୍ତ ପ୍ରାଚୀନ ଓଡ଼ିଆ ଶବ୍ଦ ‘କଣୟ’: ସୁନାର ପ୍ରାକୃତ ନାମ ଏଵଂ ତହିଁର ସାହିତ୍ୟିକ ଯାତ୍ରା•

ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ହଜାର ହଜାର ପ୍ରାଚୀନ ଓଡ଼ିଆ ଶବ୍ଦ କଥିତ, ଲିଖିତ ଓ ସାହିତ୍ୟିକ ଭାଷାରେ ପ୍ରୟୋଗ ନହୋଇ ଲୋପ ପାଇଯାଇଛି ।‌ ଆଜିର ଓଡ଼ିଆ ଲୋକେ ଏଭଳି ଲୁପ୍ତ ଶବ୍ଦ ଯେବେ ପ୍ରାଚୀନ ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟରେ ପଢ଼ନ୍ତି ସେମାନେ ତହିଁର ଅର୍ଥ ନଜାଣିପାରି ଅଭିଧାନ ଓ ଶବ୍ଦକୋଷରେ ଉଣ୍ଡନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଅନେକ ଅଭିଧାନ ଓ ଶବ୍ଦକୋଷରେ ପ୍ରାଚୀନ ଓ ଲୁପ୍ତ ଓଡ଼ିଆ ଶବ୍ଦ ସ୍ଥାନ ପାଇନଥାଏ ତେଣୁ ସେମାନେ ନିରାଶ ହୁଅନ୍ତି । ଏଇଭଳି ଗୋଟିଏ ଲୁପ୍ତ ପ୍ରାଚୀନ ଓଡ଼ିଆ ଶବ୍ଦ ହେଉଛି କଣୟ ଯାହାର ଅର୍ଥ ସୁନା ଅଟେ । ପୂର୍ଣ୍ଣଚନ୍ଦ୍ର ଭାଷାକୋଷରେ ହଜାର ହଜାର ପ୍ରାଚୀନ ଲୁପ୍ତ ଓଡ଼ିଆ ଶବ୍ଦ ସ୍ଥାନ ପାଇଛି ତଥାପି କଣୟ ଭଳି ଅନେକ ଶବ୍ଦ ସେ ଭାଷାକୋଷରେ ମଧ୍ୟ ସ୍ଥାନ ପାଇ ପାରିନାହିଁ । 

ପ୍ରାଚୀନ ଓଡ଼ିଆ ଶବ୍ଦ ‘କଣୟ’ର ଅର୍ଥ ସୁନା ଥିଲା ଏଵଂ ଏହା ଏକ ପ୍ରାକୃତ ମୂଳର ଶବ୍ଦ ତଥା ସଂସ୍କୃତ ଭାଷାର କନକ ଶବ୍ଦ ସହିତ ସଗୋତ୍ରୀୟ । ସାରଳା ମହାଭାରତରେ କଣୟ ଶବ୍ଦ ବହୁ ସ୍ଥାନରେ ପ୍ରୟୋଗ ହୋଇଛି ‌। ଯେମିତି ଆଦିପର୍ବରେ ଦେଖାଯାଏ:

“ନହ-ନଖ ହୃଦୟେ ଭୂଷଣ ତାର କଣୟ ପୁଷ୍ପମାଳ । 

ଶଉଚବନ୍ତ ପୁଷ୍ପ ସ୍ଥାପିଲେ ଗଣ୍ଡସ୍ଥଳ ॥

(ଆଦି,ସାରଳା ମହାଭାରତ)

ଏଠାରେ କଣୟ ଶବ୍ଦଟି ସୁନାର ଅଳଙ୍କାର ରୂପେ ଵର୍ଣ୍ଣିତ ହୋଇଛି, ଯାହା ରାଜକୀୟ ଶୃଙ୍ଗାରର ଅଂଶ। ସମାନଭାବେ ଗଦାପର୍ଵରେ ମଧ୍ୟ ଏହାର ଵ୍ୟଵହାର ଦେଖାଯାଏ:

ରସାଣ କଣୟ ପ୍ରାଏକ ଯାହାର ଲଲାଟ ପାଟି

ସୁସଞ୍ଚ ନିର୍ମଳ ବେନି ନୟନ ଗୋଟି ॥

(ଗଦା, ସାରଳା ମହାଭାରତ)

ଏଠାରେ କଣୟ ଶବ୍ଦଟି ଲଲାଟରେ ଧାରଣ କରାଯାଇଥିଵା ସୁନାର ଅଳଙ୍କାର ରୂପେ ଵର୍ଣ୍ଣିତ, ଯାହା ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର ପ୍ରତୀକ ଅଟେ। ଆଉ ଏକ ସ୍ଥାନରେ ସାରଳା ଦାସ ଲେଖିଛନ୍ତି:

ବାବୁ ଅବିଚ୍ଛନ୍ନେ ମୂର୍ତ୍ତି ଦିଶୁ ଯେ ବାଳଅର୍କ ପ୍ରାୟେ

କଣୟ ତେଜରୁ ଅଧିକ ଦିଶଇ ତୋର କାୟେ ।(ସାରଳା ମହାଭାରତ)

ଏଠାରେ କଣୟର ତେଜ ସୂର୍ଯ୍ୟକାନ୍ତି ସହିତ ତୁଳନା କରାଯାଇଛି, ଯାହା ସୁନାର ଉଜ୍ଜ୍ୱଳତାର ପ୍ରତୀକ ।

ସାରଳା ଦାସଙ୍କ ସାରଳା ମହାଭାରତ ପରି ପ୍ରାଚୀନ କଵି ପ୍ରତାପ ରାୟଙ୍କ ଶଶିଶେଣା କାଵ୍ୟରେ ମଧ୍ୟ କଣୟ ଶବ୍ଦ ପ୍ରୟୋଗ ହୋଇଥିଵାର ଜଣାଯାଏ । ଯେମିତି ଏକ ସ୍ଥାନରେ ଲେଖାଅଛି:

“ବଳେ ବାହୁ ମୃଣାଳ ସାର, 

ନହେ ମୁକୁର ଜ୍ୟୋତି ।

କଣୟ ଲତାର ଶିଖରେ କି ବସେ ଭୃଙ୍ଗପତି ॥”

ଏଠାରେ କଣୟ ଲତାର ଶିଖରରେ ଭୃଙ୍ଗ ବସିଵାର ଉପମା ଦିଆଯାଇଛି ଏଵଂ ଏହା ସୁନାର ଚମକ ଓ ଆକର୍ଷଣକୁ ସୂଚିତ କରେ।

ଅଚ୍ୟୁତାନନ୍ଦ ଦାସଙ୍କ ହରିଵଂଶ ପ୍ରଥମଖଣ୍ଡରେ ମଧ୍ୟ କଣୟ ଶବ୍ଦ ଏକ ପର୍ଵତର ନାମ ରୂପେ ପ୍ରୟୋଗ କରାଯାଇ ଲିଖିତ ଅଛି:

“କଣୟ ନାମେ ପର୍ଵତ ଏ ନଦୀର ପାଶେ ଵସନ୍ତ ପଵନ ଏଥେ ବହେ ବାରମାସେ ।”

ଏଠାରେ କଣୟ ପର୍ଵତର ନାମ ସୁନାର ଚମକ ଓ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳତାର ପ୍ରତୀକ ରୂପେ ଵ୍ୟଵହୃତ ହୋଇଛି, ଯାହା ପ୍ରାକୃତିକ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର ଵର୍ଣ୍ଣନାରେ ସହାୟକ।

ପ୍ରାଚୀନ ଓଡ଼ିଆ ଚର୍ଯ୍ୟାଗୀତିକାରେ ମଧ୍ୟ କଣୟ ଶବ୍ଦ ପ୍ରୟୋଗ ହୋଇଥିଵା ଦେଖାଯାଏ। ଯେମିତି ଏକ ଚର୍ଯ୍ୟାପଦରେ ଲେଖାଅଛି:

“ତ‌ହିଂର ଉପରେ କଣୟ ଗିରିମାନ

ତ‌ହିଂ ପଶେ ଭ୍ରମର ଗୁମ୍ଫା ଵିଧାନ”

ଏଠାରେ କଣୟ ଗିରି ଅର୍ଥାତ୍ ସୁନାର ପର୍ଵତ ରୂପେ ଵର୍ଣ୍ଣିତ, ଯାହା ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଓ ପ୍ରକୃତିଗତ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର ମିଶ୍ରଣ।

ସାରଳା ମହାଭାରତରେ କନକ ଵା ସୁନାକୁ କଣୟ ତଥା ରଜନୀରୁ ରୟଣୀ ଶବ୍ଦ ରୂପେ ପ୍ରୟୋଗ କରାଯାଇଛି ଯାହା ପ୍ରାକୃତ ଭାଷାର ଵ୍ୟାକରଣ ଗୁଣ ଆଧାରରେ ସ୍ଵତଃ ଵିଵର୍ତ୍ତିତ । ଏହି ପରିବର୍ତ୍ତନ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାର ପ୍ରାକୃତିକ ବିକାଶର ଏକ ଜ୍ୱଳନ୍ତ ଉଦାହରଣ।

ପ୍ରାକୃତ ଵ୍ୟାକରଣରେ 'କାଦିନ୍ତରଵର୍ତ୍ତୀୟ ଵ୍ୟଞ୍ଜନ ଯଦେଶ' (kādi-antarvarttīya vyajjana yadeśa) ନିୟମ ଅନୁସାରେ 'କ, ଗ, ଚ, ଜ' ଆଦି ଵର୍ଣ୍ଣ ଅନ୍ତର୍ବର୍ଣ୍ଣୀୟ ଅବସ୍ଥାନ ଵା Intervocalic Positionରେ ‘ୟ’ ଭଳି ଦ୍ଵିସ୍ଵରରେ,ଵର୍ଣ୍ଣ ଲୋପ ପାଏ କିମ୍ବା ଲ, ବ ଭଳି ଅଵର୍ଗ୍ୟ ଵ୍ୟଞ୍ଜନରେ ପରିଵର୍ତ୍ତିତ ହୋଇଥାଏ। କନକ ଶବ୍ଦଟି ଧ୍ଵନିତତ୍ତ୍ଵ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ପ୍ରକୃତରେ ଦେଖିଵାକୁ କ୍‌ଅ‌ନ୍‌ଅକ୍‌ଅ ଅଟେ ତେଣୁ ଦ୍ଵିତୀୟ 'କ' ଦୁଇ ସ୍ଵର(ଅ) ଵର୍ଣ୍ଣ ମଧ୍ୟରେ ରହେ । ଫଳତଃ ପ୍ରାକୃତ ଭାଷାର ଵ୍ୟାକରଣ ନିୟମ ଅନୁସାରେ କନକ ଶବ୍ଦ ପ୍ରାକୃତ ଭାଷାରେ କଣୟ ହୋଇଅଛି (ପ୍ରାକୃତ ଭାଷାରେ ନ ଵର୍ଣ୍ଣ ଅନେକ ସମୟରେ ଣ ହୁଏ ତେଣୁ କନକରେ ଥିଵା ନ ଵର୍ଣ୍ଣ ଣ ହୋଇଅଛି) ।‌ କନକରେ କଣୟ(ୟ),ଲୋକରୁ ଲୋଅ(∅),ପକ୍ବରୁ ପଇଅ(ଇଅ ଵା ୟ),ମଧ୍ୟକରୁ ମଜ୍ଝ(∅),ଅଳ୍ପକରୁ ଅପ୍ପଅ(∅) ଇତ୍ୟାଦି ଶବ୍ଦ ଏହିପରି ଭାବେ ପ୍ରାକୃତ ଭାଷାରେ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି। ଏହି ନିୟମ ଅନୁସାରେ ଆଉ କିଛି ଉଦାହରଣ ଯେମିତି ସୁକୃତରୁ ସୁଇଅ, ଵିକଳରୁ ବିଅଳ, ନକୁଳରୁ ଣଅଳ ଇତ୍ୟାଦି ମଧ୍ୟ ପ୍ରାକୃତରେ ଦେଖାଯାଏ।

ପ୍ରାକୃତ ଭାଷାରେ କଣୟ ଶବ୍ଦ ସୁନା ଅର୍ଥରେ ହିଁ ଚଳୁଥିଲା , ଓଡ଼ିଆ ଏକ ପ୍ରାକୃତିକ ଵା ପ୍ରାକୃତ ଭାଷା ହୋଇଥିଵାରୁ ଏଵଂ ୩୦୦୦ ଵର୍ଷ ପୂର୍ଵର ଭାଷା ହୋଇଥିଵାରୁ ଏ ଭାଷାରେ ମଧ୍ୟ କଣୟ ଶବ୍ଦ ଚଳୁଥିଲା । ସିଂହଳୀ ଭାଷାରେ ସେହି ଶବ୍ଦ କାଳକ୍ରମେ kanā ହୋଇଅଛି ଏଵଂ ସୁନା ଅର୍ଥରେ ଚଳୁଅଛି। 

ହିନ୍ଦୀ ଭାଷାରେ କଣୟ ଶବ୍ଦ ନଥିଲେ ବି ଏହା ସହିତ ସଗୋତ୍ରୀୟ कनै ଶବ୍ଦ ଚଳୁଥିଲା ବୋଲି ପ୍ରାଚୀନ ହିନ୍ଦୀ ସାହିତ୍ୟରୁ ଜଣାଯାଏ 

“वै जो मेघ गढ़ लाग अकासाँ । 

बिजरी कनै कोटि चहुँ पासा ।”

—जायसी ग्रं॰, पृ॰ २२९ ।

ଏଠାରେ कनै ଶବ୍ଦଟି ସୁନାର ଚମକ ଓ ବିଜୁଳିର ଉଜ୍ଜ୍ୱଳତାର ଉପମା ରୂପେ ଵ୍ୟଵହୃତ ହୋଇଛି, ଯାହା କଣୟର ସମାନ ଅର୍ଥ ଵହନ କରେ।

ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ପ୍ରଚଳିତ ପ୍ରାକୃତ କଣୟ ଶବ୍ଦଟି ସଂସ୍କୃତ ଭାଷାର କନକ ଶବ୍ଦ ସହିତ ସମୋଦ୍ଧୃତ ବୋଲି ଭାଷାଵିଦମାନେ ମତ ଦିଅନ୍ତି । ଥାଇ ଭାଷାରେ ଏଇ କନକ ଶବ୍ଦ ଯାଇ กนก (gà-nòk) ହୋଇଅଛି । ଏହା ଵ୍ୟତୀତ ମାଲୟ ଭାଷାରେ ସୁନାକୁ ‘ଏମାସ୍’ (emas) କୁହାଯାଏ, ଯାହା ସଂସ୍କୃତର ‘ହେମ’ରୁ ଆସିଛି, କିନ୍ତୁ କଣୟର ପ୍ରଭାବ ଇଣ୍ଡୋନେସିଆରେ ‘କେମାସ୍’ (kemas) ରୂପେ ରହିଛି।

ଏହି ସମସ୍ତ ଉଦାହରଣ ପ୍ରମାଣ କରେ ଯେ କଣୟ ଶବ୍ଦଟି କେଵଳ ଓଡ଼ିଆରେ ନୁହେଁ, ଵରଂ ଇଣ୍ଡୋ-ଆର୍ଯ୍ୟ ଭାଷାପରିଵାରର ଅନେକ ଶାଖାରେ ଵିଭିନ୍ନ ରୂପରେ ବଞ୍ଚି ରହିଛି। ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାର ପ୍ରାଚୀନତ୍ୱ ଓ ପ୍ରାକୃତ ମୂଳକୁ ଏହା ଏକ ଜୀଵନ୍ତ ସାକ୍ଷ୍ୟ ରୂପେ ଉଭା ହୋଇଛି। ଆଜିର ଓଡ଼ିଆ ଅଭିଧାନଗୁଡ଼ିକରେ ଯଦି ଏଭଳି ଲୁପ୍ତ ଶବ୍ଦକୁ ସ୍ଥାନ ଦେଇ ସେଗୁଡ଼ିକର ପ୍ରାକୃତ ମୂଳ ଓ ସାହିତ୍ୟିକ ପ୍ରୟୋଗ ସହିତ ସଂରକ୍ଷଣ କରାଯାଏ, ତେବେ ଆଗାମୀ ପିଢ଼ି ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାର ଐତିହ୍ୟକୁ ଅଧିକ ଗଭୀରଭାବେ ବୁଝିପାରନ୍ତେ ।

ବିଲେଇ ନିଜ ମଳ କାହିଁକି ଘୋଡ଼ାଏ ?

ବିଲେଇ ଏମିତି ଏକ ଜୀବ ଯିଏ ଝାଡ଼ା ଫେରି ନିଜ ଵିଷ୍ଠାକୁ ଲୁଚାଇ ଦିଏ । ମଣିଷ କେତେ ସଭ୍ୟ ହୋଇଗଲା କିନ୍ତୁ ଏବେ ବି ବିଲ ଭିତରେ,ପୋଖରୀ ଚାରିପଟେ, ଗାଆଁ ଖେଳ ପଡ଼ିଆରେ ଆଉ ରେଳ ଧାରଣାରେ ଯାଇ ଵିଷ୍ଠାତ୍ୟାଗ କରି ଆସୁଛି ସିନା ତାକୁ ଘୋଡ଼ାଉନାହିଁ । ମଣିଷଙ୍କ ସ୍ଵଭାଵ ଵିଚିତ୍ର,ଯୋଉଠେ ମାଛି ଭଣ ଭଣ ଗୁହ ପଣ ପଣ ସେଇ ଥାନରେ ଯାଇ ଆଉ ଥୋଲେ ଲେଣ୍ଡାଏ ହଗି ଦେଇ ଆସିବେ । ଶହେ ଲୋକଙ୍କୁ ଗନ୍ଧାଉ,ଶହେ ଲୋକ ହଳଦୀରଙ୍ଗର ଵିଷ୍ଠା ଦେଖି ଉଷତ ହୁଅନ୍ତୁ ବୋଲି କ'ଣ ମଣିଷ ଏମିତି କରେ ? 

ମୁଁ ଥରେ କଟକର ଏକ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳରେ ମହାନଦୀ ପଠାକୁ ଯାଇ ଦେଖିଲି ସେଠି ବାଲି ଉପରେ ଶହ ଶହ ଲେଣ୍ଡ ଗଡ଼ୁଛି ! ବୋଧହୁଏ ମହାନଦୀ କୂଳ ବାଲି ଉପରେ ଝାଡ଼ାଫେରି ଲୋକେ ନଦୀର ଜଳକୁ ତଥା ମହୋଦଧି ଜଳକୁ ପଵିତ୍ର କରୁଛନ୍ତି । 

ହ’ ହେଲା ଆମର ତ ଲୋକଵଚନ ଅଛି ମନ୍ଦିର ଗଢ଼ିଲେ ନାଆଁ ନୋହିଲେ ବାଟରେ ହଗିଲେ ନାଆଁ ! ମନ୍ଦିର ତ ଗଢ଼ିପାରିଵାନି ତେଣୁ ବାଟରେ ହଗି ଦେଵା ନାଆଁ ହେଲେ ହେଉ ନହେଲେ ନାହିଁ !!!

ଏବେକୁ ସିନା ମଣିଷ ସଭ୍ୟ ହେଲା ବୋଲି ପାଇଖାନାରେ ପଡ଼ପଡ଼ ପୁଡୁପୁଡ଼ୁ କରି ଦେଉଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ମଣିଷ ଓ ତାହାର ପୂର୍ଵଜ ତଥା ସମସ୍ତ Primate ଜାତିଭାଇ ଖୋଲାରେ ଶୌଚ କରୁଥିଲେ ସିନା ସେ ଵିଷ୍ଠାକୁ ବିଲେଇ ପରି ଘୋଡ଼ାଉନଥିଲେ । 

ହେଲା ଯେ ବିଲେଇକୁ କ'ଣ ହଗୁଥିଲାବେଳେ କି ହଗି ସାରିଲାପରେ ଜନ୍ଦା,ବିଚ୍ଛା କାମୁଡ଼ି ଦେଇଥିଲା ଯେ ଵିଷ୍ଠାତ୍ୟାଗ ପରେ ତାକୁ ଘୋଡ଼ାଏ ? 

ଘରୋଇ ବିଲେଇର (Felis catus) ପୂର୍ଵଜମାନେ ଏଵଂ ଆଫ୍ରିକୀୟ ଵନ୍ୟମାର୍ଜାର ଵା Felis lybica ଭଳି ମାର୍ଜାର ଜାତୀୟ ଜୀଵମାନେ ଆଗେ ସେମାନଙ୍କ ସ୍ୱାଭାଵିକ ଵାସସ୍ଥାନରେ ଶିକାରୀ ଓ ଶିକାର ଉଭୟ ଥିଲେ। ସେସମୟର ବିଲେଇଙ୍କ ପୂର୍ଵଜ ମୂଷା ଭଳି ଛୋଟ ଛୋଟ ଜୀଵଙ୍କ ଶିକାର କରିଥିଲେ ଏଵଂ ସିଂହ, ଚିତା କିମ୍ବା କୁକୁରଜାତୀୟ ବଡ଼ ଶିକାରୀଜୀବମାନେ ବିଲେଇମାନଙ୍କର ମଳ କିମ୍ବା ମୂତ୍ରର ଗନ୍ଧ ମାଧ୍ୟମରେ ସେମାନଙ୍କର ଉପସ୍ଥିତି ଜାଣିପାରୁଥିଲେ। ବଡ଼ଶିକାରୀଙ୍କଠାରୁ ରକ୍ଷା ପାଇଵା ପାଇଁ ବିଲେଇଙ୍କ ପୂର୍ଵଜ ମଳ ଘୋଡ଼ାଇଵା ଆରମ୍ଭ କଲେ ଯାହା ପିଢ଼ି ପିଢ଼ି ଧରି ଚାଲିଲା ଫଳତଃ ଏହା ଏବେ ଗୃହପାଳିତ ବିଲେଇଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବି ଦେଖାଯାଉଛି । 

ଗଵେଷଣାକାରୀ ଜୁଡିଥ୍ ୱେଷ୍ଟମ୍ୟାନ୍ ଏଵଂ ତାଙ୍କ ଦଳ ଅଧ୍ୟୟନ କରିଛନ୍ତି ଯେ ଵନ୍ୟ ବିରାଡ଼ିମାନେ ନିଜର ମଳକୁ ପାଖାପାଖି ୯୫% ସମୟରେ ଘୋଡ଼ାନ୍ତି, ଯାହା ସେମାନଙ୍କର ବଞ୍ଚିରହିଵା ପ୍ରଵୃତ୍ତିର ପ୍ରମାଣ। ଏହା କେଵଳ ଶାରୀରିକ କାର୍ଯ୍ୟକଳା ନୁହେଁ ଵରଂ ଜୀନ୍ ସ୍ତରରେ ନିୟନ୍ତ୍ରିତ ଯାହା ସେମାନଙ୍କୁ ଆନ୍ତରିକ ଭାବରେ ପ୍ରେରଣା ଦେଇଥାଏ।

କିଛି ଗଵେଷକ କୁହନ୍ତି ବିଲେଇମାନେ ଅଯଥା ଵିଵାଦକୁ ଏଡ଼େଇ ଦେଵା ପାଇଁ ଏଭଳି କରନ୍ତି । Journal of Mammalogyରେ ପ୍ରକାଶିତ ଏକ ଅଧ୍ୟୟନରେ ଦର୍ଶାଯାଇଛି ଯେ ବିଲେଇମାନେ ନିଜର ମଳକୁ ଘୋଡ଼ାଇଵା ଦ୍ୱାରା କ୍ଷେତ୍ରୀୟ ସଂଘର୍ଷକୁ ୭୦% ହ୍ରାସ କରନ୍ତି। ଏହା ସେମାନଙ୍କର ଶକ୍ତି ସଞ୍ଚୟ କରିଵା ତଥା ଆଘାତ ଏଡ଼ାଇଵାର ଏକ ରଣନୀତି। ଘରୋଇ ବିଲେଇମାନେ ମଧ୍ୟ ଏମନ୍ତ କରନ୍ତି ଏଵଂ ଏହା ସେମାନଙ୍କର ପୂର୍ଵଜମାନଙ୍କର ଇତିହାସକୁ ପ୍ରତିଫଳିତ କରେ।

ବିଲେଇମାନେ ପ୍ରାକୃତିକ ଭାବରେ ପରିଚ୍ଛନ୍ନ ରହୁଥିଵା ଜୀଵ ଏଵଂ ନିଜର ଵର୍ଜ୍ୟଵସ୍ତୁ ଘୋଡ଼ାଇଵା ସେମାନଙ୍କର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ରକ୍ଷଣରେ ସାହାଯ୍ୟ କରେ। ମଳରେ ପାରାସାଇଟ୍, ବାକ୍ଟେରିଆ ଓ ଵାଇରସ୍ ଥାଇପାରେ ଯାହା ଖୋଲାରେ ରହିଥିଲେ ସେମାନଙ୍କୁ କିମ୍ବା ତାଙ୍କ ଶାଵକମାନଙ୍କୁ ସଂକ୍ରମିତ କରିପାରେ। ମଳ ଘୋଡ଼ାଇଵା ଦ୍ଵାରା ରୋଗ ସଂକ୍ରମଣ ପ୍ରସାରରେ ହ୍ରାସ ହୋଇଥାଏ ।

ପୁଣି ଗଵେଷଣାରୁ ଜଣାଯାଇଛି ଯେ ବିଲେଇମାନେ ଚିନ୍ତାଗ୍ରସ୍ତ ପରିସ୍ଥିତିରେ ମଳ ଘୋଡ଼ାଇଵାକୁ ଏକ କ୍ଷୁଦ୍ର କାର୍ଯ୍ୟ ଭାବରେ ଵ୍ୟଵହାର କରନ୍ତି। ଏହା ସେମାନଙ୍କର ମାନସିକ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକୁ ସ୍ଥିର ରଖେ। ଅଧ୍ୟୟନରେ ଦେଖାଯାଇଛି ଯେ, ଯେଉଁ ବିଲେଇମାନେ ଏହା କରନ୍ତି ସେମାନେ ଅଧିକ ସନ୍ତୁଳିତ ଏଵଂ ଅଳ୍ପ ଉତ୍ୟକ୍ତ ହୁଅନ୍ତି । ଘରୋଇ ବିଲେଇମାନେ ଲିଟର୍‌ ବକ୍ସ୍‌ରେ ଆପଣାର ମଳ ଘୋଡ଼ାଇଵା ଦ୍ୱାରା ନିଜର କ୍ଷେତ୍ରକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରନ୍ତି, ଯାହା ସେମାନଙ୍କର ସ୍ୱାଧୀନତାର ଅନୁଭୂତି ଦେଇଥାଏ। ଏହା ସେମାନଙ୍କର ହର୍ମୋନାଲ୍ ସନ୍ତୁଳନକୁ ରକ୍ଷା କରେ।

ବିଲେଇମାନେ ନିଜର ଵାସସ୍ଥାନ ଅନୁଯାୟୀ ମଳ ଘୋଡ଼ାଇଵାର ପ୍ରଵୃତ୍ତି ପରିଵର୍ତ୍ତନ କରନ୍ତି। ଶୁଷ୍କ ମରୁଭୂମିରେ ସେମାନେ ଅଧିକ ଗଭୀରରେ ମଳ ଘୋଡ଼ାନ୍ତି, ଯାହା ଗନ୍ଧକୁ ଅଧିକ ପ୍ରଭାଵିଷ୍ଟ କରେ। ଜଳଵାୟୁ ପରିଵର୍ତ୍ତନ ସହିତ ସେମାନଙ୍କର ଏହି ପ୍ରଵୃତ୍ତି ଅନୁକୂଳିତ ହୋଇଛି। ଗବେଷଣା ଦର୍ଶାଏ ଯେ, ମାଟିର ପ୍ରକାର ସେମାନଙ୍କର ମଳ ଘୋଡ଼ାଇଵାର ଗଭୀରତାକୁ ପ୍ରଭାଵିତ କରେ, ଯାହା ସେମାନଙ୍କର ପରିଵେଶ ଅନୁକୂଳନର ପ୍ରମାଣ।

ବିଲେଇମାନଙ୍କର ମଳ ଘୋଡ଼ାଇଵା ପ୍ରଵୃତ୍ତି ଜୀନ୍‌ ସ୍ତରରେ ନିୟନ୍ତ୍ରିତ ଯେଉଁଥିରେ ସେରୋଟୋନିନ୍ ଓ ଅକ୍ସିଟୋସିନ୍ ଆଦି ହର୍ମୋନ୍ ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରେ। ଗଵେଷଣା ଦର୍ଶାଏ ଯେ, ଏହା ସେମାନଙ୍କର ମସ୍ତିଷ୍କର ରିୱାର୍ଡ୍ ସିଷ୍ଟମ୍‌କୁ ସକ୍ରିୟ କରେ, ଯାହା ଏହାକୁ ଏକ ସୁଖକର କାର୍ଯ୍ୟ କରେ। ଘରୋଇ ବିଲେଇମାନେ ଏହି ପ୍ରଵୃତ୍ତିକୁ ମାନଵ ଵାସସ୍ଥାନରେ ଅନୁକୂଳିତ କରିଛନ୍ତି। ଲିଟର୍‌ ବାକ୍ସର ଵ୍ୟଵହାର ସେମାନଙ୍କର ସ୍ୱାଭାଵିକ ପ୍ରଵୃତ୍ତିକୁ ସହଜ କରେ, ଯାହା ସେମାନଙ୍କୁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ରଖେ। ଏହା ମାନଵ-ବିଲେଇ ସମ୍ପର୍କକୁ ସଶକ୍ତ କରିଥାଏ। ଅନ୍ୟଥା, ଯଦି ସେମାନେ ଏହା ନକରନ୍ତି, ସେମାନେ ଚିନ୍ତାଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇଯିବେ ଏଵଂ ଅସୁବିଧା ସୃଷ୍ଟି କରିବେ।

ବର୍ତ୍ତମାନ ଗବେଷକମାନେ ବିଲେଇମାନଙ୍କର ଏହି ମଳ ଘୋଡ଼ାଇଵା ପ୍ରଵୃତ୍ତିକୁ ନ୍ୟୁରୋବାୟୋଲୋଜି ଓ ଜୀନୋମିକ୍ସ୍ ମାଧ୍ୟମରେ ଅଧ୍ୟୟନ କରୁଛନ୍ତି। ଏହା ମାନଵ ରୋଗ ଚିକିତ୍ସାରେ ସହାୟକ ହୋଇପାରେ।

ଵିଲେଇମାନଙ୍କର ଏହି ପ୍ରଵୃତ୍ତି ଇକୋସିଷ୍ଟେମ୍‌ରେ ପ୍ରଭାବ ପକାଏ। ସେମାନେ ମଳ ଘୋଡ଼ାଇ ଦେଇ ମାଟିର ଉର୍ଵରତା ବଢ଼ାନ୍ତି, ଯାହା ଵିତରଣରେ ସହାୟକ। ଏହା ଅନ୍ୟ ଜୀଵମାନଙ୍କର ପ୍ରଵୃତ୍ତିକୁ ପ୍ରଭାଵିତ କରେ। ସଂକ୍ଷେପରେ କହିଵାକୁ ଗଲେ ବିଲେଇମାନଙ୍କର ମଳ ଘୋଡ଼ାଇଵାର ପ୍ରଵୃତ୍ତି ସେମାନଙ୍କର ବୁଦ୍ଧିମତ୍ତା, ଅନୁକୂଳନ ଏଵଂ ସ୍ୱାଭାଵିକ ଭଦ୍ରାମିର ପ୍ରମାଣ। ମଣିଷମାନେ ଏଥିରୁ ଶିକ୍ଷା ନେଇ ନିଜର ପରିଵେଶକୁ ସୁଧାରଣ କରିପାରନ୍ତି।

କି କଥା ! ହଉ ହଉ ! ବିଲେଇର କିଛି ତ ଭଦ୍ରାମୀ ଅଛି କିନ୍ତୁ ବାଟହଗା,ରେଳଧାରଣା ହଗା, ଖେଳପଡ଼ିଆ ହଗା ମଣିଷଙ୍କୁ କେବେ କିଏ ଭଦ୍ରାମୀ ଶିଖେଇଵ ତାହା ସମୟ ହିଁ କହିପାରିଵ !!!

