Monday, July 13, 2015

ପ୍ରେମ ସ୍ଥୁତି

ଏତ ବର୍ଷାକାଳ କାମନା ପ୍ରବଳ
ମନରେ ଲାଗିଛି ନିଁଆ ❤
ତୋ ପ୍ରେମର ବାରୀ
ଦେ ପ୍ରୀୟା ଢ଼ାଳି
ଲୋଡ଼ୁଛି ମନ ଚଞ୍ଚଳ ❤
ମଦମତ୍ତ ଦେଖ ଏ କାଳେ ସର୍ବେ
ତୁ କିଁପା ହେଲୁ ନିଷ୍ଠୁର ❤
ମୋ ପ୍ରେମ ତୁଷ୍ମା ଦୂରକରି ପ୍ରୀୟେ
କଷଣ ଲାଘବ କର ❤
ମଧୁର ପରଷ ପାଇଲେ ସହସା
ପଥର ତରଳିଯାଏ ❤
କହି କହି ଏତେ ବୃଥା ଏ ପ୍ରଯାସ
ତୋ କୃପା ମିଳିବ କେବେ ❤
ପ୍ରେମ ବିନା ପ୍ରାଣୀ ଜୀବନ ବିଫଳ
ପ୍ରେମ ହିଁ ପ୍ରକୃତ ଧନ ❤
ଥାଇ କୋଟିନିଧି କ୍ଷମତା ପ୍ରସିଦ୍ଧି
ପ୍ରୀତି ବିନା ନ ଲାଗେ ମନ ❤
କେତେଦିନ ଅବା ସଂସାରେ ରହଣୀ
ଆଜି ଅଛେ କାଲି ଯିବା ❤
ଯେତେ ଦିନ ଥିବ ଦେହରେ ଜୀବନ
ପ୍ରେମ କରିବା ସିଖେଇଯିବା ❤
କରୁଛ କି ଲାଜ ମନେ ତୁମ ପ୍ରିୟା
ଏ ତ ନୂଆ ନୂଆ ପ୍ରୀତି ❤
ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମ ର ମତୁଆଲା ନିଶା
ହୃଦୟେ ସଞ୍ଚରେ ଭୀତି ❤
ପ୍ରେମ କଲେ ଦୁଃଖ ସହିଥାଏ ମନ
ବିଛେଦ ଵିରହ ଯଥା ❤
କେହି ଜାଣିନାହି କେବେଠୁଁ ଚାଲୁଛି
ସଂସାରେ ଏଭଳି ପ୍ରଥା ❤
ଆସ ଆସ ଆଉ ନ କରି ବିଳମ୍ଭ
ଏ ତ ମଧୁମୟ କ୍ଷଣ ❤
ଚଳିଗଲେ ଦିନ ବିତିଗଲେ କ୍ଷଣ
ନ ମିଳଇ ସୁଖ ପୁଣ ❤

No comments:

Post a Comment

ଯଜ୍ଞନିନ୍ଦା(ମହାଭାରତ କଥା)

ଵିଦର୍ଭରେ ସତ୍ୟ ନାମରେ ଜଣେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଥିଲେ ଏଵଂ ତାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ନାମ ପୁଷ୍କରଧାରିଣୀ ଥିଲା । ସତ୍ୟ ଉଞ୍ଛଵୃତ୍ତି ଦ୍ଵାରା ନିଜର ଜୀଵନ ନିର୍ଵାହ କରୁଥିଲେ ‌। ଦିନେ ସ...