ଭାରତୀୟମାନଙ୍କୁ ପୂର୍ଵେ ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ଵ ଏସିଆର ଵିଭିନ୍ନ ଦେଶରେ କଳିଙ୍ଗୀ ସମ୍ବୋଧନ କରାଯାଉଥିଲା କାରଣ ଏହି ସବୁ ଦେଶରେ ମୁଖ୍ୟତଃ କଳିଙ୍ଗୀମାନେ ଉପନିଵେଶ ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲେ ଏଵଂ ଵ୍ୟାପାର ମଧ୍ୟ କରୁଥିଲେ । ଫଳତଃ ଓଡ଼ିଶାର ମହାଵିଷୁଵ ପଣା ସଂକ୍ରାନ୍ତି ଏସବୁ ଅଞ୍ଚଳରେ ସାଂସ୍କୃତିକ ନଵଵର୍ଷ ରୂପେ ଆଜି ବି ପାଳିତ ହୋଇଥାଏ । ଓଡ଼ିଶାର ତତ୍କାଳୀନ ପାଲିଭାଷୀ ଲୋକେ ନିଜ ଭାଷାକୁ ଏସବୁ ଅଞ୍ଚଳରେ ପ୍ରଚଳିତ କରାଇଥିଵାରୁ ଆଜି ବି ସହସ୍ରାଧିକ ପାଲି ଶବ୍ଦ ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ଵ ଏସିଆର ଵିଭିନ୍ନ ଦେଶର ଭାଷାରେ ଚଳୁଅଛି । ତେବେ ୟୁରୋପୀୟମାନଙ୍କ ଆଗମନ ତଥା ଭାରତ ଉପରେ ଅଧିକାର କରିଵାର କୁଚେଷ୍ଟା ପର୍ଯ୍ଯନ୍ତ କଳିଙ୍ଗର ନୌଵାଣିଜ୍ୟ ଅଵ୍ୟାହତ ରହିଥିଲା । ପରେ ଡଚ୍ ଓନ୍ଦଲାଜ୍ ଓ ପର୍ତ୍ତୁଗୀଜ୍ମାନେ ଜଳଭାଗରେ କଳିଙ୍ଗର ବୋଇତ ଲୁଣ୍ଠନ କଲେ ଏଵଂ ସ୍ଥଳଭାଗରେ ମୋଗଲ,ଅଫଗାନ୍ ତଥା ଵର୍ଗୀମାନେ ଅତ୍ୟାଚାର ଶୋଷଣରେ ଲୋକଙ୍କୁ ହନ୍ତସନ୍ତ କରିଵାକୁ ଲାଗିଲେ ଫଳତଃ ସେହି ନୌଵାଣିଜ୍ୟ ପରମ୍ପରା କେଵଳ ପର୍ଵ ଓ ଲୋକକଥା ମଧ୍ୟରେ ସୀମିତ ହୋଇ ରହିଗଲା ।
କିନ୍ତୁ ଭାରତୀୟମାନଙ୍କୁ ତଥାପି ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ଵ ଏସିଆର ଵିଭିନ୍ନ ଦେଶରେ ଶହ ଶହ ଵର୍ଷ ଧରି କଳିଙ୍ଗୀ ହିଁ ସମ୍ବୋଧନ କରାଯାଉଥିଲା । ଫଳତଃ ଏହି ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ଵ ଏସୀୟ ଅଞ୍ଚଳର ଵିଭିନ୍ନ ଭାଷାରେ ଭାରତୀୟଙ୍କୁ କଳିଙ୍ଗ,କଳିଙ୍ଗୀ ଶବ୍ଦ ମୂଳର ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ସମ୍ବୋଧନ କରାଗଲା ଏଵଂ ଆଜି ବି କାଁ ଭାଁ ସମ୍ବୋଧନ କରାଯାଏ ।
Malayଭାଷୀ,ଭାଷା ଇଣ୍ଡୋନେସିଆ ଭାଷାଭାଷୀ ଭାରତୀୟଙ୍କୁ Keling ସମ୍ବୋଧନ କରନ୍ତି । ଚୀନରେ Min Nanଭାଷୀ ଭାରତୀୟଙ୍କୁ 吉靈/吉灵 (kiat-lêng) ସମ୍ବୋଧନ କରୁଥିଲେ ସେହିପରି Semai ଭାଷାଭାଷୀ ମଧ୍ୟ ଭାରତୀୟଙ୍କୁ Keléng ସମ୍ବୋଧନ କରୁଥିଵା ଜଣାଯାଏ । ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ଵ ଏସିଆର Khmerଭାଷାଭାଷୀ ଭାରତୀୟଙ୍କୁ Kleng (ក្លិង្គ) ସମ୍ବୋଧନ କରୁଥିଲେ ଏମନ୍ତକି ପୂର୍ଵ ଭାରତୀୟ ଦ୍ଵୀପପୁଞ୍ଜରେ ଇଣ୍ଡିଆ ଶବ୍ଦ ଲୋକପ୍ରିୟ ହେଵା ପୂର୍ଵରୁ ଏସିଆକୁ ଜମ୍ବୁଦ୍ବୀପ ତଥା ଭାରତକୁ Keling କୁହାଯାଉଥିଲା । ଆଜି ବି ଭାଷା ଇଣ୍ଡୋସିଆରେ ଭାରତୀୟ ଉପମହାଦ୍ଵୀପକୁ Benua Keling କୁହାଯାଇଥାଏ । ସବୁଠାରୁ ମଜାକଥା ହେଲା ଇଣ୍ଡୋନେସିଆରେ ୟୁରୋପୀୟମାନଙ୍କ ଶାସନ ସମୟରେ ରାମାୟଣର ନାୟକ ଭଗଵାନ ଶ୍ରୀରାମଙ୍କୁ Rama Keling କୁହାଯାଉଥିଲା ।