ବର୍ଲିନ ପ୍ରାଚୀରର ଉତ୍ଥାନ, ପତନ ଏଵଂ ଜର୍ମାନୀର ଏକତ୍ରୀକରଣ କେମିତି ହୋଇଥିଲା ?

ଦ୍ଵିତୀୟ ଵିଶ୍ଵଯୁଦ୍ଧରେ ୪୦ରୁ ୫୦ ନିୟୁତ ପୁରୁଷ(ସୈନ୍ୟ ଓ ଅସୈନ୍ୟ) ଏଵଂ ୧୫ରୁ ୨୦ ନିୟୁତ ମହିଳା ମରିଥିଲେ । ତେବେ ଯେତିକି ମହିଳା ମରିଥିଲେ ପାଖାପାଖି ସେତିକି ମହିଳା ବଳାତ୍କାରର ଶିକାର ହୋଇଥିଲେ ଏଵଂ ପ୍ରତ୍ୟେକ ବଳାତ୍କାରିତ ମହିଳା ଏକାଧିକଥର ବଳାତ୍କାରର ଶିକାର ହୋଇଥିଲେ । 

ଅନେକ ମହିଳାଙ୍କୁ ପଚାଶରୁ ଷାଠିଏ ଥର ଲେଖାଏଁ ବଳାତ୍କାର କରାଯାଇଥିଲା ଏଵଂ ଏଥିରେ ସବୁ ଜାତିର ମହିଳା ଥିଲେ । ଏହି ବଳାତ୍କାର ସୋଭିୟେତ୍, ଜାପାନୀ, ଜର୍ମାନ୍ ଏଵଂ ମିତ୍ରଶକ୍ତି ସୈନ୍ୟମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କୋନ୍ହାଗ୍ରେଶନ୍ କ୍ୟାମ୍ପ, ଅଧିକୃତ ଅଞ୍ଚଳ ଏଵଂ ଯୁଦ୍ଧ ଶେଷରେ ଘଟିଥିଲା।

ହିଟଲରଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱରେ ନାଜି ଜର୍ମାନୀ ଯୁଦ୍ଧ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲା ଓ ଶେଷରେ ପରାଜୟ ବରଣ କରିଥିଲା। ଶେଷରେ ୧୯୪୫ ମସିହା ମେ’ ମାସରେ ଜର୍ମାନୀ ଆତ୍ମସମର୍ପଣ କଲା । ତେବେ ମିତ୍ରଶକ୍ତି ସୈନ୍ୟଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଵିଶ୍ଵଯୁଦ୍ଧ ସମୟରେ ଏଵଂ ଯୁଦ୍ଧ ଶେଷର ଠିକ୍ ପରେ ପ୍ରାୟ ୧ରୁ ୨ ନିୟୁତ ଜର୍ମାନ୍ ମହିଳା ବଳାତ୍କାରର ଶିକାର ହୋଇଥିଲେ । କେଵଳ ବର୍ଲିନ୍ ଅଧିକାର ସମୟରେ (ଏପ୍ରିଲ୍-ମେ ୧୯୪୫) ପ୍ରାୟ ୮୦୦,୦୦୦ ଜର୍ମାନ୍ ମହିଳା ସୋଭିଏତ, ଆମେରିକୀୟ ଆଦି ମିତ୍ରଶକ୍ତି ସୈନ୍ୟଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ବଳାତ୍କାରର ଶିକାର ହୋଇଥିବା ଅନୁମାନ କରାଯାଏ ।

 ଯେତେବେଳେ ବି ଯୁଦ୍ଧ ହୁଏ ସର୍ଵାଧିକ କ୍ଷତି ମହିଳା ଓ ଶିଶୁମାନଙ୍କର ହୋଇଥାଏ । ତାପରେ ନାରୀ ଆଖିର ଲୁହ ଓ ଲହୁ ଯୋଗୁଁ ଦେଶ ମାତୃକା ତଥା ମାନଵସମାଜର ମଧ୍ୟ କ୍ଷତି ଘଟିଥାଏ । ଜର୍ମାନୀ ସହିତ ମଧ୍ୟ ତାହା ହିଁ ଘଟିଲା ।

 ୨୦ ନିୟୁତ ମୃତ ମହିଳାଙ୍କ ଅଭିଶାପ ଯୋଗୁଁ ଦ୍ୱିତୀୟ ଵିଶ୍ୱଯୁଦ୍ଧ ଶେଷ ହେଵା ପରେ ଜର୍ମାନୀ ଏକ ଧ୍ୱଂସସ୍ତୂପରେ ପରିଣତ ହୋଇଥିଲା। 

ଦ୍ୱିତୀୟ ଵିଶ୍ୱଯୁଦ୍ଧର ଧ୍ୱଂସଲୀଳା ପରେ ଵିଶ୍ୱର ଭୂ-ରାଜନୈତିକ ମାନଚିତ୍ର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ବଦଳି ଯାଇଥିଲା। ଯୁଦ୍ଧରେ ପରାଜିତ ଜର୍ମାନୀକୁ ଆମେରିକା, ବ୍ରିଟେନ୍, ଫ୍ରାନ୍ସ ଓ ସୋଭିଏତ୍ ସଂଘର ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ଅଧୀନରେ ଚାରି ଅଧିକୃତ ଅଞ୍ଚଳ (occupation zones)ରେ ଭାଗ କରାଯାଇଥିଲା । ଆମେରିକା ପାଖରେ ଦକ୍ଷିଣ-ପଶ୍ଚିମ ଜର୍ମାନୀ ଥିଲା । ବ୍ରିଟେନ ପାଖରେ ଉତ୍ତର-ପଶ୍ଚିମ ଜର୍ମାନୀ ଥିଲା । ଫ୍ରାନ୍ସ ପାଖରେ ପଶ୍ଚିମ ଜର୍ମାନୀ ଥିଲା । ସୋଭିଏତ ୟୁନିଅନ ପାଖରେ ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀ ଥିଲା । 

ପୋଟ୍ସଡାମ୍ ଚୁକ୍ତି (Potsdam Agreement) ଅନୁସାରେ ଏହି ଚାରି ଶକ୍ତି ମଧ୍ୟରେ ଜର୍ମାନୀର ରାଜଧାନୀ ବର୍ଲିନକୁ ମଧ୍ୟ ଚାରି ଅଞ୍ଚଳରେ ଭାଗ କରାଗଲା। ବର୍ଲିନ ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀ ମଧ୍ୟରେ ଥିଲା, କିନ୍ତୁ ପଶ୍ଚିମ ମିତ୍ରଶକ୍ତିମାନେ (US, UK, France) ଚାହିଁଥିଲେ ଯେ ସେମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଏକ ଅଧିକାର ରହୁ। ଏହା ଏକ ରାଜନୈତିକ ସନ୍ତୁଳନ ଥିଲା । ଯଦି ବର୍ଲିନ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସୋଭିଏତ ନିୟନ୍ତ୍ରଣକୁ ଚାଲିଯା’ନ୍ତା, ତେବେ ପଶ୍ଚିମ ଶକ୍ତିମାନଙ୍କର ଜର୍ମାନୀ ଉପରେ କୌଣସି ପ୍ରଭାଵ ରହିନଥାନ୍ତା । ସବୁ ଠିକ୍ ହେଲା କିନ୍ତୁ ଜର୍ମାନୀର ରାଜଧାନୀ ବର୍ଲିନକୁ ଦୁଇ ଦେଶ ମଧ୍ୟରେ ଦୁଇ ଭାଗ କରି ବାଣ୍ଟି ଦିଆଗଲା ।

୧୯୪୮ ମସିହାରେ ପଶ୍ଚିମ ଜର୍ମାନୀ ଅଞ୍ଚଳଗୁଡ଼ିକରେ ନୂଆ ମୁଦ୍ରା (ଡଏଚ୍ ମାର୍କ୍) ପ୍ରଚଳନ କରାଯାଇଥିଲା, ଯାହାକୁ ସୋଭିଏତ୍ ଵିରୋଧ କରି Berlin Blockade ଲଗାଇଥିଲା। ଏହି ଅଵରୋଧକୁ ଆମେରିକା ଓ ବ୍ରିଟେନ୍ ଵାୟୁପଥରେ Berlin Airlift ଯୋଗେ ଖାଦ୍ୟ ଓ ସାମଗ୍ରୀ ଯୋଗାଇ ଭାଙ୍ଗିଥିଲେ। ଏହା ଶୀତଳ ଯୁଦ୍ଧର ପ୍ରଥମ ବଡ଼ ସଙ୍କଟ ଥିଲା।

୧୯୪୯ ମସିହା ମେ’ ୨୩ ତାରିଖରେ ପଶ୍ଚିମୀ ଅଞ୍ଚଳଗୁଡ଼ିକ ମିଶି ଫେଡେରାଲ୍ ରିପବ୍ଲିକ୍ ଅଫ୍ ଜର୍ମାନୀ (FRG) ଗଠନ କଲା। ଏହାର ରାଜଧାନୀ Bonn ଥିଲା ଓ ପ୍ରଥମ ଚାନ୍ସେଲର କୋନରାଡ୍ ଆଡେନାଉଅର୍ ଥିଲେ।

ଅକ୍ଟୋଵର ୭ ତାରିଖରେ ପୂର୍ଵ ଅଞ୍ଚଳ ଜର୍ମାନ୍ ଡେମୋକ୍ରାଟିକ୍ ରିପବ୍ଲିକ୍ (GDR) ଗଠନ ହେଲା, ଯାହାର ନେତା ଥିଲେ ୱାଲ୍ଟର୍ ଉଲବ୍ରିଖ୍ଟ। ଏହି ଦୁଇ ଦେଶ ମଧ୍ୟରେ Berlin ଏକ ଵିଶେଷ ସ୍ଥାନ ଥିଲା—ପଶ୍ଚିମ Berlin ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀ ଭିତରେ ଏକ ଲୋକତାନ୍ତ୍ରିକ ଦ୍ୱୀପ ଭଳି ଥିଲା।

ପରେ ୧୯୪୯ ମସିହାରେ ବ୍ରିଟେନ, ଆମେରିକା ଓ ଫ୍ରାନ୍ସ୍ ନିଜ ଅଧିକୃତ ଜର୍ମାନ ଅଞ୍ଚଳକୁ ମିଶାଇଦେଲେ ଫଳତଃ ଜର୍ମାନୀ ଦୁଇ ଦେଶରେ ଵିଭକ୍ତ ହୋଇଗଲା—ପଶ୍ଚିମ ଜର୍ମାନୀ (ଫେଡେରାଲ୍ ରିପବ୍ଲିକ୍ ଅଫ୍ ଜର୍ମାନୀ) ଓ ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀ (ଜର୍ମାନ୍ ଡେମୋକ୍ରାଟିକ୍ ରିପବ୍ଲିକ୍)। ଏହି ଵିଭାଜନ ପ୍ରଥମେ ଅସ୍ଥାୟୀ ଭାବେ କରାଯାଇଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଶୀତଳ ଯୁଦ୍ଧର ଆରମ୍ଭ ସହିତ ଏହା ସ୍ଥାୟୀ ରୂପ ନେଲା। ପଶ୍ଚିମ ଜର୍ମାନୀ ଲୋକତାନ୍ତ୍ରିକ ମୂଲ୍ୟବୋଧକୁ ଆପଣାଇ ଆମେରିକା ଓ ତା’ର ମିତ୍ରଦେଶଗୁଡ଼ିକର ସହାୟତାରେ ଆର୍ଥିକ ସମୃଦ୍ଧିର ପଥରେ ଆଗେଇଗଲା ବେଳେ ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀ ସୋଭିଏତ୍ ପ୍ରଭାଵରେ ସାମ୍ୟଵାଦୀ ଵିଚାରଧାରା ସହିତ ଆଗେଇଥିଲା।

ପଶ୍ଚିମ ଜର୍ମାନୀରେ ଆମେରିକାର ମାର୍ଶଲ୍ ଯୋଜନା (Marshall Plan) ଅଧୀନରେ ଵିପୁଳ ସହାୟତା ମିଳିଥିଲା। ଏହି ଯୋଜନା ଯୁରୋପୀୟ ଦେଶଗୁଡ଼ିକର ପୁନରୁଦ୍ଧାର ପାଇଁ ୧୯୪୮ରୁ ୧୯୫୨ ଯାଏଁ ପ୍ରାୟ ୧୩ ଵିଲିୟନ୍ ଡଲାର୍ ଵ୍ୟୟ କରିଥିଲା। ଜର୍ମାନୀ ଏଥିରୁ ସର୍ଵାଧିକ ଲାଭଵାନ୍ ହୋଇଥିଲା। ଅର୍ଥମନ୍ତ୍ରୀ ଲୁଡୱିଗ୍ ଏର୍ହାର୍ଡଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱରେ ମୁକ୍ତ ବଜାର ଅର୍ଥନୀତି ଲାଗୁ ହେଲା ଓ ୧୯୫୦ ଦଶକରେ ‘ଅର୍ଥନୈତିକ ଅଲୌକିକ ଘଟଣା’ ଘଟିଲା ଯାହାକୁ ଜର୍ମାନ ଇତିହାସରେ Wirtschaftswunder ନାମରେ ଜଣାଯାଏ । କାରଖାନା, ରେଳପଥ, ରାସ୍ତା ଓ ଘରଗୁଡ଼ିକ ପୁନର୍ନିର୍ମାଣ ହେଲା। ବୋଲ୍କସ୍‌ୱାଗେନ୍, ସିମେନ୍ସ୍, ବିଏମ୍‌ୱି ଭଳି କମ୍ପାନୀ ଵିଶ୍ୱବଜାରରେ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ହେଲେ। ୧୯୬୦ ଦଶକ ସୁଦ୍ଧା ପଶ୍ଚିମ ଜର୍ମାନୀ ଵିଶ୍ୱର ତୃତୀୟ ଵୃହତ୍ତମ ଅର୍ଥନୀତି ହୋଇଗଲା।

ଏଣେ ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀ ସୋଭିଏତ୍ ମଡେଲ୍ ଅନୁସରଣ କଲା। ସଵୁ ଉଦ୍ୟୋଗଗୁଡ଼ିକର ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟକରଣ ହେଲା, କୃଷି ସମଵାୟୀ ହୋଇଗଲା ଓ କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ଯୋଜନା ଅନୁସାରେ ଉତ୍ପାଦନ ହେଉଥିଲା। ସୋଭିଏତ୍ ସଂଘ ଯୁଦ୍ଧ କ୍ଷତିପୂରଣ ଭାବେ ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀରୁ କାରଖାନା ଓ ସାମଗ୍ରୀ ନେଇଯାଇଥିଲା। ଫଳରେ ଅର୍ଥନୀତି ଦୁର୍ଵଳ ରହିଗଲା। ଖାଦ୍ୟ, ଵସ୍ତ୍ର ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ସାମଗ୍ରୀର ଅଭାଵ ଦେଖାଦେଲା। ସରକାର ଷ୍ଟାସି (Stasi) ନାମକ ଗୁପ୍ତ ପୁଲିସ୍ ମାଧ୍ୟମରେ ନାଗରିକଙ୍କ ଉପରେ କଡ଼ା ନଜର ରଖୁଥିଲା। ସ୍ୱାଧୀନତା ଓ ଅଭିଵ୍ୟକ୍ତିର ଅଭାଵ ଥିଲା।

୧୯୪୯ରୁ ୧୯୬୧ ଯାଏ ପ୍ରାୟ ୩୦ ଲକ୍ଷ ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନ୍ ନାଗରିକ ପଶ୍ଚିମ ଜର୍ମାନୀକୁ ପଳାଇଲେ। ଏମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଡାକ୍ତର, ଇଞ୍ଜିନିୟର, ଶିକ୍ଷକ ଓ ଯୁଵକମାନେ ଅଧିକ ଥିଲେ। ଏହାକୁ ସେତେବେଳେ "Brain Drain" କୁହାଯାଉଥିଲା। Berlin ନଗର ଏହି ପଳାୟନର ମୁଖ୍ୟ ପଥ ଥିଲା, କାରଣ ସହର ଭିତରେ ପଶ୍ଚିମ ଓ ପୂର୍ଵ ମଧ୍ୟରେ ମୁକ୍ତ ଯାତାୟତ ଥିଲା। ୧୯୬୧ ଜୁଲାଇ ମାସରେ ପ୍ରତିଦିନ ୧,୦୦୦ରୁ ଊର୍ଦ୍ଧ୍ଵ ଲୋକେ ପଶ୍ଚିମକୁ ଯାଉଥିଲେ।

ଏହାକୁ ରୋକିଵା ପାଇଁ ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀ ନେତା ୱାଲ୍ଟର୍ ଉଲବ୍ରିଖ୍ଟ ଓ ସୋଭିଏତ୍ ନେତା ନିକିତା ଖ୍ରୁଶ୍ଚେଭ୍ ଗୋପନୀୟ ଯୋଜନା କଲେ। ୧୯୬୧ ଅଗଷ୍ଟ ୧୩ ତାରିଖ ରାତିରେ Operation Rose ଆରମ୍ଭ ହେଲା। ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନର ସୈନିକମାନେ Berlinର ପଶ୍ଚିମ ଓ ପୂର୍ଵ ମଧ୍ୟରେ କଂକ୍ରିଟ୍ ଵ୍ଲକ୍, କଣ୍ଟାତାର ଦ୍ଵାରା ରାସ୍ତା ଅଵରୋଧ କଲେ। ପ୍ରଥମେ ଏହା ଏକ ତାର ବାଡ଼ ଥିଲା, କିନ୍ତୁ କିଛି ଦିନ ମଧ୍ୟରେ ଏହା ୧୫୫ କିଲୋମିଟର ଲମ୍ଵା ପ୍ରାଚୀରରେ ପରିଣତ ହେଲା। ପ୍ରାଚୀରର ଦୁଇ ପାର୍ଶ୍ୱରେ ଖାଲି ଜମି, ମାଇନ୍, Watch tower ଓ ସଶସ୍ତ୍ର ଗାର୍ଡଯୁକ୍ତ Death Strip ଥିଲା। ପଳାୟନ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ଗୁଳି କରି ହତ୍ୟା କରାଯାଉଥିଲା। ପ୍ରାୟ ୧୪୦ ଜଣ ଏହି ଭାବେ ମୃତ୍ୟୁଵରଣ କଲେ।

ବର୍ଲିନ ପ୍ରାଚୀରର ନିର୍ମାଣ କାର୍ଯ୍ୟ ଵିଶ୍ୱଵାସୀଙ୍କୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ କରିଦେଇଥିଲା। ଆମେରିକାର ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ଜନ୍ ଏଫ୍ କେନେଡି ୧୯୬୩ରେ Berlin ଆସି Ich bin ein Berliner ଘୋଷଣା କରି ପଶ୍ଚିମ ବର୍ଲିନର ସମର୍ଥନ ଜଣାଇଥିଲେ। ତେବେ ଏହା ଶୀତଳ ଯୁଦ୍ଧର ପ୍ରତୀକ ହୋଇଗଲା।

କିନ୍ତୁ ବର୍ଲିନର ପ୍ରାଚୀର କେଵଳ ଏକ ଭୌତିକ ପ୍ରାଚୀରରେ ସୀମିତ ନଥିଲା, ଏହା ପରିଵାର, ଵନ୍ଧୁ ଓ ସଂସ୍କୃତିକୁ ଵିଭକ୍ତ କରିଦେଲା। ଅନେକ ପରିଵାର ରାତିରାତି ଵିଭକ୍ତ ହୋଇଗଲେ। ପୂର୍ଵରେ ରହୁଥିଵା ଲୋକେ ପଶ୍ଚିମର ସମ୍ପର୍କୀୟଙ୍କୁ ଦେଖା କରିପାରୁ ନ ଥିଲେ। ପଶ୍ଚିମ Berlin ରେ ରଙ୍ଗୀନ ଜୀଵନ, ସଙ୍ଗୀତ, ଫେସନ୍ ଓ ସ୍ୱାଧୀନତା ଥିଲା,ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀରେ ସରକାରୀ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ଓ ଅଭାଵ ଭରି ରହିଥିଲା । ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀର ଯୁଵକମାନେ ପଶ୍ଚିମ ଜର୍ମାନୀର ରେଡିଓ ତଥା ଟିଭି ଚ୍ୟାନେଲ ଶୁଣି ଦେଖି ଆକୃଷ୍ଟ ହେଉଥିଲେ। ଅନେକେ ସୁଡ଼ଙ୍ଗ ଖୋଳି, ଗାଡ଼ିରେ ଲୁଚି ଵା ପହରା ଦେଇ ପଳାଇଵାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ। କେତେକ ସଫଳ ହେଲେ, କେତେକ ଧରାପଡ଼ି ଗୁଳି ଖାଇ ଜୀଵନ ହାରିଲେ। ଏହିପରି ଭାବେ ପ୍ରାୟ ଦୁଇ ଦଶନ୍ଧିରୁ ଅଧିକ ସମୟ ଧରି ବର୍ଲିନର ପ୍ରାଚୀର 

 ସବୁ ଅନ୍ୟାୟ ଅନୀତି ଓ ପାଶଵିକ ଆଚରଣ ଦେଖି ମୁକ ପରି ଛିଡ଼ା ହୋଇ ରହିଲା । 

୧୯୮୦ ଦଶକରେ ସୋଭିଏତ୍ ଅର୍ଥନୀତି ଦୁର୍ଵଳ ହୋଇଗଲା। ମିଖାଇଲ୍ ଗୋର୍ବାଚେଭ୍ ନେତୃତ୍ୱ ନେଇ ଗ୍ଲାସ୍ନୋସ୍ତ (Glasnost - ଖୋଲାପଣ) ଓ ପେରେସ୍ତ୍ରୋଇକା (Perestroika - ପୁନର୍ଗଠନ) ନୀତି ଲାଗୁ କଲେ। ଏହା ପୂର୍ଵ ଇଉରୋପରେ ସ୍ୱାଧୀନତା ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ଉତ୍ସାହିତ କଲା। ପୋଲାଣ୍ଡରେ ସୋଲିଡାରିଟି ଆନ୍ଦୋଳନ ହେଲା । ହଙ୍ଗେରୀ ଓ ଚେକୋସ୍ଲୋଭାକିଆ ପରି ଦେଶଗୁଡ଼ିକ ସୀମା ଖୋଲିଦେଇଥିଲେ, ଯାହା ଫଳରେ ହଜାର ହଜାର ପୂର୍ବ ଜର୍ମାନ୍ ନାଗରିକ ପଶ୍ଚିମକୁ ପଳାଇଥିଲେ। ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀରେ ଵିରୋଧ ବଢ଼ିଵାକୁ ଲାଗିଲା ଏଵଂ ଲାଇପ୍‌ଜିଗ୍‌ରେ ସୋମଵାର ଵିକ୍ଷୋଭ ତଥା ଆଲେକ୍‌ଜାଣ୍ଡର ପ୍ଲାଟ୍ଜରେ ଵିଶାଳ ସମାଵେଶ ହେଲା । ଅକ୍ଟୋବର ୧୮ରେ ଦୀର୍ଘଦିନିଆ ନେତା ଏରିଖ୍ ହୋନେକର୍ ପଦତ୍ୟାଗ କରିଥିଲେ ଏଵଂ ଏଗୋନ୍ କ୍ରେନ୍ଜ୍ ନୂଆ ନେତା ହୋଇଥିଲେ।

୯ ନଭେମ୍ବର ୧୯୮୯ ସକାଳେ ପୋଲିଟ୍‌ବ୍ୟୁରୋ ଏକ ନୂଆ ଯାତ୍ରା ନିୟମ ପାସ୍ କରିଥିଲା। ଏହି ନିୟମ ଅନୁଯାୟୀ, ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନ୍ ନାଗରିକମାନେ ପାସ୍‌ପୋର୍ଟ ଅଫିସ୍‌ରେ ଆବେଦନ କରି ପଶ୍ଚିମକୁ ଯାତ୍ରା ପାଇଁ ଅନୁମତି ପାଇପାରିବେ। କିନ୍ତୁ ଏହା ତତ୍କାଳ ପ୍ରଭାବୀ ହେଵ ନାହିଁ – ଏହା ୧୦ ନଭେମ୍ବରରୁ ଲାଗୁ ହେଵ ଏଵଂ କିଛି ସୀମାସ୍ଥଳରେ ନୂଆ ଚେକ୍‌ପଏଣ୍ଟ ଖୋଲାଯିଵ ବୋଲି ନିଷ୍ପତ୍ତି ହୋଇଥିଲା । ଏହି ନିଷ୍ପତ୍ତି  

ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀର ଉଚ୍ଚପଦସ୍ଥ ରାଜନେତା ଏବଂ ଶାସକ ସୋସିଆଲିଷ୍ଟ ୟୁନିଟି ପାର୍ଟିର ପୋଲିଟ୍‌ବ୍ୟୁରୋ ସଦସ୍ୟ ଗୁନ୍ଥର୍ ଶାବୋୱସ୍କିଙ୍କୁ ଜଣା ନ ଥିଲା, କାରଣ ସେ ସେଦିନ ଉକ୍ତ ଵୈଠକରେ ଉପସ୍ଥିତ ନ ଥିଲେ। ସେ କେଵଳ ଏକ କାଗଜ ପାଇଥିଲେ ଯହିଁରେନିୟମର ସାରାଂଶ ଲେଖା ଥିଲା।

ସନ୍ଧ୍ୟା ୬ଟାରେ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଵା ପ୍ରେସ୍ କନଫରେନ୍ସରେ ଶାବୋୱସ୍କି ଅନ୍ୟ ତିନି ଅଧିକାରୀଙ୍କ ସହ ଉପସ୍ଥିତ ଥିଲେ। ଯାତ୍ରା ନିୟମରେ ଶିଥିଳତା ଵିଷୟରେ ଏହା ଏକ ରୁଟିନ୍ ଘୋଷଣା ଥିଲା । କନଫରେନ୍ସ ପ୍ରାୟ ଏକ ଘଣ୍ଟା ଧରି ଚାଲିଥିଲା ଏଵଂ ସାମ୍ବାଦିକମାନେ ଵିଭିନ୍ନ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚରାଇଥିଲେ। ଶାବୋୱସ୍କି କାଗଜ ପଢ଼ି କହିଥିଲେ ଯେ ନାଗରିକମାନେ ଵ୍ୟକ୍ତିଗତ ଯାତ୍ରା ପାଇଁ ଆଵେଦନ କରିପାରିବେ ଏଵଂ ଅନୁମତି ପାଇପାରିବେ। କିନ୍ତୁ ସେ ସ୍ପଷ୍ଟ କରି କହିନଥିଲେ ଯେ ଏହା କେବେଠାରୁ ଲାଗୁ ହେଵ ।

ଠିକ୍ ସନ୍ଧ୍ୟା ୬ଟା ୫୩ ମିନିଟ୍‌ରେ ଇଟାଲୀୟ ସାମ୍ବାଦିକ Riccardo Ehrman(ANSA ଏଜେନ୍ସି) ପଚରାଇଥିଲେ: “ଆପଣ କହୁଛନ୍ତି ଯେ ନାଗରିକମାନେ ପଶ୍ଚିମ ଜର୍ମାନୀକୁ ଯାଇପାରିବେ। କିନ୍ତୁ ଏହା କେବେଠାରୁ ଲାଗୁ ହେଵ? ତତ୍କାଳ କି?” ଏହି ପ୍ରଶ୍ନ ନିର୍ଣ୍ଣାୟକ ଥିଲା। ଏହ୍‌ମାନ୍‌ଙ୍କ ପରେ ବ୍ରିଟିଶ୍ ସାମ୍ବାଦିକ Tom Brokaw(NBC) ମଧ୍ୟ ପଚରିଥିଲେ: “ଏହା କେବେ ଆରମ୍ଭ ହେଵ?” 

