ଯଦି ତୁମେ ଯାତ୍ରା କର ନାହିଁ,
ଯଦି ତୁମେ କିଛି ବି ପଢ଼ନା,
ଯଦି ତୁମକୁ ଶୁଣା ଯାଏନି ଜୀଵନ ର ଧ୍ଵନି,
ଯଦି ତୁମେ ସ୍ଵୟ ର କରନା ପ୍ରଶଂସା,
ବଦ୍ଧୁ !
ତୁମେ ତେବେ
ଧୀରେ-ଧୀରେ ମରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଇଛ....
....
ଯଦି ତୁମେ ସ୍ଵ ଆତ୍ମ ଗୌରବ ର
ହତ୍ୟା କରୁଥାଅ ନିତିଦିନ,
ଯେବେ ତୁମେ
ଅନ୍ୟ କୁ ନିଜର ସହାୟତା କରିବାକୁ ଦିଅନା ,
..
ବିଶ୍ଵାସ କର !
ତୁମେ ମରୁଅଛ କ୍ଷଣେ କ୍ଷଣ
ଧିରେ ଧିରେ ମୂର୍ମୃଷୁ ହେଉଅଛ ,
....
ତୁମେ ହୋଇ ଯାଉଛ ନିଜ ନିଶା ର ଗୋଲାମ ଯଦି,
ଯଦି ଦିନ ପ୍ରତି ଦିନ ତୁମେ ସମ ପଥ ର ପଥିକ ,
ବଦଳେନା ତୁମ ଦିନଚର୍ଯ୍ୟା ଯଦି କେଭେ ,
ତୁମେ ପିଦ୍ଧନା ନାନା ପରକାର ରଙ୍ଗ ର ବସ୍ତ୍ର ଯଦି,
ଅବା
ମିଶନି ଜୀବନେ
ଅଚିହ୍ନା ଲୋକଙ୍କୁ କେଭେ
ତୁମେ ଜାଣିବି ପାରନି
ତୁମେ ମରିବା ଆରମ୍ଭ କରଦେଇଛ
...
ଅନୁଭୂତି କୁ ଅନୁଭବ କରିବାରେ
ଏବଂ ତାର ତିବ୍ର ଭାବନା ପ୍ରତି ବେପରୁଆ ହେଉଅଛ ଯଦି
ଯଦି ତୁମେ ନିଜ ଜୀବନ ବଦଳାଅନା,
ଯେବେ ତୁମେ ନିଜ ପେଶା ରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ନୁହେଁ,
ଅଥବା ନିଜ ପ୍ରେମ ରୁ,
ଯଦି ତୁମେ କରୁନାହଁ ଚୈଷ୍ଟା
ଅନିଶ୍ଚିତତା ପାଇଁ,
ଯଦି ତୁମେ ଦେଖନା ସ୍ଵପ୍ନ
ଅବା ଦୌଡନା ତା ପଛେ
ଯଦି ତୁମେ ଜୀବନଯୁଦ୍ଧ ହେତୁ ହେଉ ନାହଁ
ଆଳସ୍ୟ କି ଭୟ ଯୋଗୁଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ,
କି ଥରୁଟିଏ ଜୀବନ କୁ ଜିଁଇ ବାର
ଜଁଜାଳରୁ ମୁକ୍ତି ହେତୁ କ୍ରାନ୍ତି ପାଇଁ
ଯଦି କରି ପାରି ନାହଁ ସାହସ
..
ବଦ୍ଧୁ !
ତୁମେ ବଞ୍ଚିନାହଁ
ଶବ ଭଳି ଜିଉଁ ଅଛ
ମୃତ ତୁମେ
ହତ ତୁମେ ନିଶ୍ଚିତ !
...
[ଚିଲୀ ର ପ୍ରଖ୍ୟାତ କବି ପାବ୍ଲୋ ନେରୁଦା ଙ୍କ ଏକ ଚର୍ଚିତ-ବହୁପଠିତ କବିତା ରୁ ପ୍ରେରିତ ଓଡ଼ିଆ କବିତା]
No comments:
Post a Comment