କଵିସୂର୍ଯ୍ୟ ବଳଦେଵ ରଥଙ୍କ ସାହିତ୍ୟରେ ଵ୍ୟଵହୃତ କେତେକ ଓଡ଼ିଆ ଶବ୍ଦ

  

        ଖଟଣୀ—ସେଵା

        ଖୁରିଅର୍ଦ୍ଧ—ମୁହୂର୍ତ୍ତମାତ୍ର

        ଗର—ଵିଷ

        ନର୍ମ—ପରିହାସ

        ଚିକୁର—କେଶ

        ଚେଳ—ଵସ୍ତ୍ର

        ଟିକାୟିତ—ସମ୍ଭ୍ରାନ୍ତ

        ଚିଲ୍ଲୀ—ଭ୍ରୂଲତା

        ଶୋଭାଧର—ରକ୍ତବର୍ଣ୍ଣ ଓଷ୍ଠ

        ଅସିତ—କୃଷ୍ଣ

        ଅଳି—ଭ୍ରମର

        ଅଳି—ପ୍ରାର୍ଥନା

        ଅଳୀକ—ମିଛ

        ଦୁର୍ଦ୍ଧର—କର୍କଶ

        ଧାରାଧରନୀଳଚେଳ—ମେଘପରି କୃଷ୍ଣଵସ୍ତ୍ର

        ଵାଲିଶ—ତକିଆ

        ମୁଦିର—ବର୍ଷାକାଳ

        ଶାତ—ସୁଖ

        ଶର୍ମ—ସୁଖ

        କ୍ଷମାମୟୂଖ—ଚନ୍ଦ୍ର

        କମ୍ୱୁମଧ୍ୟପୁରୀ—ଶଙ୍ଖକ୍ଷେତ୍ର

        ପାରୀନ୍ଦ୍ର—ସିଂହ

        ଖମଣିମଣ୍ଡଳ—ସୂର୍ଯ୍ୟମଣ୍ଡଳ

        କ୍ଷୀଣଜନ—ତପସ୍ୱୀ

        କରପତ୍ର   —କରତ

        ଉପଦାପ—ଅମଙ୍ଗଳ

        କରଜ—ନଖ

        ଅକ୍ଷଖେଳ—ପଶାଖେଳ

        ନାଗାରି—ଗରୁଡ଼

        ଚିରାଳ—ପତାକା

        ଛଦନଶାଳା—ପତ୍ରକୁଡ଼ିଆ

        ମାର୍ଗଣ—ଵାଣ

        ଜମ୍ବାଳ—ପଙ୍କ

        ଝଷ—ମାଛ

        ନିରୟ—ନରକ

        ପ୍ରସୂନ—ଫୁଲ

        ପୀନ—ସ୍ଥୂଳ,ମୋଟା

        ଵାହୁବୃନ୍ଦାରକମହୀରୁହ—ଵାହୁରୂପ ସୁବୃହତ୍ ବୃକ୍ଷ,

        ଅନାତପ—ଛାୟା

        ଟାଳିଦେଵା—ଦୂର କରିଦେଵା,ଏଡ଼ି ଦେଵା

        ଟମକ—ନାଗରାଵାଦ୍ୟ

        ପିଷ୍ଟପ—ଜଗତ

        ଠଣା—ସ୍ଥାନ

        ବରାଟକୀ—କଉଡ଼ି

        ଢାଳେ—ଥରେ

        ତାପାର୍ତ୍ତି—ଦୁଃଖକର

        ଥାପି—ଶାନ୍ତି

        ଦନ୍ଦଶୂକଦଷ୍ଟହୃଦନ୍ତର ଲୋକ—ଯେଉଁ ଲୋକର ହୃଦୟରେ ସର୍ପ ଦଂଶନ କରିଛି

        ଜାଙ୍ଗଳିକପୁରନ୍ଦର—ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଗୁଣିଆ

        ଅଶ୍ଲେଷ—ଆଲିଙ୍ଗନ

        ଦ୍ରଵିଣବନ୍ତ—ଧନଵନ୍ତ

        ଧଡ଼ିଶେଷୁଁ—କାନିପଣତରୁ

        ଭୂସୁର—ବ୍ରାହ୍ମଣ

        ପ୍ରପନ୍ନ—ଶରଣାଗତ

        ଫନ୍ଦାଇଵା—ଯୋଡ଼ିଦେଵା,ଯୁକ୍ତ କରିଵା

        ମନ୍ତୁମନ୍ତ—ପାପୀ

        ଯବିଷ୍ଠ    —   ସବାସାନ

        ଲଗଡ଼—ସୁନ୍ଦର

        ଲାଟସାର—ଉତ୍କୃଷ୍ଟ,ପିନ୍ଧାଲୁଗା

