ତୁମ ଗାଆଁ କିଆଵନ, ଘନ ତା'ର ନିର୍ଜନ ଯୁବକ
ହଠାତ୍ ପ୍ରଭାତେ ଦିନେ ଦେଖିଥିଲି ତିନୋଟି ଚମକ,
ତିନୋଟି ପବିତ୍ର ,ଶୁଭ୍ର କିଆଫୁଲ,ତିନି ନମସ୍କାର,
ଆକାଶର ହୃଦୟରେ କରିଥିଲେ ସ୍ନେହର ସଞ୍ଚାର ।
ବାକି ସବୁଦିନ ଭଳି ସେଦିନ ବି ସହର ନଗର,
ବ୍ୟାପି ରହିଥିଲେ କେତେ ଜ୍ଞାନୀ,ଗୁଣି, ମନ୍ତ୍ରୀ ଧୁରନ୍ଧର ,
କିନ୍ତୁ ମୁଁ ସୌଭାଗ୍ୟକ୍ରମେ ଦେଖିନେଲି ଗୋଟିଏ ପଲକେ
ସୂର୍ଯ୍ୟର ଵିଚିତ୍ର ରୀତି, ସମ୍ପାଦିତ ଗୋଟିଏ ଝଲକେ—
ସନ୍ତର୍ପଣେ ଛୁଟିଆସି ଉଦ୍ୟମର ପ୍ରଥମ କିରଣ
ସେ ତିନୋଟି କିଆଫୁଲେ ଆଙ୍କିଦେଲେ ତିନୋଟି ଚୁମ୍ବନ !
ସେଦିନ ମୁଁ ବୁଝିଥିଲି ପୃଥିବୀର ସବୁ କୋଳାହଳ
ଅନ୍ତରାଳେ ଚାଲିଥାଏ କେତେ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଲୁଚକାଳି ଖେଳ !
©କଥାସମ୍ରାଟ ମନୋଜଦାସ
No comments:
Post a Comment