ଭାରତୀୟଭାଷା ଗୁଡ଼ିକରେ ଅନେକ ପାର୍ସୀ ଶବ୍ଦ ମିଶିଥିଲା ବେଳେ ଏ ସବୁ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ସବୁଠାରୁ କମ୍ ପ୍ରଭାବିତ ଭାରତୀୟ ଆର୍ଯ୍ୟ ଭାଷା ହେଉଛି ମୌଳିକ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା । ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାକୁ ମୌଳିକ ଭାଷାର ପାହ୍ୟା ମିଳିଲାପରେ
ଏ ଭାଷାରେ ଜାଣିଶୁଣି ଅନେକ ଵୈଦେଶିକ ଶବ୍ଦ ମିଶାଯାଉଛି । ଏସବୁ ଵୈଦେଶିକ ଶବ୍ଦ ମିଶେଇବାର ସବୁଠାରୁ ସହଜ ଉପାୟ ହେଉଛି ଉକ୍ତ ଶବ୍ଦ ସବୁକୁ ସମ୍ବାଦପତ୍ର,ଦୂରଦର୍ଶନ,ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ଓ ଅନ୍ୟ ଗଣମାଧ୍ୟମ ଦ୍ଵାରା ଲୋକଙ୍କୁ ପରଶିବା । ଫଳରେ ଲୋକେ ସେହି ଶବ୍ଦ ସବୁ ତାଙ୍କ ନିତିଦିନିଆ କଥୋପକଥନ ସମୟରେ ଵ୍ୟଵହାର କରିବେ ଏବଂ ଏହିପରି ଭାବରେ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ଦୂଷିତ ହୋଇ ତାର ମୌଳିକତା ଓ ମୌଳିକ ପାହ୍ୟା ହରାଇବ । ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାକୁ ଦୂଷିତ କରିବା ହେତୁ ତେଣୁ ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ସ୍ଥରରେ ଚାଲିଛି ଷଡଯନ୍ତ୍ର । ଵିଭିନ୍ନ ହିନ୍ଦୀଭାଷୀ ବଣିକ ଏହି ହେତୁରୁ ଅନେକ ଓଡ଼ିଆ ଦୂରଦର୍ଶନ ଓ ସମ୍ବାଦପତ୍ର ପରିଚାଳନା କରୁଛନ୍ତି ଓ ତହିଁର ଲେଖକ,କବି,ଉଦଘୋଷକ,ପ୍ରଯୋଜକ,ଅଭିନେତା ଓ ପରିଚାଳକ ମାନଙ୍କୁ ଵୈଦେଶିକ ଶବ୍ଦ ଵ୍ୟଵହାର ପାଇଁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରୁଅଛନ୍ତି ।
ଅଗଲବଗଲ(ଏକାନିସେକାନି,ଏପାଖସେପାଖ),ଅଞ୍ଜାମ(ପରିଣାମ),ଅନ୍ଦାଜ(ଅନୁମାନ), ଅନିଶା(ଦୃଷ୍ଟି ଢାଳିବା,ଆଖି