        ଷଡ଼ଙ୍ଘ୍ରୀ—ଭ୍ରମର

        ଷଡ଼ାହିତନିରସନଶାଳୀ     —  କାମ କ୍ରୋଧାଦି ଷଡ଼୍‍ରିପୁଙ୍କୁ ଯେ ନିରାକରଣ କରିପାରନ୍ତି

        କଞ୍ଜ—ପଦ୍ମ

        କିଞ୍ଜଳ୍‍କ—କେଶର

        ତୁରୀୟ ଭାଗ—୪ର୍ଥ ଭାଗ

        ଡାକି—ଡମରୁ

        ଢଵା—ଆଟୁଘର

        ତନାଵି—ଝରକା

        ଧକ—ଭୟ

        ବରାରୁହା—ଶ୍ରେଷ୍ଠା ନାୟିକା

        ଆଲବେଲିଆ —    ଇତସ୍ତତଃ ବିକ୍ଷିପ୍ତ

        ବୀଟିକା—ଖିଲିପାନ

        ବଳକ୍ଷ—ଧଳା

        ଶାମ୍ୱରୀ—ମାୟାକ୍

        କ୍ଷୀଵ—ମତ୍ତ

        ସୂନ—ଫୁଲ

        ଲୁଳି—ଝାଉଁଳି

        ଘୃତାଚୀ—ଅପ୍ସରା

        ଅପସର—ତକିଆ

        ଛପିଵା—ବୁଡ଼ିଯିଵା

        ସୁସାର—ଶୋଭା

        ଜୁରାଇଵା—ଲୁଟି କରାଇଵା

        ଗୋପୁର—ଦ୍ଵାର

        ତରସ—ମାଂସ

        କଙ୍କପତ୍ର—ଶର

        ରାକା—ପୂର୍ଣ୍ଣିମା

        ଵିପଞ୍ଚୀ—ଵୀଣା

        ଚଷକ—ପାନପାତ୍ର,ଗିଲାସ

        ମରବି—ବନ୍ଧ

        ଲୋକାଲୋକ—ପର୍ବତ

        ଉତ୍ସଙ୍ଗରେ—କୋଳରେ

        ଶାତଘାତିନୀ—ହର୍ଷନାଶକାରୀ

        ଶଶଵିଷାଣ—ଠେକୁଆର ଶଂଘ ପରି ଅଳୀକ

        ମୃଷା-ମିଥ୍ୟା

        ଷଟପଦ—ଭ୍ରମର

        ହିଣ୍ଡିର—ଫେଣ

        ଝିମିଟ—କ୍ଷଣକାଳ

        ଅମ୍ବର—ବସ୍ତ୍ର

        ଦୁର୍ଵାଦ—ନିନ୍ଦା

        ରାଇକା—ରକ୍ଷାବନ୍ଧନ ସୂତ୍ର

        ତ୍ରିଦିଵ—ସ୍ୱର୍ଗ

        ଅଵ୍ଜ—ପଦ୍ମ

        ଖୁରି—ଅଳ୍ପକାଳ

        ଵନଵାହ—ମେଘ

        ଅନୁଯାନ—ଅନୁସରଣ

        ଚୀଵର—କୌପୀନ

        ଝମଣ୍ଟ—କ୍ଷଣକାଳ

        ରଦଵାସ—ଓଠ

        ଟୋପ—ବନ୍ଦୀ ଗୃହ,ଜେଲ

        ଅଵଚ—କୂପ, ଗାତ

        ଆରକୂଟ—ପିତ୍ତଳ

        ଫୁଟିଵା—ହାଲିଆ ହେଵା

        ଲାଟ—ବିଦଗ୍ଧ ବ୍ୟକ୍ତି

        ସଵତ—ରାଣ

        ଭୃଙ୍ଗ—ଭ୍ରମର

        ନଭସୂତ—ପବନ

        ନଵସୂତ—ସକାଳର ସୂର୍ଯ୍ୟ

        ଶରଶାୟକ—ସାମାନ୍ୟ ତୃଣ

        ଶଠିଆ—ଧୂର୍ତ୍ତ

        ମାଧଵ—ବସନ୍ତ

        ଉପଧାନ—ବାଳୁଙ୍ଗା ଵା ଘାସ

        ଖମଣି—ସୂର୍ଯ୍ୟ

        ରଣିକା—ଯୂଈଫୁଲ ଓ ବେଶ୍ୟା

        ଵାତ୍ୟୁହ—ଡାହୁକ

        ତରଣି—ସୂର୍ଯ୍ୟ

        କଦୁଷ୍ଣ—ଅଳ୍ପ ଗରମ(ନଖ ଉଷୁମ)

