Tuesday, July 28, 2015

[[<=ପ୍ରେମୀ ପାଇଁ ପଦେ=>]]

ସାଗର ନଦୀର ମିଳନ ମଧ୍ୟରେ
ଜୁଆର ଭଟ୍ଟା ର ଖେଳ ।
ମିଳୁ ବା ନ ମିଳୁ ଦୁଇଟି ହୃଦୟ
ଗଢ଼ନ୍ତି ସପନେ ଘର ।
ଦୀପଶିଖା ପରି ଜଳୁଥାନ୍ତି ସର୍ବେ
ଅନ୍ତ ତାର ହେବାଯାଏଁ ।
ଶେଷହୁଏ ନାହିଁ ପ୍ରେମର ସଳିତା
ଜୀବନଟା ସରିଯାଏ ।
ଦୁଃଖ ପୁଣି ଆସେ ହୋଇଣ ମରୁଡି
ଜୀବନର କୃଷିକ୍ଷେତ୍ରେ ।
ସୁଖର ଶସ୍ୟ ଜଳଇ କ୍ଷଣକେ
ତାର ଆଗମନ ମାତ୍ରେ ।
କେତେ ଯେ ପ୍ରେମିକ ହତାଶ ବିବ୍ରତ
ଦିଅନ୍ତି ଜଳରେ ଝାସ ।
ହରାନ୍ତି କାଳର ଶକତି ବଳରେ
କରନ୍ତି ଦୁଃଖ ପ୍ରକାଶ ।
ଶରୀର ଟା ମରେ ପ୍ରେମ ତ ମରେନା
ହୁଏ ନାହିଁ ତାର ଅନ୍ତ ।
ହାରିନାହିଁ ମୁହିଁ ମରିନାହିଁ ମହିଁ
ରଖ ଏ ଦୃଢ଼ଵିଶ୍ଵାସ ।
ଜୀବନ ଜଂଜାଳ ବଡ଼ ପରବଳ
ଯୁଗ ଦେଖେ ପୁଣ ସ୍ଵାର୍ଥ ।
ପ୍ରେମ ସଚ୍ଚା ଯଦି ଡରନା କା ପ୍ରତି
ଲଢ଼ି ଯା ଶେଷନିଶ୍ଵାସ ।

No comments:

Post a Comment

ଯଜ୍ଞନିନ୍ଦା(ମହାଭାରତ କଥା)

ଵିଦର୍ଭରେ ସତ୍ୟ ନାମରେ ଜଣେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଥିଲେ ଏଵଂ ତାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ନାମ ପୁଷ୍କରଧାରିଣୀ ଥିଲା । ସତ୍ୟ ଉଞ୍ଛଵୃତ୍ତି ଦ୍ଵାରା ନିଜର ଜୀଵନ ନିର୍ଵାହ କରୁଥିଲେ ‌। ଦିନେ ସ...