ଜୀବନ
ସତେ ଯେମିତି
ଏକ ଦିଆସିଲି କାଠି ।
କିଛି କ୍ଷଣ ଜଳି
ପୁଣି ଲିଭିଯାଏ ।।
ଜୀବନ
ସେତ ଏମିତି ଏକ ପ୍ରଶ୍ନ
ଉତ୍ତର ଖୋଜୁ ଖୋଜୁ ଏଣେ
ସମୟ ସରିଯାଏ ।।
ଜୀବନ
ଅବା ସରବତର ଏକ ଗିଲାସ
କେତେ କ୍ଷଣେ
ଖାଲି ହୋଇଯାଏ ।।
ଜୀବନ
ଏକ ଗୋଲାପ ଗଛ
ଦେହଟି ଯାକ କଣ୍ଟକିତ
କିନ୍ତୁ ଏକ ପୁଷ୍ପର ବାସ
ପ୍ରତି ଡାଳରେ ଥାଏ ।।
ଜୀବନ
ଏକ ପର୍ଣ୍ଣମୋଚୀ ବୃକ୍ଷ ଭଳି
କେବେ ନବପତ୍ରାଚ୍ଛାଦିତ
ପୁଣି କେବେ ପତ୍ରଝଡା ଦେଉଥାଏ ।।
ଜୀବନ
ଦିନର କୋଳାହଳ ପରି
ସେ ଯେ
ରାତ୍ରିର ଶାନ୍ତିରେ ସଦା ପାଇଁ ଲୁପ୍ତ ହୁଏ
ଜୀବନ
ଦୁଃଖ ର ଏକ ବଡ଼ ସାଗର
ସୁଖ ର ଖଣ୍ଡେ ଖଣ୍ଡେ ଟାପୁ ପାଇଁ
ଆମେ ଚେଷ୍ଟା ସଦା କରୁଥାଏ ।
No comments:
Post a Comment