ଶିଲଂଗିରି ଗ୍ରାମର ଧର୍ମାନନ୍ଦ ନିଜର ପତ୍ନୀ ଓ କନ୍ୟାଙ୍କୁ ନେଇ ତୀର୍ଥଯାତ୍ରାକୁ ବାହାରିଲେ ।ରାସ୍ତାରେ କିଛିବାଟ ଚାଲିଲାପରେ ନଦୀଟିଏ ପଡ଼ିଲା । ନଦୀଘାଟରେ ନାଆ ଓ ନାଉରୀ ମଧ୍ୟ ଥିଲେ । ନାଉରୀ ଜଣ ପିଛା ଟଙ୍କାଟିଏ ନେଲା । ନାଆରେ ଆହୁରି ଅନେକ ତୀର୍ଥଯାତ୍ରୀ ମଧ୍ୟ ଥିଲେ । ନଦୀପାର ହେଵା ପରେ ସେମାନେ କିଛି ବାଟ ଚାଲିଲା ପରେ ମନ୍ଦିରରେ ପହଞ୍ଚିଲେ ଓ ଠାକୁରଙ୍କୁ ଦର୍ଶନ କଲେ । ସ୍ଥାନଟିର ପ୍ରାକୃତିକ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଅତି ଭଲ । ନିରୋଳା ଓ ପଵିତ୍ର । ଧର୍ମାନନ୍ଦ ଚାହୁଁଥିଲେ ସ୍ତ୍ରୀ ପିଲାଙ୍କୁ ନେଇ ଆଉ ଦିନେ ଦୁଇଦିନ ରହିଥାନ୍ତେ । କିନ୍ତୁ ସେଠାରେ ପରିଵାର ନେଇ ରହିଵାର କୌଣସି ଵ୍ୟଵସ୍ଥା ନାହିଁ । ଅଗତ୍ୟା ଵାଧ୍ୟ ହୋଇ ସେ ପିଲା ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ନେଇ ଫେରି ଆସିଲେ । ଫେରିଵା ବେଳେ ସେ ନଦୀ ପାର ହେଵା ପାଇଁ ନଦୀ ଘାଟକୁ ଆସିଲେ ।
ସେଠାରେ ପହଞ୍ଚି ନାଉରୀକୁ କହିଲେ ପାର କରି ଦେଵାପାଇଁ । ସେ ଟିକିଏ କୁନ୍ଥମୁନ୍ଥ ହୋଇ କହିଲେ ,
“ ବାବୁ , ପାରିକରି ଦେଵାପାଇଁ ତ ମୁଁ ଏଠାରେ ଅଛି । ହେଲେ ନଦୀ ପାର ହେଵାକୁ ଗଲେ ଜଣ ପିଚ୍ଛା ମୁଁ ପାଞ୍ଚଶଙ୍କା ନେବି । ”
“ଏପରି କାହିଁକି ? ସକାଳ ଓଳି ଆମେ ନଦୀ ପାର ହେଲୁ ଟଙ୍କାଏ ଲେଖା ଦେଇ ଏବେ ପାଞ୍ଚ ଟଙ୍କା ?
ଇଏ କେଉଁ ଯୁଗର କଥା ? ଯାହା ନେଵ ଟିକିଏ ଭାବି ଚିନ୍ତି କୁହ ! ଯାହା ଇଚ୍ଛା ତାହା କହି ଦେଉଛ ଯେ ? ”
“ଶୁଣନ୍ତୁ ! ମୋ ପ୍ରାପ୍ୟ ଜଣ ପିଚ୍ଛା ପାଞ୍ଚଟଙ୍କା କିନ୍ତୁ ଆପଣ ତୀର୍ଥଯାତ୍ରା କରୁଥିଲେ ବୋଲି କମ୍ ନେଇ ପୁଣ୍ୟ ଅର୍ଜିଲି । ଆପଣ ଗୃହଯାତ୍ରା କଲାବେଳେ କମ୍ ନେବି କାହିଁକି ?”
(ଓଡ଼ିଆ ଜହ୍ନମାମୁଁ ପତ୍ରିକାର ୧୯୯୧ ସଂଖ୍ୟା ଜୁନ ମାସରେ ପ୍ରକାଶିତ ଗଳ୍ପ । ହିନ୍ଦୀ चंदामामाର ୧୯୯୧ ସଂଖ୍ୟା ମଇ ମାସରେ धंधे का भेद ନାମରେ ଏହା ପ୍ରକାଶିତ ହୋଇଥିଲା । ହିନ୍ଦୀରେ କାହାଣୀର ଶେଷରେ ନାଵିକ ଦେଇଥିଵା ଉତ୍ତର ସାମାନ୍ୟ ଭିନ୍ନ ଥିଲା ଟିପ୍ପଣୀ ପେଟିକାରେ ହିନ୍ଦୀ କାହାଣୀ ଦ୍ରଷ୍ଟଵ୍ୟ )
No comments:
Post a Comment