ୟୁରୋପୀୟ ଡଚ ଜାତିର ଲୋକମାନେ ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ Malaccaରେ ଵସଵାସ କରୁଥିଵା ଭାରତୀୟମାନଙ୍କୁ "Clings" ଓ "Klingers" ସମ୍ବୋଧନ କରୁଥିଲେ ।
ପନ୍ଦରଶହରୁ ଷୋହଳଶହ ଶତାବ୍ଦୀର ଇଂରେଜମାନେ ମଧ୍ୟ କଳିଙ୍ଗତଟ(ତାମ୍ରଲିପ୍ତିଠାରୁ ଚିନାପାଟଣା ଵା ଚେନ୍ନାଇ ପର୍ଯ୍ଯନ୍ତ ଅଞ୍ଚଳ)ରୁ ଆସି ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ଵ ଏସୀୟ ଦେଶମାନଙ୍କରେ ରହୁଥିଵା ଆଗନ୍ତୁକମାନଙ୍କୁ "Kling" ଭାବେ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଥିଵାର ଅନେକ ପାଣ୍ଡୁଲିପି ମିଳିଥାଏ ।
John Crawfurd (1856)ଙ୍କ ଅନୁସାରେ ମାଳୟ ଓ ଜାଵାଦ୍ଵୀୟର ଲୋକମାନେ ସାଧାରଣତଃ ଭାରତୀୟମାନଙ୍କୁ ହିଁ "Kling" ସମ୍ବୋଧନ କରୁଥିଲେ । ଷୋହଳଶହ ଶତାବ୍ଦୀର ପର୍ତ୍ତୁଗୀଜ ଯାତ୍ରୀ Castanheda ତାଙ୍କର ଯାତ୍ରା ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ପାଣ୍ଡୁଲିପିରେ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ Melaka ଅଞ୍ଚଳରେ ୧୫୨୮ରୁ ୧୫୩୮ ମଧ୍ୟରେ କଳିଙ୍ଗୀ ଵା ଭାରତୀୟମାନେ ଵସଵାସ କରୁଥିଲେ ।
ସେହିପରି Malaccaର ଉତ୍ତର ଭାଗରେ ରହୁଥିଵା ବେପାରୀମାନଙ୍କୁ Quelins ସମ୍ବୋଧନ କରାଯାଉଥିଲା ।
ଦକ୍ଷିଣ ଫିଲିପାଇନସରେ ଅଵସ୍ଥିତ Mindanaoansମାନଙ୍କୁ ଓ ସେମାନଙ୍କ ସ୍ଥାନୀୟ Butuan ରାଜାମାନଙ୍କୁ "Kiling" ସମ୍ବୋଧନ କରାଯାଉଥିଲା କାରଣ ଏହି ରାଜପରିଵାରର ଲୋକେ ନିଜକୁ ଭାରତୀୟ ଅଭିହିତ କରୁଥିଲେ ।
କାମ୍ବୋଡିଆରେ Kleng (ក្លិង្គ) ଶବ୍ଦଟି ଅଧୁନା ଭାରତୀୟମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଏକ ଅପମାନସୂଚକ ଶବ୍ଦ ରୂପେ ଵ୍ୟଵହୃତ ହେଉଥିଲେ ବି ପ୍ରାଚୀନ କାଳରେ କଳିଙ୍ଗ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ତଥା କଳିଙ୍ଗଵାସୀ ଅର୍ଥରେ ଏ ଶବ୍ଦ ପ୍ରୟୋଗ ହେଉଥିଲା । ଆଜି ବି କାମ୍ବୋଡିଆରେ ଭାରତୀୟମାନଙ୍କ ପରି ଦେଖାଯାଉଥିଵା ଲୋକ ଓ ଯେଉଁମାନେ ଭାରତୀୟ ମୂଳର ଵା ଯେଉଁମାନଙ୍କ ଗଢ଼ଣ ଓ ରୂପ ଭାରତୀୟଙ୍କ ପରି ଏଵଂ ଆଖି ବଡ଼ ବଡ଼ ହୋଇଥାଏ ସେମାନଙ୍କୁ Kleng ସମ୍ବୋଧନ କରାଯାଏ ।
