"କେଲିଙ୍ଗ୍ ; ସାରା ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ଵ ଏସିଆର ଲୋକେ ଆଗେ ଭାରତୀୟମାନଙ୍କୁ କଳିଙ୍ଗୀ ସମ୍ବୋଧନ କରୁଥିଲେ"

ଭାରତୀୟମାନଙ୍କୁ ପୂର୍ଵେ ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ଵ ଏସିଆର ଵିଭିନ୍ନ ଦେଶରେ କଳିଙ୍ଗୀ ସମ୍ବୋଧନ କରାଯାଉଥିଲା କାରଣ ଏହି ସବୁ ଦେଶରେ ମୁଖ୍ୟତଃ କଳିଙ୍ଗୀମାନେ ଉପନିଵେଶ ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲେ ଏଵଂ ଵ୍ୟାପାର ମଧ୍ୟ କରୁଥିଲେ ।‌ ଫଳତଃ ଓଡ଼ିଶାର ମହାଵିଷୁଵ ପଣା ସଂକ୍ରାନ୍ତି ଏସବୁ ଅଞ୍ଚଳରେ ସାଂସ୍କୃତିକ ନଵଵର୍ଷ ରୂପେ ଆଜି ବି ପାଳିତ ହୋଇଥାଏ । ଓଡ଼ିଶାର ତତ୍କାଳୀନ ପାଲିଭାଷୀ ଲୋକେ ନିଜ ଭାଷାକୁ ଏସବୁ ଅଞ୍ଚଳରେ ପ୍ରଚଳିତ କରାଇଥିଵାରୁ ଆଜି ବି ସହସ୍ରାଧିକ ପାଲି ଶବ୍ଦ ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ଵ ଏସିଆର ଵିଭିନ୍ନ ଦେଶର ଭାଷାରେ ଚଳୁଅଛି । ତେବେ ୟୁରୋପୀୟମାନଙ୍କ ଆଗମନ ତଥା ଭାରତ ଉପରେ ଅଧିକାର କରିଵାର କୁଚେଷ୍ଟା ପର୍ଯ୍ଯନ୍ତ କଳିଙ୍ଗର ନୌଵାଣିଜ୍ୟ ଅଵ୍ୟାହତ ରହିଥିଲା । ପରେ ଡଚ୍ ଓନ୍ଦଲାଜ୍ ଓ ପର୍ତ୍ତୁଗୀଜ୍‌ମାନେ ଜଳଭାଗରେ କଳିଙ୍ଗର ବୋଇତ ଲୁଣ୍ଠନ କଲେ ଏଵଂ ସ୍ଥଳଭାଗରେ ମୋଗଲ,ଅଫଗାନ୍ ତଥା ଵର୍ଗୀମାନେ ଅତ୍ୟାଚାର ଶୋଷଣରେ ଲୋକଙ୍କୁ ହନ୍ତସନ୍ତ କରିଵାକୁ ଲାଗିଲେ ଫଳତଃ ସେହି ନୌଵାଣିଜ୍ୟ ପରମ୍ପରା କେଵଳ ପର୍ଵ ଓ ଲୋକକଥା ମଧ୍ୟରେ ସୀମିତ ହୋଇ ରହିଗଲା । 

କିନ୍ତୁ ଭାରତୀୟମାନଙ୍କୁ ତଥାପି ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ଵ ଏସିଆର ଵିଭିନ୍ନ ଦେଶରେ ଶହ ଶହ ଵର୍ଷ ଧରି କଳିଙ୍ଗୀ ହିଁ ସମ୍ବୋଧନ କରାଯାଉଥିଲା । ଫଳତଃ ଏହି ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ଵ ଏସୀୟ ଅଞ୍ଚଳର ଵିଭିନ୍ନ ଭାଷାରେ ଭାରତୀୟଙ୍କୁ କଳିଙ୍ଗ,କଳିଙ୍ଗୀ ଶବ୍ଦ ମୂଳର ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ସମ୍ବୋଧନ କରାଗଲା ଏଵଂ ଆଜି ବି କାଁ ଭାଁ ସମ୍ବୋଧନ କରାଯାଏ । 