ପକେଇବା),ଅଵକାଶ(ଛୁଟି,ଅବସର),ଅରଜି,ଅଲବିଦା(ଵିଦାୟ),ଆଖର(ଅନ୍ତିମ),ଆଵାଜ(ଆହ୍ଵାନ, ଡାକିବା,ଶବ୍ଦ),ଆଵହାଓ୍ଵା(ପରିବେଶ),ଆରାମ,ଆଜାଦ(ସ୍ଵାଧୀନ),ଆସମାନ(ଆକାଶ),ଅନାର୍(ଡାଳିମ୍ଵ),ଅନ୍ଦର(ଭିତର,ମଧ୍ୟର),ଅଙ୍ଗୁର(ଦ୍ରାକ୍ଷା),ଇସ୍ତ୍ରୀ,ଉସ୍ତାଦ(ଗୁରୁ),କାବୁ(ଅକ୍ତିଆର),କଵାବ୍,କଓ୍ଵାଲି,କମ୍(ଅଳ୍ପ,ସ୍ଵଳ୍ପ,ସାମାନ୍ୟ,ଟିକିଏ,)କାମିଜ୍,କମର୍(ଅଣ୍ଟା),କମରବନ୍ଦ,କାରିଗର(କାରିକର), କରଜ(ଋଣ),କଲମ,କଲମି(ଅଗ୍ରଵୀଜ),କାଗଜ,କୁନୋନଗୋ,କାରଵାର(ଵ୍ୟାପାର),କିନାରା(କୂଳ),କିସମିସ୍,କୁର୍ତ୍ତା, କୁସ୍ତି(ମଲ୍ଲଯୁଦ୍ଧ),କୈଫିୟତ, ଖଜାଞ୍ଚି(କୋଷାଧ୍ୟକ୍ଷ),ଖଜଣା(କର),ଖାତା(,ଖାକୀ,ଖପା,ଖୟାଲ(ସଂଗୀତ ସୁର ଵିଶେଷ),ଖରିଦ(କିଣା କିଣି),ଖରଚ(ଵ୍ୟୟ),ଖାନସାମା(ପାଚକ),ଖାନା(ଖାଦ୍ୟ),ଖାନଦାନ୍(ଵଂଶ),ଖାଉନ୍ଦ(ସ୍ଵାମୀ,କର୍ତ୍ତା,ପ୍ରଭୁ),ଖିସ୍ ରା(,ଖୋଦି,ଖୁଦା,ଖୁରାକ,ଖୁରୁମା,ଖୁସ୍,ଖୁସବୁ,ଖୁନ୍,ଖୁବ୍,ଗାଲିଚା,ଗୁଜୁରାଣ,ଗଜା(ଖଜା),ଗଞ୍ଜି,ଗଫ୍,ଗରମ(ମୂ ସଂ-ଘର୍ମ),ଗାଜର(ମାଟିଆ ମୂଳା),ଗର୍ଦ୍ଦନ(ବେକ),ଗିରଫ,ଗୁମାସ୍ତା, ଗମ୍ବୁଜ,ଗସ୍ତ,ଗୋଲାପ(କସ୍ତୁରୀ ପୁଷ୍ପ),ଚପରାଶୀ,ଚରଖା(ଅରଟ),ଚର୍ବି, ଚଷମା(ଆଖିଆପଣ-ଦ.ଓ),ଚାକର(ଭୃତ୍ୟ),ଚାବୁକ୍,ଚା(ଲକ୍ଷଣା),ଚାଦର,ଚାଲାକ(ବୁଦ୍ଧିମାନ),ଚିଲମ,ଚିଜ(ପଦାର୍ଥ,ବସ୍ତୁ),ଚୁଗୁଲି,ଚୁମକି,ଚୋସ୍ତ,ଚେହେରା(ମୁଖମଣ୍ଡଳ),ଚାମଚ,ଜଖମ(ଖଣ୍ଡିଆ,କ୍ଷତ),ଜଵାହର,ଜମାନା(,ଜରି,ଜଲେବି,ଜାଗିର,ଜାନ୍,ଜିନ୍,ଜିନ୍ଦାଵାଦ,ଜିନ୍ଦେଗୀ,ଜୋର(ବଳପ୍ରୟୋଗ କରି),ଡେକଚି,ତକିଆ(ମାଣ୍ଡି),ତକତପୋଷ,ତର୍କାରୀ(ତିଅଣ,ତୁଣ),ତାରିଖ(ଦିନାଙ୍କ),ତରାଜୁ(ତୁଳା),ତସଲା,ତାନପୁରା,ତବଲା,ତାଜା(ସଜ,ତଟକା,ସଦ୍ୟ,ସତେଜ),ତୈୟାର(ପ୍ରସ୍ତୁତ),ଦଗା(ପ୍ରଵଞ୍ଚନା,ଶଠତା,ଠକିବା,ଵିଶ୍ଵାସଘାତକତା),ଦମ୍,ଦର,ଦରଜୀ,ଦରଖାସ୍ତ, ଦରକାର(ଲୋଡା଼),ଦରବାର,ଦରିଆ,ଦରଓ୍ଵାଜା(ଓ-ଦରଯା=କବାଟ),ଦିସ୍ତା,ଦସ୍ତୁର,ଦାଗ(ଚିହ୍ନ),ଦାଗୀ(ଦୋଷୀ),ଦିମାକ(ମୁଣ୍ଡ,ବୁଦ୍ଧି),ଦିଲ(ହୃଦୟ),ଦେଵାନ୍,ଦୁସମନ୍(ଶତୃ),ଦୋସ୍ତ(ମିତ୍ର, ବନ୍ଧୁ, ସାଙ୍ଗ),ଦରୁଆନ୍,ଦଫାଦାର,ଦିଓ୍ଵାନା,ଦିଓ୍ଵାଲି,ନିମକ,ନମୁନା,ନରମ(କୋମଳ,କଅଁଳ),ନାରଙ୍ଗୀ, ନାମା,ନାଲିସ୍,ନାସପାତି,ନାସ୍ତା(ଜଳଖିଆ),ନୌକର(ଭୃତ୍ୟ),ନିଘା(ଧ୍ୟାନ, ଅନେଇବା) ,ନବସନ୍ଧା,ପର(ପକ୍ଷ),ପରୀ,ପରଦା,ପରଓ୍ବାନା,ପାଜି(ଠକ),ପରଗଣା(ଵିଷ,ଵିଷୟ),ପାସଙ୍ଗ,ପୋଖତ,ପାଇଜାମା, ପରୁଆ,ପସନ୍ଦ, ପଶମ,ପହିଲମାନ,ପିଆଜ(ଓଲି),ପିଆଦା,ପିଆଲା,ପୀର,ପେସ୍କାର,ପେଶବା,ପେଶା,ପୋଷାକ(ଵସ୍ତ୍ର),ପଲାଉ,ପଲା(ତରାଜୁର ଓଜନପାତ୍ର),ପହ୍ଲବୀ,ପୈଦା,ପେଶକସ୍,ଫରମାସ୍,, ବାଦାମ(ଭୂଇଁଚଣା), ବେଦାନା,ବନ୍ଦର(ପୋତାଶ୍ରୟ),
ବନ୍ଦୋବସ୍ତ, ବୈଠକ, ବାଦଶାହା,ବରଫ,ବରଜ,ବାଜି,ବାଜୁ,ବାସିନ୍ଦା(ଅଧିଵାସୀ),ବାଗ(ସୁଵିଧା),ବଗିଚା(ଉପଵନ),ବକସିସ୍,ବକ୍ସି, ବଦ୍,ବଦଳ(ପରିଵର୍ତ୍ତନ),ବଦନାମ, ଵିରାଦର,ବରଵାଦ,ବୁକୁଚା,ଵକେୟା,ବୁଲବୁଲ୍,ବୁନିଆଦି,ଵାହାଦୁର(ବାହୁ ଭାରତୀୟ ଶବ୍ଦ ମୂଳ),
ଵାହାନା,ଵାହେଲୀ,ଵାଲୁସାଇ(ମିଷ୍ଟାନ୍ନ),ଵୀମା,ଵିଚାରା,ଵସ୍ତା,ବିଵି,ଵେମାର,ବୁଖାର,ଵେକାର,ବେଗମ୍,ବେଶୀ, ଵେସନ,ମଜଦୁର,ମରାମତ୍,ମରଦ,ମଲିହା,ମଲାଇ,ମାଲିସ, ମାଲଗୁଜୁରୀ,ମହଲା,ମିସ୍ତିରୀ,ମିନା,ମୀର,ମକଦ୍ଦମା, ମୁର୍ଗା,ମୁର୍ଦ୍ଦାର,ମସ୍ତ,ମେଖ,ମେଵା,ମେହେମାନ୍,ମେହେର,ମେହେରଵାନ୍,ମେଜ,ମୈଦାନ, ମୋଜା,ମହମ,ମୋହର,ରଓ୍ଵାନା,ରସଦ,ରସିଦ,ରାସ୍ତା,ରିଆୟତ୍,ରିସଵତ୍,ରୁମାଇ,ରୁବକାର,ରେଶମ,ରୋଜ,ରୋଜଗାର, ରୋଶଣି,ଲଗାମ,ଲସ୍କର,ଲେଙ୍ଗେଡା଼,ଲଙ୍ଗର,ଓ୍ଵାପସ୍,ସରମ,ସହନସାହା,ସାହନାଇ,ସହର,ଶାଦୀ,ସାଵାସ,ସାମିଆନା,ସାଲ,ଶାହା,ଶାହାଜାଦା,ଶିକାର, ଶିରଣୀ(ମିଷ୍ଟାନ୍ନ),ସିରା,ସୀସା,ସୁମାରି,ସୋରୁଆ(ଝୋଳ),ସଜ୍ଜା,ସଫେଦ,ସରକାର, ସରପଞ୍ଚ, ସର୍ଦ୍ଦାର, ସର୍ଦ୍ଦି,ସରଵରାହ,ସଵାରି,ସାଦା,ସବଜି,ସାମାନ୍,ସାୟା(ଛାୟା-ସମ୍ଭବତଃ ଛ ଟା ସ ହୋଇଛି),ସାଲ୍,ସାହିବଜାଦା,ସିତାର,ସିପାହୀ, ସୁପାରିଶ, ସିନା(ଛାତିଭାଗ),ସିର୍କ୍କା,ସିରସ୍ତା,ସୁଜି,ସୁରମା,ସୁଧ,ସଉଦା,ସୌଦାଗର, ସଙ୍ଗୀନ,ହଜାର, ହମେଶା,ହର୍,ହରେକ୍,ହାଲୁଆ,ହାଉଦା,ହୋସ୍,ହୁସିଆର, ହଙ୍ଗାମା,ହେମଦସ୍ତା ।
ତୁର୍କୀ ଶବ୍ଦ:-କୁଲି,କଇଞ୍ଚି(କତୁରୀ),ଚାକୁ,ଚପାତି,ତୋପ,ବନ୍ଧୁକ,ବାରୁଦ,ବାଵର୍ଚି,ଲାସ,ସୁରାକ,ଅରମାନ୍,କାବୁ,କେରମା,ଖାଁ,ଗାଲିଚା,ଚକମକି,ଚିକ,ତୁରୁଖ,ଦାରୋଗା,ମୁଚଲାମା ଵା ମୁଚାଲିକା,ଠାକୁର ଇତ୍ୟାଦି....