ଥାଇଲାଣ୍ଡର ଥାଇଭାଷୀ ଭାରତୀୟ ତଥା ଭାରତୀୟମାନଙ୍କ ଭଳି ଦେଖିଯାଉଥିଵା ଲୋକଙ୍କୁ Khaek (แขก) କୁହନ୍ତି । ପୂର୍ଵେ ଏ ଶବ୍ଦ ଏକ ଆଦରସୂଚକ ଶବ୍ଦ ଥିଲା କିନ୍ତୁ ସମୟ ସହିତ ଏ ଶବ୍ଦ ମଧ୍ୟ ଧିରେ ଧିରେ ଏକ ଅପମାନସୂଚକ ଶବ୍ଦ ରୂପେ ପରିଗଣିତ ହେଵାକୁ ଲାଗିଲା ।
ସେହିପରି ଚୀନ ଦେଶରେ ମଧ୍ୟ ଭାରତୀୟ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ପୂର୍ଵେ Keling-a,Ki-lêng-á, Keling-yan,gat-lìhng-yan ଓ Keling-kia ଆଦି ସମ୍ବୋଧନ କରାଯାଉଥିଲା ।
ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ଵ ଏସିଆର ଵିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ଭାରତୀୟମାନେ ଵିଶେଷକରି 'କଳିଙ୍ଗତଟ'ର ଲୋକମାନେ ଯେଉଁ ଯେଉଁ ସ୍ଥାନମାନଙ୍କରେ ଉପନିଵେଶ ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲେ ଵସଵାସ ଓ ଶାସନ କରିଥିଲେ ସେସବୁ ସ୍ଥାନର ନାମ ମଧ୍ୟ କଳିଙ୍ଗ ଦେଶର ନାମାନୁସାରେ ନାମିତ ହୋଇଥିଵା ଜଣାଯାଏ ।
ମାଲେସିଆର ଵିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନର ନାମରେ Keling ଶବ୍ଦ ଥିଵା ଦେଖାଯାଏ ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ Tanjong Keling,Kampong Keling ଓ Bukit Keling ଇତ୍ୟାଦି । ମାଲେସିଆର Penang ରାଜ୍ୟର ଜର୍ଜ ଟାଉନରେ Kapitan Keling Mosque ଓ Jalan Masjid Kapitan Keling (Pitt Street) ଅଵସ୍ଥିତ । ଅନେକ Penang Hokkien ସଡ଼କର ନାମରେ ବି keling ଥିଵା ଦେଖାଯାଏ ଯଥା : Kiet-leng-a Ban-san (Chowrasta Road) ଓ Kiet-leng-a Ke (King Street/Market Street) ଇତ୍ୟାଦି । Malaccaରେ Kampung Kling ନାମରେ ଏକ ମସଜିଦ ଅଵସ୍ଥିତ ଯହିଁରେ Kling ଶବ୍ଦ ରହିଛି । Singaporeରେ ଅଵସ୍ଥିତ Jurong Industrial Estateରେ ଏକ ସଡ଼କର ନାମ Tanjong Kling Road ରଖାଯାଇଛି । ଜାଭା ଦ୍ଵୀପ, ଇଣ୍ଡୋସିଆରେ ଏକ ଜିଲ୍ଲାର ନାମ Keling ଏଵଂ ଏହା କଳିଙ୍ଗୀମାନଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ସ୍ଥାପିତ ଷଷ୍ଠ ଶତାବ୍ଦୀର ସ୍ଥାନୀୟ Kalingga Kingdomର ସ୍ମୃତି ଵହନ କରୁଅଛି ।