Malayଭାଷୀ,ଭାଷା ଇଣ୍ଡୋନେସିଆ ଭାଷାଭାଷୀ ଭାରତୀୟଙ୍କୁ Keling ସମ୍ବୋଧନ କରନ୍ତି । ଚୀନରେ Min Nanଭାଷୀ ଭାରତୀୟଙ୍କୁ 吉靈／吉灵 (kiat-lêng) ସମ୍ବୋଧନ କରୁଥିଲେ ସେହିପରି Semai ଭାଷାଭାଷୀ ମଧ୍ୟ ଭାରତୀୟଙ୍କୁ Keléng ସମ୍ବୋଧନ କରୁଥିଵା ଜଣାଯାଏ । ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ଵ ଏସିଆର Khmerଭାଷାଭାଷୀ ଭାରତୀୟଙ୍କୁ Kleng (ក្លិង្គ) ସମ୍ବୋଧନ କରୁଥିଲେ ଏମନ୍ତକି ପୂର୍ଵ ଭାରତୀୟ ଦ୍ଵୀପପୁଞ୍ଜରେ ଇଣ୍ଡିଆ ଶବ୍ଦ ଲୋକପ୍ରିୟ ହେଵା ପୂର୍ଵରୁ ଏସିଆକୁ ଜମ୍ବୁଦ୍ବୀପ ତଥା ଭାରତକୁ Keling କୁହାଯାଉଥିଲା । ଆଜି ବି ଭାଷା ଇଣ୍ଡୋସିଆରେ ଭାରତୀୟ ଉପମହାଦ୍ଵୀପକୁ Benua Keling କୁହାଯାଇଥାଏ । ସବୁଠାରୁ ମଜାକଥା ହେଲା ଇଣ୍ଡୋନେସିଆରେ ୟୁରୋପୀୟମାନଙ୍କ ଶାସନ ସମୟରେ ରାମାୟଣର ନାୟକ ଭଗଵାନ ଶ୍ରୀରାମଙ୍କୁ Rama Keling କୁହାଯାଉଥିଲା । 

ୟୁରୋପୀୟ ଡଚ ଜାତିର ଲୋକମାନେ ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ Malaccaରେ ଵସଵାସ କରୁଥିଵା ଭାରତୀୟମାନଙ୍କୁ "Clings" ଓ "Klingers" ସମ୍ବୋଧନ କରୁଥିଲେ । 

ପନ୍ଦରଶହରୁ ଷୋହଳଶହ ଶତାବ୍ଦୀର ଇଂରେଜମାନେ ମଧ୍ୟ କଳିଙ୍ଗତଟ(ତାମ୍ରଲିପ୍ତିଠାରୁ ଚିନାପାଟଣା ଵା ଚେନ୍ନାଇ ପର୍ଯ୍ଯନ୍ତ ଅଞ୍ଚଳ)ରୁ ଆସି ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ଵ ଏସୀୟ ଦେଶମାନଙ୍କରେ ରହୁଥିଵା ଆଗନ୍ତୁକମାନଙ୍କୁ "Kling" ଭାବେ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଥିଵାର ଅନେକ ପାଣ୍ଡୁଲିପି ମିଳିଥାଏ । 

John Crawfurd (1856)ଙ୍କ ଅନୁସାରେ ମାଳୟ ଓ ଜାଵାଦ୍ଵୀୟର ଲୋକମାନେ ସାଧାରଣତଃ ଭାରତୀୟମାନଙ୍କୁ ହିଁ "Kling" ସମ୍ବୋଧନ କରୁଥିଲେ । ଷୋହଳଶହ ଶତାବ୍ଦୀର ପର୍ତ୍ତୁଗୀଜ ଯାତ୍ରୀ Castanheda ତାଙ୍କର ଯାତ୍ରା ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ପାଣ୍ଡୁଲିପିରେ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ Melaka ଅଞ୍ଚଳରେ ୧୫୨୮ରୁ ୧୫୩୮ ମଧ୍ୟରେ କଳିଙ୍ଗୀ ଵା ଭାରତୀୟମାନେ ଵସଵାସ କରୁଥିଲେ । 

ସେହିପରି Malaccaର ଉତ୍ତର ଭାଗରେ ରହୁଥିଵା ବେପାରୀମାନଙ୍କୁ Quelins ସମ୍ବୋଧନ କରାଯାଉଥିଲା । 

ଦକ୍ଷିଣ ଫିଲିପାଇନସରେ ଅଵସ୍ଥିତ Mindanaoansମାନଙ୍କୁ ଓ ସେମାନଙ୍କ ସ୍ଥାନୀୟ Butuan ରାଜାମାନଙ୍କୁ "Kiling" ସମ୍ବୋଧନ କରାଯାଉଥିଲା କାରଣ ଏହି ରାଜପରିଵାରର ଲୋକେ ନିଜକୁ ଭାରତୀୟ ଅଭିହିତ କରୁଥିଲେ । 