ବି:ଦ୍ର:-ପାରସିକ ଭାଷା ଭାରତୀୟ ଭାଷା ପରିବାର ଅନ୍ତର୍ଗତ ହୋଇଥିବା ହେତୁରୁ ଏଥିରେ ଅନେକ ଭାରତୀୟ ଶବ୍ଦ ସହ ସାମଜସ୍ୟ ଥିବା ଶବ୍ଦ ରହିଅଛି
ଯେମିତିକି
★ଅବଶୋଷ-ଅବସୋସ
→ସଂସ୍କୃତ ଅବ ପ୍ରତ୍ୟୟ ଵ୍ୟଵହାର କରି ଶୋଷ ସହ ଏହାର ତର୍ଜମା କଲେ ଅବଶୋଷ ଶବ୍ଦ ଵ୍ୟାଖ୍ୟା କଲେ ତାହା ଭାରତୀୟ ଶବ୍ଦ ବୋଲି ବୋଧହୁଏ ।
★ଘର୍ମ(ଘିମିରୀ,ତବତ)-ଗରମ
→ଭାରତୀୟ ଶବ୍ଦ ଘର୍ମ ବା ଘରମ ବଦଳରେ ଆଜିକାଲି ଗରମ ଶବ୍ଦର ବହୁଳ ବ୍ୟବହାର ହେଉଅଛି । ମହାପ୍ରାଣ ଵର୍ଣ୍ଣ ର ନିମ୍ନପ୍ରାଣରେ ପରିଵର୍ତ୍ତିତ ମୋଇଯିବା ଟା ଭାରତୀୟ ଭାଷା ମାନଙ୍କରେ ବିରଳ ନୁହେଁ ।
ବିଦାୟ-ଅଲବିଦା
→ବିଦା ଶବ୍ଦ ରେ ଅଲ୍ ଯୋଗ ହେବା ହେତୁ ଶବ୍ଦଟି ଏମନ୍ତ ଭିନ୍ନ ଜଣାପଡୁଛି ।
★କାରିକର-କାରିଗର
→ଆରାମ-ଆରାମ(ଏହା ଭାରତୀୟ ଭାଷାଗୁଡିକ ଓ ପାର୍ସୀ ଉଭୟରେ ଏକା ଅର୍ଥରେ ଚଳୁଥିଲେ ହେଁ ପାର୍ସୀ ଅପେକ୍ଷା ଭାରତୀୟ ଭାଷା ବିଶେଷ କରି ଓଡ଼ିଆ ଓ ସଂସ୍କୃତରେ ଏହାର ଅର୍ଥ ବ୍ୟାପକ ।
★ଫାଶୀ-ଫାସୀ
ଭାରତୀୟ ଶବ୍ଦ ପାଶ ଓ ଫାଶ ଅଛି ଏବଂ ଏ ଶବ୍ଦ ପାରସ୍ୟରେ ମଧ୍ୟ ଚଳୁଅଛି । ତେଣୁ ଏହା ଉଭୟ ଅଞ୍ଚଳର ଶବ୍ଦ ହୋଇଥିବା ସମ୍ଭବ ।
No comments:
Post a Comment