ପୂର୍ଵ ଜାଭାର Surabaya ଅଞ୍ଚଳରେ Pacar Keling ବୋଲି ଏକ ସ୍ଥାନ ଅଛି ଯାହାର ଆକ୍ଷରିକ ଅର୍ଥ "Keling lover" ଅଟେ । ଏହିପରି ଭାବେ ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ଵ ଏସିଆରେ ଵିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନର ନାମରେ ମଧ୍ୟ କଳିଙ୍ଗୀ ଶବ୍ଦ ରହିଛି।
ସହସ୍ରାଧିକ ଵର୍ଷ ଧରି ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ଵ ଏସିଆରେ ଭାରତୀୟମାନଙ୍କୁ ସସମ୍ମାନ କଳିଙ୍ଗୀ ସମ୍ବୋଧନ କରାଯାଉଥିଲା କିନ୍ତୁ ବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ପ୍ରାରମ୍ଭିକ କାଳରେ ଵିଭିନ୍ନ ସାମାଜିକ-ରାଜନୈତିକ କାରଣ ଯୋଗୁଁ ଭାରତୀୟମାନଙ୍କୁ ଵିଶେଷତଃ ପୂର୍ଵ ଭାରତୀୟ ଦ୍ଵୀପପୁଞ୍ଜଗୁଡି଼କରେ ଘୃଣା ଚକ୍ଷୁରେ ଦେଖାଗଲା ଏଵଂ ଏହି ସମୟରେ Keling ଏକ ଅପମାନସୂଚକ ଶବ୍ଦ ରୂପେ ଵିଦେଶୀ ଵିଶେଷତଃ ଭାରତୀୟ ଓ ଭାରତୀୟଙ୍କ ଭଳି ଦେଖାଯାଉଥିଵା ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ଵ୍ୟଵହୃତ ହେଵାକୁ ଲାଗିଲା । ଏହି ଘୃଣା ଏତେ ଉଗ୍ର ରୂପ ଧାରଣ କଲା ଯେ ଭାରତୀୟ ଓ ଭାରତ ବଂଶୋଦ୍ଭଵମାନେ ପୂର୍ଵ ଭାରତୀୟ ଦ୍ଵୀପପୁଞ୍ଜରେ ଆଉ ନିଜକୁ କରିଙ୍ଗୀ ଵା Keling ସମ୍ବୋଧନ କରାଯିଵାକୁ ପସନ୍ଦ କଲେ ନାହିଁ । ଯେଉଁ କଳିଙ୍ଗୀ ସମ୍ବୋଧନ ଆଗେ ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ଵ ଏସିଆରେ ଏକ ଆଦରସୂଚକ ସମ୍ବୋଧନ ଥିଲା ତାହା ସେ ଅଞ୍ଚଳରେ ଭାରତୀୟ ତଥା ଚିନା ମଉଡ଼ାର ଲୋକଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଜାତିଵାଦୀ ଵିଭେଦ ଯୋଗୁଁ ଏକ ଗାଳି ଵା ଅପମାନସୂଚକ ଶବ୍ଦରେ ପରିଣତ ହୋଇଯାଇଥିଲା । ଏହା ସମାଜକୁ ଅତିମାତ୍ରାରେ ପ୍ରଭାଵିତ କରିଥିଲା ଫଳସ୍ଵରୂପ "Cherita Jenaka" ପୁସ୍ତକର ୧୯୬୩ ସଂସ୍କରଣରେ ଭାରତୀୟଙ୍କୁ ପୂର୍ଵେ ଯେଉଁ orang Keling (Keling ଲୋକ) ଲେଖାଯାଉଥିଲା ତାକୁ ପରିଵର୍ତ୍ତିତ କରି orang India (Indian ଲୋକ ) କରିଦିଆଯାଇଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଏମିତି କ'ଣ ହେଲା ଯେ ବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀଠାରୁ ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ଵ ଏସିଆର ଲୋକମାନେ ଯେଉଁ କଳିଙ୍ଗୀ ସମ୍ବୋଧନକୁ ଆଦରାର୍ଥକ ପ୍ରୟୋଗ କରୁଥିଲେ ତାହା ଏକ ଘୃଣାଵାଚକ ଶବ୍ଦରେ ପରିଵର୍ତ୍ତିତ ହୋଇଗଲା ?