ଶାବୋୱସ୍କି କାଗଜ ଦେଖି ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବେ କହିଥିଲେ: “ଯେତେ ଦୂର ମୋତେ ଜ୍ଞାତ ଅଛି, ଏହା ତତ୍କାଳ... ଅର୍ଥାତ୍ ଵିଳମ୍ବ ବିନା... ଆଜିଠାରୁ ଲାଗୁହେଵ।” ସେ ପ୍ରଶ୍ନ ଠିକ୍ ଭାବେ ବୁଝିନଥିଲେ ଏଵଂ କାଗଜରେ ଲେଖା ହୋଇଥିଵା “sofort, unverzüglich” (ତତ୍କାଳ, ଵିଳମ୍ବ ବିନା) ଶବ୍ଦ ଦେଖି ଏମିତି କହି ଦେଇଥିଲେ। ସେ ନିଜେ ପରେ କହିଥିଲେ ଯେ ସେ ଵୈଠକରେ ନ ଥିଵାରୁ ପୂରା ଵିଵରଣୀ ଜାଣିନଥିଲେ।

ଏଠି ପାଠକ ଜାଣିଵା ଉଚିତ୍ ଯେ ସେ ସମୟରେ ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀରେ Politbüro ସର୍ବୋଚ୍ଚ ରାଜନୈତିକ ଓ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ସଂସ୍ଥା ଥିଲା । ଶାସକ ଦଳର ନେତୃତ୍ୱ ଏହାର ମୁଖ୍ୟ ଭୂମିକା ଥିଲା । ଏହା ଶାସକ 'ସୋସିଆଲିଷ୍ଟ ୟୁନିଟି ପାର୍ଟି ଅଫ୍ ଜର୍ମାନୀ' (SED)ର କେନ୍ଦ୍ରୀୟ କମିଟିର ମୁଖ୍ୟ ନିଷ୍ପତ୍ତି ଗ୍ରହଣକାରୀ ସଂସ୍ଥା ଥିଲା । ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀର ଏକ ଆନୁଷ୍ଠାନିକ ସରକାର (ମନ୍ତ୍ରୀ ପରିଷଦ) ଏଵଂ ସଂସଦ (ଭୋକ୍ସକାମର) ଥିଲା, ତଥାପି ସମସ୍ତ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ନୀତିଗତ ନିଷ୍ପତ୍ତି ପୋଲିଟ୍‌ବ୍ୟୁରୋ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ନିଆଯାଉଥିଲା । ଦେଶର ସମସ୍ତ ମୁଖ୍ୟ ନୀତି, ଅର୍ଥନୀତି, ଵୈଦେଶିକ ସମ୍ପର୍କ ଏଵଂ ସୁରକ୍ଷା ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ଵିଷୟଗୁଡ଼ିକ ଉପରେ ପୋଲିଟ୍‌ବ୍ୟୁରୋର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ଥିଲା ।ସଂକ୍ଷେପରେ କହିଵାକୁ ଗଲେ ପୋଲିଟ୍‌ବ୍ୟୁରୋ ହିଁ ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀର ପ୍ରକୃତ ଶାସନ କେନ୍ଦ୍ର ଥିଲା ଏଵଂ ଏହାର ମୁଖ୍ୟ ଵା ସାଧାରଣ ସମ୍ପାଦକ ସେତେବେଳର ପୂର୍ଵଜର୍ମାନୀ ଦେଶର ସବୁଠାରୁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଵ୍ୟକ୍ତି ଥିଲେ ।

ତେଣୁ ଯେତେବେଳେ ପୋଲିଟ୍‌ବ୍ୟୁରୋ ପକ୍ଷରୁ ଏଭଳି ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଘୋଷଣା ହେଲା ତାହା ଶୁଣି ହଜାର ହଜାର ଲୋକେ ପ୍ରାଚୀର ନିକଟରେ ଜମା ହେଲେ। ଗାର୍ଡମାନେ ଅନୁମତି ନ ପାଇ ମଧ୍ୟ ପ୍ରାଚୀର ଖୋଲିଦେଲେ। ଲୋକେ ହାତୁଡ଼ି,ଶାବଳ ଆଦି ନେଇ ପ୍ରାଚୀର ଭାଙ୍ଗିଵାକୁ ଲାଗିଲେ। ଏହାକୁ ”wall Woodpeckers” କୁହାଗଲା। ସଡ଼କରେ ନାଚ-ଗୀତ, ଆଲିଙ୍ଗନ ଓ ଉତ୍ସଵ ଚାଲିଲା। ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀରୁ ହଜାର ହଜାର ଲୋକେ ଚାଲି ଚାଲି ଓ ଗାଡ଼ି ଧରି ପଶ୍ଚିମ ଜର୍ମାନୀକୁ ଗଲେ ଏଵଂ ସାରା ରାତି ପାର୍ଟିରେ ନାଚିଲେ,ନୂଆ ନୂଆ ଜିନିଷ ଦେଖିଲେ ଯାହା ସୋଭିଏତ ନିୟନ୍ତ୍ରିତ ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀରେ କେବେ ସେମାନେ ଅନୁଭଵ କରିନଥିଲେ ସେସବୁ କଥା ପଶ୍ଚିମ ଜର୍ମାନୀରେ ପାଇଲେ । ଅନେକ ପୂର୍ଵଜର୍ମାନୀଵାସୀ ପଶ୍ଚିମ ଜର୍ମାନୀରେ ରହୁଥିଵା ସେମାନଙ୍କ ସମ୍ପର୍କୀୟଙ୍କୁ ଭେଟିଲେ । ପଶ୍ଚିମ ଜର୍ମାନୀରେ ସେଦିନର ରାତି ସାରା ପାର୍ଟି ହୋଇଥିଲା । ସଡ଼କଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି କ୍ଲବ୍ ଯାଏଁ ଚାରିଆଡ଼େ ଲୋକେ ପାର୍ଟି କରୁଥିଲେ । ଏହା ଇତିହାସର ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ସଡ଼କ ପାର୍ଟି ଥିଲା।

ଏହାପରେ ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀରେ ରାଜନୈତିକ ପରିଵର୍ତ୍ତନ ତୀଵ୍ରଗତିରେ ଘଟିଥିଲା। ଏରିଚ୍ ହୋନେକରଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱାଧୀନ ସୋସିୟାଲିଷ୍ଟ୍ ୟୁନିଟି ପାର୍ଟିର ସରକାର ନଭେମ୍ବର ୧୮ରେ ଭାଙ୍ଗିଗଲା। ଏଗୋନ୍ କ୍ରେଞ୍ଜ୍ ନୂତନ ନେତା ହୋଇଥିଲେ କିନ୍ତୁ ଲୋକଙ୍କ ଅସନ୍ତୋଷ ଆହୁରି ବଢ଼ିଲା। ଡିସେମ୍ବର ୬ରେ ହାନ୍ସ୍ ମୋଡ୍ରୋ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଭାବେ ନିଯୁକ୍ତ ହୋଇଥିଲେ। ଏହା ସହିତ ଏକ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ରାଉଣ୍ଡ୍ ଟେବୁଲ୍ ଗଠନ ହୋଇଥିଲା ଏଵଂ ଏଥିରେ ଵିରୋଧୀ ଦଳଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ ଯୋଗଦେଇଥିଲେ। ଏହା ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀରେ ବହୁଦଳୀୟ ଵ୍ୟଵସ୍ଥାର ଆରମ୍ଭ ଥିଲା। ମାର୍ଚ୍ଚ ୧୮, ୧୯୯୦ରେ ପ୍ରଥମ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ନିର୍ଵାଚନ ହୋଇଥିଲା। ଏଥିରେ ଏଲାଏନ୍ସ୍ ଫର୍ ଜର୍ମାନି (ଏଲ୍‌ଏଫ୍‌ଡି) ଦଳ ଵିଜୟୀ ହୋଇଥିଲା। ଲୋଥାର୍ ଡି ମାଇଜିୟେର୍ ନୂତନ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ହୋଇଥିଲେ। ଏହି ସରକାର ଏକତ୍ରୀକରଣର ପକ୍ଷରେ କାମ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲା।

ପଶ୍ଚିମ ଜର୍ମାନୀର ଚ୍ୟାନ୍ସଲର୍ ହେଲ୍ମୁଟ୍ କୋଲ୍ ଏହି ସମୟରେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ନିର୍ଵାହ କରିଥିଲେ। ସେ ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀରେ ଯାଇ ଲୋକଙ୍କୁ ଏକତ୍ରୀକରଣର ଆଶ୍ୱାସନା ଦେଇଥିଲେ। କୋଲଙ୍କ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ୍ ଡେମୋକ୍ରାଟିକ୍ ୟୁନିୟନ୍ ଏଥିରୁ ରାଜନୈତିକ ଲାଭ ପାଇଥିଲା। ଏକତ୍ରୀକରଣର ପ୍ରକ୍ରିୟା ରାଜନୈତିକ ସହିତ ଅର୍ଥନୈତିକ ଓ ସାମାଜିକ ସଂଯୋଗ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରୁଥିଲା। ପ୍ରାଚୀର ଖୋଲିଵା ପରେ ପୂର୍ଵଜର୍ମାନୀରୁ ଲୋକମାନେ ପଶ୍ଚିମ ଜର୍ମାନୀକୁ ଯାଇ କାର୍ଯ୍ୟ ଓ ଵ୍ୟଵସାୟ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ, ଯାହା ପୂର୍ଵଜର୍ମାନୀର ଅର୍ଥନୀତିର କ୍ଷତି ଘଟାଇଥିଲା। ପୂର୍ଵଜର୍ମାନୀର ଅର୍ଥନୀତି କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ଯୋଜନାବଦ୍ଧ ଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଏହା ଅକାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ଓ ପୁରୁଣା ଥିଲା।

ଅର୍ଥନୈତିକ ସଂଯୋଗର ପ୍ରଥମ ପଦକ୍ଷେପ ମେ ୧୯୯୦ରେ ଘଟିଥିଲା। ଏକ ଚୁକ୍ତି ମାଧ୍ୟମରେ ଅର୍ଥନୈତିକ, ମୁଦ୍ରା ଓ ସାମାଜିକ ସଂଯୋଗ ସ୍ଥାପନ ହୋଇଥିଲା। ଜୁଲାଇ ୧, ୧୯୯୦ରୁ ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀର ମାର୍କ୍ (Ostmark)କୁ ପଶ୍ଚିମଜର୍ମାନୀର ଡଏଚ୍‌ଏମ୍ (Deutsche Mark) ଦ୍ୱାରା ପ୍ରତିସ୍ଥାପନ କରାଯାଇଥିଲା। ଏହା ପୂର୍ଵଜର୍ମାନୀର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ପଶ୍ଚିମଜର୍ମାନୀର ବଜାରବାଦୀ ଅର୍ଥନୀତିରେ ଯୋଡ଼ିଦେଇଥିଲା। ପ୍ରଥମେ ଏହା ଆନନ୍ଦଦାୟକ ଲାଗିଥିଲା, କାରଣ ଲୋକମାନେ ନୂଆ ନୂଆ ସାମଗ୍ରୀ କିଣିପାରିଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ପରେ ପୂର୍ଵଜର୍ମାନୀର କାରଖାନାଗୁଡ଼ିକ ପଶ୍ଚିମର ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ ତିଷ୍ଠିପାରିଲେ ନାହିଁ। ଫଳଳରେ ବେକାରୀ ବଢ଼ିଥିଲା ଓ ଅର୍ଥନୈତିକ ଅସମାନତା ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିଲା।

ଏକତ୍ରୀକରଣର ଆନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ଦିଗ ମଧ୍ୟ ଜଟିଳ ଥିଲା। ଦ୍ୱିତୀୟ ଵିଶ୍ଵଯୁଦ୍ଧ ପରେ ଜର୍ମାନୀକୁ ଯୁକ୍ତରାଷ୍ଟ୍ର ଆମେରିକା, ବ୍ରିଟେନ୍, ଫ୍ରାନ୍ସ୍ ଓ ସୋଭିୟେଟ୍ ୟୁନିୟନ୍ ଦ୍ୱାରା ଵିଭକ୍ତ କରାଯାଇଥିଲା। ଏବେ ଏକତ୍ରୀକରଣ ପାଇଁ ଏହି ଚାରି ଶକ୍ତିଙ୍କର ସମ୍ମତି ଆଵଶ୍ୟକ ଥିଲା। ଏହାକୁ ସକାରାତ୍ମକ କରିଵା ପାଇଁ "Two Plus Four" ଆଲୋଚନା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା। ଏଥିରେ ଦୁଇ ଜର୍ମାନଦେଶ ଓ ଚାରିଗୋଟି ଵିଜୟୀ ଶକ୍ତି ଯୋଗଦେଲେ। ଫେବ୍ରୁଆରୀ ୧୦, ୧୯୯୦ରେ କୋଲ୍ ଗର୍ଭାଚେଭଙ୍କୁ ଭେଟି ଏକତ୍ରୀକରଣର ସମର୍ଥନ ପାଇଥିଲେ। ସୋଭିୟେଟ୍ ୟୁନିୟନ୍ ଏକ ନ୍ୟୁଟ୍ରାଲ୍ ଜର୍ମାନୀ ଚାହୁଁଥିଲା, ଯାହା ନାଟୋରେ ଯୋଗ ନଦେଵ। କିନ୍ତୁ କୋଲ୍ ଏକତ୍ରୀକୃତ ଜର୍ମାନୀକୁ ନାଟୋରେ ରଖିଵାକୁ ଇଚ୍ଛା କରିଥିଲେ।

ମେ ୫, ୧୯୯୦ରେ ବନ୍‌ ନଗରରେ ପ୍ରଥମ "Two Plus Four" ଵୈଠକ ହୋଇଥିଲା, ଏଵଂ ସେଠାରେ ସୈନ୍ୟ ଓ ସୁରକ୍ଷା ଵିଷୟରେ ଆଲୋଚନା ହୋଇଥିଲା। ଜୁନ୍ ୨୨ରେ ବର୍ଲିନ୍‌ରେ ଦ୍ୱିତୀୟ ଵୈଠକରେ ସୋଭିଏତ ପକ୍ଷ ଏକତ୍ରୀକରଣର ଅନେକ ବୁଝାମଣାରେ ସହମତି ପ୍ରକାଶ କରିଥିଲା। ଏକତ୍ରୀକୃତ ଜର୍ମାନୀର ସୈନ୍ୟଵଳ ୩୭୦,୦୦୦ରେ ସୀମିତ ରହିଵ, ସୋଭିଏତ୍ ସୈନ୍ୟ ୧୯୯୪ ସୁଦ୍ଧା ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀରୁ ପ୍ରତ୍ୟାହୃତ ହେବେ ଏଵଂ ଜର୍ମାନୀ ୧୩ ବିଲିୟନ୍ ଡଏଚ୍‌ଏମ୍ ସାହାଯ୍ୟ ଦେଵ। ଜୁଲାଇ ୧୪-୧୭ରେ କୋଲ୍ ମସ୍କୋ ଯାଇ ଏହି ଚୁକ୍ତି ସମ୍ପନ୍ନ କରିଥିଲେ। ଜୁଲାଇ ୧୭ରେ ପାରିସ୍‌ରେ ତୃତୀୟ ଵୈଠକରେ ପୋଲାଣ୍ଡ୍‌କୁ ଏଥିରେ ଯୋଡ଼ାଯାଇଥିଲା ଏଵଂ ଓଡର୍-ନାଇସ୍ ସୀମାନ୍ତର ସୁରକ୍ଷା ନିଶ୍ଚିତ କରାଯାଇଥିଲା। ସେପ୍ଟେମ୍ବର ୧୨, ୧୯୯୦ରେ ମସ୍କୋରେ ଚୁକ୍ତି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଥିଲା ଫଳତଃ ଵିଜୟୀ ଶକ୍ତିଗୁଡ଼ିକର ଜର୍ମାନୀ ଉପରେ ସମସ୍ତ ଅଧିକାର ସମାପ୍ତ ହୋଇଥିଲା ଏଵଂ ଜର୍ମାନୀକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସାର୍ଵଭୌମତ୍ୱ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥିଲା।

ଏହି ଆନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ସମର୍ଥନରୁ ଆଶ୍ୱସ୍ତ ହୋଇ, ଅଗଷ୍ଟ ୩୧, ୧୯୯୦ରେ ଏକତ୍ରୀକରଣ ଚୁକ୍ତି -Einigungsvertrag ସମ୍ପ୍ରସାରିତ ହୋଇଥିଲା। ଏହି ଚୁକ୍ତି ଅନୁଯାୟୀ ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀର Brandenburg,

Mecklenburg-Vorpommern,Sachsen,Sachsen-Anhalt ଓ Thüringen

ପଶ୍ଚିମ ଜର୍ମାନୀରେ ଯୋଗ ଦେଵ ଏବଂ ବର୍ଲିନ୍‌କୁ ରାଜଧାନୀ କରାଯିଵ। ପଶ୍ଚିମର ସମ୍ବିଧାନ ‘Grundgesetz’ ସମଗ୍ର ଦେଶରେ ଲାଗୁ ହେଵ। ପଶ୍ଚିମଜର୍ମାନୀର ସଂସଦ ‘ବୁଣ୍ଡେସ୍‌ଟାଗ୍’ ଏଵଂ ପୂର୍ଵଜର୍ମାନୀର ‘ପିପୁଲ୍‌ସ୍ ଚାମ୍ବର୍’ ଏହାକୁ ଅନୁମୋଦନ କରିଥିଲେ। ଅକ୍ଟୋବର ୩, ୧୯୯୦ରେ ଏକତ୍ରୀକରଣ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଥିଲା। ଏହି ଦିନକୁ "ଏନାଇଟ୍‌ଟାଗ୍" (ଏକତା ଦିବସ) ଭାବେ ପାଳନ କରାଯାଏ। ବର୍ଲିନ୍‌ରେ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ରିଚାର୍ଡ୍ ଵନ୍ ୱେଇଜ୍‌ସାକର୍ ଘୋଷଣା କରିଥିଲେ ଯେ ଜର୍ମାନୀ ଏବେ ସବୁଦିନ ପାଇଁ ଏକ ଓ ଅଭିନ୍ନ ହୋଇଗଲା।

କିନ୍ତୁ ଜର୍ମାନୀ ଏକତ୍ରୀକରଣ ସିନା ହୋଇଗଲା କିନ୍ତୁ ଜର୍ମାନୀର ଲୋକଙ୍କ ଆଗରେ ପରେ ଅର୍ଥନୈତିକ, ସାମାଜିକ ଓ ରାଜନୈତିକ ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକ ପ୍ରାଚୀର ଭଳି ଉଭା ହେଲା । 

ଏକତ୍ରୀକରଣର ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ସମସ୍ୟା ଅର୍ଥନୈତିକ ଅସମାନତା ଥିଲା। ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀ (GDR) ସାମ୍ୟଵାଦୀ ଅର୍ଥଵ୍ୟଵସ୍ଥା ଆଧାରରେ ଚାଳିତ ହେଉଥିଵାବେଳେ ପଶ୍ଚିମ ଜର୍ମାନୀ (FRG) ମୁକ୍ତ ବଜାର ଅର୍ଥନୀତିରେ ସମୃଦ୍ଧ ଥିଲା। ୧୯୯୦ ଜୁଲାଇରେ ମୁଦ୍ରା ଏକତ୍ରୀକରଣ ହେଲା ଯେଉଁଥିରେ ପୂର୍ଵଜର୍ମାନୀର ଓଷ୍ଟମାର୍କକୁ ୧:୧ ହାରରେ ପଶ୍ଚିମର Deutsche Mark (DM) ସହିତ ବଦଳାଯାଇଥିଲା। ଏହା ପୂର୍ଵଜର୍ମାନୀର ଅର୍ଥଵ୍ୟଵସ୍ଥାକୁ ଧ୍ୱଂସ କରିଦେଲା। ପୂର୍ଵଜର୍ମାନୀର କାରଖାନାଗୁଡ଼ିକ ପୁରୁଣା ଯନ୍ତ୍ରପାତି ଓ ଅଦକ୍ଷତା ଯୋଗୁଁ ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ ତିଷ୍ଠି ପାରିଲେ ନାହିଁ। ଫଳତଃ ଅନେକ କାରଖାନା ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲା ଏଵଂ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଲୋକେ ବେରୋଜଗାର ହେଲେ। ୧୯୯୧ରେ ପୂର୍ଵଜର୍ମାନୀରେ ବେରୋଜଗାରୀ ହାର ୧୫ ପ୍ରତିଶତରୁ ଅଧିକ ହୋଇଯାଇଥିଲା, ଯାହା ପଶ୍ଚିମର ୫-୬ ପ୍ରତିଶତ ତୁଳନାରେ ଅତ୍ୟଧିକ ଥିଲା।

ପଶ୍ଚିମ ଜର୍ମାନୀ ପୂର୍ଵଜର୍ମାନୀରେ ପୁନର୍ନିର୍ମାଣ ପାଇଁ ପ୍ରାୟ ୨ ଟ୍ରିଲିୟନ୍ ୟୁରୋ ଵ୍ୟୟ କଲା। ଏହି ଅର୍ଥ Transferleistungen ମାଧ୍ୟମରେ ଆସିଥିଲା ଯାହା ରାସ୍ତା, ରେଳପଥ, ଵିଦ୍ୟୁତ୍ ଓ ଦୂରସଞ୍ଚାର ଭିତ୍ତିଭୂମି କ୍ଷେତ୍ରରେ ସୁଧାର ପାଇଁ ଵ୍ୟଵହୃତ ହୋଇଥିଲା। ପୂର୍ଵର ରେଳବାଇ ଵ୍ୟଵସ୍ଥା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନଵୀକରଣ ହେଲା ଏଵଂ ହାଇୱେଗୁଡ଼ିକ ପଶ୍ଚିମର ମାନଦଣ୍ଡକୁ ଉନ୍ନୀତ କରାଗଲା। କିନ୍ତୁ ଏହି ଵିପୁଳ ଵ୍ୟୟ ପଶ୍ଚିମର କରଦାତାମଆନେ ଅତିରିକ୍ତ କରର ଭାର ସହ୍ୟ କଲେ । ପଶ୍ଚିମରେ Solidaritätszuschlag ନାମକ ଅତିରିକ୍ତ କର ଲଗାଯାଇଥିଲା ଯାହା ଲୋକଙ୍କ ଅସନ୍ତୋଷ ବଢ଼ାଇଥିଲା। ଫଳରେ ପୂର୍ଵରୁ ପ୍ରାୟ ୧୮ ଲକ୍ଷ ଲୋକେ ପଶ୍ଚିମକୁ ଚାଲିଯାଇଥିଲେ, ଯାହା ପୂର୍ଵର ଜନସଂଖ୍ୟା ହ୍ରାସ ଓ କର୍ମଶକ୍ତି ଅଭାଵର କାରଣ ହେଲା ।

ଆଜି ମଧ୍ୟ ପୂର୍ଵ-ପଶ୍ଚିମ ଜର୍ମାନୀ ମଧ୍ୟରେ ଅସମାନତା ରହିଛି। ପୂର୍ଵର ପ୍ରତି ଵ୍ୟକ୍ତି ଆୟ ପଶ୍ଚିମଜର୍ମାନୀର ପ୍ରାୟ ୭୫ ପ୍ରତିଶତ। ଔଦ୍ୟୋଗିକ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପର ୭୬ ପ୍ରତିଶତ ପଶ୍ଚିମରେ କେନ୍ଦ୍ରୀଭୂତ। ତଥାପି ୮୦ ଓ ୯୦ ଦଶକରୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଵା ପୁନର୍ନିର୍ମାଣ କାର୍ଯ୍ୟ ଫଳପ୍ରଦ ହୋଇଛି। ସରକାର ସଡ଼କ, ରେଳ, ବିଦ୍ୟାଳୟ ଓ ଚିକିତ୍ସାଳୟ ନିର୍ମାଣ କରି ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀକୁ ଉନ୍ନତ କରୁଛନ୍ତି। Leipzig ଓ Dresden ଭଳି ସହରଗୁଡ଼ିକ ଆଧୁନିକ ଔଦ୍ୟୋଗିକ କେନ୍ଦ୍ରରେ ପରିଣତ ହୋଇଛନ୍ତି। ଇଉରୋପୀୟ ୟୁନିୟନର ସହାୟତା ମଧ୍ୟ ଏହାକୁ ତ୍ୱରାନ୍ୱିତ କରିଛି।

ଜର୍ମାନୀ ଏକତ୍ରୀକରଣ ପରେ ଅର୍ଥନୈତିକ ସମସ୍ୟା ସହିତ ସାମାଜିକ ଵିଭେଦ ମଧ୍ୟ ଦେଖା ଦେଇଥିଲା। ପୂର୍ଵ ଓ ପଶ୍ଚିମ ଜର୍ମାନୀର ଲୋକମାନେ ଦଶନ୍ଧି ଧରି ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଵ୍ୟଵସ୍ଥାରେ ରହିଆସିଥିଵାରୁ ମାନସିକ ଦୂରତ୍ୱ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିଲା। ପୂର୍ଵର ଲୋକମାନେ ନିଜକୁ Ossis ଭାବେ ଦେଖୁଥିଲେ, ପଶ୍ଚିମର ଲୋକେ ନିଜକୁ Wessis ଭାବେ ଵିଵେଚନା କରୁଥିଲେ। ଏହି ସାମାଜିକ ଵିଭାଜନ ଅନେକ ଵର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ରହିଲା । ପୂର୍ଵରେ ସାମ୍ୟଵାଦୀ ଯୁଗରେ ସୁରକ୍ଷିତ ଚାକିରି, ଶସ୍ତା ଵାସସ୍ଥାନ ଓ ସାମାଜିକ ସୁରକ୍ଷା ଥିଵାବେଳେ ପଶ୍ଚିମରେ ସ୍ୱାଧୀନତା ଓ ଉନ୍ନତ ଜୀଵନଶୈଳୀ ଥିଲା। ଏକତ୍ରୀକରଣ ପରେ ପୂର୍ଵଜର୍ମାନୀର ଲୋକମାନେ ଏକୀକୃତ ଜର୍ମାନୀରେ ନିଜକୁ ଦ୍ୱିତୀୟ ଶ୍ରେଣୀର ନାଗରିକ ଭାବେ ଅନୁଭଵ କରୁଥିଲେ।

ପୂର୍ଵଜର୍ମାନୀର ଗୁପ୍ତଚର ଵିଭାଗ Stasi (Staatssicherheit)ର ଫାଇଲ୍‌ଗୁଡ଼ିକ ଖୋଲାଯିଵା ଯୋଗୁଁ ଆଉ ଏକ ଧରଣର ସାମାଜିକ ଵିପର୍ଯ୍ୟୟ ସୃଷ୍ଟି ହେଲା । Stasiରେ ପ୍ରାୟ ୧ ଲକ୍ଷ ୯୧ ହଜାର କର୍ମଚାରୀ ଓ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ସୂଚନାଦାତା ଥିଲେ ଏଵଂ ସେମାନଙ୍କର ଫାଇଲ୍‌ରେ ଵ୍ୟକ୍ତିଗତ ଜୀଵନ, ପାରିଵାରିକ ସମ୍ପର୍କ ଓ ରାଜନୈତିକ ମତାମତ ରେକର୍ଡ ହୋଇଥିଲା। ୧୯୯୧ରେ ଏହି ଫାଇଲ୍‌ଗୁଡ଼ିକ ସାର୍ବଜନୀନ ହେଵା ପରେ ଅନେକ ପାରିଵାରିକ ଵିଶ୍ୱାସଘାତକତା ପ୍ରକାଶ ପାଇଲା। ସ୍ୱାମୀ-ସ୍ତ୍ରୀ, ଭାଇ-ଭଉଣୀ ଓ ବନ୍ଧୁମାନେ ପରସ୍ପର ଵିଷୟରେ ଗୁପ୍ତ ସୂଚନା ଦେଇଥିଵା ଜାଣିଲେ ଫଳତଃ ଅନେକ ସମ୍ପର୍କ ଭାଙ୍ଗିଗଲା। ଏହା ପୂର୍ଵଜର୍ମାନୀର ଲୋକଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଆଘାତ ଓ ଅଵିଶ୍ୱାସ ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲା। ଆଜି ମଧ୍ୟ ପୂର୍ଵଜର୍ମାନୀର ଅନେକ ଲୋକେ ସାମ୍ୟଵାଦୀ ଯୁଗର ସୁରକ୍ଷାକୁ ମନେ ପକାନ୍ତି ।

