ଇଂରାଜୀ ଶାସନ ପୂର୍ଵର କଥା । ଥରେ ଛୁଆକାଉଟିଏ ,ପିତା କାଉକୁ ପଚାରିଲା
ଇ ବୁଆ ! ଆମେ ତ ସବୁ ଚାରିଗୋଡି଼ଆଙ୍କ ମାଉଁସ ଖାଇସାରିଛେ ହେଲେ ଏଇ ଯୋଉ ଦିଗୋଡ଼ିଆ ମଣିଷଗୁରା କାଇଁ ତାଙ୍କ ମାଂସ ତ ଆମ୍ଭେମାନେ କେବେବି ଖାଉନାହେଁ ?
କଣ ଏଇ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଅମର ନା ଦୀର୍ଘକାଳ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଧରାପୃଷ୍ଠରେ ବଞ୍ଚିଥାଆନ୍ତି ?
ପିତାକାଉଟି ପୁତ୍ରକାଉକୁ କହିଲା ମୁଁ ଜୀଵନ ରେ ତିନି ତିନଥର ମଣିଷମାଂସ ଖାଇଛି ଯହ ସୁଆଦ ଯେ ହଁ ହଁ
କାଉ ଛୁଆ ଟି ଅଳି କଲା
ଉଁ ... ଉଁ ମୁଁ ବି ଖାଇବି ମକେ ଦିଅ ବୋ ...
ପିତାକାଉ ଟିକେ ଚିନ୍ତା କରି କହିଲା
ଠିକ ଅଛି ଖୁଏଇ ଦେବି ଯେ ହେଲେ କିଛି ଦିନ ପରେ...
ତାପରେ ପିତାକାଉଟି ନିଜ ଯୋଜନା କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିଵାପାଇଁ ନିକଟସ୍ଥ ଏକ ଝାଙ୍କାଳିଆ ବରଗଛ ଉପରକୁ ଉଡି଼ଯାଇ ନିଜ ଜାତି ଭାଇଙ୍କୁ କା କା ରାବ କରି ଡାକିଲା ।
କାଉ ଜାତିଭାଇ ଏକାଠି ହେଵାରୁ ପିତାକାଉଟି ନିଜ ଯୋଜନା ସବୁ କାଉଙ୍କୁ କହି ଶୁଣାଇଲା । ସଭାରେ ବହୁ ଆଲୋଚନା ପର୍ଯ୍ୟାଲୋଚନା ପରେ କେତେକ କାଉଙ୍କୁ ଛାଡ଼ି ଅଧିକାଂଶ ଯୋଜନ କାର୍ଯ୍ୟାକାରୀ କରିଵା ସପକ୍ଷରେ ମତ ଦେଲେ ।
ତିନିଦିନ ପରେ ଯୋଜନା ଅନୁସାରେ କାର୍ଯ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା । କାଉମାନେ ଜାଣିଥିଲେ ଉତ୍କଳ ଦେଶରେ ପର୍ଵତ୍ୟଵାସୀ ଲୋକେ ଉପକୂଳର ଲୋକଙ୍କୁ ସେତେଟା ପସନ୍ଦ କରନ୍ତି ନାହିଁ ।
ତେଣୁ କାଉମାନେ ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଦିନରେ ଏକକାଳୀନ ପାର୍ଵତ୍ୟଵାସୀ ଓଡ଼ିଆ ଲୋକଙ୍କ ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ କରିଦେଲେ ।
କିଏ ଆକାଶରୁ ଛୋଟ ପଥର ପକାଇଲା ,କିଏ ମନ୍ଦିରରେ ଯାଇ ମାଂସ ଖଣ୍ଡ ପକାଇ ଦେଇ ଆସିଲା ତ କିଏ ବାହାରେ ଶୁଖୁଥିଵା ପୋଷାକ ପତ୍ର ଉଡ଼େଇ ନେଇ ଚାଲିଗଲା ।
ପାର୍ଵତ୍ୟଵାସୀ ଓଡ଼ିଆମାନେ କାଉମାନଙ୍କର ଏଭଳି ହାବଭାବ ଦେଖି କିଛି ବୁଝିପାରିଲେ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ କିଛି ଅନିସନ୍ଧିତ୍ସୁ ଲୋକଙ୍କୁ ସନ୍ଦେହ ହେଲା । ସେମାନେ କାଉମାନଙ୍କ ପଛରେ ଗଲେ ।
କାଉମାନେ ତ ସେଇଆ ଚାହୁଁଥିଲେ, ସେମାନେ ଉପକୂଳ ଓଡ଼ିଶାରୁ ଆସିଥିଵା ସୈନ୍ୟଛାଉଣି ଆଡ଼କୁ ଉଡି଼ଆସିଲେ । ସେଇଠୁ ପାର୍ଵତ୍ୟଵାସୀ ଓଡ଼ିଆମାନେ ବୁଝିଲେ ଯେ ଏସବୁ କାମ ପଛରେ ଉପକୂଳ ଓଡ଼ିଶାରୁ ଆସି ଏଠାରେ ଛାଉଣି କରିଥିଵା ସୈନ୍ୟମାନଙ୍କ ହାତ ଅଛି । ସେଇମାନେ ପୋଷାକାଉ ପଠାଇ ଆମ ପର୍ଵତ୍ୟଵାସୀ ଭାଇ ଭଉଣୀମାନଙ୍କୁ ହନ୍ତସନ୍ତ କରୁଛନ୍ତି। କିଛି ଲୋକ ଏକଥାରେ ଏକମତ ହେଲେନି ।
ଉପକୂଳ ଓଡ଼ିଶାର ଲୋକ ଆମ ଉପରେ କାହିଁକି ଦାଉ ସାଧିବେ ?