ସମ୍ଭଵତଃ ଉତ୍ତର ଭାରତୀୟ ଲୋକେ ଓ ମୁସଲମାନଙ୍କର ଏସବୁ ଅଞ୍ଚଳରେ ଵସଵାସ ବୃଦ୍ଧି ପରେ ଜାତୀୟ ହିଂସା ଘଟିଵାରୁ ଏହି ଘୃଣାଭାଵ ବୃଦ୍ଧି ଘଟିଥିଲା ବୋଲି ଅନୁମାନ କରାଯାଇପାରେ କାରଣ କଳିଙ୍ଗତଟର ଲୋକେ ସହସ୍ରାଧିକ ଵର୍ଷ ପର୍ଯ୍ଯନ୍ତ ଏ ଅଞ୍ଚଳରେ ଵ୍ୟାପାର, ଵସଵାସ ଓ ଶାସନ କରିଵା ମଧ୍ୟରେ କେବେ ଭାରତୀୟଙ୍କ ପ୍ରତି ଏତାଦୃଶ ଜନ ଅସନ୍ତୋଷ ବୃଦ୍ଧି ଘଟିଥିଵା ଜଣାଯାଏ ନାହିଁ ।
କଳିଙ୍ଗ ନାମକୁ ବଙ୍ଗାଳୀ ,ତେଲେଙ୍ଗା ଓ ତାମିଳ ଲୋକେ ନିଜର ବୋଲି ଦାବୀ କରନ୍ତି କିନ୍ତୁ କଳିଙ୍ଗ ଓ କଳିଙ୍ଗୀ କହିଲେ ସାଧାରଣତଃ ଓଡ଼ିଶାଵାସୀଙ୍କୁ ବୁଝାଏ ଏଵଂ ଏହି କଳିଙ୍ଗ ନାମଟି ଅଖଣ୍ଡ ଓଡ଼ିଶାର ପୁରାଣ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଓ ଐତିହାସିକ ନାମ ଅଟଇ । ଏହି ନାମଟି କୌଣସି ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଵା ଦିଗରୁ ସାଧାରଣ ନୁହେଁ ଵରଂ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ କଳିଙ୍ଗଵାସୀଙ୍କ ମନରେ ଦେହରେ ହଠାତ୍ ସ୍ଵାଭିମାନ ଓ ଶକ୍ତି ଵୃଦ୍ଧିକରିପାରୁଥିଵା ନାମଟିଏ । ପୁରାଣ ଶାସ୍ତ୍ରରେ ଏହି କଳିଙ୍ଗ ଦେଶକୁ କଳିଙ୍ଗରାଷ୍ଟ୍ର,କଳିଙ୍ଗଵିଷୟ ଓ ସର୍ଵକଳିଙ୍ଗ ନାମରେ ମଧ୍ୟ ଉଲ୍ଲେଖ କରାଯାଇଛି । କେତେକ ଗଵେଷକଙ୍କ ଅନୁସାରେ କଳିଙ୍ଗ ନାମଟି ମୂଳତଃ ଏକ ଜନଜାତୀୟ ମୂଳର ଶବ୍ଦ କୁଲି,କୁଳିଙ୍ଗର ଆଧୁନିକ ରୂପ । ସେମାନଙ୍କ ମତରେ ପୂର୍ଵେ ଏକ ଜାତୀୟ ଉତ୍କଳୀୟ ଚଷାଙ୍କୁ କଳିଙ୍ଗ କୁହାଯାଉଥିଲା । ଆଜି ବି କାଳିଙ୍ଗୀ ଓ କାଳିଞ୍ଜୀ ନାମରେ ଚଷାଜାତି ଚଷାଜାତି ଅଵିଭକ୍ତ ଗଞ୍ଜାମରେ ଦେଖାଯାଆନ୍ତି । ସମ୍ଭଵତଃ ପରେ ଗ୍ରନ୍ଥକାରମାନେ ଉକ୍ତ ମୂଳ କୁଈ ଶବ୍ଦକୁ ନେଇ ସଂସ୍କୃତର ଵୈଜ୍ଞାନିକ ଶବ୍ଦଗ୍ରହଣ ପଦ୍ଧତିଦ୍ଵାରା 