Friday, November 22, 2019

ଭାଲୁ ଲାଞ୍ଜଧରା  କଥା

ଗୁଟେ ଲୋକ କୌଣସି କାର୍ଯ୍ୟଵଶତଃ ବଣବାଟଦେଇ ଯାଉଥିଲାବେଳେ ଭାଲୁଟେ ଦେଖିଦେଲାରୁ ଗୋଟାଏ ବଡ଼ ଗଛ ପଛରେ ଯାଇ ଲୁଚିଗଲା । ହେଲେ ସେତେଵେଳକୁ ଭାଲୁ ତାକୁ ଦେଖିସାରିଥାଏ । ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ଭାଲୁ ଭି ସେହି ଗଛପାଖରେ ପହଞ୍ଚିଗଲା ।

ଲୋକଟା ଜୀଵନ ଵିକଳରେ ଗଛର ଆରପାଖକୁ ଚାଲିଗଲାରୁ ଭାଲୁଟା ତାକୁ ଧରିଵାପାଇଁ ଗଛ ଚାରିପାଖେ ବୁଲିଵାକୁ ଲାଗିଲା ।

ଦିହେଁ ଗଛଚାରିପାଖରେ କିନ୍ଦିରିଵାକୁ ଲାଗିଲେ ଓ ଲୋକଟା କୌଣସିମତେ ଭାଲୁର ଗୋଡ଼ ଓ ଲାଞ୍ଜଟା ଜାବୁଡ଼ି ଧରି ପକେଇଲା । ତାଙ୍କେ ତିନି ଚାରିଭେରା କିନ୍ଦ୍ରିଥିଵେ କି ନାହିଁ ଏଣେ ଲୋକଟାର ଅଣ୍ଟାରୁ କିଛି ଖୁଚୁରା ପଇସା ତଳେ ପଡି଼ଵାକୁ ଲାଗିଲା ।

ସେଇପଟଦେଇ ଆଉଜଣେ ଚାଲିଯାଉଥାଏ । ସେ ଯେଁତି ଗଛମୂଳରେ ପଇସା ଦେଖିଛି ଝଅଟ ଧବୁଡି଼ଯାଇ ତାହା ଗୋଟେଇଵାକୁ ଲାଗିଲା । ଆଉ ଜଣେ ଲୋକ ଆସି ତା ପଇସା ଗୋଟାଉଥିଵାର ଦେଖିପାରି ଯେଉଁ ଲୋକଟା ଭାଲୁଗୋଡ଼ ଧରିଥିଲା ସେ କହିଲା

“ହେଇଗୋ ବାବୁ  ଏ ପଇସା ମୁଇଁ ଭାଲୁଲାଞ୍ଜ ଧରି ପାଇଛି ବୋ, ହେଟା ମୋର ପରିଶ୍ରମ ଅର୍ଜିତ ଧନ ହୋ,ତକେ ଟଙ୍କା ଲୋଡ଼ା ତ ତୁଇ ଭି ଆ ଭାଲୁ ଗୋଡ଼ ଧରି ହଗେଇବୁ ଆଉ ଯେତେ ପାରିବୁ ଡାବୁ ନେବୁ ଯେ !”

ତହୁଁ ସେ ଲୋକଟା ତା କଥାକୁ ବିଶୁଆସ କରି ଯିଇଁତି ଭାଲୁ ଲାଞ୍ଜ ଧରିଛି ପ୍ରଥମ ଲୋକଟି ନିଜ ପଇସା ଗୋଟେଇ ସେଠାରୁ ଏକା ରାହାକେ ଧାଇଁ ପଳାଇଲା ।

No comments:

Post a Comment

ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟରେ ରାଣ୍ଡ ଓ ରାଣ୍ଡୀ ଶବ୍ଦର ଵ୍ୟଵହାର ଓ ଏହାର ଵ୍ୟୁତ୍ପତ୍ତି ଇତିହାସ

କନ୍ୟାସୁନା ଗଳ୍ପରେ ଫକୀର ମୋହନ ସେନାପତି ରାଣ୍ଡ ଶବ୍ଦକୁ ଵିଧଵା ଅର୍ଥରେ ଦୁଇଥର ପ୍ରୟୋଗ କରି ଲେଖିଛନ୍ତି... “ମିଶ୍ରେ କହିଲେ, "ସେ କଥା ଏ କଥା ଢେର ତଫାତ୍ । ସେ ...