Sunday, September 9, 2018

କିଛି ଲୁହ ପୋଛା ହୁଏ ପଣତକାନିରେ

କିଛି ଲୁହ ପୋଛା ହୁଏ ପଣତକାନିରେ
କିଛି ଲୁହ ପିଇଯାଏ ଓଠ,
ମୁଁ ଏମିତି ଲୁହ ଟୋପେ ତୋରି ଆଖିରେ.......
ଏ ଚୁମକି....
ଝରିଗଲେ ଝରିଯିବି....
ଝରି ଝରି ଝୁରୁଥିବି
ଝୁରି ପୁଣି ଦେଖୁଥିବି ହରାଇଛି ବାଟ .....

କିଛି ଲୁହ ପୋଛା ହୁଏ ପଣତକାନିରେ
କିଛି ଲୁହ ପିଇଯାଏ ଓଠ

ବନ ଲତା ବନ ଫୁଲ ବଣର ରାଇଜେ
ନଖୋଜିବି ପାଇଗଲି ମନଲାଖି ମନଟିଏ
ମୁଁ ଯେ ........
ବନ ଲତା ବନ ଫୁଲ ବଣର ରାଇଜେ
ନଖୋଜିବି ପାଇଗଲି ମନଲାଖି ମନଟିଏ
ମୁଁ ଯେ .......
ଏଇ ମନ ଛନଛନ କେତେ ମାନ ଅଭିମାନ
ସିଏ ମୋର ସପନର ମନ ନଈ ତୁଠ.....

କିଛି ଲୁହ ପୋଛା ହୁଏ ପଣତକାନିରେ
ଆକାଶ ଟା ଦେଖେ ମୁହଁ
ନୀଳ ନଦୀ ଜଳେ
ମୁଁ ଦେଖୁଛି ମତେ ଆଜି ତୋ ଆଖି ନୀଳ ଆଇନାରେ
ଏଇ ଆଖି କାନ୍ଦି ପାରେ
କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଶୁଖିପାରେ
ଶୁଖି ପୁଣି ଖୋଲି ପାରେ
ହସର କବାଟ......

କିଛି ଲୁହ ପୋଛା ହୁଏ ପଣତକାନିରେ
କିଛି ଲୁହ ପିଇଯାଏ ଓଠ,
ମୁଁ ଏମିତି ଲୁହ ଟୋପେ ତୋରି ଆଖିରେ.......

ଝରିଗଲେ ଝରିଯିବି....
ଝରି ଝରି ଝୁରୁଥିବି
ଝୁରି ପୁଣି ଦେଖୁଥିବି ହରାଇଛି ବାଟ .....

No comments:

Post a Comment

•ଲୁପ୍ତ ପ୍ରାଚୀନ ଓଡ଼ିଆ ଶବ୍ଦ ‘କଣୟ’: ସୁନାର ପ୍ରାକୃତ ନାମ ଏଵଂ ତହିଁର ସାହିତ୍ୟିକ ଯାତ୍ରା•

ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ହଜାର ହଜାର ପ୍ରାଚୀନ ଓଡ଼ିଆ ଶବ୍ଦ କଥିତ, ଲିଖିତ ଓ ସାହିତ୍ୟିକ ଭାଷାରେ ପ୍ରୟୋଗ ନହୋଇ ଲୋପ ପାଇଯାଇଛି ।‌ ଆଜିର ଓଡ଼ିଆ ଲୋକେ ଏଭଳି ଲୁପ୍ତ ଶବ୍ଦ ଯେବେ ପ୍...