ଏହାର ଉତ୍ତର ବି କିଛି ବୁଦ୍ଧିଆ ଲୋକଙ୍କ ପାଖରେ ଥିଲା । ତାଙ୍କ ଅନୁସାରେ ଉପକୂଳ ଓଡ଼ିଶାର ଲୋକ ଆମ ଭିଟାମାଟି ଛଡ଼େଇ ନେଵାପାଇଁ ସଦଳବଳ ଆସି ଏଠି ସେନାଛାଉଣି କରିଛନ୍ତି ।
ଆଜି ଉପକୂଳର ପୋଷାକାଉ ପଠେଇଥିଲେ କାଲି ଉପକୂଳିଆ ପୋଷାବାଘ ପଠେଇ ପାରନ୍ତି ତେଣୁ ବେଳହୁଁ ସାଵଧାନ ହେଇଯିଵା ଉଚିତ୍ ।
ତହୁଁ କିଛି ପାର୍ଵତ୍ଯଵାସୀ ଓଡ଼ିଆମାନେ ଖଣ୍ଡା ଠେଙ୍ଗା ଧରି ସୈନ୍ୟଛାଉଣୀ ଉପରେ ଅତର୍କିତ ଆକ୍ରମଣ କରିଦେଲେ । ହଠାତ୍ ଆକ୍ରମଣ ଯୋଗୁଁ ଅନେକ ସୈନିକ ନିଜର ରକ୍ଷା ନକରିପାରି ଅକାଳ ମୃତ୍ୟୁଵରଣ କଲେ ।
ଯୋଉ ସୈନ୍ୟମାନେ ବଞ୍ଚିଗଲେ ସେମାନେ ଅନେକ ପାର୍ଵତ୍ୟଵାସୀ ଓଡ଼ିଆଙ୍କୁ ମାରିଦେଲେ । ଶେଷରେ ପାର୍ଵତ୍ୟଵାସୀ ଓଡ଼ିଆ ଆଉ ଉପକୂଳର ସୈନ୍ୟମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଭୀଷଣ ଖଣ୍ଡଯୁଦ୍ଧ ଲାଗିଗଲା ।
ଏଥିରେ ଉଭୟ ପଟରୁ ପ୍ରାୟ ଅଧିକାଂଶ ଲୋକ ମରିଗଲେ । କାଉମାନେ ଗଛ ଡାଳ ଉପରେ ବସି ଏସବୁ ହଣାକଟା ଦେଖୁଥାନ୍ତି । ଶହ ଶହ ଓଡ଼ିଆ ହଣା ହୋଇ ଭୂମିରେ ପଡ଼ଥାଆନ୍ତି ।
ସେମାନଙ୍କ ଶଵ ଉଠାଇଵାକୁ ବି କେହି ନଥିଲେ । କାଉମାନେ ମହା ଆନନ୍ଦରେ ନିଜ ଚିଲ ଛଞ୍ଚାଣ ଭାଇମାନଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ମୃତ ମନୁଷ୍ୟଙ୍କ ମାଂସ ଭକ୍ଷଣ କଲେ ଆଉ ଯୋଉ ପିତା କାଉଟି ନିଜ ପୁତ୍ରକାଉକୁ ମନୁଷ୍ୟ ମାଂସ ଚଖାଇଵ ବୋଲି ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଇଥିଲା ସେ ଖଣ୍ଡିଏ ମଣିଷ ମାଉଁସ ଖଣ୍ଡ ନେଇ ନିଜ ବସା ଆଡ଼କୁ ଉଡି଼ଗଲା...