କାମ୍ବୋଡିଆରେ Kleng (ក្លិង្គ) ଶବ୍ଦଟି ଅଧୁନା ଭାରତୀୟମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଏକ ଅପମାନସୂଚକ ଶବ୍ଦ ରୂପେ ଵ୍ୟଵହୃତ ହେଉଥିଲେ ବି ପ୍ରାଚୀନ କାଳରେ କଳିଙ୍ଗ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ତଥା କଳିଙ୍ଗଵାସୀ ଅର୍ଥରେ ଏ ଶବ୍ଦ ପ୍ରୟୋଗ ହେଉଥିଲା । ଆଜି ବି କାମ୍ବୋଡିଆରେ ଭାରତୀୟମାନଙ୍କ ପରି ଦେଖାଯାଉଥିଵା ଲୋକ ଓ ଯେଉଁମାନେ ଭାରତୀୟ ମୂଳର ଵା ଯେଉଁମାନଙ୍କ ଗଢ଼ଣ ଓ ରୂପ ଭାରତୀୟଙ୍କ ପରି ଏଵଂ ଆଖି ବଡ଼ ବଡ଼ ହୋଇଥାଏ ସେମାନଙ୍କୁ Kleng ସମ୍ବୋଧନ କରାଯାଏ ।‌

ଥାଇଲାଣ୍ଡର ଥାଇଭାଷୀ ଭାରତୀୟ ତଥା ଭାରତୀୟମାନଙ୍କ ଭଳି ଦେଖିଯାଉଥିଵା ଲୋକଙ୍କୁ Khaek (แขก) କୁହନ୍ତି । ପୂର୍ଵେ ଏ ଶବ୍ଦ ଏକ ଆଦରସୂଚକ ଶବ୍ଦ ଥିଲା କିନ୍ତୁ ସମୟ ସହିତ ଏ ଶବ୍ଦ ମଧ୍ୟ ଧିରେ ଧିରେ ଏକ ଅପମାନସୂଚକ ଶବ୍ଦ ରୂପେ ପରିଗଣିତ ହେଵାକୁ ଲାଗିଲା । 

ସେହିପରି ଚୀନ ଦେଶରେ ମଧ୍ୟ ଭାରତୀୟ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ପୂର୍ଵେ Keling-a,Ki-lêng-á, Keling-yan,gat-lìhng-yan ଓ Keling-kia ଆଦି ସମ୍ବୋଧନ କରାଯାଉଥିଲା । 

ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ଵ ଏସିଆର ଵିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ଭାରତୀୟମାନେ ଵିଶେଷକରି 'କଳିଙ୍ଗତଟ'ର ଲୋକମାନେ ଯେଉଁ ଯେଉଁ ସ୍ଥାନମାନଙ୍କରେ ଉପନିଵେଶ ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲେ ଵସଵାସ ଓ ଶାସନ କରିଥିଲେ ସେସବୁ ସ୍ଥାନର ନାମ ମଧ୍ୟ କଳିଙ୍ଗ ଦେଶର ନାମାନୁସାରେ ନାମିତ ହୋଇଥିଵା ଜଣାଯାଏ । 

ମାଲେସିଆର ଵିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନର ନାମରେ Keling ଶବ୍ଦ ଥିଵା ଦେଖାଯାଏ ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ Tanjong Keling,Kampong Keling ଓ Bukit Keling ଇତ୍ୟାଦି । ମାଲେସିଆର Penang ରାଜ୍ୟର ଜର୍ଜ ଟାଉନରେ Kapitan Keling Mosque ଓ Jalan Masjid Kapitan Keling (Pitt Street) ଅଵସ୍ଥିତ । ଅନେକ Penang Hokkien ସଡ଼କର ନାମରେ ବି keling ଥିଵା ଦେଖାଯାଏ ଯଥା : Kiet-leng-a Ban-san (Chowrasta Road) ଓ Kiet-leng-a Ke (King Street/Market Street) ଇତ୍ୟାଦି । Malaccaରେ Kampung Kling ନାମରେ ଏକ ମସଜିଦ ଅଵସ୍ଥିତ ଯହିଁରେ Kling ଶବ୍ଦ ରହିଛି । Singaporeରେ ଅଵସ୍ଥିତ Jurong Industrial Estateରେ ଏକ ସଡ଼କର ନାମ Tanjong Kling Road ରଖାଯାଇଛି ‌। ଜାଭା ଦ୍ଵୀପ, ଇଣ୍ଡୋସିଆରେ ଏକ ଜିଲ୍ଲାର ନାମ Keling ଏଵଂ ଏହା କଳିଙ୍ଗୀମାନଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ସ୍ଥାପିତ ଷଷ୍ଠ ଶତାବ୍ଦୀର ସ୍ଥାନୀୟ Kalingga Kingdomର ସ୍ମୃତି ଵହନ କରୁଅଛି । 