'କଳି' ଶବ୍ଦ ସହ 'ଗମ୍ ଧାତୁ' ଯୁକ୍ତ କରି କଳିଙ୍ଗ ଶବ୍ଦ ନିଷ୍ପନ୍ନ କରିଅଛନ୍ତି । କଳିର ଏକ ଅର୍ଥ ଯୁଦ୍ଧ ଏଵଂ ଗମ୍ ଧାତୁର ଅର୍ଥ ଯିଵା,ପାଇଵା । ଯେଉଁ ଦେଶର ଲୋକେ ସଦା ଯୁଦ୍ଧ କରିଵାକୁ ଜଣାଶୁଣା ସେ ଜାତି କଳିଙ୍ଗୀଜାତି । ଏ ଵିଶ୍ଵରେ କୌଣସି ମାନଵଜାତି କଳିଙ୍ଗୀମାନଙ୍କ ପରି ସହସ୍ରାଧିକ ଯୁଦ୍ଧ କରି ଅନେକାଂଶରେ ଵିଜିତ ହୋଇଥିଵା ଜଣାଯାଏ ନାହିଁ । କଳିଙ୍ଗୀମାନଙ୍କ ଉଲ୍ଲେଖ ଏକ ଵୀରଜାତି ଭାବରେ ମହାଭାରତ ଗ୍ରନ୍ଥରେ ରହିଛି । ଛଅଶହ ଵର୍ଷ ଧରି ମୁସଲମାନ ତଥା ଦେଢ଼ଵର୍ଷ କାଳ ଇଂରେଜମାନଙ୍କ ଵିପକ୍ଷରେ ସଶସ୍ତ୍ର ଯୁଦ୍ଧ କରିଥିଵା ଏକମାତ୍ର ମହାଭାରତୀୟ ଜାତି ହେଉଛି କଳିଙ୍ଗୀ ଜାତି । କଳିଙ୍ଗୀମାନେ ଲୁଣ୍ଠନକାରୀ ଵର୍ଗୀମାନଙ୍କ ଆଗରେ ମଧ୍ୟ ନଇଁ ଯାଇନଥିଲେ ଵରଂ ଢେଙ୍କାନାଳ, ତାଳଚେର ଆଦି ଅଞ୍ଚଳରେ ସେମାନଙ୍କୁ ବାରମ୍ବାର ପରାସ୍ତ କରିଥିଲେ । ଏହି କଳିଙ୍ଗ ଦେଶର ଵିସ୍ତୃତି ପୃଥିଵୀର ସବୁ ଦେଶର ଆକାର ଭଳି ଵିଭିନ୍ନ ସମୟରେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଥିଲା । ମହାଭାରତ କାଳରେ ଏହା ଆଗଙ୍ଗା ଗୋଦାଵରୀ ପରିଵ୍ୟାପ୍ତ ଥିଲା ପୁଣି ଖ୍ରୀଷ୍ଟପୂର୍ଵ ନଵମ ଶତାବ୍ଦୀରେ ସମ୍ରାଟ ଅଭିକଣ୍ଣୟୋ କରକଣ୍ଡୁଙ୍କ ଶାସନକାଳରେ କଳିଙ୍ଗତଟରେ ଵିସ୍ତୃତି ଲଭିଥିଲା । ସମ୍ରାଟ ଖାରବେଳଙ୍କ ସମୟରେ ଵର୍ତ୍ତମାନ ଭାରତର ଅଧିକାଂଶ ଭୂଭାଗ କଳିଙ୍ଗ ଦେଶର ଅଂଶ ଥିଲା । ସେହିପରି ଶତ୍ରୁଭଞ୍ଜଙ୍କ ଶାସନ ସମୟରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପୂର୍ଵତଟଠାରୁ ଆଧୁନିକ ଉତ୍ତରପ୍ରଦେଶ ,ବିହାର ଓ ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶର ଅଧିକାଂଶ ଭୂଭାଗ କଳିଙ୍ଗ ଶାସନାଧୀନ ହୋଇଥିଲା। କେଶରୀ ବଂଶର ଶାସନକାଳରେ କଳିଙ୍ଗ ଓ ଉତ୍କଳ ଦୁଇ ଦେଶ ଭାବେ ଏ ଦେଶ ଶାସିତ ହେଉଥିଲା ପୁଣି ସମ୍ରାଟ ଅନନ୍ତ ଵର୍ମା, ନରସିଂହ ଦେଵ ଓ ଅନଙ୍ଗଭୀମ ଦେଵଙ୍କ ସମୟରେ କଳିଙ୍ଗ ଆଗଙ୍ଗା ଗୋଦାଵରୀ ପରିଵ୍ୟାପ୍ତ ହୋଇଥିଲା । କଳିଙ୍ଗର ଶେଷ ସମ୍ରାଟ୍ କପିଳେନ୍ଦ୍ର ଦେଵ ତ ଅର୍ଦ୍ଧାଧିକ ଭାରତକୁ କଳିଙ୍ଗ ଦେଶର ଶାସନାଧୀନ କରିଥିଲେ । ଭାରତରେ ସର୍ଵପ୍ରଥମେ ଅଷ୍ଟମ ଶତାବ୍ଦୀରେ ଆଗ ପଛ କରି ସାତ ଜଣ ମହିଳା ଶାସିକା ଓଡ଼ିଶାରେ ଶାସନ କରିଥିଲେ। ସେହିପରି
କଳିଙ୍ଗଵାସୀମାନେ ଶ୍ରୀଲଙ୍କା,ମାଳଦ୍ଵୀପ, ବ୍ରହ୍ମଦେଶ, ଫିଲିପାଇନସ, ଇଣ୍ଡୋନେସିଆ ଓ ମାଲେସିଆରେ ନିଜର ରାଜ୍ୟ ସ୍ଥାପନ କରି ଅଖଣ୍ଡ ଭାରତର ସ୍ଵପ୍ନକୁ ସାକାର କରିଥିଲେ । ହେଲେ ଏତେ ମହାନ ପ୍ରାଚୀନ ଐତିହ୍ୟ ଥାଇ ବି ସ୍ଵାଭିମାନହୀନ ହୋଇ ଆଜି କଳିଙ୍ଗୀମାନେ ସୁପ୍ତ ନିସ୍ତେଜ ଓ ମାନସିକ ପରାଧୀନ ହୋଇ ପଡି଼ରହିଛନ୍ତି ଦେଖିଲେ ଦୁଃଖ ଲାଗେ । ହନୁମାନ ଯେମିତି ନିଜ ଶକ୍ତିକୁ ଭୁଲିଯାଇଥିଲେ କଳିଙ୍ଗୀମାନେ ମଧ୍ୟ ନିଜ ଐତିହ୍ୟ ଇତିହାସକୁ ଭୁଲିଯାଇଛନ୍ତି ଆଉ ଯଦି କେହି ଜାମ୍ବଵାନ ଭଳି ସେମାନଙ୍କୁ ଆଜି ତାଙ୍କ ପ୍ରାଚୀନ ଇତିହାସ ଵିଷୟରେ ସଚେତନ କରିଵାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି ସେମାନଙ୍କୁ ତାଙ୍କେ "ଗଲାଣି ତ ଗଲା କଥା ଆଉ କି ଫେରିଵ ପୁରୁଣା ଅଵସ୍ଥା" ଗୀତ ଶୁଣାଇ ଵର୍ତ୍ତମାନରେ ବଞ୍ଚିଵାକୁ ଉପଦେଶ ଦେଇ ଦିଅନ୍ତି । ତେବେ ଯୋଉ ଜାତି ନିଜ ଇତିହାସ ଐତିହ୍ୟକୁ ଭୁଲିଯାଏ ସେ କେବେ ସ୍ବାଭିମାନୀ ହୋଇପାରେ ନାହିଁ କି ଉନ୍ନତି କରିପାରେ ନାହିଁ । ପୃଥିଵୀରେ ଏମିତି କୌଣସି ମାନଵଜାତି ନାହିଁ ଯେ ନିଜ ପ୍ରାଚୀନ ଐତିହ୍ୟ ଓ ଇତିହାସକୁ ନଷ୍ଟ କରି ଭୁଲିଯାଇ ପରର ହନୁକରଣରେ ମହାନ ହୋଇଛି, ସମୃଦ୍ଧ ହୋଇଅଛି ।
No comments:
Post a Comment