ରାଜନୈତିକ ଭାବରେ ଜର୍ମାନୀ ଏକତ୍ରୀକରଣ ଅସନ୍ତୋଷକୁ ପ୍ରତିଫଳିତ କରିଥିଲା। ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀର ପୂର୍ଵତନ ଶାସକ ଦଳ SED (Sozialistische Einheitspartei Deutschlands) ପରେ PDS (Partei des Demokratischen Sozialismus) ଓ ଵର୍ତ୍ତମାନ Die Linke ଭାବେ ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀରେ ଜନପ୍ରିୟତା ଲାଭ କରିଛି। ଏହା ଏକତ୍ରୀକରଣର ଅସୁବିଧା ଓ ପୁରୁଣା ସାମ୍ୟଵାଦୀ ଆଦର୍ଶକୁ ପ୍ରତିନିଧିତ୍ୱ କରୁଛି। ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ, ଜର୍ମାନୀ ଏକତ୍ରୀକରଣ ପାଇଁ ଆନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ସମର୍ଥନ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଥିଲା। ଯୁକ୍ତରାଷ୍ଟ୍ର ଅମେରିକାର ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ଜର୍ଜ ଏଚ୍.ଡବ୍ଲ୍ୟୁ. ବୁଶ୍ ଓ ସୋଭିଏତ୍ ନେତା ମିଖାଇଲ୍ ଗୋର୍ବାଚୋଭ୍‌ଙ୍କ ସମର୍ଥନ ବିନା ଏହା ସମ୍ଭଵ ହୋଇନଥାନ୍ତା।

ତଥାପି, ଏକତ୍ରୀକରଣ ଜର୍ମାନୀକୁ ଏକ ସମୃଦ୍ଧ ଓ ସ୍ଥିର ଦେଶ କରିଛି। ବର୍ଲିନ୍ ପୁନର୍ଵାର ରାଜଧାନୀ ହୋଇ ଏକ ଵିଶ୍ୱସ୍ତରୀୟ ସହରରେ ପରିଣତ ହୋଇଛି। ପୂର୍ଵ ଜର୍ମାନୀ ଓ ପଶ୍ଚିମ ଜର୍ମାନୀ ମଧ୍ୟରେ ଅସମାନତା ଧୀରେ ଧୀରେ ହ୍ରାସ ପାଉଛି। ଏହି ପ୍ରକ୍ରିୟା ଦେଖାଏ ଯେ ରାଜନୈତିକ ଇଚ୍ଛାଶକ୍ତି, ଅର୍ଥନୈତିକ ସଂଯୋଗ ଓ ଆନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ସହଯୋଗ କିପରି ଵିଭାଜନକୁ ଏକତାରେ ପରିଣତ କରିପାରେ। ଜର୍ମାନୀର ଏହି ଯାତ୍ରା ଵିଶ୍ୱର ଅନ୍ୟ ଵିଭାଜିତ ଦେଶଗୁଡ଼ିକ ପାଇଁ ଏକ ଉଦାହରଣ। 

ବର୍ଲିନ ପ୍ରାଚୀରର ଧ୍ୱଂସାଵଶେଷରୁ ଉଠି ଜର୍ମାନୀ ଏକତାର ନୂଆ ସୂର୍ଯ୍ୟୋଦୟ ଦେଖିଲା । ଏଥିରୁ ଵିଶ୍ଵ ଶିଖିଲା ଯେ ଵିଭାଜନର ଅନ୍ଧକାର ଯେତେ ଗଭୀର ହେଲେ ମଧ୍ୟ ମାନଵୀୟ ସ୍ଥିତିସ୍ଥାପକତା ଓ ଆଶାର ଆଲୋକ ତାକୁ ଅତିକ୍ରମ କରିପାରେ। ରାଜନୈତିକ ଇଚ୍ଛାଶକ୍ତି ଓ ଅର୍ଥନୈତିକ ସଂଯୋଗ ସହିତ ଲୋକଙ୍କ ଅଟଳ ସ୍ୱପ୍ନ ଯେକୌଣସି ପ୍ରାଚୀରକୁ ଭାଙ୍ଗି ଏକତ୍ରୀକରଣର ଅଧ୍ୟାୟ ଲେଖିପାରେ। ଜର୍ମାନୀ ଏକତ୍ରୀକରଣର ଏହି ଇତିହାସ ଏକ ପ୍ରେରଣା – ଧ୍ୱଂସରୁ ସମୃଦ୍ଧି, ଵିଚ୍ଛେଦରୁ ମିଳନ ଓ ଆଘାତରୁ ନଵଜୀଵନର ଅମର ଗାଥା।

••••••••••••••••••••••••••••••••••••

ତଥ୍ୟ ଉତ୍ସ : 

1.The Rise and Fall of the Berlin Wall by R.G. Grant

2.Berlin 1961: Kennedy, Khrushchev, and the Most Dangerous Place on Earth by Frederick Kempe

3.The Collapse: The Accidental Opening of the Berlin Wall by Mary Elise Sarotte

4.After the Wall: The Fall of Communism and the Rebirth of Germany by John Borneman

5.The Fall of the Berlin Wall by William F. Buckley Jr.

6.Reunification in West German Politics: The Fall of the Berlin Wall and German Reunification by Joost Kleuters

7.The Berlin Wall: A World Divided 1961-1989 by Frederick Taylor

8.Stasiland: Stories from Behind the Berlin Wall by Anna Funder

9.The Year That Changed the World: The Untold Story Behind the Fall of the Berlin Wall by Michael Meyer

10.Wirtschaftswunder: The Economic Miracle of West Germany by Ludwig Erhard 

11.Two Plus Four: The Diplomacy of German Unification by Hans-Dietrich Genscher

12.The Rape of Europa: The Fate of Europe's Treasures in the Third Reich and the Second World War by Lynn H. Nicholas 

13.A Woman in Berlin: Eight Weeks in the Conquered City by Anonymous (Marta Hillers)

14.The Marshall Plan: Dawn of the Cold War by Benn Steil

15.Germany Unified and Europe Transformed: A Study in Statecraft by Philip Zelikow and Condoleezza Rice

ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଶ୍ରୀନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦିଙ୍କୁ ଚୀନରେ ମାରିଦେଵାର ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ର ହୋଇଥିଲା କି ?

ଵୈଦେଶିକ ଶକ୍ତି ସବୁବେଳେ ଭାରତୀୟ ରାଷ୍ଟ୍ରଵାଦୀ ନେତା,ଵୈଜ୍ଞାନିକ ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଵ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ହତ୍ଯା ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ର କରିଥାନ୍ତି । ଭାରତର ଅନେକ ଵୈଜ୍ଞାନିକ ଓ ନେତାଙ୍କୁ ଵିଦେଶୀ ଗୁପ୍ତଚର ସଂସ୍ଥା ହତ୍ୟା କରିଥିଵା ଜଣାଯାଏ । ତାସକେଣ୍ଡରେ ଭାରତୀୟ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ୰ଲାଲ ବାହାଦୁର ଶାସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ହତ୍ୟା ତନ୍ମଧ୍ୟରେ ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ । 

ନିକଟରେ ଶ୍ରୀନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦିଙ୍କର ହତ୍ୟା ଯୋଜନା ହୋଇଥିଵା କଥା ଶୁଣାଯାଉଛି । 

୨୦୨୫ ମସିହାର ଅଗଷ୍ଟ ୩୧। ଚାଇନାର ତିଆଞ୍ଜିନ୍ ସହରରେ ଶାଙ୍ଘାଇ କୋ-ଅପରେସନ ଅର୍ଗାନାଇଜେସନ (SCO) ସମିଟ୍‌ର ପରିଵେଶ ଥିଲା ଉତ୍ତେଜନାପୂର୍ଣ୍ଣ। ଆକାଶରେ ମେଘ ଘେରି ରହିଥିଲା କିନ୍ତୁ ସମିଟ୍‌ ହଲ୍‌ରେ ରାଜନୈତିକ ଉଷ୍ଣତା ଅଧିକ ଅନୁଭୂତ ହେଉଥିଲା। ଭାରତର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦି, ରୁଷିଆର ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ଭ୍ଲାଦିମିର ପୁତିନ୍ ଓ ଚାଇନାର ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ଶି ଜିନ୍‌ପିଙ୍ଗ୍ ଏକ ମଞ୍ଚରେ ଉପସ୍ଥିତ ଥିଲେ। ଏହି ସମିଟ୍ ଥିଲା ଵାଣିଜ୍ୟ, ସୁରକ୍ଷା ଓ ଆଞ୍ଚଳିକ ସ୍ଥିରତା ଉପରେ ଆଲୋଚନାର ଏକ ବଡ଼ ମଞ୍ଚ। କିନ୍ତୁ ଏହି ସମିଟ୍‌ ପଛରେ ଲୁଚି ରହିଥିଲା ଏକ ଅନ୍ଧକାର ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ର ଯାହା ମୋଦିଙ୍କ ଜୀଵନକୁ ଵିପଦରେ ପକାଇଥିଲା।

ଇଏ ଭୂ-ରାଜନୈତିକ ଵିଵାଦର ସମୟ ଥିଲା। ଯୁକ୍ତରାଷ୍ଟ୍ର ଅମେରିକା, ଭାରତୀୟ ରପ୍ତାନି ଦ୍ରଵ୍ୟଉପରେ ୫୦% ଟାରିଫ୍ ଲଗାଇଥିଲା,ଏଵଂ ଟ୍ରମ୍ପ ବାରମ୍ବାର ମୁଁ ସିଜ୍ ଫାୟର କରିଛି ବୋଲି କହି ଚାଲିଥିଲା କିନ୍ତୁ ଭାରତ ଏହାକୁ ଖଣ୍ଡନ କରି ଚାଲିଥିଲା । ଅନ୍ୟପଟେ, ପାକିସ୍ତାନ ସହ ଭାରତର ଯୁଦ୍ଧ ହୋଇଥିଲା । ୨୨ ଏପ୍ରିଲ ୨୦୨୫ରେ ଜମ୍ମୁ ଓ କାଶ୍ମୀରର ପହଲଗାମ୍ (Baisaran Valley) ନିକଟରେ ଆତଙ୍କଵାଦୀମାନେ ୨୬ଜଣ ପର୍ଯ୍ୟଟକଙ୍କୁ ଧର୍ମ ପଚାରି ମାରିଥିଲେ। ଏହା ପରେ ଭାରତ ୨୩ ଏପ୍ରିଲରେ Indus Waters Treaty (୧୯୬୦) ସ୍ଥଗିତ କରିଥିଲା, Attari ସୀମା ବନ୍ଦ କରିଥିଲା ଏଵଂ SAARC Visa Exemption Scheme ଅଧୀନରେ ପାକିସ୍ତାନୀମାନଙ୍କର Visa ବାତିଲ୍ କରିଥିଲା। ପାକିସ୍ତାନ୍ ମଧ୍ୟ Simla Agreement (୧୯୭୨) ସ୍ଥଗିତ କରିଥିଲା ଏଵଂ ଭାରତୀୟ ରାଜଦୂତମାନଙ୍କୁ ନିର୍ଵାସିତ କରିଥିଲା । ଏହା ପରେ ଭାରତ ଅପରେସନ ସିନ୍ଦୂର ଚଳାଇ ଏୟାର୍‌ସ୍ଟ୍ରାଇକ୍ କରି ୯ଟି ଆତଙ୍କଵାଦୀ କ୍ୟାମ୍ପ୍ ଧ୍ଵଂସ କରିଥିଲା । ପାକିସ୍ଥାନର ଡ୍ରୋନ୍, ମିସାଇଲ୍, ସାଇବର୍ ଆକ୍ରମଣକୁ ଭାରତ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିଷ୍ଫଳ କରିଥିଲା । ଏହା ୪ ଦିନ (୭-୧୦ ମେ) ଚାଲିଥିଲା । ୧୦ ମେ ୨୦୨୫ର ପ୍ରତ୍ୟୁଷ୍କାଳୀନ ସମୟରେ IAF Rafale ଜେଟ୍‌ଗୁଡ଼ିକ ଵ୍ୟଵହାର କରି ୧୧ଟି ପାକିସ୍ତାନୀ ଏୟାର୍ବେସ୍ ଉପରେ ପ୍ରିସିଜନ୍ ଆକ୍ରମଣ (air-launched precision weapons) କରିଥିଲା। ଏହାରେ ରନ୍ୱେ, ହ୍ୟାଙ୍ଗାର୍, ଏଵଂ ଏୟାର୍ ଡିଫେନ୍ସ୍ ସିଷ୍ଟମ୍‌ଗୁଡ଼ିକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରାଯାଇଥିଲା। ପାକିସ୍ଥାନ ଏହି ଆକ୍ରମଣରେ ଡର ମରି ଭାରତର ପାଦ ଧରି ଯୁଦ୍ଧଵିରତି ପାଇଁ କାକୁତି ମିନତି କଲାରୁ ୧୦ ମେ ସକାଳେ ଯୁଦ୍ଧଵିରତି (ceasefire) ହୋଇଥିଲା । ଲାଲ ବାହାଦୁର ଶାସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ହତ୍ୟା ପୂର୍ଵରୁ ବି ଭାରତ ଓ ପାକିସ୍ତାନ ମଧ୍ୟରେ ଯୁଦ୍ଧ ହୋଇଥିଲା । ସେତେବେଳେ ପାକିସ୍ତାନର ଗୁପ୍ତଚର ସଂସ୍ଥା ISI ତଥା ଆମେରିକାର ଗୁପ୍ତଚର ସଂସ୍ଥା CIA ମିଳିତ ଭାବେ ଶାସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ହତ୍ୟା ଯୋଜନା କରିଥିଲେ । ଏଥର ମଧ୍ୟ ଚୀନରେ ମୋଦିଙ୍କୁ ମାରିଵାର ଯୋଜନା ଏହି ଦୁଇ ଗୁପ୍ତଚର ସଂସ୍ଥା କରିଥିଵା କୁହାଯାଉଛି। 

ସମିଟ୍‌ର କିଛି ଦିନ ପୂର୍ଵେ, ରୁଷିଆର ଗୁପ୍ତଚର ସଂସ୍ଥା FSB (Federal Security Service) ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ସୂଚନା ପାଇଥିଲା ବୋଲି କେତେକ ଉତ୍ସ ଦାବି କରନ୍ତି। ISI ଓ CIA ମଧ୍ୟରେ ଏକ ଗୁପ୍ତ ଯୋଜନା ଚାଲିଥିଲା, ଯାହାର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଥିଲା ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦିଙ୍କୁ ତିଆଞ୍ଜିନ୍‌ରେ ହତ୍ୟା କରିଵା। ଅମେରିକା ଭାରତର ରୁଷିଆ ଓ ଚାଇନା ସହ ନିକଟତାକୁ ପସନ୍ଦ କରୁନଥିଲା ଏଵଂ ପାକିସ୍ତାନ ଅପରେସନ ସିନ୍ଦୂରର ପ୍ରତିଶୋଧ ନେଵାକୁ ଚାହୁଁଥିଲା । ଏହି ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ର ଥିଲା ଏକ ଜଟିଳ ଯୋଜନା, ଯେଉଁଥିରେ ଜଳ ଵା ଖାଦ୍ୟରେ ଜହର ଦେଵା କିମ୍ବା ଏକ ଗୁପ୍ତ ଆକ୍ରମଣ ମାଧ୍ୟମରେ ମୋଦିଙ୍କ ଜୀଵନ ନାଶ କରାଯାଇଥିଵା ସୂଚନା ମିଳେ ।

FSBର ଏଜେଣ୍ଟମାନେ ଏହି ସୂଚନାକୁ ଗୁରୁତର ଭାବେ ନେଇଥିଲେ। ପୁତିନ୍ ତୁରନ୍ତ ଏହି ଵିଷୟରେ ଭାରତୀୟ ଗୁପ୍ତଚର ସଂସ୍ଥା RAW (Research and Analysis Wing) ଓ IB (Intelligence Bureau) ସହ ସମ୍ପର୍କ ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ସମିଟ୍‌ର ସମୟରେ ଏହି ସୂଚନାକୁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗୁପ୍ତ ରଖାଯାଇଥିଲା ଯେମିତି ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ରକାରୀମାନେ ସତର୍କ ନ ହୁଅନ୍ତି।

ସମିଟ୍‌ର ପ୍ରଥମ ଦିନ, ଅଗଷ୍ଟ ୩୧। ମୋଦି ତିଆଞ୍ଜିନ୍‌ରେ ପହଞ୍ଚିଥିଲେ ଏଵଂ ତାଙ୍କ ସୁରକ୍ଷା ଦଳ SPG (Special Protection Group) ସର୍ଵଦା ତାଙ୍କୁ ଘେରି ରହିଥିଲେ। ଚାଇନାର ସୁରକ୍ଷା ବାହିନୀ ମଧ୍ୟ ସମିଟ୍ ସ୍ଥାନରେ କଡ଼ା ନିରୀକ୍ଷଣ କରୁଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ପରଦା ପଛରେ, ଏକ ଅଜଣା ଵିପଦ ଲୁଚି ରହିଥିଲା। ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ରକାରୀମାନେ ସମିଟ୍‌ର ଗହଳି ଓ ଆନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ମଞ୍ଚରେ ମୋଦିଙ୍କୁ ଟାର୍ଗେଟ କରିଵାକୁ ଯୋଜନା କରିଥିଲେ। 

ଇଣ୍ଟରନେଟରେ ଅନେକ ଲେଖାରେ କୁହାଯାଉଛି ଯେ ଶି ଜିନ୍‌ପିଙ୍ଗ୍ ତାଙ୍କର ଗୁପ୍ତଚର ସଂସ୍ଥା MSS (Ministry of State Security) ମାଧ୍ୟମରେ ଏକ ସନ୍ଦେହଜନକ ଗତିଵିଧି ଵିଷୟରେ ସୂଚନା ପାଇଥିଲେ। ଶି-ଙ୍କ ନିର୍ଦ୍ଦେଶରେ MSS ଦ୍ଵାରା ସ୍ଥାନୀୟ ସୁରକ୍ଷା ଵ୍ୟଵସ୍ଥାକୁ ଆହୁରି କଡ଼ାକଡ଼ି କରାଯାଇଥିଲା । ସମିଟ୍‌ରେ ଦିଆଯାଉଥିଵା ଜଳ ଓ ଖାଦ୍ୟ ଉପରେ କଡ଼ ନଜର ରଖାଯାଇଥିଲା ଏଵଂ ତହିଁର ପରିକ୍ଷଣ ପରେ ଅନୁମୋଦନ କରାଯାଉଥିଲା । ସେଦିନ ଏତେ କଡ଼ା ପହରା ମଧ୍ୟରେ ମୋଦିଙ୍କୁ ଜହର ଦେଇ ମାରିଵାର ଯୋଜନା ଵିଫଳ ହୋଇଥିଲା । 

ସମିଟ୍‌ର ଦ୍ୱିତୀୟ ଦିନ, ସେପ୍ଟେମ୍ବର ୧। ସମିଟ୍‌ର ଆଲୋଚନା ଚାଲିଥିଵାବେଳେ ପୁତିନ୍ ମୋଦିଙ୍କୁ ତାଙ୍କର ଆର୍ମଡ୍ Aurus କାରରେ ଏକ ଵୈଠକ ପାଇଁ ଆମନ୍ତ୍ରଣ କରିଥିଲେ। ଏହି କାର୍ ଅତ୍ୟାଧୁନିକ ସୁରକ୍ଷା ଵ୍ୟଵସ୍ଥାରେ ସଜ୍ଜିତ ଏଵଂ ଗୁପ୍ତ ତଥା ସୁରକ୍ଷିତ ପରିଵେଶ ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲା। କୁହାଯାଏ ସେଦିନ ମୋଦିଙ୍କ ଉପରେ ଆତଙ୍କଵାଦୀ ଆକ୍ରମଣ ହେଵାର ଥିଲା ଯାହାକୁ ପୁତିନ୍ ଏଡ଼ାଇ ଦେଇଥିଲେ । ୪୫ ମିନିଟ୍‌ର ଵୈଠକ ନୁହେଁ ଵରଂ ତାହା ପୁତିନଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ମୋଦିଙ୍କୁ ୪୫ମିନିଟ୍‌ର ସୁରକ୍ଷା ପ୍ରଦାନ ଥିଲା ବୋଲି

କୁହାଯାଉଛି । ପୁତିନ୍‌ଙ୍କର ସମୟୋଚିତ ହସ୍ତକ୍ଷେପ ଓ ରୁଷିଆ-ଭାରତ ମଧ୍ୟରେ ଦୀର୍ଘଦିନର ଵିଶ୍ୱାସ ମୋଦିଙ୍କ ଜୀଵନ ବଞ୍ଚାଇଵାରେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ନେଇଥିଲା। 

ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ରକାରୀମାନେ ସମିଟ୍‌ରେ ନିଜର ଯୋଜନାକୁ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିଵାରେ ବିଫଳ ହୋଇଥିଲେ। FSB, MSS, ଓ RAWର ସମନ୍ୱୟ ଏଵଂ SPGର କଡ଼ା ସୁରକ୍ଷା ଵ୍ୟଵସ୍ଥା ଯୋଗୁଁ ଵିପଦକୁ ଆରମ୍ଭରେ ହିଁ ଅଟକେଇ ଦିଆଯାଇଥିଲା। ସମ୍ଭଵତଃ ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ରକାରୀମାନେ ସମିଟ୍ ସ୍ଥାନରେ ପହଞ୍ଚିଵା ପୂର୍ଵରୁ ଚିହ୍ନଟ ହୋଇଥିଲେ, କିମ୍ବା ତାଙ୍କର ଯୋଜନା କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ହେଵା ପୂର୍ଵରୁ ଭଣ୍ଡୁର ହୋଇଥିଲା। ମୋଦି ସମିଟ୍‌ରେ ନିଜର ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ସଫଳତାର ସହ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିଥିଲେ ଏଵଂ ସେ ସୁରକ୍ଷିତ ଭାବେ ଭାରତ ଫେରିଥିଲେ।

ଭାରତ ଫେରିଵା ପରେ, ମୋଦି ଏକ ଜନସଭାରେ ଜନତାଙ୍କ ଉତ୍ସାହକୁ ଦେଖି ଏକ ରହସ୍ୟମୟ ମନ୍ତଵ୍ୟ ଦେଇ କହିଥିଲେ: "आप लोग तालियां मेरे जाने के लिए बजा रहे हैं, या मेरे (सुरक्षित) लौटने के लिए?"

 

ଏହି ମନ୍ତଵ୍ୟ ଆସିଲା ପରେ ତାଙ୍କର ଜୀଵନ ପ୍ରତି ଚୀନରେ ଵିପଦ ଥିଲା ବୋଲି ସେତେବେଳେ ଚର୍ଚ୍ଚା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା କିନ୍ତୁ ସେହି ସମୟରେ ତାହା ଅନ୍ୟ ପ୍ରସଙ୍ଗ ମଧ୍ୟରେ ହଜି ଯାଇଥିଲା । ୧୨ ଅକ୍ଟୋବରରେ ରାହୁଲ ଗାନ୍ଧୀର ଏକ ଟ୍ବିଟ୍‌ରୁ ପୁଣି ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ଏହା ଚର୍ଚ୍ଚାର ଵିଷୟ ପାଲଟିଛି । ଇତି ମଧ୍ୟରେ ଏ ଵିଷୟରେ ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଟ୍ଵିଟରରେ ୫୦୦୦ରୁ ଅଧିକ ପୋଷ୍ଟ୍ ଓ YouTubeରେ ୧୦୦୦ରୁ ଅଧିକ ଭିଡ଼ିଓରେ ଚର୍ଚ୍ଚାରେ ରହିଛି। ଫେସବୁକରେ ମଧ୍ୟ ଅନେକେ ଏହା ଵିଷୟରେ ଆଲୋଚନା ଆରମ୍ଭ କରି ଦେଇଛନ୍ତି। ତେବେ ଏହି ଵିଷୟ ପୁନଃ ଆଲୋଚନାର ଶ୍ରେୟ ବିଜେପିର ଷ୍ଟାର୍ ପ୍ରଚାରକ ରାହୁଲ ଗାନ୍ଧୀଙ୍କୁ ଦିଆଯାଉଛି। 

ଷ୍ଟୋନୱାଲ ଦଙ୍ଗା: ଏକ ଐତିହାସିକ ଆନ୍ଦୋଳନର କାହାଣୀ

ଷ୍ଟୋନୱାଲ ଦଙ୍ଗା ୧୯୬୯ ମସିହାରେ ଆମେରିକାର ନିଉୟର୍କ ସହରରେ ଘଟିଥିଲା ଏଵଂ ଏହା ଏକ ଏପରି ଘଟଣା ଯାହା ଵିଶ୍ୱଵ୍ୟାପୀ LGBTQ ଅଧିକାର ଆନ୍ଦୋଳନର ଆରମ୍ଭବିନ୍ଦୁ ଭାବେ ଗଣାଯାଏ। ଏହା ମାତ୍ର ଏକ ଦଙ୍ଗା ନଥିଲା ଵରଂ ଅନ୍ୟାୟ, ଦମନ ଓ ଵୈଷମ୍ୟ ଵିରୁଦ୍ଧରେ ଏକ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ସାହସୀ ପ୍ରତିଵାଦ ଥିଲା। ଏହି ଘଟଣା ସେହି ସମୟର ସାମାଜିକ, ରାଜନୈତିକ ଓ ସାଂସ୍କୃତିକ ପୃଷ୍ଠଭୂମିକୁ ନେଇ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା । ଏକ ଛୋଟ Barରେ ଘଟିଥିଵା ଏକ ସାମାନ୍ୟ ଘଟଣା ଇତିହାସର ମୋଡ଼ ଵଦଳାଇ ଦେଇଥିଲା।

୧୯୬୦ ଦଶକର ଆମେରିକା ଏକ ପରିଵର୍ତ୍ତନଶୀଳ ସମୟରେ ଥିଲା। ନାଗରିକ ଅଧିକାର ଆନ୍ଦୋଳନ, ମହିଳା ଅଧିକାର, ଓ ଭିଏତନାମ ଯୁଦ୍ଧ ଵିରୋଧୀ ଆନ୍ଦୋଳନ ଜୋର ସୋର୍‌ରେ ଚାଲିଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଏହି ସମୟରେ LGBTQ ସମ୍ପ୍ରଦାୟଙ୍କ ପାଇଁ ଜୀଵନ ଅତ୍ୟନ୍ତ କଠିନ ଥିଲା। ସମଲିଙ୍ଗୀ ସମ୍ପର୍କକୁ ସେତେବେଳର ଆମେରିକାରୈ ଅପରାଧ ଭାବେ ଗଣାଯାଉଥିଲା ଏଵଂ ଅଧିକାଂଶ ରାଜ୍ୟରେ ଏହା ଆଇନଗତ ଭାବେ ନିଷିଦ୍ଧ ଥିଲା। ସମାଜରେ LGBTQ ଵ୍ୟକ୍ତିମାନେ ଵୈଷମ୍ୟ, ଅପମାନ ଓ ହିଂସାର ଶିକାର ହେଉଥିଲେ।

ନିଉୟର୍କ ସହରରେ, LGBTQ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ଲୋକମାନେ ନିଜର ପରିଚୟ ଲୁଚାଇ ଜୀଵନଯାପନ କରୁଥିଲେ। ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ନିରାପଦ ସ୍ଥାନ ବହୁତ ଅଳ୍ପ ଥିଲା। Gay Bar ଓ କ୍ଲଵଗୁଡ଼ିକ ଥିଲା ଏକମାତ୍ର ସ୍ଥାନ ଯେଉଁଠି ସେମାନେ ନିଜର ପ୍ରକୃତ ପରିଚୟକୁ ପ୍ରକାଶ କରିପାରୁଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ଏହି Barଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ ପୁଲିସର ନିରନ୍ତର ଚଢ଼ାଉର ଶିକାର ହେଉଥିଲା। ପୁଲିସ ପ୍ରାୟତଃ ଏହି Barଗୁଡ଼ିକ ଉପରେ ଚଢ଼ାଉ କରି ଲୋକଙ୍କୁ ଗିରଫ କରୁଥିଲା, ଅପମାନିତ କରୁଥିଲା ଏଵଂ ତାଙ୍କର ନାମ ଖଵରକାଗଜରେ ଛପାଇ ସେମାନଙ୍କ ଜୀଵନକୁ ଵିପଦରେ ପକାଉଥିଲା।

ଷ୍ଟୋନୱାଲ ଇନ୍ (Stonewall Inn) ଥିଲା ନିଉୟର୍କ ସହରର ଗ୍ରୀନୱିଚ୍ ଵିଲେଜ୍ ଅଞ୍ଚଳରେ ଅଵସ୍ଥିତ ଏକ ଛୋଟ Gay Bar । ଏହା ୧୯୬୬ ମସିହାରେ Gay Bar ଭାଵେ ଖୋଲାଯାଇଥିଲା ଏଵଂ ଏହା LGBTQ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ଜନପ୍ରିୟ ସ୍ଥାନ ଥିଲା। ଏହି Barରେ Gay, Lesbian, Transgender ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ଲୋକେ ଏକାଠି ହୋଇ ନାଚୁଥିଲେ, ଗପସପ କରୁଥିଲେ ଓ ନିଜର ପରିଚୟକୁ ସ୍ୱାଧୀନ ଭାବେ ଉପଭୋଗ କରୁଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ଏହି Barଟି ମାଫିଆ ଦ୍ୱାରା ପରିଚାଳିତ ହେଉଥିଲା ଯେଉଁମାନେ ଏହାକୁ ଏକ ଲାଭଜନକ ଵ୍ୟଵସାୟ ଭାଵେ ଚଳାଉଥିଲେ। Barଟି ଅନେକ ସମୟରେ ଅଵୈଧ ଭାବେ ମଦ ତଥା ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ମାଦକଦ୍ରଵ୍ୟ ଵିକ୍ରି କରୁଥିଲା, ଯାହା ପୁଲିସର ଚଢ଼ାଉର ଏକ କାରଣ ଥିଲା।