        କୀଚକ—ଵାଉଁଶ

        ଗରିଆ—ପାତ୍ର

        ମାର୍ଦ୍ଦବ—କୋମଳତା

        ବଗଳା—ଦେଵୀ

        ଗରୁଆ—ଭାରି

        ତରସେ—ଶୀଘ୍ର

        କରଟ—କୁଆ

        କେକା—ମୟୂର ଡାକ

        ପାଟଵ—ପୂର୍ଣ୍ଣାଙ୍ଗ

        ଜାନି—ଭିଡ଼

        ଦର୍ଭ—କଅଁଳ ଘାସ

        ରାରକା—ଲାକ୍ଷା

        ରୁତ—କୁହୁ ଧ୍ୱନି

        ଲାସିକା—ନର୍ତ୍ତକୀ

        ଲାଉଣି—ଧରିଵା

        ସଞ୍ଚ—ସୁନ୍ଦର

        ମିଳିନ୍ଦ—ଭ୍ରମର

        ପରଭୃତ—କୋଇଲି

        ମାକନ୍ଦ—ଆମ୍ବଗଛ

        ମୃଗାଙ୍କ—ଚନ୍ଦ୍ର

        ମେଚକ—ଧୂଆଁ

        କିତଵ—ଖଳ ଲୋକ

        ମଇତ୍ରନ—ଅବନ୍ଧୁ

        ନିଵହ—ସମୂହ

        ସିତ—ଧଳା

        ସିତା—ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା

        ପ୍ରତିହାରିଣୀ—ଦାସୀ,ଦ୍ୱାରପାଳିକା

        କପର୍ଦୀ—ଶିବ

        କିଞ୍ଜଳ୍କ—ଫୁଲରେଣୁ

        ସ୍ୟନ୍ଦନାଙ୍ଗ—ଚିତ୍ର

        ମହାମୂରା—ମାଂସାହାରୀ

        ମହାଗ୍ରାବ—ମେଘ

        ପ୍ରତ୍ୟାଲୀଢ଼—ଆସ୍ୱାଦିତ

        ଫରିଵର—ବଡ଼ ଭାଲ

        ଶିଵାକୁଳ—ଶୃଗାଳମାନେ

        ଟାଉଟାଉ—ଚଞ୍ଚଳ

        ଝଳିଗଲା—ଝଟକିଲା

        ନବନୀତ—ଲହୁଣୀ

        ଵାଳିଶା—ନିର୍ବୋଧ ସ୍ତ୍ରୀ

        ଅନାରତ—ଦୁଃଖହୀନ

        ମେଖ—କୀଳା ଵା ଦଣ୍ଡ

        ତଣ୍ଡ—ଜ(ଜୋ)ରିମାନା

        ପବି—ବଜ୍ର

        ଗିର—ତୁଣ୍ଡର କଥା

        ଅଲଗଡ଼—ଵିପରୀତ

        ପୂଷା—ସୂର୍ଯ୍ୟ

        ମରୀଚି—କିରଣ

        କିଶଳୟ—ନୂଆପତ୍ର

        ରୁଚିରଦେହା—ସୁନ୍ଦରୀ

        ଜୀବଂଜୀବ—ଚକୋର