କୁହାଯାଏ ସେହିଦିନଠାରୁ ପାର୍ଵତ୍ୟଵାସୀ ଓଡ଼ିଆମାନେ ଉପକୂଳ ଓଡ଼ିଶାର ଲୋକଙ୍କୁ ଘୃଣା ଚକ୍ଷୁରେ ଦେଖିଵାକୁ ଲାଗିଲେ କିନ୍ତୁ ଉପକୂଳ ଓଡ଼ିଶାର ଲୋକେ ଏ ଘଟଣା ଵିଷୟରେ କିଛି ଜାଣିପାରିଲେ ନାହିଁ ।
••••••••••••••••••••••••••••
କାହାଣୀଟି ସିନା କାଳ୍ପନିକ କିନ୍ତୁ ଚିନ୍ତା କରନ୍ତୁ ଓଡ଼ିଆ ଜାତି ମଧ୍ୟରେ ଆଜି ଏତେ ଵିଚ୍ଛିନ୍ନଵାଦ ସୃଷ୍ଟି କରାଇଵା ପଛରେ କାହାର ହାତ ଅଛି ? ଉତ୍ତର ଭାରତର କିଛି କାକୁବୁଦ୍ଧିଯୁକ୍ତ ଲୋକ କେଵଳ ନିଜର ସ୍ଵାର୍ଥଲାଭ ହେତୁକ ଗତ କୋଡ଼ିଏ ତିରିଶ ଵର୍ଷ ଧରି ପଶ୍ଚିମ ଓଡ଼ିଶାର ଲୋକଙ୍କ ମତିଭ୍ରମ କରିଚାଲିଛନ୍ତି । ଛତିଶଗଡ଼ ଗଠନ ସମୟରେ ପଶ୍ଚିମ ଓଡ଼ିଶାକୁ ଛତିଶଗଡ଼ ରାଜ୍ୟରେ ମିଶ୍ରଣ ପାଇଁ ହାଣ୍ଡିଆମାନେ ଦାବୀ କରିଥିଲେ ଯାହାକୁ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ଅଗ୍ରାହ୍ୟ କରିଦେଲେ ଫଳରେ କେଵଳ ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶର ଦକ୍ଷିଣ ଅଂଶକୁ ନେଇ ଛତିଶଗଡ଼ ଗଠନ ହେଲା । ଛତିଶଗଡ଼ର ମନୁଷ୍ୟକାକମାନେ କିନ୍ତୁ ପଶ୍ଚିମ ଓଡ଼ିଶାରୁ ନିଜର ଲୋଭ ଛାଡ଼ି ପାରିଲେ ନାହିଁ । ସେମାନେ ଠୋସଳ ଆନ୍ଦୋଳନର ସୂତ୍ରପାତ କରାଇଲେ । ପଶ୍ଚିମ ଓଡ଼ିଶାର ଲୋକଙ୍କୁ ଅର୍ଦ୍ଧସତ୍ୟ ଇତିହାସ ପଢ଼ାଇଲେ । ଏବେ ପଶ୍ଚିମ ଓଡ଼ିଶାରେ ଅଣଓଡ଼ିଆଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ରୋପିତ ଵିଚ୍ଛିନ୍ନତାଵାଦ ରୂପ ଚାରାଟି ବଡ଼ ହେଵାକୁ ବସିଲାଣି । ସେ ଵୃକ୍ଷକୁ ନକାଟିଲେ ଆଗକୁ ସତସତିକା ରାଷ୍ଟ୍ରଵିପ୍ଳଵ ହେଵ ଆଉ ଯୋଉ ମଣିଷମାନେ ସେଥିରେ ମରିବେ ତାଙ୍କ ଶଵ ଜଳାଇଵାକୁ ବି ଲୋକ ମିଳିବେ ନାହିଁ । ସେତେବେଳେ କାକ, ଛଞ୍ଚାଣ , ଚିଲ ଓ ଗିରିଧମାନେ ଶୃଗାଳ, କୁକୁରଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ଭୁରି ଭୋଜନ କରିବେ ଆଉ ହାଣ୍ଡିଆ ଓଡ଼ିଶାର ଏକ ବଡ଼ ଭୂଭାଗ ଲାଭ କରି ସେସବୁ ଅଞ୍ଚଳରେ ଵସଵାସ କରିବେ । ଏବେ ବି ସମୟ ଅଛି ସବୁ ଓଡ଼ିଆମାନେ ହାଣ୍ଡିଆ କାଉଙ୍କ ଚକ୍ରାନ୍ତ ବୁଝ । ହାଣ୍ଡିଆମାନେ କେବେ ଓଡ଼ିଶାର କି ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ଵିକାଶ ଚାହାନ୍ତି ନାହିଁ ଵରଂ ଓଡ଼ିଆ ଜାତି କେମିତି ମରି ହଜିଗଲେ ଓଡ଼ିଶା ଦଖଲ କରି ଏଠାରେ ଵସଵାସ କରି ବଂଶ ବଢ଼େଇବେ ଏହା ହିଁ ତାଙ୍କର ୨୦୦୦ ଵର୍ଷର ଅପୂର୍ଣ୍ଣ ଇଚ୍ଛା ରହି ଆସିଛି । ତଥାକଥିତ ମହାଦାନୀ କର୍ଣ୍ଣର କଳିଙ୍ଗ ଆକ୍ରମଣଠାରୁ ଆଜିଯାଏଁ ଏହା ଉତ୍ତର ଭାରତୀୟ କାକଙ୍କ ଗୁପ୍ତ ଯୋଜନା।
••••••••••••••••••••••••••••
No comments:
Post a Comment