ଷ୍ଟୋନୱାଲ ଇନ୍ ଏକ ସାଧାରଣ Bar ନଥିଲା। ଏହା ଥିଲା ଏକ ଆଶ୍ରୟସ୍ଥଳ, ଯେଉଁଠି ସମାଜ ଦ୍ୱାରା ଵିତାଡ଼ିତ ଲୋକେ ନିଜକୁ ସୁରକ୍ଷିତ ଅନୁଭଵ କରୁଥିଲେ। ଏହାର ଗ୍ରାହକଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଥିଲେ ଟ୍ରାନ୍ସଜେଣ୍ଡର ମହିଳା, ଯୁଵକମାନେ, ଗୃହହୀନ ଯୁଵକ ଓ କଳାଲୋକେ, ଯେଉଁମାନେ ସମାଜରେ ଵିଶେଷ ଵୈଷମ୍ୟର ଶିକାର ହେଉଥିଲେ।

୧୯୬୯ ମସିହା ଜୁନ ମାସ ୨୮ ତାରିଖ, ଶୁକ୍ରଵାର ରାତି। ଷ୍ଟୋନୱାଲ ଇନ୍‌ରେ ସବୁଦିନ ପରି ଗୀତ, ନାଚ ଓ ହସଖୁସିର ଆସର ଜମିଥିଲା। ରାତି ପ୍ରାୟ ୧:୨୦ ମିନିଟରେ ପୁଲିସ Bar ଉପରେ ଚଢ଼ାଉ କରିଥିଲା। ଏହା କୌଣସି ନୂଆ କଥା ନଥିଲା। ପୁଲିସ ପ୍ରାୟତଃ ଏହି Bar ଉପରେ ଚଢ଼ାଉ କରୁଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଏହି ରାତିରେ କିଛି ଅଲଗା ହେଲା।

ପୁଲିସ Barରେ ପଶି ଗ୍ରାହକଙ୍କୁ ଗିରଫ କରିଵା ଆରମ୍ଭ କଲା। ପୋଲିସମାନେ ଲୋକଙ୍କୁ ଅପମାନିତ କଲେ, ମହିଳା ଓ ଟ୍ରାନ୍ସଜେଣ୍ଡର ଵ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ଅଶାଳୀନ ଢଙ୍ଗରେ ତଲାସି କଲେ। ସାଧାରଣତଃ ଏହି ଚଢ଼ାଉ ସମୟରେ ଲୋକେ ଚୁପ୍‌ଚାପ୍ ପୁଲିସର କଥା ମାନୁଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଏହି ରାତିରେ ସ୍ଥିତି ବଦଳିଗଲା। 

Barର ଵାହାରେ ଏକ ଜନତା ଜମା ହେଵାକୁ ଲାଗିଲା। ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ପୁଲିସ ଵାହାରକୁ ଛାଡ଼ି ଦେଇଥିଲା, ସେମାନେ ଚଲିଯାଇ ନଥିଲେ। ଵରଂ ସେମାନେ ରାସ୍ତାରେ ଜମା ହୋଇ ପୁଲିସର କାର୍ଯ୍ୟକୁ ପ୍ରତିଵାଦ କରିଵା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ। କିଛି ଲୋକ ପୁଲିସକୁ ଵିଦ୍ରୂପ କଲେ, ଅନ୍ୟମାନେ ଚିତ୍କାର କରି କହିଲେ, "ଆମକୁ ଏକା ଛାଡ଼ିଦିଅ ଵା Leave Us Alone !"।

ପ୍ରକୃତ ଘଟଣା କ’ଣ ଥିଲା ଯାହା ଦଙ୍ଗାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲା, ତାହା ସ୍ପଷ୍ଟ ନୁହେଁ। କିଛି ସାକ୍ଷୀଙ୍କ କହିଵା ଅନୁଯାୟୀ, ଜଣେ ଟ୍ରାନ୍ସଜେଣ୍ଡର ମହିଳା ଯାହାଙ୍କୁ ପୁଲିସ ଗିରଫ କରୁଥିଲା, ସେ ପ୍ରତିଵାଦ କରି ଜନତାକୁ ଉତ୍ତେଜିତ କରିଥିଲେ। ଅନ୍ୟ ଏକ ମତ ଅନୁଯାୟୀ, ଜଣେ ଲେସବିୟାନ ମହିଳାଙ୍କୁ ପୁଲିସ ମାଡ଼ ମାରିଥିଲା, ଯାହା ଜନତା ମଧ୍ୟରେ ଆକ୍ରୋଶର କାରଣ ହୋଇଥିଲା। ତେବେ ଏହା ଏକ ଛୋଟ ଘଟଣା ଥିଲା ଏକ ଵିଶାଳ ପ୍ରତିଵାଦରେ ପରିଣତ ହେଲା।

ଜନତା ପୁଲିସ ଉପରେ ପଥର, ଵୋତଲ ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଜିନିଷ ଫୋପାଡ଼ିଵା ଆରମ୍ଭ କଲେ। ପୁଲିସ ଅଧିକାରୀମାନେ, ଯେଉଁମାନେ ଏକ ସାଧାରଣ ଚଢ଼ାଉ ପାଇଁ ଆସିଥିଲେ, ଏହି ଅପ୍ରତ୍ୟାଶିତ ପ୍ରତିଵାଦରେ ହତଵାକ୍ ହୋଇଗଲେ। ସେମାନେ ଷ୍ଟୋନୱାଲ ଇନ୍ ଭିତରେ ନିଜକୁ ଵନ୍ଦ କରି ଦେଇଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଜନତା ଵାହାରେ ରହି ନାରାଵାଜି ଓ ପ୍ରତିଵାଦ ଜାରି ରଖିଥିଲେ।

ଏହି ରାତିରେ ପ୍ରତିଵାଦ ଏକ ପୂର୍ଣ୍ଣାଙ୍ଗ ଦଙ୍ଗାରେ ପରିଣତ ହେଲା। ଜନତା ପୁଲିସର ଗାଡ଼ି ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ କଲେ, ମୋଟରଗାଡ଼ି ଓ ଅନ୍ୟ ଜିନିଷରେ ନିଆଁ ଲଗାଇ ଦେଲେ। ପୁଲିସ ଅଧିକ ପୋଲିସ ଵାହିନୀ ପଠାଇଥିଲା, କିନ୍ତୁ ପ୍ରତିଵାଦୀମାନେ ପଛକୁ ହଟି ନଥିଲେ। ଏହି ଦଙ୍ଗା ରାତିସାରା ଚାଲିଥିଲା ଓ ପରଦିନ ସକାଳେ ମଧ୍ୟ ଜାରି ରହିଥିଲା।

ପ୍ରଥମ ରାତିର ଦଙ୍ଗା କେଵଳ ଆରମ୍ଭ ଥିଲା। ପରଵର୍ତ୍ତୀ କିଛି ଦିନ ଧରି ଗ୍ରୀନୱିଚ୍ ଵିଲେଜରେ ପ୍ରତିଵାଦ ଓ ଦଙ୍ଗା ଜାରି ରହିଥିଲା। LGBTQ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ଲୋକେ ଏକାଠି ହୋଇ ରାସ୍ତାରେ ଵିକ୍ଷୋଭ କରୁଥିଲେ। ସେମାନେ Gay Power ଏଵଂ "ଆମେ ଏକା ନୁହୁଁ" ଭଳି ନାରା ଦେଉଥିଲେ। ଏହି ପ୍ରତିଵାଦରେ ଅନେକ ଟ୍ରାନ୍ସଜେଣ୍ଡର ମହିଳା ଓ କଳା ଲୋକେ ନେତୃତ୍ୱ ନେଇଥିଲେ, ଯେଉଁମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମାର୍ଶା ପି. ଜନସନ ଓ ସିଲଵିଆ ରିଭେରା ଭଳି ଵ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ଅଗ୍ରଣୀ ଥିଲେ।

ଏହି ଦଙ୍ଗା କେଵଳ ଏକ ରାତିର ଘଟଣା ନଥିଲା। ଏହା ଏକ ଆନ୍ଦୋଳନର ଆରମ୍ଭ ଥିଲା। ଷ୍ଟୋନୱାଲ ଦଙ୍ଗା ପରେ LGBTQ ସମ୍ପ୍ରଦାୟରେ ଏକ ନୂଆ ସାହସ ଓ ଏକତାର ଭାଵନା ଜାଗି ଉଠିଥିଲା। ସେମାନେ ନିଜର ଅଧିକାର ପାଇଁ ଲଢ଼ିଵାକୁ ସ୍ଥିର କରିଥିଲେ।

ଷ୍ଟୋନୱାଲ ଦଙ୍ଗା ପରେ ଅନେକ LGBTQ ସଂଗଠନ ଗଠନ ହେଲା। ଗେ ଲିବରେସନ ଫ୍ରଣ୍ଟ (Gay Liberation Front) ଓ ଗେ ଆକ୍ଟିଭିଷ୍ଟ ଆଲାୟାନ୍ସ (Gay Activists Alliance) ଭଳି ସଂଗଠନଗୁଡ଼ିକ LGBTQ ଅଧିକାର ପାଇଁ ଲଢ଼େଇ ଆରମ୍ଭ କଲେ। ୧୯୭୦ ମସିହାରେ, ଷ୍ଟୋନୱାଲ ଦଙ୍ଗାର ପ୍ରଥମ ଵାର୍ଷିକୀ ଉପଲକ୍ଷେ, ନିଉୟର୍କରେ ପ୍ରଥମ ଗେ ପ୍ରାଇଡ ପରେଡ ଆୟୋଜିତ ହେଲା। ଏହା ପରେ ଵିଶ୍ୱର ଅନେକ ସହରରେ ପ୍ରାଇଡ ପରେଡ ଆରମ୍ଭ ହେଲା, ଯାହା LGBTQ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ଗୌରଵ ଓ ଏକତାର ପ୍ରତୀକ ହେଲା।

ଷ୍ଟୋନୱାଲ ଦଙ୍ଗା ଆମେରିକାରେ LGBTQ ଅଧିକାର ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ଏକ ନୂଆ ଦିଗ ଦେଇଥିଲା। ଏହା ପରେ ଅନେକ ଆଇନଗତ ଓ ସାମାଜିକ ପରିଵର୍ତ୍ତନ ହେଲା। ସମଲିଙ୍ଗୀ ସମ୍ପର୍କକୁ ଅପରାଧ ମାନିଵା ଆଇନ ଧୀରେ ଧୀରେ ବଦଳିଗଲା, ଏଵଂ LGBTQ ଵ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ପାଇଁ ସମାଜରେ ଗ୍ରହଣୀୟତା ଵଢ଼ିଲା।

ଷ୍ଟୋନୱାଲ ଦଙ୍ଗାରେ ଅନେକ ଵ୍ୟକ୍ତି ଅଗ୍ରଣୀ ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ। ମାର୍ଶା ପି. ଜନସନ, ଜଣେ ଟ୍ରାନ୍ସଜେଣ୍ଡର ମହିଳା, ଓ ସିଲଵିଆ ରିଭେରା, ଜଣେ ଟ୍ରାନ୍ସଜେଣ୍ଡର ଆକ୍ଟିଭିଷ୍ଟ, ଏହି ଆନ୍ଦୋଳନରେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ନେଇଥିଲେ। ସେମାନେ କେଵଳ ଷ୍ଟୋନୱାଲରେ ପ୍ରତିଵାଦ କରିନଥିଲେ ଵରଂ ପରେ ଟ୍ରାନ୍ସଜେଣ୍ଡର ଅଧିକାର ପାଇଁ ଲଢ଼େଇ ଜାରି ରଖିଥିଲେ। ଅନେକ ଅଜଣା ନାୟକ ମଧ୍ୟ ଏହି ଦଙ୍ଗାରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ। ସେମାନେ ଥିଲେ ସାଧାରଣ ଲୋକ, ଯେଉଁମାନେ ନିଜର ଅଧିକାର ପାଇଁ ସାହସର ସହିତ ଲଢ଼ିଥିଲେ।

ଷ୍ଟୋନୱାଲ ଦଙ୍ଗା ଏକ ସାମାଜିକ ଆନ୍ଦୋଳନର ଆରମ୍ଭ ମାତ୍ର ନୁହେଁ, ଏହା ଏକ ଉତ୍ସଵ ମଧ୍ୟ। ଏହା LGBTQ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ସାହସ, ଏକତା ଓ ଗୌରଵର ପ୍ରତୀକ। ପ୍ରତିଵର୍ଷ ଜୁନ ମାସରେ, ଵିଶ୍ୱଵ୍ୟାପୀ ପ୍ରାଇଡ ମାସ ଭାଵେ ପାଳନ କରାଯାଏ, ଯାହା ଷ୍ଟୋନୱାଲ ଦଙ୍ଗାର ସ୍ମୃତିକୁ ଜୀଵନ୍ତ ରଖିଥାଏ।

ଷ୍ଟୋନୱାଲ ଦଙ୍ଗା ଥିଲା ଏକ ସାଧାରଣ Barରେ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଵା ଏକ ଵିଦ୍ରୋହ, ଯାହା ଏକ ଵିଶ୍ୱଵ୍ୟାପୀ ଆନ୍ଦୋଳନରେ ପରିଣତ ହେଲା। ଏହା LGBTQ ସମ୍ପ୍ରଦାୟକୁ ନିଜର ଅଧିକାର ପାଇଁ ଲଢ଼ିଵାକୁ ପ୍ରେରଣା ଦେଇଥିଲା ଓ ସମାଜରେ ସମାନତା ଓ ଗ୍ରହଣୀୟତାର ଏକ ନୂଆ ଅଧ୍ୟାୟ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲା। ଆଜି ମଧ୍ୟ ଷ୍ଟୋନୱାଲର ସ୍ମୃତି ଲୋକଙ୍କୁ ଅନ୍ୟାୟ ଵିରୁଦ୍ଧରେ ଲଢ଼ିଵାକୁ ପ୍ରେରଣା ଦେଉଛି।

କ’ଣ ଇଂଲଣ୍ଡ ଓ ୟୁରୋପରେ ଆଗେ ଜଣେ ଜଣେ ଚାଳିଶଟି ଲେଖାଏଁ ଵିଵାହ କରୁଥିଲେ ?

ଥରେ ଏକ ଭାଷଣରେ ରାଜୀଵ ଦିକ୍ଷୀତ ଇଂଲଣ୍ଡର ସଂସ୍କୃତିରେ ଵିଵାହ ଓ ଛାଡ଼ପତ୍ର ସମ୍ଵନ୍ଧରେ କହିଥିଲେ “इंग्लैंड की सभ्यता में एक सबसे खराब बात जो आपको कभी पसंद नहीं आएगी, वह यह है कि वहां एक स्त्री और एक पुरुष जिंदगी भर साथ नहीं रहते। वे एक-दूसरे को बदलते रहते हैं, जैसे हम कपड़े बदलते हैं। एक पुरुष की कई स्त्रियां हो सकती हैं, और एक स्त्री के कई पुरुष हो सकते हैं। मेरे कई दोस्त हैं इंग्लैंड और यूरोप में, जिनकी 40-40 शादियां हो चुकी हैं और वे 41वीं करने को भी तैयार हैं।”

ତେଵେ ରାଜୀଵ ଦକ୍ଷୀତଙ୍କ ଏହି ମନ୍ତଵ୍ୟ କେତେ ଦୂର ଯଥାର୍ଥ ଚାଲନ୍ତୁ ଏ ଵିଷୟରେ ଆଲୋଚନା କରି ଦେଖିଵା ! 

ରୋମାନ୍ କାଳ ପୂର୍ଵର ୟୁରୋପୀୟ ସଭ୍ୟତାଗୁଡ଼ିକରେ ଵିଵାହ ପ୍ରଥା ଵହୁତ ଵିଵିଧ ଓ ସାଂସ୍କୃତିକ ମୂଲ୍ୟଵୋଧ ଆଧାରିତ ଥିଲା। ଗ୍ରୀକ୍, କେଲ୍ଟିକ୍, ପ୍ରାଚୀନ ଜର୍ମାନ୍, ନୋର୍ସ୍ ଓ ସାକ୍ସନ୍ ସଂସ୍କୃତିଗୁଡ଼ିକରେ ଵିଵାହ କେଵଳ ଦୁଇ ଵ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସମ୍ପର୍କ ନୁହେଁ, ଵରଂ ପରିଵାର, ସମାଜ ଏଵଂ ଧର୍ମୀୟ ଵିଶ୍ୱାସର ଏକ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଂଶ ଥିଲା। ଏହି ସଭ୍ୟତାଗୁଡ଼ିକରେ ଵିଵାହ ପ୍ରଥା ପ୍ରାୟତଃ ପରିଵାର ଦ୍ୱାରା ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ହେଉଥିଲା ଯେଉଁଥିରେ ଅର୍ଥନୈତିକ, ସାମାଜିକ ଏଵଂ ରାଜନୈତିକ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ମୁଖ୍ୟ ଭୂମିକା ନେଉଥିଲା। ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ, ପ୍ରାଚୀନ ଗ୍ରୀକ୍ ସମାଜରେ ଵିଵାହ ଏକ ଆଇନଗତ ଚୁକ୍ତି ଭାଵରେ ଦେଖାଯାଉଥିଲା, ଯେଉଁଥିରେ କନ୍ୟାର ପିତା ତାଙ୍କୁ ଵରର ହାତରେ ସମର୍ପଣ କରୁଥିଲେ। କେଲ୍ଟିକ୍ ସଂସ୍କୃତିରେ ମହିଳାମାନଙ୍କର ଅଧିକାର ଅଧିକ ଥିଲା ଏଵଂ ଵିଵାହ ଏକ ସମାନତାର ସମ୍ପର୍କ ଭାଵରେ ଵିଵେଚିତ ହେଉଥିଲା। ପ୍ରାଚୀନ ଜର୍ମାନ୍ ଜାତିଗୁଡ଼ିକରେ ଵିଵାହ ପ୍ରଥା ପ୍ରାୟତଃ କ୍ରୟ-ଵିକ୍ରୟ ଭଳି ଥିଲା, ଯେଉଁଥିରେ ଵର କନ୍ୟାର ପରିଵାରକୁ ଯୌତୁକ ଦେଉଥିଲେ। ନୋର୍ସ୍ ଏଵଂ ସାକ୍ସନ୍ ସମାଜରେ ଵିଵାହ ଧର୍ମୀୟ ଅନୁଷ୍ଠାନ ଏଵଂ ପରିଵାର ସମ୍ମାନର ସଂଯୋଗ ଥିଲା। ଏହି ପ୍ରଥାଗୁଡ଼ିକ ସମୟ ସହିତ ଵିକଶିତ ହୋଇଛି, କିନ୍ତୁ ପ୍ରାଚୀନ ପରମ୍ପରାର କେତେକ ଉପାଦାନ ଆଜି ଵି ଆଧୁନିକ ଵିଵାହ ରୀତିରେ ଦେଖାଯାଏ।

ପ୍ରାଚୀନ ଗ୍ରୀକ୍ ସଭ୍ୟତାରେ ଵିଵାହ ପ୍ରଥା ଵହୁତ ନିୟମିତ ଏଵଂ ସାମାଜିକ ଆଧାରିତ ଥିଲା। ଗ୍ରୀକ୍ ସମାଜରେ ଵିଵାହ ଏକ ଆଇନଗତ ଏଵଂ ଧର୍ମୀୟ ଅନୁଷ୍ଠାନ ଥିଲା ଯାହା ପ୍ରାୟତଃ ପରିଵାର ଦ୍ୱାରା ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ହେଉଥିଲା। କନ୍ୟାମାନେ ସାଧାରଣତଃ ୧୪ ରୁ ୧୬ ଵର୍ଷ ଵୟସରେ ଵିଵାହ କରୁଥିଲେ, ଵରମାନେ ୩୦ ଵର୍ଷ ଵୟସ୍କ ର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ହେଉଥିଲେ। ଵିଵାହ ପୂର୍ଵରୁ ଏକ ଯୌତୁକ ଦିଆଯାଉଥିଲା, ଯାହା କନ୍ୟାର ପିତାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରଦାନ କରାଯାଉଥିଲା। ଵିଵାହ ଅନୁଷ୍ଠାନ ତିନି ଦିନ ଵ୍ୟାପି ଥିଲା: ପ୍ରୋଲିଆ (ପ୍ରସ୍ତୁତି ଦିଵସ), ଗାମୋସ୍ (ଵିଵାହ ଦିଵସ) ଏଵଂ ଏପୋଲିଆ (ପରଵର୍ତ୍ତୀ ଦିଵସ)। ପ୍ରୋଲିଆରେ କନ୍ୟା ଏଵଂ ଵର ଦେଵତାମାନଙ୍କୁ ଵଳିଦାନ ଦେଉଥିଲେ ଏଵଂ ପରିଵାର ଉପହାର ଵିନିମୟ କରୁଥିଲେ। ଗାମୋସ୍ ଦିନରେ କନ୍ୟାକୁ ଵରର ଘରକୁ ନିଆଯାଉଥିଲା, ଯେଉଁଥିରେ ଏକ ଶୋଭାଯାତ୍ରା ଏଵଂ ଭୋଜି ହେଉଥିଲା। ଏପୋଲିଆରେ ନୂଆ ଦମ୍ପତିଙ୍କୁ ଉପହାର ଦିଆଯାଉଥିଲା। ଗ୍ରୀକ୍ ଵିଵାହରେ ମହିଳାମାନଙ୍କର ଭୂମିକା ପ୍ରାୟତଃ ପରିଵାର ସଂରକ୍ଷଣ ଏଵଂ ସନ୍ତାନ ଉତ୍ପାଦନରେ ସୀମିତ ଥିଲା, କିନ୍ତୁ ସ୍ପାର୍ଟା ଭଳି କିଛି ନଗରରାଜ୍ୟରେ ମହିଳାମାନଙ୍କର ଅଧିକ ସ୍ୱାଧୀନତା ଥିଲା।

କେଲ୍ଟିକ୍ ସଂସ୍କୃତିରେ ଵିଵାହ ପ୍ରଥା ଅଧିକ ସମାନତାପୂର୍ଣ୍ଣ ଏଵଂ ପ୍ରକୃତି ସହିତ ଜଡ଼ିତ ଥିଲା। କେଲ୍ଟ୍‌ଲୋକମାନେ ପ୍ରାଚୀନ ଯୁରୋପରେ ଵାସ କରୁଥିଲେ ଏଵଂ ସେମାନଙ୍କର ଵିଵାହ ଅନୁଷ୍ଠାନ ପ୍ରାୟତଃ ଜଳାଶୟ ନିକଟରେ ହେଉଥିଲା, ଯାହା ଦେଵତାମାନଙ୍କର ଆଶୀର୍ଵାଦର ପ୍ରତୀକ ଥିଲା। ହ୍ୟାଣ୍ଡଫାଷ୍ଟିଙ୍ଗ୍ ଏକ ମୁଖ୍ୟ ରୀତି ଥିଲା, ଯେଉଁଥିରେ ଵର ଏଵଂ କନ୍ୟାଙ୍କ ହାତକୁ ରିଵନ୍ ଦ୍ୱାରା ଵାନ୍ଧାଯାଉଥିଲା, ଯାହା ସେମାନଙ୍କର ଏକତାର ପ୍ରତୀକ। କେଲ୍ଟ୍ ମହିଳାମାନେ ସ୍ୱାଧୀନ ଥିଲେ ଏଵଂ ସେମାନଙ୍କର ଵିଵାହରେ ସହମତି ଆଵଶ୍ୟକ ଥିଲା। ଵିଵାହରେ ଵହୁଵିଵାହ ଅନୁମୋଦିତ ଥିଲା ଏଵଂ ଆଇନରେ ତିନି ପ୍ରକାରର ପତ୍ନୀର ଵର୍ଗୀକରଣ ଥିଲା। ଵିଵାହ ଅନୁଷ୍ଠାନରେ ଵଳିଦାନ, ଆଶୀର୍ଵାଦ ଏଵଂ ପ୍ରାର୍ଥନା ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ ଥିଲା। ଅତିଥିମାନେ ପାଣିରେ ପଥର ଫୋପାଡ଼ି ଇଚ୍ଛା ପ୍ରକାଶ କରୁଥିଲେ। ଏହି ପ୍ରଥାଗୁଡ଼ିକ ଆଜି ଵି ଆଇରିଶ୍ ଏଵଂ ସ୍କଟିଶ୍ ଵିଵାହରେ ଦେଖାଯାଏ।

ପ୍ରାଚୀନ ଜର୍ମାନ୍ ଜାତିଗୁଡ଼ିକରେ ଵିଵାହ ପ୍ରଥା ପ୍ରାୟତଃ ପରିଵାର ଦ୍ୱାରା ଆୟୋଜିତ ଥିଲା। ମହିଳାମାନେ ୧୭ ଵର୍ଷ ପରେ ଏଵଂ ପୁରୁଷମାନେ ୨୨ ଵର୍ଷ ପରେ ଵିଵାହ କରୁଥିଲେ। ଵିଵାହ ଦୁଇ ପ୍ରକାରର ଥିଲା: ଯୌତୁକ ଆଧାରିତ ଏଵଂ ପ୍ରେମ ଆଧାରିତ। ମହିଳାମାନେ ଦୁର୍ଵ୍ୟଵହାରର କ୍ଷେତ୍ରରେ ଵିଵାହ ଵିଚ୍ଛେଦ କରିପାରୁଥିଲେ। ଫ୍ରିଡେଲେହେ ନାମକ ଏକ ପ୍ରଥା ଥିଲା, ଯାହା ପ୍ରେମ ଵିଵାହକୁ ସୂଚିତ କରୁଥିଲା। ଵିଵାହରେ ବହୁଵିଵାହ ଅନୁମୋଦିତ ଥିଲା, କିନ୍ତୁ କନ୍ୟାମାନଙ୍କ ଶୁଦ୍ଧତା ଆଵଶ୍ୟକ ଥିଲା। ଏହି ପ୍ରଥାଗୁଡ଼ିକ ଜର୍ମାନ୍ ସମାଜର ସାମାଜିକ ଗଠନକୁ ପ୍ରତିଫଳିତ କରୁଥିଲା।

ନୋର୍ସ୍ କିମ୍ଵା ଵାଇକିଙ୍ଗ୍ ସଂସ୍କୃତିରେ ଵିଵାହ ଏକ ଚୁକ୍ତିଭିତ୍ତିକ ଵ୍ୟଵସ୍ଥା ଥିଲା। ଵିଵାହ ଶୁକ୍ରଵାରରେ ହେଉଥିଲା, ଯାହା ଫ୍ରିଗ୍ କିମ୍ଵା ଫ୍ରେୟା ଦେଵୀଙ୍କର ଦିନ ଥିଲା। ହ୍ୟାଣ୍ଡଫାଷ୍ଟିଙ୍ଗ୍, ତରୱାଲ ଅନୁଷ୍ଠାନ ଏଵଂ ମିଡ୍ ପାନୀୟ ଵିନିମୟ ମୁଖ୍ୟ ରୀତି ଥିଲା। ଵର ଏଵଂ କନ୍ୟା ଵିଵାହ ପୂର୍ଵରୁ ସ୍ନାନ କରୁଥିଲେ। ଵିଵାହରେ ଦେଵତାମାନଙ୍କୁ ଵଳିଦାନ ଦିଆଯାଉଥିଲା। ମହିଳାମାନେ ଵିଵାହ ଵିଚ୍ଛେଦ କରିପାରୁଥିଲେ ଏଵଂ ସମ୍ପତ୍ତି ଅଧିକାର ରଖୁଥିଲେ। ଏହି ପ୍ରଥାଗୁଡ଼ିକ ନୋର୍ସ୍ ସମାଜର ଯୋଦ୍ଧା ସଂସ୍କୃତିକୁ ପ୍ରତିଫଳିତ କରୁଥିଲା।

ସାକ୍ସନ୍ କିମ୍ଵା ଆଙ୍ଗ୍ଲୋ-ସାକ୍ସନ୍ ସଂସ୍କୃତିରେ ଵିଵାହ ପ୍ରଥା ପ୍ରାୟତଃ କ୍ରୟ ଆଧାରିତ ଥିଲା। ଵର କନ୍ୟାର ପରିଵାରକୁ ଯୌତୁକ ଦେଉଥିଲେ। ଵିଵାହ ଅନୁଷ୍ଠାନରେ ତରୱାଲ ଵିନିମୟ, ହାତ ଵନ୍ଧନ ଏଵଂ ଭୋଜି ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ ଥିଲା। ମହିଳାମାନେ ଵିଵାହ ଵିଚ୍ଛେଦ କରିପାରୁଥିଲେ ଏଵଂ ସମ୍ପତ୍ତି ଅଧିକାର ରଖୁଥିଲେ। ଵିଵାହ ପୂର୍ଵରୁ ଦମ୍ପତି ସ୍ନାନ କରୁଥିଲେ ଏଵଂ ଵିଵାହ ଦିନରେ ଉପହାର ଵିନିମୟ ହେଉଥିଲା। ଏହି ପ୍ରଥାଗୁଡ଼ିକ ଆଙ୍ଗ୍ଲୋ-ସାକ୍ସନ୍ ଆଇନର ଅଂଶ ଥିଲା।