ପୂର୍ଵ ଜାଭାର Surabaya ଅଞ୍ଚଳରେ Pacar Keling ବୋଲି ଏକ ସ୍ଥାନ ଅଛି ଯାହାର ଆକ୍ଷରିକ ଅର୍ଥ "Keling lover" ଅଟେ ‌। ଏହିପରି ଭାବେ ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ଵ ଏସିଆରେ ଵିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନର ନାମରେ ମଧ୍ୟ କଳିଙ୍ଗୀ ଶବ୍ଦ ରହିଛି। 

ସହସ୍ରାଧିକ ଵର୍ଷ ଧରି ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ଵ ଏସିଆରେ ଭାରତୀୟମାନଙ୍କୁ ସସମ୍ମାନ କଳିଙ୍ଗୀ ସମ୍ବୋଧନ କରାଯାଉଥିଲା କିନ୍ତୁ ବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ପ୍ରାରମ୍ଭିକ କାଳରେ ଵିଭିନ୍ନ ସାମାଜିକ-ରାଜନୈତିକ କାରଣ ଯୋଗୁଁ ଭାରତୀୟମାନଙ୍କୁ ଵିଶେଷତଃ ପୂର୍ଵ ଭାରତୀୟ ଦ୍ଵୀପପୁଞ୍ଜଗୁଡି଼କରେ ଘୃଣା ଚକ୍ଷୁରେ ଦେଖାଗଲା ଏଵଂ ଏହି ସମୟରେ Keling ଏକ ଅପମାନସୂଚକ ଶବ୍ଦ ରୂପେ ଵିଦେଶୀ ଵିଶେଷତଃ ଭାରତୀୟ ଓ ଭାରତୀୟଙ୍କ ଭଳି ଦେଖାଯାଉଥିଵା ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ଵ୍ୟଵହୃତ ହେଵାକୁ ଲାଗିଲା । ଏହି ଘୃଣା ଏତେ ଉଗ୍ର ରୂପ ଧାରଣ କଲା ଯେ ଭାରତୀୟ ଓ ଭାରତ ବଂଶୋଦ୍ଭଵମାନେ ପୂର୍ଵ ଭାରତୀୟ ଦ୍ଵୀପପୁଞ୍ଜରେ ଆଉ ନିଜକୁ କରିଙ୍ଗୀ ଵା Keling ସମ୍ବୋଧନ କରାଯିଵାକୁ ପସନ୍ଦ କଲେ ନାହିଁ । ଯେଉଁ କଳିଙ୍ଗୀ ସମ୍ବୋଧନ ଆଗେ ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ଵ ଏସିଆରେ ଏକ ଆଦରସୂଚକ ସମ୍ବୋଧନ ଥିଲା ତାହା ସେ ଅଞ୍ଚଳରେ ଭାରତୀୟ ତଥା ଚିନା ମଉଡ଼ାର ଲୋକଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଜାତିଵାଦୀ ଵିଭେଦ ଯୋଗୁଁ ଏକ ଗାଳି ଵା ଅପମାନସୂଚକ ଶବ୍ଦରେ ପରିଣତ ହୋଇଯାଇଥିଲା । ଏହା ସମାଜକୁ ଅତିମାତ୍ରାରେ ପ୍ରଭାଵିତ କରିଥିଲା ଫଳସ୍ଵରୂପ "Cherita Jenaka" ପୁସ୍ତକର ୧୯୬୩ ସଂସ୍କରଣରେ ଭାରତୀୟଙ୍କୁ ପୂର୍ଵେ ଯେଉଁ orang Keling (Keling ଲୋକ) ଲେଖାଯାଉଥିଲା ତାକୁ ପରିଵର୍ତ୍ତିତ କରି orang India (Indian ଲୋକ ) କରିଦିଆଯାଇଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଏମିତି କ'ଣ ହେଲା ଯେ ବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀଠାରୁ ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ଵ ଏସିଆର ଲୋକମାନେ ଯେଉଁ କଳିଙ୍ଗୀ ସମ୍ବୋଧନକୁ ଆଦରାର୍ଥକ ପ୍ରୟୋଗ କରୁଥିଲେ ତାହା ଏକ ଘୃଣାଵାଚକ ଶବ୍ଦରେ ପରିଵର୍ତ୍ତିତ ହୋଇଗଲା ? 

