ଅନେକ ମନୁଷ୍ୟ ଅଛନ୍ତି ବହୁତ ବଡ଼ ବଡ଼ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ଵା କରିଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ସମାଜରେ ଜଣାଶୁଣା ହୋଇ ପାରିନାହାନ୍ତି । ଏଠି ପ୍ରତ୍ୟେକ ମନୁଷ୍ୟ ହୁଏ ତ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହୋଇନପାରେ କିନ୍ତୁ ସମାଜ ପାଇଁ ତାହାର ଅଳ୍ପ ହେଉ ପଛେ କିଛି ନା କିଛି ଯୋଗଦାନ ନିଶ୍ଚୟ ରହିଛି ।
ସୀମାରେ ପ୍ରାଣ ଦେଉଥିଵା ସୈନିକ ଯେତିକି ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ,କଳ କାରଖାନା ତଥା ଖେତରେ ଝାଳ ବୁହାଉଥିଵା ଶ୍ରମିକ ଏଵଂ କୃଷକ ମଧ୍ୟ ଆମ ସମାଜ ପାଇଁ ସେତିକି ମହତ୍ତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ । ସେହିପରି ଏ ସମାଜର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଵ୍ୟକ୍ତି ପାଖରେ କିଛି ନା କିଛି ଜ୍ଞାନ ରହିଛି କିନ୍ତୁ କେହି ବି ଏଠାରେ ସର୍ଵଜ୍ଞ ନୁହେଁ କି ଜଣକୁ ସବୁ କଥା ଜଣାନଥାଏ । ତେଣୁ ସର୍ଵଜ୍ଞ ବୋଲି କେହି ଏଠି ନାହିଁ । ଶ୍ରୀଗାରୁଡ ମହାପୁରାଣର ପୂର୍ଵଖଣ୍ଡ ପ୍ରଥମାଂଶାଖ୍ଯ ଆଚାରକାଣ୍ଡ ବୃହଦୃ ନୀତିସାର ଦଶୋତ୍ତରଶତତମୋଽଧ୍ଯାୟରେ ଏ ଵିଷୟକୁ ଏମନ୍ତ ଭାବେ କୁହାଯାଇଛି ...
“ନୈକତ୍ର ପରିନିଷ୍ଠାସ୍ତି ଜ୍ଞାନସ୍ଯ କିଳ ଶୌନକ ।
ସର୍ଵଃ ସର୍ଵଂ ନ ଜାନାତି ସର୍ଵଜ୍ଞୋ ନାସ୍ତି କୁତ୍ରଚିତ୍ ॥
ନ ସର୍ଵଵିତ୍କଶ୍ଚିଦିହାସ୍ତି ଲୋକେ ନାତ୍ଯନ୍ତମୂର୍ଖୋ ଭୁଵି ଚାପି କଶ୍ଚିତ୍ ।
ଜ୍ଞାନେନ ନୀଚୋତ୍ତମମଧ୍ଯମେନ ଯୋଽୟଂ ଵିଜାନାତି ସ ତେନ ଵିଦ୍ଵାନ୍ ॥”
ଅର୍ଥାତ୍ ଏ ପୃଥିଵୀରେ କେହି ବି ସର୍ଵଜ୍ଞ ଵି ଅତି ମହାମୁର୍ଖ ନାହିଁ, ସମସ୍ତଙ୍କୁ କିଛି ନା କିଛି ଜଣାଅଛି । ଜ୍ଞାନ ବଳରେ ଯେ ଉଚ୍ଚ ଓ ନୀଚ୍ଚ ମଧ୍ୟରେ ଭେଦ ଜାଣିପାରେ ତାକୁ ଵିଦ୍ଵାନ କୁହାଯାଏ।
No comments:
Post a Comment