ଏହି ସଭ୍ୟତାଗୁଡ଼ିକର ଵିଵାହ ପ୍ରଥାର ଵିସ୍ତାର କରିଵାକୁ ଗଲେ, ଆମେ ଦେଖୁ ଯେ ସେମାନେ ସାମାଜିକ ଗଠନ, ଧର୍ମ ଏଵଂ ଅର୍ଥନୀତିର ପ୍ରତିଫଳନ ଥିଲେ। ପ୍ରାଚୀନ ଗ୍ରୀକ୍‌ରେ ଵିଵାହ ପୁରୁଷପ୍ରଧାନ ଥିଲା ଯେଉଁଥିରେ ମହିଳାମାନେ ପରିଵାରର ଅଂଶ ହୋଇଯାଉଥିଲେ। କନ୍ୟାର ପିତା ଵରକୁ ଚୟନ କରୁଥିଲେ, ଏଵଂ ଯୌତୁକ ଏକ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଂଶ ଥିଲା। ଵିଵାହ ଶୋଭାଯାତ୍ରାରେ କନ୍ୟାକୁ ଘୋଡ଼ାଗାଡ଼ିରେ ନିଆଯାଉଥିଲା ଏଵଂ ଵରଘରେ ଭୋଜି ହେଉଥିଲା। ଦେଵୀ ହେରାଙ୍କର ଆଶୀର୍ଵାଦ ଆଵଶ୍ୟକ ଥିଲା କାରଣ ସେ ଵିଵାହର ଦେଵୀ ଥିଲେ। ଶୀତକାଳୀନ ଵିଵାହ ଲୋକପ୍ରିୟ ଥିଲା କାରଣ ଏହା ହେରାଙ୍କର ପ୍ରିୟ ସମୟ ବୋଲି ଲୋକଵିଶ୍ଵାସ ପ୍ରଚଳିତ ଥିଲା। ଵିଵାହରେ ଵଳିଦାନ ଏଵଂ ନୃତ୍ୟ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ ଥିଲା। ଵିଵାହ ଵିଚ୍ଛେଦ ସମ୍ଭଵ ଥିଲା, କିନ୍ତୁ ପୁରୁଷମାନଙ୍କ ପାଇଁ ସହଜ ଥିଲା।

କେଲ୍ଟିକ୍ ଵିଵାହରେ ମହିଳାମାନଙ୍କର ସ୍ଥିତି ଉଚ୍ଚ ଥିଲା। ସେମାନେ ସମ୍ପତ୍ତି ରଖିପାରୁଥିଲେ ଏଵଂ ଵିଵାହ ଵିଚ୍ଛେଦରେ ଅଧିକାର ପାଇଥିଲେ। ଵିଵାହ ଅନୁଷ୍ଠାନରେ କାଇମ୍ ନାମକ ଏକ ପ୍ରାର୍ଥନା ଥିଲା, ଯାହା ସୁରକ୍ଷାର ପ୍ରତୀକ। ହ୍ୟାଣ୍ଡଫାଷ୍ଟିଙ୍ଗ୍ ରୀତି ଆଜି ବି ଲୋକପ୍ରିୟ, ଯେଉଁଠାରେ ହାତକୁ ବନ୍ଧାଯାଏ । ଵିଵାହରେ ମୁଦି ବିନିମୟ,ଵରକନ୍ୟା ମିଶି ଆଲୋକ ପ୍ରଜ୍ଵଳନ ଏଵଂ ଶପଥ ନେଵା ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ ଥିଲା। କେଲ୍ଟ୍ ଲୋକମାନେ ପ୍ରକୃତି ଦେଵତାମାନଙ୍କୁ ଵିଶ୍ୱାସ କରୁଥିଲେ ତେଣୁ ଵିଵାହ ଵହିର୍ଭୂମିରେ ହେଉଥିଲା। ଵିଵାହ ପରେ ଦମ୍ପତି ଏକ ନୂଆ ଜୀଵନ ଆରମ୍ଭ କରୁଥିଲେ । 

ପ୍ରାଚୀନ ଜର୍ମାନ୍ ଜାତିଗୁଡ଼ିକରେ ଵିଵାହ ଏକ ସାମାଜିକ ଚୁକ୍ତି ଥିଲା। ପରିଵାରମାନେ ଵିଵାହ ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ କରୁଥିଲେ ଏଵଂ ଯୌତୁକ ଦିଆଯାଉଥିଲା। ମହିଳାମାନେ ସ୍ୱାମୀର ସହାୟକ ଭାଵରେ ଵିଚାର୍ଯ୍ୟ ହେଉଥିଲେ କିନ୍ତୁ ସେମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ସମାଜରେ ଅଧିକାର ଥିଲା। ଵିଵାହରେ ଵହୁଵିଵାହ ଅନୁମୋଦିତ ଥିଲା କିନ୍ତୁ କନ୍ୟାମାନଙ୍କର ଚରିତ୍ର ଶୁଦ୍ଧତା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଆଯାଉଥିଲା। ଵିଵାହ ଅନୁଷ୍ଠାନରେ ଉପହାର ଵିନିମୟ ଏଵଂ ଭୋଜି ଦେଵାର ଵ୍ୟଵସ୍ଥା ପ୍ରଚଳିତ ଥିଲା। ଏହି ପ୍ରଥାଗୁଡ଼ିକ ଜର୍ମାନ୍ ଆଇନରେ ଲିପିଵଦ୍ଧ ଥିଲା। ଵିଵାହ ଵିଚ୍ଛେଦରେ ମହିଳାମାନେ ଯୌତୁକ ଫେରସ୍ତ ପାଉଥିଲେ।

ନୋର୍ସ (Norse) ଵିଵାହରେ ଧାର୍ମିକ ଅଂଶ ଅତ୍ୟନ୍ତ ମହତ୍ତ୍ଵପୂର୍ଣ୍ଣ ଥିଲା। ଦେଵତାମାନଙ୍କୁ (ଯଥା- ଓଡିନ୍ ଵା ଫ୍ରେୟା) ଆଶୀର୍ଵାଦ କାମନା କରି ବଳି ଦିଆଯାଉଥିଲା। ହ୍ୟାଣ୍ଡଫାଷ୍ଟିଙ୍ଗ୍ ରୀତିରେ ଵର ଓ କନ୍ୟାଙ୍କ ହାତକୁ ଏକ ପଟିରେ ବାନ୍ଧି ସେମାନେ ପରସ୍ପର ପ୍ରତି ଶପଥ ନେଉଥିଲେ। ଅସ୍ତ୍ର ଅନୁଷ୍ଠାନରେ ଵର କନ୍ୟାକୁ ସୁରକ୍ଷାର ପ୍ରତୀକ ଭାବେ ଖଣ୍ଡା ଵା ଅନ୍ୟ ଅସ୍ତ୍ର ପ୍ରଦାନ କରୁଥିଲେ। ମିଡ୍ ପାନୀୟ ଵିନିମୟ ଏକତା ଓ ପ୍ରେମର ପ୍ରତୀକ ଥିଲା। ଵିଵାହ ପରେ ଦମ୍ପତି ଏକ ହନିମୁନ୍ ଭଳି ସମୟ ବିତାଉଥିଲେ ଏଵଂ ଏହି ସମୟରେ ସେମାନେ ମିଡ୍ ପାନ କରି ସୁଖମୟ ଦାମ୍ପତ୍ୟ ଜୀଵନ ପାଇଁ ଆଶୀର୍ଵାଦ କାମନା କରୁଥିଲେ। ତତ୍କାଳୀନ ସମୟରେ ମହୁ (honey), ଜଳ ଓ ଖମୀର (yeast) ମିଶାଇ fermentation ପ୍ରକ୍ରିୟା ଦ୍ବାରା ଏକ ପ୍ରାଚୀନ ମଦ୍ୟପାନୀୟ ତିଆରି ହେଉଥିଲା ଯାହାର ନାଆଁ ଥିଲା ମିଡ୍। ନୋର୍ସ ସଂସ୍କୃତିରେ ଏହା ପଵିତ୍ର ଵିଵେଚିତ ହେଉଥିଲା ଏଵଂ ଧାର୍ମିକ ଅନୁଷ୍ଠାନ ତଥା ଉତ୍ସଵଗୁଡ଼ିକରେ ଵ୍ୟଵହୃତ ହେଉଥିଲା। ଵିଵାହରେ, ମିଡ୍ ଵିନିମୟ ଏକ ଗୁରୁତ୍ଵପୂର୍ଣ୍ଣ ରୀତି ଥିଲା ଏଵଂ ଵର ଓ କନ୍ୟା ଏକ ସାଧାରଣ ପାତ୍ରରୁ ମିଡ୍ ପାନ କରୁଥିଲେ। ଏହା ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଏକତା, ପାରସ୍ପରିକ ପ୍ରତିବଦ୍ଧତା ଓ ପ୍ରେମର ପ୍ରତୀକ ଥିଲା। ଏହା ମଧ୍ୟ ଦେଵତାମାନଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ଜଣାଇଵା ଏଵଂ ସେମାନଙ୍କ ଆଶୀର୍ଵାଦ ଲାଭର ଏକ ଉପାୟ ଥିଲା ବୋଲି ସ୍ଥାନୀୟ ଲୋକଵିଶ୍ଵାସ ରହିଥିଲା । ବିବାହ ପରେ, ଦମ୍ପତି ଏକ ମାସ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ (ଵା ଏକ "ମହୁ ଚନ୍ଦ୍ର") ମିଡ୍ ପାନ କରୁଥିଲେ, ଯାହା ସୁଖ ଓ ସମୃଦ୍ଧ ଦାମ୍ପତ୍ୟ ଜୀଵନର ପ୍ରତୀକ ଥିଲା। ଏହି ରୀତିରୁ "ହନିମୁନ" (honeymoon) ଶବ୍ଦଟି ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥିଵା ଵିଶ୍ବାସ କରାଯାଏ, ଯେହେତୁ "honey" (ମହୁ) ଏଵଂ "moon" (ଚନ୍ଦ୍ର/ମାସ) ଏହି ପରମ୍ପରା ସହ ଜଡ଼ିତ।

ସାକ୍ସନ୍ ଵିଵାହରେ କ୍ରୟ ପ୍ରଥା ପ୍ରଚଳିତ ଥିଲା। ଵର କନ୍ୟାର ମୂଲ୍ୟ ଦେଉଥିଲେ। ଵିଵାହ ଅନୁଷ୍ଠାନରେ ହାଲୋଇଙ୍ଗ୍, ଯୌତୁକ ଵିନିମୟ ଏଵଂ ତରୱାଲ ଦାନ ଥିଲା। ମହିଳାମାନେ ଵିଵାହ ଵିଚ୍ଛେଦରେ ଅଧିକାର ରଖୁଥିଲେ। ଵିଵାହ ପରିଵାରର ସମ୍ମାନ ଵଢ଼ାଉଥିଲା।

ଏହି ପ୍ରଥାଗୁଡ଼ିକର ତୁଳନା କରିଵାକୁ ଗଲେ, ଆମେ ଦେଖୁ ଯେ ଗ୍ରୀକ୍ ଏଵଂ ଜର୍ମାନ୍ ସଂସ୍କୃତିରେ ପୁରୁଷପ୍ରଧାନତା ଅଧିକ ଥିଲାବେଳେ କେଲ୍ଟିକ୍ ଏଵଂ ନୋର୍ସ୍ ପରମ୍ପରାରେ ମହିଳାମାନଙ୍କର ସ୍ଥିତି ଉନ୍ନତ ଥିଲା। ସମସ୍ତ ୟୁରୋପୀୟ ପରମ୍ପରାରେ ଯୌତୁକ, ଵଳିଦାନ ଏଵଂ ଭୋଜି ସାଧାରଣ ଥିଲା। ଏହି ପ୍ରଥାଗୁଡ଼ିକ ଆଧୁନିକ ଵିଵାହର ଆଧାର ସ୍ଥାପନ କରିଛି।

ରୋମାନ ସଭ୍ୟତାରେ ଵିଵାହ (matrimonium) ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ସାମାଜିକ ଓ ରାଜନୈତିକ ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ ଥିଲା। ରୋମାନ ସମାଜରେ ଵିଵାହ ମୁଖ୍ୟତଃ ପରିଵାରର ସମ୍ପତ୍ତି, ସାମାଜିକ ସ୍ଥିତି ଓ ରାଜନୈତିକ ସମ୍ପର୍କକୁ ସୁଦୃଢ଼ କରିଵା ପାଇଁ ଵ୍ୟଵହୃତ ହେଉଥିଲା। ରୋମାନ ଵିଵାହ ଦୁଇ ପ୍ରକାରରେ ଵିଭକ୍ତ ଥିଲା । 

1.cum manu 

ଏଥିରେ ସ୍ତ୍ରୀ ପୁରୁଷଙ୍କ ଅଧୀନତାରେ ଆସୁଥିଲେ

2.sine manu

ଏଥିରେ ସ୍ତ୍ରୀ ତାଙ୍କ ପିତାଙ୍କ ଅଧୀନରେ ରହୁଥିଲେ

ପରଵର୍ତ୍ତୀ କାଳରେ sine manu ଵିଵାହ ଅଧିକ ଲୋକପ୍ରିୟ ହୋଇଥିଲା, ଯାହା ସ୍ତ୍ରୀମାନଙ୍କୁ ଅପେକ୍ଷାକୃତ ଅଧିକ ସ୍ୱାଧୀନତା ପ୍ରଦାନ କରୁଥିଲା।

ରୋମାନ ସମାଜରେ ଏକଵିଵାହ ମୁଖ୍ୟ ପ୍ରଥା ଥିଲା, ଏଵଂ ଵିଵାହ ଏକ ସ୍ଥାୟୀ ସମ୍ପର୍କ ଭାଵେ ଗଣା ହେଉଥିଲା। ତଥାପି, ଛାଡ଼ପତ୍ର (divortium) ରୋମାନ ଆଇନରେ ଅନୁମୋଦିତ ଥିଲା ଏଵଂ ଏହା ଉଭୟ ପୁରୁଷ ଓ ସ୍ତ୍ରୀ ପାଇଁ ସମ୍ଭଵ ଥିଲା। ଛାଡ଼ପତ୍ରର କାରଣ ମଧ୍ୟରେ ଵ୍ୟଭିଚାର, ଵନ୍ଧ୍ୟାତ୍ୱ ଵା ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ସାମାଜିକ କାରଣ ଥାଇପାରେ। କିନ୍ତୁ ଛାଡ଼ପତ୍ର ସାଧାରଣ ନଥିଲା ଏଵଂ ଏହା ସାମାଜିକ ସମ୍ମାନ ଉପରେ ପ୍ରଭାଵ ପକାଇପାରୁଥିଲା। ରୋମାନ ସମାଜରେ ଦାମ୍ପତ୍ୟ ନୈତିକତା ସ୍ତ୍ରୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଅଧିକ କଠୋର ଥିଲା, କାରଣ ସେମାନଙ୍କର ଵିଶ୍ୱସ୍ତତା ପରିଵାରର ସମ୍ମାନ ଓ ଵଂଶାନୁକ୍ରମ ସହ ଜଡ଼ିତ ଥିଲା। ପୁରୁଷମାନେ ଵିଵାହ ଵାହାରେ ସମ୍ପର୍କ ରଖିପାରୁଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଏହା ସାମାଜିକ ଭାଵେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗ୍ରହଣୀୟ ନଥିଲା।

ରୋମାନ ସଭ୍ୟତାରେ ଵିଵାହର ସ୍ଥାୟୀତ୍ୱ ଓ ନୈତିକତା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଆଯାଉଥିଲା, ଯାହା ରାଜୀଵ ଦୀକ୍ଷିତଙ୍କ ମନ୍ତଵ୍ୟକୁ ଖଣ୍ଡନ କରେ। ତାଙ୍କର ଦାଵି ଯେ ୟୁରୋପୀୟ ସଂସ୍କୃତିରେ ଵିଵାହ ଅସ୍ଥିର ଓ ଅନୈତିକ, ରୋମାନ କାଳରେ ପ୍ରଯୁଜ୍ୟ ନୁହେଁ। ରୋମାନ ସମାଜରେ ଵିଵାହ ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ସାମାଜିକ ଚୁକ୍ତି ଥିଲା, ଏଵଂ ଛାଡ଼ପତ୍ର ଯଦିଓ ଅନୁମୋଦିତ ଥିଲା, ଏହା ଅସାଧାରଣ ଥିଲା।

ମଧ୍ୟଯୁଗୀୟ ୟୁରୋପରେ (ପ୍ରାୟ ୫୦୦-୧୫୦୦ ଖ୍ରୀଷ୍ଟାବ୍ଦ) ଵିଵାହ ପ୍ରଥା ଖ୍ରୀଷ୍ଟୀୟ ଧର୍ମର ପ୍ରଭାଵରେ ଗଢ଼ି ଉଠିଥିଲା। ଖ୍ରୀଷ୍ଟୀୟ ଚର୍ଚ୍ଚ ଵିଵାହକୁ ଏକ ପଵିତ୍ର ସଂସ୍କାର (sacrament) ଭାଵେ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲା, ଯାହା ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଏକ ଅଵିଛେଦ୍ୟ ଵନ୍ଧନ ଥିଲା। ଏକଵିଵାହ ଏକମାତ୍ର ଗ୍ରହଣୀୟ ଵିଵାହ ପ୍ରଥା ଥିଲା ଏଵଂ ଛାଡ଼ପତ୍ର ଚର୍ଚ୍ଚର ନିୟମ ଅନୁସାରେ ପ୍ରାୟତଃ ନିଷିଦ୍ଧ ଥିଲା। କେଵଳ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଵିରଳ କ୍ଷେତ୍ରରେ, ଯେପରିକି ଵ୍ୟଭିଚାର ଵା ଵିଵାହର ଅଵୈଧତା (annulment) ପ୍ରମାଣିତ ହେଲେ, ଵିଵାହ ଭାଙ୍ଗିଵା ସମ୍ଭଵ ହେଉଥିଲା।

ମଧ୍ୟଯୁଗୀୟ ସମାଜରେ ଵିଵାହ ମୁଖ୍ୟତଃ ପରିଵାର ଓ ସମ୍ପତ୍ତି ସମ୍ଵନ୍ଧୀୟ ଚୁକ୍ତି ଥିଲା, ଵିଶେଷତଃ ଉଚ୍ଚ ଶ୍ରେଣୀ ଓ ରାଜଵଂଶୀୟ ପରିଵାରମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଏଭଳି ଵିଵାହ ସମ୍ପର୍କ ଗଢ଼ିଉଠୁଥିଲା । ସାଧାରଣ ଜନତାଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମଧ୍ୟ ଵିଵାହ ଏକ ସ୍ଥାୟୀ ଵନ୍ଧନ ଭାଵେ ଗଣା ହେଉଥିଲା, ଏଵଂ ଦାମ୍ପତ୍ୟ ନୈତିକତା ଖ୍ରୀଷ୍ଟୀୟ ମୂଲ୍ୟଵୋଧ, ଯେପରିକି ଵିଶ୍ୱସ୍ତତା ଓ ପରିଵାରର ପଵିତ୍ରତା, ଉପରେ ଆଧାରିତ ଥିଲା। ଵିଵାହ ଵାହାରେ ସମ୍ପର୍କ ଵା ଵ୍ୟଭିଚାର ସାମାଜିକ ଓ ଧାର୍ମିକ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ନିନ୍ଦନୀୟ ଥିଲା, ଏଵଂ ଏହା ପାଇଁ କଠୋର ଦଣ୍ଡର ଵ୍ୟଵସ୍ଥା ଥିଲା।

ମଧ୍ୟଯୁଗୀୟ ୟୁରୋପରେ ଵିଵାହର ସ୍ଥାୟୀତ୍ୱ ଓ ନୈତିକତା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଆଯାଉଥିଲା, ଯାହା ରାଜୀଵ ଦୀକ୍ଷିତଙ୍କ ମନ୍ତଵ୍ୟକୁ ଆହୁରି ଖଣ୍ଡନ କରେ। ତାଙ୍କର ଦାଵି ଯେ ୟୁରୋପୀୟ ସଂସ୍କୃତିରେ ଵିଵାହ ଅସ୍ଥିର ଓ ଅନୈତିକ, ମଧ୍ୟଯୁଗୀୟ କାଳରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭିନ୍ନ ଥିଲା। ଖ୍ରୀଷ୍ଟୀୟ ଚର୍ଚ୍ଚର ପ୍ରଭାଵରେ ଵିଵାହ ଏକ ପଵିତ୍ର ଓ ଅଵିଛେଦ୍ୟ ଵନ୍ଧନ ଭାଵେ ଗଣା ହେଉଥିଲା।

ଆଧୁନିକ ୟୁରୋପରେ (୧୬ତମ ଶତାବ୍ଦୀରୁ ଵର୍ତ୍ତମାନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ) ଵିଵାହ ପ୍ରଥା ଓ ଦାମ୍ପତ୍ୟ ନୈତିକତା ଵିଭିନ୍ନ ସାମାଜିକ, ଅର୍ଥନୈତିକ ଓ ଧାର୍ମିକ ପରିଵର୍ତ୍ତନରେ ଵିକଶିତ ହୋଇଛି।

ପୁନର୍ଜାଗରଣ ଓ ସଂସ୍କାର ଯୁଗ (୧୬ତମ-୧୭ଶ ଶତାବ୍ଦୀ) ସମୟରେ ଵିଵାହକୁ ଅଧିକ ଵ୍ୟକ୍ତିଗତ ଓ ଭାଵନାତ୍ମକ ସମ୍ପର୍କ ଭାଵେ ଦେଖିଵାକୁ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲା। ପ୍ରୋଟେଷ୍ଟାଣ୍ଟ ସଂସ୍କାର ଵିଵାହକୁ ଏକ ଧାର୍ମିକ ସଂସ୍କାର ଭାଵେ ଗ୍ରହଣ କରିଵା ବଦଳରେ ଏହାକୁ ଏକ ସାମାଜିକ ଚୁକ୍ତି ଭାବେ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲା, ଯାହା ଛାଡ଼ପତ୍ରକୁ କିଛି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅନୁମୋଦନ କରିଥିଲା।

୧୮ଶ ଓ ୧୯ଶ ଶତାବ୍ଦୀରେ ଶିଳ୍ପ ଵିପ୍ଲଵ ଓ ଆଧୁନିକୀକରଣ ସହିତ ଵିଵାହ ପ୍ରଥାରେ ପରିଵର୍ତ୍ତନ ଆସିଥିଲା। ଵିଵାହ ଅଧିକାଂଶ ସମୟରେ ପ୍ରେମ ଓ ଵ୍ୟକ୍ତିଗତ ପସନ୍ଦ ଉପରେ ଆଧାରିତ ହେଵାକୁ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲା, ଯାହା ପୂର୍ଵରୁ ପରିଵାର ଓ ସମାଜ ଦ୍ୱାରା ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ହେଉଥିଲା। ଛାଡ଼ପତ୍ର ଆଇନ ମଧ୍ୟ ଅଧିକ ଉଦାର ହେଵାକୁ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲା, ଵିଶେଷତଃ ୨୦ଶ ଶତାବ୍ଦୀରେ ଏହାର ପ୍ରଭାବ ବଢ଼ିଥିଲା । ଇଂଲଣ୍ଡରେ ୧୯୬୯ ମସିହାରେ Divorce Reform Act ପାରିତ ହେଵା ଦ୍ୱାରା ଛାଡ଼ପତ୍ର ଅଧିକ ସହଜ ହୋଇଥିଲା।

ଆଧୁନିକ ୟୁରୋପରେ ଵିଵାହ ଏକ ଵ୍ୟକ୍ତିଗତ ପସନ୍ଦ ଓ ପ୍ରେମ ଆଧାରିତ ସମ୍ପର୍କ ଭାଵେ ଗଣା ହୁଏ ଏଵଂ ଛାଡ଼ପତ୍ର ଅଧିକ ଗ୍ରହଣୀୟ ହୋଇଛି। ତଥାପି, ରାଜୀଵ ଦୀକ୍ଷିତଙ୍କ ମନ୍ତଵ୍ୟ ଯେ ୟୁରୋପୀୟ ସମାଜରେ ଵିଵାହ କପଡ଼ା ବଦଳାଇଵା ପରି ଅସ୍ଥିର ଅତ୍ୟନ୍ତ ଅତ୍ୟୁକ୍ତିପୂର୍ଣ୍ଣ। Eurostat ରିପୋର୍ଟ ଅନୁସାରେ, ୨୦୨୧ ମସିହାରେ ୟୁରୋପୀୟ ସଂଘରେ crude divorce rate (ପ୍ରତି ୧୦୦୦ ଲୋକରେ ଛାଡ଼ପତ୍ର) ପ୍ରାୟ ୧.୬ ଥିଲା, ଯାହା ସୂଚାଇଥାଏ ଯେ ଅଧିକାଂଶ ଵିଵାହ ସ୍ଥାୟୀ ରହୁଛି, କିନ୍ତୁ per 100 marriages ମେଟ୍ରିକ୍‌ରେ ପ୍ରାୟ ୪୮-୫୦% ଵିଵାହ ଛାଡ଼ପତ୍ରରେ ଶେଷ ହୁଏ।" ତଥାପି ୟୁରୋପୀୟ ସମାଜରେ ଦାମ୍ପତ୍ୟ ନୈତିକତା ଵିଶ୍ୱସ୍ତତା, ପାରସ୍ପରିକ ସମ୍ମାନ ଓ ସମାନତା ଉପରେ ଆଧାରିତ। ଯିଏ ଯାହା ସହିତ ଇଚ୍ଛା କଲା ମୈଥୁନ କଲା ,ଯିଏ ଯାହା ସହିତ ଚାହିଁଲା ସଂସର୍ଗ କରି ସନ୍ତାନ ଉତ୍ପତ୍ତି କରାଇଲା ଏଭଳି ସରଳୀକରଣ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରରେ ବଢ଼େଇ ଚଢ଼େଇ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଏ କିନ୍ତୁ ଵାସ୍ତଵ ସମାଜ ବହୁତ ଭିନ୍ନ । 

ରାଜୀଵ ଦୀକ୍ଷିତଙ୍କ ମନ୍ତଵ୍ୟ ଯେ ୟୁରୋପୀୟ ସଂସ୍କୃତିରେ ଵିଵାହ ଅସ୍ଥିର ଏଵଂ ଏକ ଵ୍ୟକ୍ତିର ଜୀଵନରେ ୪୦-୪୦ଟି ଵିଵାହ ହୁଏ, ତାହା ଐତିହାସିକ ଓ ଆଧୁନିକ ତଥ୍ୟ ଆଧାରରେ ଭ୍ରାନ୍ତିମୂଳକ। ପ୍ରାଚୀନ ୟୁରୋପୀୟ ସଭ୍ୟତା, ରୋମାନ କାଳ ଓ ମଧ୍ୟଯୁଗୀୟ କାଳରେ ଵିଵାହ ଏକ ସ୍ଥାୟୀ ଓ ନୈତିକତା ଆଧାରିତ ସଂସ୍ଥା ଥିଲା। ଆଧୁନିକ ଯୁଗରେ ମଧ୍ୟ ଯଦିଓ ଛାଡ଼ପତ୍ର ଅଧିକ ଗ୍ରହଣୀୟ ହୋଇଛି, ଅଧିକାଂଶ ଵିଵାହ ସ୍ଥାୟୀ ରହୁଛି ଏଵଂ ଏକାଧିକ ଵିଵାହର ହାର ଅତ୍ୟନ୍ତ ଅଳ୍ପ ଅଟେ । ଇଂଲଣ୍ଡ ଓ ୟୁରୋପରେ ଏକାଧିକ ଵିଵାହ (serial marriages) ଅସାଧାରଣ ଏଵଂ ୪୦ଟି ଵିଵାହର ଦାଵି କୌଣସି ସାଂଖ୍ୟିକୀ ଵା ଐତିହାସିକ ତଥ୍ୟ ଦ୍ୱାରା ସମର୍ଥିତ ନୁହେଁ।

ଏହା ସହିତ, ୟୁରୋପୀୟ ସଂସ୍କୃତିକୁ ଅନୈତିକ ଭାଵେ ଚିତ୍ରଣ କରିଵା ଏକ ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ। ୟୁରୋପୀୟ ସମାଜରେ ଦାମ୍ପତ୍ୟ ନୈତିକତା ସମୟ ସହିତ ଵିକଶିତ ହୋଇଛି କିନ୍ତୁ ଏହା ଵିଶ୍ୱସ୍ତତା, ସମ୍ମାନ ଓ ସମାନତା ଉପରେ ଆଧାରିତ। ରାଜୀଵ ଦୀକ୍ଷିତଙ୍କ ମନ୍ତଵ୍ୟ ୟୁରୋପୀୟ ସଂସ୍କୃତିର ଏକ ଅତିଶୟୋକ୍ତିପୂର୍ଣ୍ଣ ଓ ଭ୍ରାନ୍ତିମୂଳକ ଚିତ୍ର ଉପସ୍ଥାପନ କରେ, ଯାହା ଐତିହାସିକ ଓ ଆଧୁନିକ ତଥ୍ୟ ଦ୍ୱାରା ଖଣ୍ଡିତ ହୁଏ। ନିଜ ଦେଶ,ସମାଜ ଓ ସଂସ୍କୃତିକୁ ଟେକିଵା ପାଇଁ ଅନ୍ୟର ଦେଶ,ସମାଜ ଓ ସଂସ୍କୃତିକୁ ହୀନ ନ୍ୟୂନ ପ୍ରମାଣ କରିଵାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଵା ଠିକ୍ ନୁହେଁ। 

•••••••••••••••••••••••••••••••••

ତଥ୍ୟ ଉତ୍ସ:

1.Frier, Bruce W., and Thomas A. J. McGinn. A Casebook on Roman Family Law. Oxford University Press, 2004.

2.Shaw, Brent D. "Marriage and Family in Ancient Rome." Journal of Roman Studies, vol. 77, 1987, pp. 30-46.

3.Green, Monica H. The Trotula: A Medieval Compendium of Women's Medicine. University of Pennsylvania Press, 2001.

4.Duby, Georges. Love and Marriage in the Middle Ages. University of Chicago Press, 1994.

5.Tacitus. Germania. Translated by J. B. Rives, Oxford University Press, 1999.

6.Pomeroy, Sarah B. Goddesses, Whores, Wives, and Slaves: Women in Classical Antiquity. Schocken Books, 1995.

7.Ellis, Peter Berresford. The Celtic People: A History. Running Press, 2002.

8.Jesch, Judith. Women in the Viking Age. Boydell Press, 1991.

9.Eurostat. Marriage and Divorce Statistics. European Union, 2021.

10.Coontz, Stephanie. Marriage, a History: From Obedience to Intimacy, or How Love Conquered Marriage. Penguin Books, 2006.

ଆଗକାଳ ଲୋକ ଆଜିକାଲିର ଲୋକଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ବୁଦ୍ଧିମାନ ଥିଲେ କି ?

ଆଜକୁ ପ୍ରାୟ ୨୩୦୦ ଵର୍ଷ ପୂର୍ଵେ ପ୍ରାଚୀନ ଗ୍ରୀକ ସଭ୍ୟତାର Alexandria(ଵର୍ତ୍ତମାନର ମିଶର)ରେ ଏରାଟୋସ୍ଥେନେସ୍ ନାମକ ଜଣେ ଗଣିତଜ୍ଞ ଓ ଜ୍ୟୋର୍ତିଵିଜ୍ଞାନୀ ହୋଇଥିଲେ। ସେ ଏକ ପୁସ୍ତକରେ ପଢ଼ିଥିଲେ ଯେ Syene (ବର୍ତ୍ତମାନର ଲିବିଆରେ ଅଵସ୍ଥିତ) ନାମକ ସହରରେ ୨୧ ଜୁନ୍ ଦିନ ମଧ୍ୟାହ୍ନ ୧୨ଟା ସମୟରେ ଯଦି ଏକ କାଠ ଖୁଣ୍ଟକୁ ସିଧା ଭାବେ ମାଟିରେ ପୋତାଯାଏ ତେବେ ତାହାର ଛାୟା ପଡ଼େ ନାହିଁ। ଅର୍ଥାତ୍ ସୂର୍ଯ୍ୟ ସେହି ଦିନ ସାଇନୀରେ ଠିକ୍ ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ( ଵା ଜେନିଥ୍‌ରେ) ଥାଏ। 

ଏରାଟୋସ୍ଥେନେସ୍ ଏହି ତଥ୍ୟର ସତ୍ୟାସତ୍ୟ ଜାଣିଵା ପାଇଁ ଏକ ପରୀକ୍ଷଣ କଲେ। ୨୧ ଜୁନ୍ ଦିନ ମଧ୍ୟାହ୍ନ ୧୨ଟାରେ ସେ Alexandriaରେ ଏକ ସିଧା କାଠ ଖୁଣ୍ଟ ମାଟିରେ ପୋତି ଦେଖିଲେ ଯେ ତାହାର ଛାୟା ପଡ଼ୁଛି। ଏହାର କାରଣ ଥିଲା Alexandriaରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ସେଦିନ ଠିକ୍ ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ନଥିଲା। ଏହି ପର୍ଯ୍ୟଵେକ୍ଷଣରୁ ସେ ବୁଝିଲେ ଯେ ପୃଥିଵୀ ସମତଳ ନୁହେଁ,ଵରଂ ଗୋଲାକାର, କାରଣ ଏକ ସମତଳ ପୃଷ୍ଠରେ ଏକ ସମୟରେ ଏକ ସ୍ଥାନରେ ଛାୟା ନ ପଡ଼ିଵା ଓ ଅନ୍ୟ ସ୍ଥାନରେ ଛାୟା ପଡ଼ିଵା ଅସମ୍ଭଵ। 

ଏହାପରେ ସେ ନାଵିକମାନଙ୍କ ସାହାଯ୍ୟରେ Alexandria ଓ Syene ମଧ୍ୟରେ ଦୂରତ୍ୱ ମାପିଲେ, ଯାହା ପ୍ରାୟ ୫,୦୦୦ ଷ୍ଟାଡିଆ (stadia) ଥିଲା। ଏକ ଷ୍ଟାଡିଆ ପ୍ରାୟ ୧୫୭.୫ ମିଟର, ଅର୍ଥାତ୍ ମୋଟ୍ ଦୂରତ୍ୱ ଆଧୁନିକ ଏକକରେ ପ୍ରାୟ ୮୦୦ କିଲୋମିଟର। Alexandriaରେ ଛାୟାର କୋଣ ୭.୨ ଡିଗ୍ରୀ ଥିଲା, ଆଉ Syeneରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ଥିଵାରୁ କୋଣ ୦ ଡିଗ୍ରୀ ଥିଲା। 

ଏରାଟୋସ୍ଥେନେସ୍ ଗଣନା କଲେ: ଯଦି ୭.୨ ଡିଗ୍ରୀ ଏକ ଏକକ ହୁଏ, ତେବେ ୩୬୦ ଡିଗ୍ରୀର ଏକ ବୃତ୍ତରେ ୫୦ଟି ଏକକ (୩୬୦ ÷ ୭.୨) ହେଵ। ଏକ ଏକକର ଦୂରତ୍ୱ ୫,୦୦୦ ଷ୍ଟାଡିଆ ହେଲେ, ମୋଟ ପୃଥିଵୀର ପରିଧି ହେଵ ୫,୦୦୦ × ୫୦ = ୨,୫୦,୦୦୦ ଷ୍ଟାଡିଆ, ଯାହା ଆଧୁନିକ ଏକକରେ ପ୍ରାୟ ୪୦,୦୦୦ କିଲୋମିଟର। ଏହା ଆଧୁନିକ ମାପ ସହ ଅତ୍ୟନ୍ତ ସମାନ। ଏହି ଗଣନା ତାଙ୍କର ଗାଣିତିକ ଓ ପର୍ଯ୍ୟଵେକ୍ଷଣ ଦକ୍ଷତାକୁ ପ୍ରମାଣ କରେ। ତେଣୁ ପୃଥିଵୀର ପରିଧି ପ୍ରଥମେ ମାପିଵାର ଶ୍ରେୟ ପ୍ରାଚୀନ ଗ୍ରୀକ ଗଣିତଜ୍ଞ ଓ ଜ୍ୟୋତିର୍ଵିଜ୍ଞାନୀ ଏରାଟୋସ୍ଥେନେସ୍ (Eratosthenes)ଙ୍କୁ ଦିଆଯାଏ। ଆଧୁନିକ ମାପରେ ପୃଥିଵୀର ପରିଧି ୪୦,୦୭୫ କିମି ଅଟେ ତେବେ ଏରାଟୋସ୍ଥେନେସ୍‌ଙ୍କ ଗଣନା ଏହାର ଅତ୍ୟନ୍ତ ନିକଟଵର୍ତ୍ତୀ ଥିଲା। ଏହା ଏରାଟୋସ୍ଥେନେସ୍‌ଙ୍କ ସମୟରେ ଏକ ଅସାଧାରଣ କୃତିତ୍ୱ ଥିଲା।

ଏହାର ଆଠଶହ ଵର୍ଷ ପରେ ଭାରତୀୟ ଜ୍ୟୋତିର୍ଵିଜ୍ଞାନୀ ଆର୍ଯ୍ୟଭଟ୍ଟ ତାଙ୍କ ଗ୍ରନ୍ଥ ଆର୍ଯ୍ୟଭଟୀୟମ୍‌ରେ ପୃଥିଵୀକୁ ଏକ ଗୋଲାକାର ଵସ୍ତୁ ଭାବେ ଵର୍ଣ୍ଣନା କରିଥିଲେ ଏଵଂ ଏହାର ଗତି ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଗ୍ରହମାନଙ୍କ ସହ ସମ୍ପର୍କ ଵିଷୟରେ ଆଲୋଚନା କରିଥିଲେ। ସେ ପୃଥିଵୀର ପରିଧିର ଏକ ଗଣନା ଦେଇଥିଲେ, ଯାହା ପ୍ରାୟ ୩୯,୯୬୮ କିଲୋମିଟର ଥିଲା। ଏହା ଆଧୁନିକ ମାପ (୪୦,୦୭୫ କିମି)ର ନିକଟଵର୍ତ୍ତୀ ଥିଲା। ଆର୍ଯ୍ୟଭଟ୍ଟଙ୍କ ଗଣନା ଏରାଟୋସ୍ଥେନେସ୍‌ଙ୍କ ପରେ ହୋଇଥିଲେ ବି ସ୍ଵାଧୀନ ଗଣନା ଥିଲା ଏଵଂ ଗ୍ରୀକ୍ ଗଣନା ଦ୍ଵାରା ପ୍ରଭାଵିତ ନଥିଲା ବୋଲି ଗଵେଷକମାନେ କୁହନ୍ତି । 

ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଏରାଟୋସ୍ଥେନେସ୍ ଓ 

 ଆର୍ଯ୍ୟଭଟ୍ଟ ନିଜ ନିଜ ସମୟର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଗଵେଷକ ଥିଲେ କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଦେଖୁଛି ଆଜିକାଲିର କିଛି ଅତି ଵିଦ୍ୱାନ ଲୋକେ ତାଙ୍କର ଓ ତାଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟର ଉଦାହରଣ ଦେଇ ମତ ରଖନ୍ତି ଯେ ଵର୍ତ୍ତମାନ ପିଢ଼ିର ଲୋକଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ସେତେବେଳେର ଲୋକ ଅଧିକ ବୁଦ୍ଧିମାନ ଥିଲେ ଵିଦ୍ୱାନ ଥିଲେ କିନ୍ତୁ ଏହା ପୂର୍ଣ୍ଣତଃ ସତ୍ୟ ନୁହେଁ।

ଆଜିର ଯୁବ ପିଢ଼ିର ବୁଦ୍ଧିମତ୍ତା ଓ ଯୋଗ୍ୟତାକୁ ପୂର୍ବ ପିଢ଼ି ସହ ତୁଳନା କଲେ, ଏହା ସ୍ପଷ୍ଟ ହୁଏ ଯେ ଆଧୁନିକକାଳର ଲୋକମାନେ ଅନେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ସମାନ ଵା ଅଧିକ ଦକ୍ଷ। 

ଫ୍ଲିନ୍ ପ୍ରଭାବ ଵା Flynn Effect ଏହାର ସମର୍ଥନ କରେ । ନ୍ୟୁଜିଲାଣ୍ଡର ମନୋଵିଜ୍ଞାନୀ ଜେମ୍ସ ଫ୍ଲିନଙ୍କ ଗଵେଷଣା ଅନୁଯାୟୀ ଵିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀରେ ହାରାହାରି ମାନଵ IQ ପ୍ରତି ଦଶକରେ ପ୍ରାୟ ୩ ପଏଣ୍ଟ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଛି। ଏହାର ଵିଭିନ୍ନ କାରଣ ରହିଛି । ଆଧୁନିକ ଶିକ୍ଷା ଵ୍ୟଵସ୍ଥା ଅଧିକ ଵିସ୍ତୃତ ଓ ସୁଲଭ ହୋଇଛି, ଯାହା ଯୁଵପିଢ଼ିକୁ ଜଟିଳ ସମସ୍ୟା ସମାଧାନ କରିଵାରେ ଦକ୍ଷ କରିଛି। ଉନ୍ନତ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଓ ପୁଷ୍ଟି ମାନଵ ମସ୍ତିଷ୍କର ଵିକାଶରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିଛି। ଇଣ୍ଟରନେଟ ଓ ଡିଜିଟାଲ ମାଧ୍ୟମ ଯୁଵପିଢ଼ିକୁ ଜ୍ଞାନର ଵିସ୍ତୃତ ପ୍ରଵେଶ ଦେଇଛି, ଯାହା ସେମାନଙ୍କ ବୌଦ୍ଧିକ କ୍ଷମତାକୁ ବୃଦ୍ଧି କରିଛି।ଏହି ପ୍ରଭାବ ଦର୍ଶାଏ ଯେ ଆଜିର ପିଢ଼ିର ହାରାହାରି IQ ପୂର୍ଵ ପିଢ଼ିଠାରୁ ଅଧିକ। ଆଜିର ଯୁଵଗୋଷ୍ଠୀ ଆର୍ଟିଫିସିଆଲ ଇଣ୍ଟେଲିଜେନ୍ସ (AI), କୋଡିଂ, ଡାଟା ଵିଶ୍ଳେଷଣ ଓ ରୋବୋଟିକ୍ସ ଭଳି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅଗ୍ରଣୀ। ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ, ଇସ୍ରୋର ଚନ୍ଦ୍ରଯାନ ଓ ନାସାର ମାର୍ସ ମିଶନରେ ଯୁଵ ଵୈଜ୍ଞାନିକମାନଙ୍କର ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅବଦାନ ରହିଛି। ପୂର୍ବ ପିଢ଼ି ପ୍ରାକୃତିକ ପର୍ଯ୍ୟଵେକ୍ଷଣ ଓ ସରଳ ଗଣିତ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରୁଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଆଜିର ଯୁଵପିଢ଼ି ଜଟିଳ ଅଲଗୋରିଦମ ଓ ସୁପରକମ୍ପ୍ୟୁଟର ଵ୍ୟଵହାର କରି ଅଧିକ ନିର୍ଭୁଲ୍ ଓ ଦ୍ରୁତ ଗଣନା କରୁଛନ୍ତି।

ଇଣ୍ଟରନେଟ ଓ ଡିଜିଟାଲ ପ୍ଲାଟଫର୍ମ ଯୋଗୁଁ ଆଜିର ଯୁଵଗୋଷ୍ଠୀ ପାଖରେ ଵିଜ୍ଞାନ, ଇତିହାସ ଓ ଖଗୋଳଵିଜ୍ଞାନ ସମ୍ପର୍କୀୟ ସୂଚନାର ଅପାର ଭଣ୍ଡାର ରହିଛି। ସାମାଜିକ ମାଧ୍ୟମ ଵ୍ୟଵହାର କରି ଯୁବପିଢ଼ି ଵିଜ୍ଞାନ ଓ ଖଗୋଳଵିଜ୍ଞାନ ସମ୍ପର୍କୀୟ ଆଲୋଚନାରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରୁଛନ୍ତି, ଯାହା ପୂର୍ଵ ପିଢ଼ି ପାଇଁ ଅସମ୍ଭଵ ଥିଲା। ପୂର୍ଵ ପିଢ଼ି କୃଷି, ପଞ୍ଚାଙ୍ଗ ଓ ପ୍ରାକୃତିକ ଚକ୍ର ସହ ଜଡ଼ିତ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ କରୁଥିଲେ। ଆଜିର ପିଢ଼ି ଜଳଵାୟୁ ପରିଵର୍ତ୍ତନ, ସାଇବର ସୁରକ୍ଷା ଓ ଵିଶ୍ୱାୟନ ଭଳି ଜଟିଳ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ କରୁଛନ୍ତି। 

 ଆଧୁନିକ ମାନଵ ନଵୀକରଣୀୟ ଶକ୍ତି, ବାୟୋଟେକ୍ନୋଲୋଜି ଓ ସ୍ପେସ ଏକ୍ସପ୍ଲୋରେସନରେ ନୂତନ ଆଵିଷ୍କାର କରୁଛନ୍ତି, ଯାହା ପୂର୍ଵ ପିଢ଼ିଙ୍କର ସମୟରେ ଅକଳ୍ପନୀୟ ଥିଲା। ଆଜିର ମାନଵମାନେ ସାମାଜିକ ନ୍ୟାୟ, ପରିଵେଶ ସୁରକ୍ଷା ଓ ଵିଶ୍ୱଵ୍ୟାପୀ ସମସ୍ୟା ପ୍ରତି ଅଧିକ ସଚେତନ। ସେମାନେ ଵିଶ୍ୱବଵ୍ଯାପୀ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ପାଇଁ ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ସହଯୋଗ କରୁଛନ୍ତି, ଯାହା ପୂର୍ଵ ପିଢ଼ିର ସ୍ଥାନୀୟ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣଠାରୁ ଭିନ୍ନ।

ପୂର୍ଵ ପିଢ଼ିର ମନୀଷୀମାନେ ନିଜ ସମୟରେ ଅସାଧାରଣ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଆଜିର ପିଢ଼ି ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କ ସମୟର ଚ୍ୟାଲେଞ୍ଜ ଅନୁଯାୟୀ ସମାନ ଵା ଅଧିକ ଦକ୍ଷତା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରୁଛନ୍ତି। ଫ୍ଲିନ୍ ପ୍ରଭାବ ଓ ଅନ୍ୟ ଵୈଜ୍ଞାନିକ ଗଵେଷଣା ଦର୍ଶାଏ ଯେ ଆଜିର ପିଢ଼ିର IQ ଓ ବୌଦ୍ଧିକ କ୍ଷମତା ପୂର୍ଵ ପିଢ଼ିଠାରୁ କମ୍ ନୁହେଁ। ସେମାନେ ନୂତନ ପ୍ରଯୁକ୍ତି, ଜ୍ଞାନର ସୁଲଭତା ଓ ଵିଶ୍ୱଵ୍ୟାପୀ ସହଯୋଗ ମାଧ୍ୟମରେ ଅନେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅଗ୍ରଗତି କରୁଛନ୍ତି। ପ୍ରାଚୀନ କାଳରେ ଯଦି ଏରାଟୋସ୍ଥେନେସ୍ ଓ ଆର୍ଯ୍ୟଭଟ୍ଟ ହୋଇଥିଲେ ଏ ଆଧୁନିକ ଯୁଗରେ ବି ଆଲବର୍ଟ ଆଇନଷ୍ଟାଇନ, ୱର୍ନର ହାଇଜେନବର୍ଗ, ଷ୍ଟିଫେନ ହକିଂ, ଏଡୱାର୍ଡ ଉଇଟେନ, ଲିସା ରାଣ୍ଡାଲ, ଜେନିଫର ଡାଉଡନା, ଡିମିସ୍ ହାସାବିସ, ରୋଜର ପେନରୋଜ ଓ ଗ୍ରୀଗୋରୀ ପର୍ଲମାନ

ଭଳି ଅଗଣିତ ଵିଦ୍ଵାନ ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଜାତ ହୋଇଛନ୍ତି । 

ଡେମୋକ୍ରିଟସ୍,ଏରାଟୋସ୍ଥେନେସ୍ କିମ୍ବା ଆର୍ଯ୍ୟଭଟ୍ଟଙ୍କ ସମୟରେ ସମସ୍ତେ ଵିଦ୍ଵାନ ନଥିଲେ କି ଏ ଯୁଗରେ ମଧ୍ୟ ସମସ୍ତେ ଵିଦ୍ଵାନ ନୁହନ୍ତି । ଚାରି ଆଙ୍ଗୁଠି କେବେ ସମାନ ନଥିଲାତେଣୁ, ଆଜିର ପିଢ଼ିକୁ “କମ୍ ବୁଦ୍ଧିମାନ” ଵା “ଅପାରଗ” ବୋଲି କହିଵା ଅନୁଚିତ ଓ ଭିତ୍ତିହୀନ।

ତେବେ ଵର୍ତ୍ତମାନ ପିଢ଼ିକୁ ପୂର୍ଵ ପିଢ଼ିଠାରୁ କମ୍ ବୁଦ୍ଧିମାନ ବୋଲି ଦାବି କରିଵା ମନୋଵିଜ୍ଞାନ ଦୃଷ୍ଟିରୁ କେତେକ ପକ୍ଷପାତ (bias) ଓ ଭ୍ରାନ୍ତ ଧାରଣାରୁ ଉଦ୍ଭଵ ହୋଇଥାଏ। କିଛି ଲୋକେ nostalgia bias ଯୋଗୁଁ ଅତୀତକୁ ଆଦର୍ଶ ରୂପେ ଵିଚାର କରି ଵର୍ତ୍ତମାନକୁ ନ୍ୟୂନ ହୀନ ଚିତ୍ରଣ କରନ୍ତି। ଏଭଳି ଲୋକେ ଅତୀତର ସଫଳତାକୁ ବଢ଼େଇ ଚଢ଼େଇ ଉପସ୍ଥାପନ କରନ୍ତି ଏଵଂ ଵର୍ତ୍ତମାନର ଜଟିଳତା ଓ ଅଗ୍ରଗତିକୁ ଅଣଦେଖା କରିଦିଅନ୍ତି । ଏହା ସହ, “ପତନଵାଦ” (declinism) ନାମକ ଏକ ମନୋଵୈଜ୍ଞାନିକ ପ୍ରଵୃତ୍ତି ମଧ୍ୟ କିଛି ଲୋକଙ୍କ ମନକୁ କଵଳିତ କରେ । “ପତନଵାଦ” ଦ୍ଵାରା ପ୍ରଭାଵିତ ଲୋକେ ମନେ କରନ୍ତି ଯେ ସମୟ ସହ ସମାଜ ଵା ବୁଦ୍ଧିମତ୍ତାରେ ହ୍ରାସ ଘଟୁଛି। ଏହି ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ଅନେକ ସମୟରେ ଅପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ତଥ୍ୟ ଵା ଭ୍ରାନ୍ତ ଧାରଣା ଉପରେ ଆଧାରିତ ହୋଇଥାଏ।

ଏତଦ୍‌ଵ୍ୟତୀତ ଅତିସାଧାରଣୀକରଣ (overgeneralization) ଓ “ରୁଢ଼ିବଦ୍ଧତା” (stereotyping) ଭଳି ସଂଜ୍ଞାନାତ୍ମକ ପକ୍ଷପାତ (cognitive bias) ମଧ୍ୟ ଏହି ଦାବିରେ ପରିଲକ୍ଷିତ ହୁଏ। ଏକ ସମଗ୍ର ପିଢ଼ିକୁ ବିନା ପ୍ରମାଣରେ ନକାରାତ୍ମକ ଭାବେ ଚିତ୍ରଣ କରିଵ ଏକ ସରଳୀକୃତ ଓ ଭୁଲ୍ ନିଷ୍କର୍ଷ। 

ଅଧିକନ୍ତୁ, ଏହାକୁ “ପ୍ରସଙ୍ଗବଦ୍ଧତା” (framing) ଭାବେ ମଧ୍ୟ ଦେଖାଯାଇପାରେ, ଯେଉଁଠି ସୂଚନାକୁ ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ଉପସ୍ଥାପନ କରାଯାଇ ପାଠକଙ୍କ ମନରେ ନକାରାତ୍ମକ ଭାବନା ଜାଗ୍ରତ କରାଯାଏ। ଏହା ଅନେକ ସମୟରେ ଭାବନାତ୍ମକ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ସୃଷ୍ଟି କରିଵାକୁ ଵା ପ୍ରେରଣା ଦେଵାକୁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ହୋଇପାରେ। ଵୈଜ୍ଞାନିକ ଦୃଷ୍ଟିରୁ, IQ ଏକ ଜଟିଳ ମାପକ ଯାହା ପରିଵେଶ, ଶିକ୍ଷା, ଓ ସାମାଜିକ ପରିସ୍ଥିତି ଉପରେ ନିର୍ଭର କରେ। ଫ୍ଲିନ୍ ପ୍ରଭାବ ଦର୍ଶାଏ ଯେ ଆଧୁନିକ ଯୁଗରେ ହାରାହାରି IQ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଛି, ଯାହା ଉନ୍ନତ ଶିକ୍ଷା, ପୁଷ୍ଟି ଓ ପ୍ରଯୁକ୍ତିର ସୁଲଭତା ଦ୍ୱାରା ସମ୍ଭଵ ହୋଇଛି। ତେଣୁ, ବର୍ତ୍ତମାନ ପିଢ଼ିକୁ କମ୍ ବୁଦ୍ଧିମାନ ବୋଲି ଦାବି କରିବା “ମିଥ୍ୟାସୂଚନା ପକ୍ଷପାତ (misinformation bias)ର ଏକ ଉଦାହରଣ, ଯାହା ତଥ୍ୟଗତ ଭାବେ ଭୁଲ୍ ଓ ମନୋଵୈଜ୍ଞାନିକ ପକ୍ଷପାତରୁ ଉଦ୍ଭବ।

ସଂକ୍ଷେପରେ କହିଵାକୁ ଗଲେ ଵର୍ତ୍ତମାନ ପିଢ଼ିର ବୌଦ୍ଧିକ କ୍ଷମତାକୁ ଅଵମୂଲ୍ୟାୟନ କରିଵା ଏକ ଅନୁଚିତ ଓ ଭ୍ରାନ୍ତ ଧାରଣା, ଯାହା ମନୋବିଜ୍ଞାନରେ ନଷ୍ଟାଲଜିଆ, ପତନଵାଦ, ଓ ରୁଢ଼ିବଦ୍ଧତା ଭଳି ପକ୍ଷପାତଦ୍ୱାରା ପ୍ରଭାଵିତ। ଆଜିର ଯୁବ ପିଢ଼ି ନିଜର ସମୟର ଚ୍ୟାଲେଞ୍ଜକୁ ଅତ୍ୟାଧୁନିକ ପ୍ରଯୁକ୍ତି ଓ ଵିଶ୍ୱଵ୍ୟାପୀ ଜ୍ଞାନର ସହାୟତାରେ ସାମ୍ନା କରୁଛି । ଆଜିର ପିଢ଼ି ଅତୀତର ସଫଳତାକୁ ସମ୍ମାନ ଦେଵା ସହ ନିଜର ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଯୋଗଦାନ ପ୍ରମାଣ କରୁଛି।

"Le Voyageur Imprudent" ଉପନ୍ୟାସର କାହାଣୀ: ସମୟର ଅଜଣା ଯାତ୍ରୀ

ଏକ ସମୟରେ, ଫ୍ରାନ୍ସର ଏକ ଛୋଟ ସହରରେ ପିଏରେ ନାମେ ଜଣେ ଯୁଵକ ରହୁଥିଲେ। ପିଏରେ ଥିଲେ ଖୁଵ୍‌ ଚତୁର ଓ କୌତୁହଳୀ। ସେ ଵିଜ୍ଞାନ ଓ ଅଜଣା ରହସ୍ୟ ଵିଷୟରେ ସବୁବେଳେ ଚିନ୍ତା କରୁଥିଲେ। ତାଙ୍କର ଜଣେ ଵୈଜ୍ଞାନିକ ସାଙ୍ଗ ଥିଲେ, ଡକ୍ଟର ମାଥିଉ। ମାଥିଉ ଥିଲେ ଏକ ଅଜଣା ଗଵେଷଣାରେ ନିୟୋଜିତ, ଯାହା ଥିଲା ସମୟ ଯାତ୍ରାର ଏକ ମେସିନ୍‌ ତିଆରି କରିଵା। ମାଥିଉ ଆଵିଷ୍କାର କରିଥିଲେ ଏକ ଅଜଣା ରସାୟନ, ଯାହା ମଣିଷକୁ ସମୟରେ ଆଗପଛ ଯାତ୍ରା କରାଇ ପାରୁଥିଲା। ଏହି ରସାୟନର ନାମ ଥିଲା "ନୋଏଲିଟ୍‌"।

ପିଏରେ ମାଥିଉଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ତାଙ୍କ ଲାବୋରେଟୋରୀରେ କାମ କରୁଥିଲେ। ମାଥିଉ ତାଙ୍କୁ ନୋଏଲିଟ୍‌ ଵିଷୟରେ କହିଥିଲେ। ଏହା ଥିଲା ଏକ ଏମିତି ପଦାର୍ଥ, ଯାହାକୁ ଶରୀରରେ ପ୍ରୟୋଗ କଲେ ମଣିଷ ସମୟରେ ଯାତ୍ରା କରି ପାରୁଥିଲା। କିନ୍ତୁ ଏହା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଵିପଜ୍ଜନକ ଦରଵ ଥିଲା, କାରଣ ଏହାର ପ୍ରଭାଵ କେତେ ସମୟ ରହିଵ କି କେମିତି କାମ କରିଵ, ତାହା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଣା ନଥିଲା। ପିଏରେ ଏହି ଆଵିଷ୍କାରରେ ଵିଶେଷ ଉତ୍ସାହିତ ହେଲେ। ସେ ଭାବିଲେ, “ଯଦି ମୁଁ ଅତୀତକୁ ଯାଇ ପାରେ, ତେଵେ ମୁଁ ଇତିହାସରେ କ’ଣ ହେଉଛି ତାହା ନିଜ ଆଖିରେ ଦେଖି ପାରିବି।” 

କିନ୍ତୁ ମାଥିଉ ପିଏରେଙ୍କୁ ସତର୍କ କରିଥିଲେ, “ପିଏରେ, ସମୟ ଯାତ୍ରା ଏକ ଖେଳ ନୁହେଁ। ଅତୀତରେ କିଛି ବଦଳାଇଲେ ଭଵିଷ୍ୟତ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବଦଳି ଯାଇପାରେ।” କିନ୍ତୁ ପିଏରେଙ୍କ କୌତୁହଳ ତାଙ୍କୁ ଅଟକାଇ ପାରିଲା ନାହିଁ। ସେ ନୋଏଲିଟ୍‌ ଵ୍ୟଵହାର କରି ଅତୀତକୁ ଯିଵାକୁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଲେ।

ପିଏରେ ନୋଏଲିଟ୍‌ର ଏକ ଛୋଟ ଡୋଜ୍‌ ନେଲେ ଓ ମନେ ମନେ ଏକ ସମୟ ଚିନ୍ତା କଲେ—୧୮ଶ ଶତାବ୍ଦୀ, ଯେତେଵେଳେ ଫରାସୀ ଵିପ୍ଲଵ ଆରମ୍ଭ ହୋଇନଥିଲା। ସେ ନିଜକୁ ଏକ ପୁରୁଣା ସହରରେ ପାଇଲେ, ଯେଉଁଠି ଲୋକମାନେ ଅଜଣା ପୋଷାକ ପିନ୍ଧି ଘୋଡ଼ାଗାଡ଼ିରେ ଯାଉଥିଲେ। ପିଏରେ ବହୁତ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଲେ। ସେ ଚାରିଆଡ଼େ ଦେଖିଲେ ଏଵଂ ଲୋକମାନଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ କଥା ହେଵାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ। କିନ୍ତୁ କିଛି ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ହିଁ ସେ ବୁଝିଗଲେ ଯେ ତାଙ୍କ ଆଧୁନିକ କଥାଵାର୍ତ୍ତା ଓ ପୋଷାକ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଅଜଣା ଲାଗୁଛି।