        କଳାକର—ଚନ୍ଦ୍ର

        ମନ୍ଦାକ୍ଷ—ଲାଜ

        ତଳ୍ପ—ବିଛଣା

        ଘନସାର—କର୍ପୂର

        ତୁଙ୍ଗଝରା—ବଡ଼ ବଡ଼ ଫୁଲତୋଡ଼ା

        ଗଵାକ୍ଷ—ଝରକା

        ପରିବୃଦ୍ଧସରିତଲହରୀ—ବଢ଼ିଥିଵା ନଈର ଢେଉ

        ଧୁନୀ—ନଦୀ

        ଭାଵିନି—ହେ ରମଣି

        ଧିଷଣ—ବୃହସ୍ପତି

        ଲଵଳୀ—ନରକୋଳି

        ଗୁଞ୍ଜ—କାଇଁଚ

        କମ୍ଭୁ—ଶଙ୍ଖ

        ଦନ୍ତରାଜଗମନା—ମତ୍ତହସ୍ତୀର ଗତିପରି ଗତି ଯାହାର

        କରିଅରିଜିଣାମଧ୍ୟା—ସିଂହ କଟିକୁ ଯାହାର କଟି ଜିଣିଅଛି

        କୁନ୍ଦହାସୀ—କୁନ୍ଦଫୁଲ ପରି ହାସ ଯାହାର

        ନଵମାଳୀକରଜା—ନିଆଳୀଫୁଲ ପରି କରଜ (ନଖ) ଯାହାର

        ଲାଗିଵାସ—ପିନ୍ଧାଲୁଗା

        ଵ୍ୟାଜେ- ଵାହାନାରେ

        ରାଜକୁରଙ୍ଗୀଶିଶୁଦୃଶା- ଜାତିଆ ହରିଣୀଛୁଆର ଆଖି ପରି ଆଖି ଯାହାର

        ଵାସକୁନ୍ଦରମ୍ୟହାସିନୀ- ସୁଵାସିତ କୁନ୍ଦଫୁଲ ପରି ମଧୁର ହାସ ଯାହାର

        ଶୁଦ୍ଧାନ୍ତୁ- ଅନ୍ତଃପୁରରୁ

        ଆଶା- ଦିଗ

        ଲପିଵା- କହିଵା

        ସୁଦତୀ-ଉତ୍ତମ ଦନ୍ତ ଯାହାର

        ଫତୁଆ- ହଟହଟା

        ଅମଳ- ନିଶା

        ତାଟକା- ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ

        ନିଉଡ଼ି- ଅଜାଡ଼ି

        ଇକ୍ଷଣି- ସୁଦୃଷ୍ଟିରେ

        ଲାକ୍ଷାରସ- ଅଳତା

        ତନୁ ଅଙ୍ଗୀ- ତନୁପାତଳୀ(ପାତଳୀ=ଶରୀର)

        ଚିତ୍ରଅଳି- ମୁଖମଣ୍ଡଳରେ ଅଙ୍କିତ ଚିତ୍ର ସମୂହ

        ଚଳି- ଵିରକ୍ତ

        ପ୍ରାସ- ଵ୍ୟଥା

        ଜଣାମଣା- ପ୍ରାର୍ଥନା

        ସ୍ତନିତ- ମେଘ ଗର୍ଜନ

        •••କ୍ରମଶଃ...