ସାଗର ନଦୀର ମିଳନ ମଧ୍ୟରେ
ଜୁଆର ଭଟ୍ଟା ର ଖେଳ ।
ମିଳୁ ବା ନ ମିଳୁ ଦୁଇଟି ହୃଦୟ
ଗଢ଼ନ୍ତି ସପନେ ଘର ।
ଦୀପଶିଖା ପରି ଜଳୁଥାନ୍ତି ସର୍ବେ
ଅନ୍ତ ତାର ହେବାଯାଏଁ ।
ଶେଷହୁଏ ନାହିଁ ପ୍ରେମର ସଳିତା
ଜୀବନଟା ସରିଯାଏ ।
ଦୁଃଖ ପୁଣି ଆସେ ହୋଇଣ ମରୁଡି
ଜୀବନର କୃଷିକ୍ଷେତ୍ରେ ।
ସୁଖର ଶସ୍ୟ ଜଳଇ କ୍ଷଣକେ
ତାର ଆଗମନ ମାତ୍ରେ ।
କେତେ ଯେ ପ୍ରେମିକ ହତାଶ ବିବ୍ରତ
ଦିଅନ୍ତି ଜଳରେ ଝାସ ।
ହରାନ୍ତି କାଳର ଶକତି ବଳରେ
କରନ୍ତି ଦୁଃଖ ପ୍ରକାଶ ।
ଶରୀର ଟା ମରେ ପ୍ରେମ ତ ମରେନା
ହୁଏ ନାହିଁ ତାର ଅନ୍ତ ।
ହାରିନାହିଁ ମୁହିଁ ମରିନାହିଁ ମହିଁ
ରଖ ଏ ଦୃଢ଼ଵିଶ୍ଵାସ ।
ଜୀବନ ଜଂଜାଳ ବଡ଼ ପରବଳ
ଯୁଗ ଦେଖେ ପୁଣ ସ୍ଵାର୍ଥ ।
ପ୍ରେମ ସଚ୍ଚା ଯଦି ଡରନା କା ପ୍ରତି
ଲଢ଼ି ଯା ଶେଷନିଶ୍ଵାସ ।
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ଯଜ୍ଞନିନ୍ଦା(ମହାଭାରତ କଥା)
ଵିଦର୍ଭରେ ସତ୍ୟ ନାମରେ ଜଣେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଥିଲେ ଏଵଂ ତାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ନାମ ପୁଷ୍କରଧାରିଣୀ ଥିଲା । ସତ୍ୟ ଉଞ୍ଛଵୃତ୍ତି ଦ୍ଵାରା ନିଜର ଜୀଵନ ନିର୍ଵାହ କରୁଥିଲେ । ଦିନେ ସ...
-
ଵର୍ତ୍ତମାନ ଯୁଗରେ କାଳିଚରଣ ପଟ୍ଟନାୟକ ଜନସମାଜ ମଧ୍ୟରେ କଵିଚନ୍ଦ୍ର ଭାବେ ପରିଚିତ ତେବେ ତାଙ୍କ ପୂର୍ଵରୁ ଆହୁରି ଅନେକ ସାହିତ୍ୟ ସ୍ରଷ୍ଟା କଵିଚନ୍ଦ୍ର ଉପାଧି ଲାଭକରିଛନ୍...
-
ଵିଶ୍ଵରେ ଵର୍ତ୍ତମାନ ଭୀଷଣ କରୋନା ଵିପତ୍ତି ପଡି଼ଛି କିନ୍ତୁ ଏହା ମଧ୍ଯରେ ଗୋଟାଏ ମହତ୍ତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରଶ୍ନକୁ ନେଇ ଓଡ଼ିଶାର ବୁଦ୍ଧିଜୀଵୀ ମହଲରେ ଆଉଥରେ ଆଲୋଚନା ପର୍ଯ୍ୟ...
-
ନଵମ ଶ୍ରେଣୀରେ ସଂସ୍କୃତ ଶିକ୍ଷକ ଶ୍ଵେତ ମହାଶୟ ଦିନେ ପ୍ରସଙ୍ଗଵଶତଃ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ପ୍ରଶ୍ନ କଲେ “ଇଂରାଜୀ ହେଲମେଟ୍(Helmet) ଶବ୍ଦର ଓଡ଼ିଆ କ'ଣ ହେଵ ?” ଶ୍ରେଣୀ ...
No comments:
Post a Comment