ସମ୍ଭଵତଃ ଉତ୍ତର ଭାରତୀୟ ଲୋକେ ଓ ମୁସଲମାନଙ୍କର ଏସବୁ ଅଞ୍ଚଳରେ ଵସଵାସ ବୃଦ୍ଧି ପରେ ଜାତୀୟ ହିଂସା ଘଟିଵାରୁ ଏହି ଘୃଣାଭାଵ ବୃଦ୍ଧି ଘଟିଥିଲା ବୋଲି ଅନୁମାନ କରାଯାଇପାରେ କାରଣ କଳିଙ୍ଗତଟର ଲୋକେ ସହସ୍ରାଧିକ ଵର୍ଷ ପର୍ଯ୍ଯନ୍ତ ଏ ଅଞ୍ଚଳରେ ଵ୍ୟାପାର, ଵସଵାସ ଓ ଶାସନ କରିଵା ମଧ୍ୟରେ କେବେ ଭାରତୀୟଙ୍କ ପ୍ରତି ଏତାଦୃଶ ଜନ ଅସନ୍ତୋଷ ବୃଦ୍ଧି ଘଟିଥିଵା ଜଣାଯାଏ ନାହିଁ । 

କଳିଙ୍ଗ ନାମକୁ ବଙ୍ଗାଳୀ ,ତେଲେଙ୍ଗା ଓ ତାମିଳ ଲୋକେ ନିଜର ବୋଲି ଦାବୀ କରନ୍ତି କିନ୍ତୁ କଳିଙ୍ଗ ଓ କଳିଙ୍ଗୀ କହିଲେ ସାଧାରଣତଃ ଓଡ଼ିଶାଵାସୀଙ୍କୁ ବୁଝାଏ ଏଵଂ ଏହି କଳିଙ୍ଗ ନାମଟି ଅଖଣ୍ଡ ଓଡ଼ିଶାର ପୁରାଣ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଓ ଐତିହାସିକ ନାମ ଅଟଇ । ଏହି ନାମଟି କୌଣସି ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଵା ଦିଗରୁ ସାଧାରଣ ନୁହେଁ ଵରଂ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ କଳିଙ୍ଗଵାସୀଙ୍କ ମନରେ ଦେହରେ ହଠାତ୍ ସ୍ଵାଭିମାନ ଓ ଶକ୍ତି ଵୃଦ୍ଧିକରିପାରୁଥିଵା ନାମଟିଏ । ପୁରାଣ ଶାସ୍ତ୍ରରେ ଏହି କଳିଙ୍ଗ ଦେଶକୁ କଳିଙ୍ଗରାଷ୍ଟ୍ର,କଳିଙ୍ଗଵିଷୟ ଓ ସର୍ଵକଳିଙ୍ଗ ନାମରେ ମଧ୍ୟ ଉଲ୍ଲେଖ କରାଯାଇଛି । କେତେକ ଗଵେଷକଙ୍କ ଅନୁସାରେ କଳିଙ୍ଗ ନାମଟି ମୂଳତଃ ଏକ ଜନଜାତୀୟ ମୂଳର ଶବ୍ଦ କୁଲି,କୁଳିଙ୍ଗର ଆଧୁନିକ ରୂପ । ସେମାନଙ୍କ ମତରେ ପୂର୍ଵେ ଏକ ଜାତୀୟ ଉତ୍କଳୀୟ ଚଷାଙ୍କୁ କଳିଙ୍ଗ କୁହାଯାଉଥିଲା । ଆଜି ବି କାଳିଙ୍ଗୀ ଓ କାଳିଞ୍ଜୀ ନାମରେ ଚଷାଜାତି ଚଷାଜାତି ଅଵିଭକ୍ତ ଗଞ୍ଜାମରେ ଦେଖାଯାଆନ୍ତି । ସମ୍ଭଵତଃ ପରେ ଗ୍ରନ୍ଥକାରମାନେ ଉକ୍ତ ମୂଳ କୁଈ ଶବ୍ଦକୁ ନେଇ ସଂସ୍କୃତର ଵୈଜ୍ଞାନିକ ଶବ୍ଦଗ୍ରହଣ ପଦ୍ଧତିଦ୍ଵାରା 'କଳି' ଶବ୍ଦ ସହ 'ଗମ୍ ଧାତୁ' ଯୁକ୍ତ କରି କଳିଙ୍ଗ ଶବ୍ଦ ନିଷ୍ପନ୍ନ କରିଅଛନ୍ତି । କଳିର ଏକ ଅର୍ଥ ଯୁଦ୍ଧ ଏଵଂ ଗମ୍ ଧାତୁର ଅର୍ଥ ଯିଵା,ପାଇଵା । ଯେଉଁ ଦେଶର ଲୋକେ ସଦା ଯୁଦ୍ଧ କରିଵାକୁ ଜଣାଶୁଣା ସେ ଜାତି କଳିଙ୍ଗୀଜାତି । ଏ ଵିଶ୍ଵରେ କୌଣସି ମାନଵଜାତି କଳିଙ୍ଗୀମାନଙ୍କ ପରି ସହସ୍ରାଧିକ ଯୁଦ୍ଧ କରି ଅନେକାଂଶରେ ଵିଜିତ ହୋଇଥିଵା ଜଣାଯାଏ ନାହିଁ । କଳିଙ୍ଗୀମାନଙ୍କ ଉଲ୍ଲେଖ ଏକ ଵୀରଜାତି ଭାବରେ ମହାଭାରତ ଗ୍ରନ୍ଥରେ ରହିଛି । ଛଅଶହ ଵର୍ଷ ଧରି ମୁସଲମାନ ତଥା ଦେଢ଼ଵର୍ଷ କାଳ ଇଂରେଜମାନଙ୍କ ଵିପକ୍ଷରେ ସଶସ୍ତ୍ର ଯୁଦ୍ଧ କରିଥିଵା ଏକମାତ୍ର ମହାଭାରତୀୟ ଜାତି ହେଉଛି କଳିଙ୍ଗୀ ଜାତି । କଳିଙ୍ଗୀମାନେ ଲୁଣ୍ଠନକାରୀ ଵର୍ଗୀମାନଙ୍କ ଆଗରେ ମଧ୍ୟ ନଇଁ ଯାଇନଥିଲେ ଵରଂ ଢେଙ୍କାନାଳ, ତାଳଚେର ଆଦି ଅଞ୍ଚଳରେ ସେମାନଙ୍କୁ ବାରମ୍ବାର ପରାସ୍ତ କରିଥିଲେ । ଏହି କଳିଙ୍ଗ ଦେଶର ଵିସ୍ତୃତି ପୃଥିଵୀର ସବୁ ଦେଶର ଆକାର ଭଳି ଵିଭିନ୍ନ ସମୟରେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଥିଲା । ମହାଭାରତ କାଳରେ ଏହା ଆଗଙ୍ଗା ଗୋଦାଵରୀ ପରିଵ୍ୟାପ୍ତ ଥିଲା ପୁଣି ଖ୍ରୀଷ୍ଟପୂର୍ଵ ନଵମ ଶତାବ୍ଦୀରେ ସମ୍ରାଟ ଅଭିକଣ୍ଣୟୋ କରକଣ୍ଡୁଙ୍କ ଶାସନକାଳରେ କଳିଙ୍ଗତଟରେ ଵିସ୍ତୃତି ଲଭିଥିଲା । ସମ୍ରାଟ ଖାରବେଳଙ୍କ ସମୟରେ ଵର୍ତ୍ତମାନ ଭାରତର ଅଧିକାଂଶ ଭୂଭାଗ କଳିଙ୍ଗ ଦେଶର ଅଂଶ ଥିଲା । ସେହିପରି ଶତ୍ରୁଭଞ୍ଜଙ୍କ ଶାସନ ସମୟରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପୂର୍ଵତଟଠାରୁ ଆଧୁନିକ ଉତ୍ତରପ୍ରଦେଶ ,ବିହାର ଓ ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶର ଅଧିକାଂଶ ଭୂଭାଗ କଳିଙ୍ଗ ଶାସନାଧୀନ ହୋଇଥିଲା। କେଶରୀ ବଂଶର ଶାସନକାଳରେ କଳିଙ୍ଗ ଓ ଉତ୍କଳ ଦୁଇ ଦେଶ ଭାବେ ଏ ଦେଶ ଶାସିତ ହେଉଥିଲା ପୁଣି ସମ୍ରାଟ ଅନନ୍ତ ଵର୍ମା, ନରସିଂହ ଦେଵ ଓ ଅନଙ୍ଗଭୀମ ଦେଵଙ୍କ ସମୟରେ କଳିଙ୍ଗ ଆଗଙ୍ଗା ଗୋଦାଵରୀ ପରିଵ୍ୟାପ୍ତ ହୋଇଥିଲା । କଳିଙ୍ଗର ଶେଷ ସମ୍ରାଟ୍ କପିଳେନ୍ଦ୍ର ଦେଵ ତ ଅର୍ଦ୍ଧାଧିକ ଭାରତକୁ କଳିଙ୍ଗ ଦେଶର ଶାସନାଧୀନ କରିଥିଲେ । ଭାରତରେ ସର୍ଵପ୍ରଥମେ ଅଷ୍ଟମ ଶତାବ୍ଦୀରେ ଆଗ ପଛ କରି ସାତ ଜଣ ମହିଳା ଶାସିକା ଓଡ଼ିଶାରେ ଶାସନ କରିଥିଲେ। ସେହିପରି 

