ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ନଦୀର ପୂର୍ଵ ପାର୍ଶ୍ବରେ ତେନ୍ତୁଳିଆପଡା଼ ଗାଆଁ । ଆମ କନ୍ତିଓ ଗାଁର ଵୃଦ୍ଧଵୟସ୍କ ଲୋକ କହନ୍ତି ସେ ଗାଁରେ କୁଆଡେ଼ ଆଗେ ଖରାଦିନିଆ ହଟାତ୍ ନିଆଁ ଲାଗିଯାଉଥିଲା । ତେଣୁ ତେନ୍ତୁଳିଆପଡା଼ ଗାଁର ଲୋକେ ଦିନ ଓଳିଟା ବିଲରେ ରହି ସେଇଠି ହାଣ୍ଡି ବସେଇ ରୋଷେଇ କରି ଖାଉଥିଲେ ।
ଯୁଗ ବଦଳିଲାଣି...
ସେଇବାଟ ଦେଇ ରେଳଲାଇନ୍ ଗଲା । ସେ ଗାଁ ନିକଟସ୍ଥ ସଦାଶିବପୁର ଠାରେ ଏକ ଲୋକାଲ୍ ଟ୍ରେନ୍ ଷ୍ଟେସନ ଖୋଲିଲା । ଗାଁ ଲୋକ ଚାଲାକ ହେଲେ ଦଶ ପାଞ୍ଚଲୋକଙ୍କ ସହ ନିଇତି ମିଶିଲେ । ବେପାର ବଣିଜକରି ଧୀରେ ଧୀରେ ଧନୀ ହେଲେ ....
ଅଶି ଦଶକ ରେ ସେଇ ଗାଁରେ ଏକ ପଲିଷ୍ଟର କପଡା଼ ତିଆରି କାରଖାନା ଖୋଲିଥିଲା । କେତୋଟି ବର୍ଷ ମାତ୍ର ଚାଲିଲାପରେ ବାମପନ୍ଥୀଙ୍କ ଧର୍ମଘଟ ଆଉ କଂଗ୍ରେସିଆଙ୍କ ଖାଅଲୁଟ ନୀତି ଯୋଗୁଁ କମ୍ପାନୀ ବନ୍ଦ ହେଲା ଯେ ହେଲା ଏଯାବତ ବନ୍ଦ ଅଛି ।
ତେନ୍ତୁଳିଆ ପଡା଼ ସହ ଆମ ଗାଁର ବହୁତ ପୁରୁଣା ସମ୍ପର୍କ ରହିଅଛି । ଦୁଇ ଗାଆଁ ମଝିରେ ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ନଦୀ ବହିଯାଇଛି ଦୂରକୁ ବହୁ ଦୂରକୁ ଯାଇ କଳିଙ୍ଗସାଗରରେ ମିଶିଛି ।
ଆଗେ କନ୍ତିଓ ଓ ତେନ୍ତୁଳିଆପଡା଼ ଲୋକଙ୍କ ଆର୍ଥିକ ସ୍ଥିତି ସମାନ ଥିଲା ତେଣୁ ସେ ଗାଆଁରୁ ଝିଅ କନ୍ତିଓ ଗାଆଁରେ ବାହା ହେଉଥିଲେ ଏଵଂ କନ୍ତିଓ ଗାଆଁର ଝିଅ ମଧ୍ୟ ତେନ୍ତୁଳିଆପଡା଼ରେ ବାହା ହେଉଥିଲେ ।
ତେନ୍ତୁଳିଆପଡା଼ରେ ପଲିଷ୍ଟର କମ୍ପାନୀ ବସିଲାରୁ ସେ କମ୍ପାନୀକୁ ଚଢା଼ ମୂଲ୍ୟରେ ମାଆମାଟି ଭିଟାମାଟି ବିକିଥିଵା ଲୋକେ ଆର୍ଥିକ ସ୍ଵଚ୍ଛଳ ହୋଇଗଲେ ,କେହି କେହି ଦୋକାନ ଦେଇ ତ କେତେକ ରାଜନୀତି କରି ଧନୀ ହେଲେ । କିଛି ଲୋକ ଗାଆଁପାଖରେ ଚାକିରୀ ପାଇ ସ୍ଵଚ୍ଛଳ ହେଲେ ।
ଫଳରେ ତେନ୍ତୁଳିଆପଡା଼ ସହ ଆର୍ଥିକ ଅନଗ୍ରସର କନ୍ତିଓ ଗ୍ରାମର ଥିଵା ଵୈଵାହିକ ସମ୍ପର୍କ ଆଉ ସୁଦୃଢ଼ ରହିଲା ନାହିଁ ...
ଆଜି କାଁ ଭାଁ ଆଠ ଦଶ ଵର୍ଷରେ ପଟେ ଅଧେ କନ୍ତିଓ ଝିଅ ତେନ୍ତୁଳିଆପଡା଼ରେ ବାହା ହେଉଛନ୍ତି ସତ କିନ୍ତୁ ସେ ଗାଆଁରୁ କେହି ବାହା ହୋଇ କନ୍ତିଓକୁ ଝିଅ ଆଣିଵା ଆଉ ଶୁଣାଯାଏନାହିଁ ।
ମୋ ଆଈର ପୈତୃକ ଗ୍ରାମ ତେନ୍ତୁଳିଆପଡା଼, ମୋ ସ୍ଵର୍ଗତା ବଡ଼ ମମା(ପ୍ରଥମ ବଡ଼ମାଆ)ଙ୍କର ବାପଘର ସେହି ତେନ୍ତୁଳିଆପଡା଼ର ଗ୍ରାମରେ ଏଵଂ ଆହୁରି ଅନେକ ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧବ ସମ୍ପର୍କୀୟଙ୍କ ଘର ସେଇ ଗାଆଁରେ ...
ଆଜିକାଲି ତେନ୍ତୁଳିଆପଡା଼ର ଲୋକେ କଟକର ଆଠଗଡ଼,ଓଡ଼ପଡା଼ ଓ ଢେଙ୍କାନାଳ ସଦରର ଧନୀକମାନଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ଝିଅ ଦିଅନ୍ତି ଏଥିପାଇଁ ଵେଳେ ଵେଳେ ଵିଵାଦ ବି ହୁଏ ...
କିଛି ଵର୍ଷ ତଳେ କଟକର ଅଚଳକୋଟ ଗାଆଁର ଏକ ବର ପିଲା ମଦ ପିଇ ତେନ୍ତୁଳିଆପଡା଼ ବାହା ହଵାକୁ ଆସିଥିଲା ଓ ଅଭଦ୍ର ଵ୍ଯଵହାର ଯୋଗୁଁ ସେ ଗାଆଁର ଲୋକ ବର ସହ ବରଯାତ୍ରୀଙ୍କୁ ଉତ୍ତମ ମଧ୍ଯମ ଦେଇ ଵିଦା କରିଦେଇଥିଲେ 🤣🤣🤣
No comments:
Post a Comment