ସେ ଏକ ଛୋଟ ଗାଁରେ ପହଞ୍ଚିଲେ, ଯେଉଁଠି ସେ ଜଣେ ଯୁଵକଙ୍କୁ ଭେଟିଲେ, ଯାହାଙ୍କ ନାମ ଥିଲା ଜିନ୍‌। ଜିନ୍‌ ଥିଲେ ତାଙ୍କ ପୂର୍ଵଜ—ଅର୍ଥାତ୍‌ ପିଏରେଙ୍କ ଜେଜେଙ୍କ ଜେଜେ। ଜିନ୍‌ ଥିଲେ ଏକ ସାଧାରଣ ଚାଷୀ, କିନ୍ତୁ ବହୁତ ଉଦାର। ପିଏରେ ଜିନ୍‌ଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ କିଛି ସମୟ କାଟିଲେ ଏଵଂ ତାଙ୍କ ଜୀଵନ ଵିଷୟରେ ଜାଣିଲେ। ଜିନ୍‌ ତାଙ୍କୁ କହିଲେ ଯେ ସେ ଏକ ମହିଳାଙ୍କୁ ଵିଵାହ କରିଵାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଗାଁର ଜମିଦାର ଅନେକ ଅସୁଵିଧା ସୃଷ୍ଟି କରୁଛନ୍ତି।

ପିଏରେ ଭାବିଲେ, “ଯଦି ମୁଁ ଜିନ୍‌ଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରେ, ତେବେ ମୋ ପରିଵାରର ଭାଗ୍ୟ ଵଦଳି ଯାଇପାରେ।” ସେ ଜମିଦାରଙ୍କ ଵିରୁଦ୍ଧରେ ଜିନ୍‌ଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିଵାକୁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଲେ। କିନ୍ତୁ ଏହି ସାହାଯ୍ୟ କରିଵା ପାଇଁ ସେ ଏକ ଵିପଜ୍ଜନକ ଯୋଜନା କଲେ। ସେ ଜମିଦାରଙ୍କ ଘରେ ଚୋରି କରିଵାକୁ ଯୋଜନା କଲେ, ଯାହା ଜିନ୍‌ଙ୍କୁ ଆର୍ଥିକ ସାହାଯ୍ୟ ଦେଇ ପାରିଵ।

ପିଏରେଙ୍କ ଯୋଜନା ସଫଳ ହେଲା, କିନ୍ତୁ ଏହାର ପରିଣାମ ଭୟଙ୍କର ହେଲା। ଜମିଦାରଙ୍କ ଘରେ ଚୋରି ହେଵା ପରେ ଗାଁରେ ଏକ ବଡ଼ ଧରଣର ଵିଵାଦ ଦେଖାଦେଲା। ଶେଷରେ ଜିନ୍‌ଙ୍କୁ ସନ୍ଦେହ କରାଗଲା ଆଉ ତାଙ୍କୁ ଧରି ଶାସ୍ତି ଦିଆଗଲା। ପିଏରେ ଵୁଝିଲେ ଯେ ତାଙ୍କ ହସ୍ତକ୍ଷେପ ଜିନ୍‌ଙ୍କ ଜୀଵନକୁ ଆହୁରି ଖରାପ କରିଦେଲା। ସେ ମନେ ମନେ ଭାବିଲେ, “ମୁଁ ଅତୀତକୁ ବଦଳାଇଵାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲି, କିନ୍ତୁ ଏହା ଆହୁରି ଖରାପ କରିଦେଲା।”

ପିଏରେ ଆଉ ଏକ ନୋଏଲିଟ୍‌ ଡୋଜ୍‌ ନେଇ ଆହୁରି ଅତୀତକୁ ଯାତ୍ରା କଲେ, ଯେଉଁଠି ସେ ଜିନ୍‌ଙ୍କୁ ୱଞ୍ଚାଇଵାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଵେ। ଏଥର ସେ ଆହୁରି ପଛକୁ ଗଲେ—୧୭ଶ ଶତାବ୍ଦୀ। ଏଠାରେ ସେ ଜିନ୍‌ଙ୍କ ପୂର୍ଵଜଙ୍କୁ ଭେଟିଲେ, ଯାହାଙ୍କ ନାମ ଥିଲା ଫ୍ରାଙ୍କୋଇସ। ଫ୍ରାଙ୍କୋଇସ ଥିଲେ ଜିନ୍‌ଙ୍କ ଵାପା। ପିଏରେ ଭାବିଲେ, “ଯଦି ମୁଁ ଫ୍ରାଙ୍କୋଇସଙ୍କୁ କିଛି କରିଦେବି, ତେବେ ଜିନ୍‌ ଜନ୍ମ ନେବେ ନାହିଁ, ଆଉ ତାଙ୍କ ଯୋଗୁଁ ସମସ୍ୟା ମଧ୍ୟ ମୃଉ ହେଵ ନାହିଁ।”

ପିଏରେ ଏକ ଵିପଜ୍ଜନକ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଲେ। ସେ ଫ୍ରାଙ୍କୋଇସଙ୍କୁ ମାରିଵାକୁ ଯୋଜନା କଲେ, ଯାହା ଜିନ୍‌ଙ୍କ ଜନ୍ମକୁ ଅଟକାଇ ଦେଵ । କିନ୍ତୁ ଯେତେଵେଳେ ସେ ଫ୍ରାଙ୍କୋଇସଙ୍କୁ ମାରିଵାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ, ତାଙ୍କ ମନରେ ଏକ ଅଜଣା ଭୟ ଜାଗିଲା। ସେ ଭାବିଲେ, “ଯଦି ମୁଁ ଫ୍ରାଙ୍କୋଇସଙ୍କୁ ମାରିଦେବି, ତେବେ ଜିନ୍‌‌ଙ୍କ ଜନ୍ମ ହେବ ନାହିଁ। ଜିନ୍‌ ଜନ୍ମ ନନେଲେ, ମୋ ପରିଵାରର କେହି ଜନ୍ମ ହେବେ ନାହିଁ। ଆଉ ମୁଁ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ଜନ୍ମ ହେବି ନାହିଁ। ତେବେ ମୁଁ ଏଠାକୁ ଆସିଲି କିପରି?”

ଏହି ଚିନ୍ତା ତାଙ୍କ ମନକୁ ଗୁନ୍ଦଲେଇ ଦେଲା। ସେ ବୁଝିଲେ ଯେ ଅତୀତରେ କିଛି ବଦଳାଇଵା ଦ୍ବାରା ଏକ ଅଜଣା ଚକ୍ର ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ, ଯାହା ତାଙ୍କ ନିଜର ଅସ୍ତିତ୍ୱ ଉପରେ ହିଁ ପ୍ରଶ୍ନଵାଚୀ ସୃଷ୍ଟି କରେ । ଏହାକୁ GrandFather Paradox କୁହାଯାଏ । ପିଏରେ ଶେଷରେ ଫ୍ରାଙ୍କୋଇସଙ୍କୁ ମାରିଵା ବନ୍ଦ କଲେ, କାରଣ ସେ ଏହାର ପରିଣାମ ପ୍ରତି ଭୟ କଲେ।

ଅତୀତରେ ବହୁତ ଅସୁବିଧା ଦେଖି ପିଏରେ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଲେ ଯେ ସେ ଭଵିଷ୍ୟତକୁ ଯିଵେ। ସେ ନୋଏଲିଟ୍‌ର ଆଉ ଏକ ଡୋଜ୍‌ ନେଲେ ଓ ୩୦୦୦ ସାଲକୁ ଯାତ୍ରା କଲେ। ଭଵିଷ୍ୟତରେ ସେ ଏକ ଅଜଣା ଦୁନିଆ ଦେଖିଲେ, ଯେଉଁଠି ମଣିଷମାନେ ଆକାଶରେ ଉଡ଼ୁଥିଲେ, ରୋବୋଟ୍‌ମାନେ ସବୁକାମ କରୁଥିଲେ ଏଵଂ ପୃଥିଵୀ ଏକ ଅଜଣା ରୂପ ନେଇଥିଲା। କିନ୍ତୁ ଏହି ଦୁନିଆରେ ମଣିଷମାନେ ବହୁତ ଏକାକୀ ଥିଲେ ତଥା ଯନ୍ତ୍ର ଉପରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ଭରଶୀଳ ଥିଲେ।

ପିଏରେ ଏକ ଵୈଜ୍ଞାନିକଙ୍କୁ ଭେଟିଲେ, ଯିଏ ତାଙ୍କୁ କହିଲେ ଯେ ନୋଏଲିଟ୍‌ ଏକ ଵିପଜ୍ଜନକ ଆଵିଷ୍କାର ଥିଲା, ଯାହା ଅନେକ ସମୟରେ ଅସଙ୍ଗତି ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲା। ସେ ପିଏରେଙ୍କୁ ସତର୍କ କଲେ ଯେ ସେ ଯେଉଁ ସମୟରେ ଅଛନ୍ତି, ତାହା ତାଙ୍କ ମୂଳ ଟାଇମଲାଇନ୍‌ ନୁହେଁ। ପିଏରେଙ୍କ ଅତୀତରେ କରା ପରିଵର୍ତ୍ତନ ଏକ ନୂଆ ଟାଇମଲାଇନ୍‌ ସୃଷ୍ଟି କରିଛି।

ପିଏରେ ବୁଝିଲେ ଯେ ସେ ଅତୀତ ଓ ଭଵିଷ୍ୟତରେ ଅନେକ ଭୁଲ୍‌ କରିଛନ୍ତି। ସେ ନିଜ ମୂଳ ସମୟକୁ ଫେରିଵାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ, କିନ୍ତୁ ନୋଏଲିଟ୍‌ର ପ୍ରଭାଵ ଧୀରେ ଧୀରେ କମି ଯାଉଥିଲା। ସେ ଡକ୍ଟର ମାଥିଉଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ଯୋଗାଯୋଗ କରିଵାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ, କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ମୂଳ ଟାଇମଲାଇନ୍‌ ବଦଳି ଯାଇଥିଲା।

ଶେଷରେ, ପିଏରେ ଏକ କଠିନ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଲେ। ସେ ନୋଏଲିଟ୍‌ର ଵ୍ୟଵହାର ଵନ୍ଦ କରି ଏକ ନୂଆ ଜୀଵନ ଆରମ୍ଭ କଲେ। ସେ ଵୁଝିଲେ ଯେ ସମୟ ଏକ ଜଟିଳ ନିୟମରେ ଚାଲେ, ଯାହାକୁ ବଦଳାଇଵା ମଣିଷ ହାତରେ ନାହିଁ।

ଫରାସୀ ଲେଖକ René Barjavel ୧୯୪୩ରେ ତାଙ୍କ ଉପନ୍ୟାସ "Le Voyageur Imprudent" (The Imprudent Traveller)ର ଏହା ହେଉଛି ସଂକ୍ଷିପ୍ତ କାହାଣୀ । ଏହି ଉପନ୍ୟାସର ଏକ ଟେଲିଭିଜନ୍‌ ଆଧାରିତ ଅଡାପ୍ଟେସନ୍‌ (téléfilm) ୧୯୮୨ ମସିହାରେ ଫ୍ରାନ୍ସରେ ନିର୍ମିତ ହୋଇଥିଲା ଏଵଂ ପ୍ରଥମେ ୧୯୮୨ରେ ଟେଲିଭିଜନ୍‌ରେ ପ୍ରସାରିତ ହୋଇଥିଲା। 

୧୯୮୨ର ଟେଲିଭିଜନ୍‌ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର (Téléfilm) "Le Voyageur Imprudent"ରେ କାହାଣୀକୁ କିଛିଟା ପରିଵର୍ତ୍ତନ କରାଯାଇଥିଲା ଏଵଂ ପିଏରେଙ୍କୁ ଦ୍ୱିତୀୟ ଵିଶ୍ୱଯୁଦ୍ଧ ସମୟର ଏକ ସୈନିକ ଭାବେ ଦର୍ଶାଯାଇଥିଲା। ଏହା ଉପନ୍ୟାସରୁ ଏକ ଭିନ୍ନ ଅଡାପ୍ଟେସନ୍‌ ଥିଲା, ଯେଉଁଥିରେ କାହାଣୀକୁ ସମୟୋପଯୋଗୀ କରିଵା ପାଇଁ ଏହି ପରିଵର୍ତ୍ତନ କରାଯାଇଥିଲା। ତେବେ Le Voyageur Imprudent ଉପନ୍ୟାସର କାହାଣୀ Grandfather Paradox ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ପ୍ରଶ୍ନ ଉପସ୍ଥାପନ କରିଥାଏ ।

Grandfather Paradox ସମୟ ଯାତ୍ରା (Time Travel) ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ଏକ ଦାର୍ଶନିକ ଓ ଵୈଜ୍ଞାନିକ ପରାଡକ୍ସ (Paradox)। ଏହା ଏକ ଏମିତି ପରିସ୍ଥିତିକୁ ବୁଝାଏ ଯେଉଁଠି ଜଣେ ଵ୍ୟକ୍ତି ଅତୀତକୁ ଯାତ୍ରା କରି ତାଙ୍କ ଜେଜେ କିମ୍ବା ଅଜା(Grandfather)ଙ୍କୁ ମାରିଦିଏ। ଯଦି ଜେଜେ/ଅଜା ମରିଯାଆନ୍ତି, ତେବେ ସେହି ଵ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ବାପା କିମ୍ବା ମା’ ଜନ୍ମ ନେବେ ନାହିଁ, ଆଉ ତାଙ୍କ ବାପା/ମା’ ଜନ୍ମ ନନେଲେ ସେ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ଜନ୍ମ ହେବେ ନାହିଁ। କିନ୍ତୁ ଯଦି ସେ ଜନ୍ମ ହୋଇନଥାନ୍ତି, ତେବେ ସେ ଅତୀତକୁ ଯାଇ ଜେଜେ ଵା ଅଜାଙ୍କୁ ମାରିବେ କିପରି? ଏହା ଏକ ତାର୍କିକ ଚକ୍ର (Logical Loop) ସୃଷ୍ଟି କରେ, ଯାହା ସମୟ ଯାତ୍ରାର ସମ୍ଭାଵନା ଉପରେ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠାଏ।

Grandfather Paradox ପ୍ରଥମେ ୧୯୩୧ ମସିହାରେ Nathaniel Schachner ନାମକ ଜଣେ ଵିଜ୍ଞାନ କାଳ୍ପନିକ ଲେଖକଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ତାଙ୍କର ଏକ କାଳ୍ପନିକ ଗଳ୍ପରେ ଉପସ୍ଥାପନ କରାଯାଇଥିଲା। ପରେ René Barjavel ନାମକ ଜଣେ ଫରାସୀ ଲେଖକ ୧୯୪୩ରେ ତାଙ୍କ ଉପନ୍ୟାସ "Le Voyageur Imprudent"(The Imprudent Traveller)ରେ ଏହି ପରାଡକ୍ସକୁ ଆହୁରି ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବେ ଵର୍ଣ୍ଣନା କରିଥିଲେ। ପ୍ରୋକ୍ତ କାହାଣୀଟି "Le Voyageur Imprudent"ର ମୁଖ୍ୟ କଥାଵସ୍ତୁ ଅଟେ ।

ପରେ ବୈଜ୍ଞାନିକ ଓ ଦାର୍ଶନିକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ Grandfather Paradox ଏକ ଜନପ୍ରିୟ ଆଲୋଚନାର ଵିଷୟ ହୋଇଛି।

Grandfather Paradox ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଉଭୟ ସପକ୍ଷଵାଦୀ ଓ ଵିପକ୍ଷଵାଦୀ ମତ ରହିଛି । ସପକ୍ଷଵାଦୀମାନେ କୁହନ୍ତି ଯେ ଅତୀତରେ କିଛି ବଦଳାଇଲେ ଭଵିଷ୍ୟତରେ ଏକ ଅସଙ୍ଗତି ଵା Inconsistency ସୃଷ୍ଟି ହେଵ। ଯେମିତି, ଜେଜେ ଵା ଅଜାଙ୍କୁ ମାରିଲେ ଯାତ୍ରୀ ନିଜେ ଅସ୍ତିତ୍ୱରେ ରହିଵ ନାହିଁ, ଯାହା ଏକ ତାର୍କିକ ଅସମ୍ଭଵତା। ଯଦି ସମୟ ଏକ ସରଳରେଖାରେ ଚାଲେ, ତେବେ ଅତୀତରେ କିଛି ବଦଳାଇବା ଦ୍ଵାରା ତାହା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭବିଷ୍ୟତକୁ ବଦଳାଇ ଦେଵ ଏଵଂ ଏହା ପରାଡକ୍ସ ସୃଷ୍ଟି କରେ। କେତେକ ଵିଜ୍ଞାନୀ କୁହନ୍ତି ଯେ ଏହି ପରାଡକ୍ସ ଦର୍ଶାଏ ଯେ ଅତୀତକୁ ଯାତ୍ରା କରିଵା ଵୈଜ୍ଞାନିକ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ଅସମ୍ଭଵ, କାରଣ ଏହା କାର୍ଯ୍ୟ-କାରଣ ନିୟମ ଵା Law of Causalityକୁ ଭାଙ୍ଗି ଦିଏ ।

ଅଵଶ୍ୟ କେତେକ ଵୈଜ୍ଞାନିକ ଓ ଦାର୍ଶନିକ କୁହନ୍ତି ଯେ ଅତୀତରେ କିଛି ବଦଳାଇଲେ ଏକ ନୂଆ ସମାନ୍ତରାଳ ଵିଶ୍ୱ ଵା Parallel Universe ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ। ଅର୍ଥାତ୍‌, ଜେଜେ ଵା ଅଜାଙ୍କୁ ମାରିଲେ ଏକ ନୂଆ ଟାଇମଲାଇନ୍‌ ତିଆରି ହେଵ, କିନ୍ତୁ ମୂଳ ଟାଇମଲାଇନ୍‌ ଅପରିଵର୍ତ୍ତିତ ରହିଵ। ଏହା ପରାଡକ୍ସକୁ ନିଷ୍କ୍ରିୟ କରେ।

ନୋଭିକୋଵ୍‌ଙ୍କ ଆତ୍ମସଙ୍ଗତି ନୀତି ଵା Novikov’s Self-Consistency Principle ଉପସ୍ଥାପନ କରି ରୁଷୀୟ ଭୌତିକ ଵିଜ୍ଞାନୀ ଇଗୋର ନୋଭିକୋଵ୍ ପ୍ରସ୍ତାଵ ଦେଇଥିଲେ ଯେ ଅତୀତରେ କୌଣସି ଘଟଣା ଘଟିଵ ନାହିଁ ଯାହା ଭଵିଷ୍ୟତକୁ ଅସଙ୍ଗତ କରିଵ। ଅର୍ଥାତ୍‌, ଯଦି ଆପଣ ଅତୀତକୁ ଯାଆନ୍ତି, ତେବେ ଆପଣ ନିଜ ଜେଜେ ଵା ଅଜାଙ୍କୁ ମାରି ପାରିବେ ନାହିଁ, କାରଣ ସମୟର ନିୟମ ଏହାକୁ ଅଟକାଇ ଦେଵ । କେତେକ ଵୈଜ୍ଞାନିକ କୁହନ୍ତି ଯେ କ୍ୱାଣ୍ଟମ୍‌ ମେକାନିକ୍ସ ଅନୁସାରେ ସମୟ ଯାତ୍ରା ଏକ ଅନିଶ୍ଚିତ ଫଳାଫଳ (Probabilistic Outcome) ଦେଇପାରେ, ଯେଉଁଠି ପରାଡକ୍ସ ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ ନାହିଁ। 

Grandfather Paradox ଓ ସମୟ ଯାତ୍ରା ଆଧାରିତ ଅନେକ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ନିର୍ମିତ ହୋଇଛି। 

ସମୟଯାତ୍ରା ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ସବୁଠାରୁ ଜଣାଶୁଣା ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ହେଲା Back to the Future (1985) ଏଵଂ ଏହାର ତିନୋଟି ଭାଗ ମୁକ୍ତିଲାଭ କରିଥିଲା । ଅନେକ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ଓ ୱେବସିରିଜ୍ ଏହି ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରର କାହାଣୀରୁ ପ୍ରଭାଵିତ ହୋଇ ପରେ ନିର୍ମିତ ହୋଇଛି । ଏହି ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରରେ ମାର୍ଟି ମ୍ୟାକ୍‌ଫ୍ଲାଇ ଅତୀତକୁ ଯାଇ ତା’ର ପିତାମାତାଙ୍କ ଵିଵାହକୁ ବାଧା ଦେଵାର ଆଶଙ୍କା ସୃଷ୍ଟି କରେ, ଯାହା ତା’ର ନିଜର ଅସ୍ତିତ୍ୱକୁ ଵିପଦରେ ପକାଏ। ଏହା ପରାଡକ୍ସର ଏକ ଜନପ୍ରିୟ ଉଦାହରଣ।

ସେହିପରି ସମୟଯାତ୍ରା ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ The Terminator (1984) ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରରେ ଏକ ରୋବୋଟ୍‌ ଅତୀତକୁ ଯାଇ ଜନ୍‌ କନର୍‌ଙ୍କ ମା’ଙ୍କୁ ମାରିଵାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରେ, ଯାହା ଜନ୍‌ଙ୍କ ଜନ୍ମକୁ ଅଟକାଇ ଦେଵ । ଏହା ମଧ୍ୟ ପରାଡକ୍ସର ଏକ ରୂପ। Looper (2012) ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରରେ ସମୟ ଯାତ୍ରା ମାଧ୍ୟମରେ ନିଜର ଭଵିଷ୍ୟତ ସଂସ୍କରଣକୁ ମାରିବାର ଚେଷ୍ଟା ଦେଖାଯାଏ, ଯାହା ପରାଡକ୍ସର ଏକ ଭିନ୍ନ ରୂପ ଉପସ୍ଥାପନ କରେ। Predestination (2014) ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ସମୟ ଯାତ୍ରାର ଏକ ଜଟିଳ ଚକ୍ର ଦେଖାଏ ଯେଉଁଠି ପରାଡକ୍ସର ସମାଧାନ ଏକ ଆତ୍ମସଙ୍ଗତି ଚକ୍ର (Self-Consistent Loop) ମାଧ୍ୟମରେ ହୁଏ। Marvel Cinematic Universeର Avengers: Endgame (2019) ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରରେ ସମୟ ଯାତ୍ରା ସମାନ୍ତରାଳ ଵିଶ୍ୱ ତତ୍ତ୍ୱ ଆଧାରରେ ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରାଯାଇଛି ଯେଉଁଠି ଅତୀତରେ ପରିଵର୍ତ୍ତନ ନୂଆ ଟାଇମଲାଇନ୍‌ ସୃଷ୍ଟି କରେ।

Grandfather Paradox ସମୟ ଯାତ୍ରାର ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଦାର୍ଶନିକ ଓ ଵୈଜ୍ଞାନିକ ପ୍ରଶ୍ନ। ଏହା କାର୍ଯ୍ୟ-କାରଣ ନିୟମ, ସମୟର ପ୍ରକୃତି ଓ ଅସ୍ତିତ୍ୱ ଉପରେ ଆଲୋଚନା କରିଵାକୁ ଆହ୍ଵାନ କରେ। ସପକ୍ଷଵାଦୀମାନେ ଏହାକୁ ସମୟ ଯାତ୍ରାର ଅସମ୍ଭଵତାର ପ୍ରମାଣ ଭାବେ ଦେଖନ୍ତି ଆଉ ଵିପକ୍ଷବାଦୀମାନେ ସମାନ୍ତରାଳ ଵିଶ୍ୱ କିମ୍ବା ଆତ୍ମସଙ୍ଗତି ତତ୍ତ୍ୱ ମାଧ୍ୟମରେ ଏହାର ସମାଧାନ ସମ୍ଭଵ ବୋଲି କୁହନ୍ତି। ଏହି ପରାଡକ୍ସ ଵିଜ୍ଞାନ ଓ କାଳ୍ପନିକ ଗଳ୍ପରେ ଅନେକ ଆକର୍ଷଣୀୟ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ଓ ଆଲୋଚନାର ଜନ୍ମ ଦେଇଛି।

ଅନଲାଇନ୍ ପ୍ରେମ

୬୫ ଵର୍ଷୀୟ ଅଵସରପ୍ରାପ୍ତ ପଣ୍ଡାବାବୁ ଫେସବୁକରେ ଜଣେ ସୁନ୍ଦରୀ ମହିଳାଙ୍କ ସହ ବନ୍ଧୁତ୍ୱ ଗଢ଼ି ଉଠିଥିଲା। ପ୍ରତିଦିନ ତାଙ୍କ ମନରେ ଯୌଵନର ଝଙ୍କାର ଜାଗି ଉଠୁଥିଲା। ମେସେଞ୍ଜର ଯୋଗେ ପଣ୍ଡାବାବୁ ସେ ମହିଳାଙ୍କୁ ଗୋଲାପ, ଚୁମ୍ବନ ଇମୋଜି ପଠାଇଵା ଆରମ୍ଭ କଲେ। କ୍ରମେ ଇନବକ୍ସରେ ଚାଟିଂ ଯହ ରୋମାଣ୍ଟିକ ହେଲା, ଫୋନ ନମ୍ବର ଆଦାନପ୍ରଦାନ ହେଲା ଏଵଂ ହ୍ୱାଟସଆପରେ କଥାଵାର୍ତ୍ତା ଆଗେଇ ଚାଲିଲା। 

ଦିନେ ମହିଳାଙ୍କ ଫୋନ ଆସିଲା, "ଶୀଘ୍ର ଆସ, ମୋ ସ୍ୱାମୀ ଘରେ ନାହାନ୍ତି।" ପଣ୍ଡାବାବୁ ଏତେ ଉତ୍ସାହିତ ହୋଇଗଲେ ଯେ କାଳ ଵିଳମ୍ବ ନକରି ସେଠାକୁ ଚାଲିଗଲେ । ମହିଳାଙ୍କ ଘରେ ପହଞ୍ଚି ପଣ୍ଡାବାବୁ ଯେମିତି 

ପ୍ରେମ ସାଗରରେ ପହଁରିବେ ବୋଲି ଭାବିଛନ୍ତି କବାଟର ଘଣ୍ଟି ବାଜି ଉଠିଲା । 

ମହିଳା ଜଣକ ପଣ୍ଡାବାବୁଙ୍କୁ କହିଲେ ତମେ ଘର ସଫାକାର୍ଯ୍ୟରେ ଲାଗିଯାଅ ନଚେତ୍ ସମସ୍ୟା ବଢ଼ିଵ। ପଣ୍ଡାବାବୁ ନାଚାର ହୋଇ ସେଇ କାମ କଲେ ‌। 

ମହିଳାଙ୍କ ସ୍ୱାମୀ ଘରେ ପହଞ୍ଚି ପଣ୍ଡାବାବୁଙ୍କୁ ଦେଖି ପଚାରିଲେ, "ଏ କିଏ?" ମହିଳା କହିଲେ, "ହାଉସ କିପିଂ କମ୍ପାନୀରୁ ଆସିଛନ୍ତି।" 

ପଣ୍ଡାବାବୁ ଝାଡୁ, ଡଷ୍ଟର ଧରି ଘର ସଫା କଲେ। କାମ ଶେଷ ହେଵା ପରେ ଥକି ଯାଇ ବାହାରକୁ ଆସିଲେ। ପଣ୍ଡାବାବୁ ଘର ସଫା କରି ଫେରିଲା ବେଳେ ମହିଳାଙ୍କ ସ୍ବାମୀ ମହିଳାଙ୍କୁ ଘରସଫା ପାଇଁ କେତେ ଟଙ୍କା ଦେଵାକୁ ପଚାରିଵ ବୋଲି ପଚାରିଵାରୁ ମହିଳା କହିଲେ ଯେ ହାଉସ୍ କିପିଙ୍ଗ୍ କମ୍ପାନୀକୁ ସେ ଆଡଵାନ୍ସ ଦେଇ ସାରିଛନ୍ତି । ସେଇଠୁ ମହିଳାଙ୍କ ସ୍ବାମୀ ପଣ୍ଡାବାବୁଙ୍କୁ ଚାଆପାଣି ପାଇଁ ପଚାଶ ଟଙ୍କା ଧରେଇ ଦେଲେ । 

ପଣ୍ଡାବାବୁ ମନଦୁଃଖରେ ମହିଳାଙ୍କ ଘରୁ ଫେରୁଥାନ୍ତି ଏତିକିବେଳେ ତାଙ୍କ ବନ୍ଧୁ ଦାସବାବୁ ତାଙ୍କୁ ଦେଖି ହସି କହିଲେ, "ଘର ସଫା କାମ କରି ମଜ୍ଜା ଲାଗିଲା ତ ? ଗତ ଵର୍ଷ ମୋତେ ବି ଏହି ମହିଳା ସଫେଇ କାମରେ ଲଗେଇ ଥିଲା !" 

ପଣ୍ଡାବାବୁ ନିରାଶ ହୋଇ ଫେସବୁକରୁ ଦୂରେଇ ଗଲେ ଓ ଅନଲାଇନ ପ୍ରେମରେ ଠକାମିରେ ପଡ଼ିଥିଵାରୁ ପଶ୍ଚାତ୍ତାପ କଲେ।