 କଳିଙ୍ଗଵାସୀମାନେ ଶ୍ରୀଲଙ୍କା,ମାଳଦ୍ଵୀପ, ବ୍ରହ୍ମଦେଶ, ଫିଲିପାଇନସ, ଇଣ୍ଡୋନେସିଆ ଓ ମାଲେସିଆରେ ନିଜର ରାଜ୍ୟ ସ୍ଥାପନ କରି ଅଖଣ୍ଡ ଭାରତର ସ୍ଵପ୍ନକୁ ସାକାର କରିଥିଲେ । ହେଲେ ଏତେ ମହାନ ପ୍ରାଚୀନ ଐତିହ୍ୟ ଥାଇ ବି ସ୍ଵାଭିମାନହୀନ ହୋଇ ଆଜି କଳିଙ୍ଗୀମାନେ ସୁପ୍ତ ନିସ୍ତେଜ ଓ ମାନସିକ ପରାଧୀନ ହୋଇ ପଡି଼ରହିଛନ୍ତି ଦେଖିଲେ ଦୁଃଖ ଲାଗେ । ହନୁମାନ ଯେମିତି ନିଜ ଶକ୍ତିକୁ ଭୁଲିଯାଇଥିଲେ କଳିଙ୍ଗୀମାନେ ମଧ୍ୟ ନିଜ ଐତିହ୍ୟ ଇତିହାସକୁ ଭୁଲିଯାଇଛନ୍ତି ଆଉ ଯଦି କେହି ଜାମ୍ବଵାନ ଭଳି ସେମାନଙ୍କୁ ଆଜି ତାଙ୍କ ପ୍ରାଚୀନ ଇତିହାସ ଵିଷୟରେ ସଚେତନ କରିଵାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି ସେମାନଙ୍କୁ ତାଙ୍କେ "ଗଲାଣି ତ ଗଲା କଥା ଆଉ କି ଫେରିଵ ପୁରୁଣା ଅଵସ୍ଥା" ଗୀତ ଶୁଣାଇ ଵର୍ତ୍ତମାନରେ ବଞ୍ଚିଵାକୁ ଉପଦେଶ ଦେଇ ଦିଅନ୍ତି । ତେବେ ଯୋଉ ଜାତି ନିଜ ଇତିହାସ ଐତିହ୍ୟକୁ ଭୁଲିଯାଏ ସେ କେବେ ସ୍ବାଭିମାନୀ ହୋଇପାରେ ନାହିଁ କି ଉନ୍ନତି କରିପାରେ ନାହିଁ । ପୃଥିଵୀରେ ଏମିତି କୌଣସି ମାନଵଜାତି ନାହିଁ ଯେ ନିଜ ପ୍ରାଚୀନ ଐତିହ୍ୟ ଓ ଇତିହାସକୁ ନଷ୍ଟ କରି ଭୁଲିଯାଇ ପରର ହନୁକରଣରେ ମହାନ ହୋଇଛି, ସମୃଦ୍ଧ ହୋଇଅଛି ।