ଇଂଲଣ୍ଡରେ “ଏଡମଣ୍ଡ ଵର୍କ” ନାମରେ
ଜଣେ ମହାନ ଐତିହାସିକ ଥିଲେ ।
ସେ ୨୦-୩୦ ଵର୍ଷ ହେବ କୌଣସି ଏକ ଐତିହାସିକ ପୁସ୍ତକ ଲେଖୁଥାନ୍ତି ।
କିନ୍ତୁ ଦିନେ ଏମିତି କିଛି ହେଲା ଯେ ସେ ତାଙ୍କ ଜୀଵନଯାକର ପରିଶ୍ରମ ର ଫଳ ସେ ପୁସ୍ତକକୁ
ନିଆଁ ଲଗାଇ ଜଳେଇଦେଲେ ।
ତତ୍କାଳୀନ ଘଟଣାଟି ପୁସ୍ତକରେ ଥିବା ଵିଭିନ୍ନ ଲୋକପ୍ରିୟ ଐତିହାସିକ ଘଟଣାଠାରୁ ଛୋଟ ଓ ଅପେକ୍ଷାକୃତ ଅଳ୍ପ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଥିଲା କହିଲେ ଚଳେ ।
ସେଦିନ ଐତିହାସିକଙ୍କର ଘର ପଛ ପାଖରେ
ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିର ହତ୍ଯା ହୋଇଥିଲା ଓ ଅପରାଧୀ କୁ ଘଟଣାସ୍ଥଳରେ ହିଁ ଧରିନିଆଯାଇଥିଲା ।
ବାହାରେ ଗୁରାଳି ଶୁଣି ଏଡମଣ୍ଡ ମଧ୍ଯ ସେଠାକୁ କୌତୁହଳଵଶତଃ ଯାଇଥାନ୍ତି । ଏଡମଣ୍ଡ ପହଞ୍ଚି ଲୋକଙ୍କୁ ସେ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ପଚାରନ୍ତେ
ଲୋକେ ତତ୍ ଵିଷୟରେ ଭିନ୍ନ ତଥ୍ୟ ଉପସ୍ଥାପନ କଲେ–
ଜଣେ କହିଲା ଲୋକଟାକୁ ଗାଡି଼ ଚଢେଇ ଦେଇ ମାରିଦେଲା ....
ଆଉ ଜଣେ କହିଲା ଏ ତାକୁ ଛୁରୀ ଭୂଷି ମାରିଦେଇଛି.....
ତୃତୀୟ ଜଣେ କହିଲା
ନା ନା ସେ ଲୋକଟା ନିର୍ଦ୍ଦୋଷ,ତାକୁ କେହି ଏଥିରେ ଫସେଇ ଦେଇଛି ......
ସେଠାରେ ଉପସ୍ଥିତ ଲୋକଙ୍କ ମନ୍ତଵ୍ୟ ଗୁଡି଼କରେ ଥିବା ଵିରୋଧାଭାଷ ଦେଖି ମି. ଏଡମଣ୍ଡ ଘରକୁ ଫେରି ଆସିଲେ ଏବଂ ତାଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଲେଖା ଯାଇଥିବା ଐତିହାସିକ ପୁସ୍ତକକୁ ଜିଳି ପାଉଁଶ କରିଦେଲେ ।
ସେ ସମ୍ଭଵତଃ ଭାବିଥିବେ ଯେ
ସାମ୍ପ୍ରତିକ ଘଟଣାରେ ସତ୍ୟ ସମ୍ମୁଖରେ ଥାଇ ଵି ଲୋକଙ୍କର ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ମତ ରହୁଛି ତେବେ ମୁଁ ତ ଐତିହାସିକ ପୁସ୍ତକ ଲେଖୁଛି ଏବଂ ତାହା ସର୍ଵସମ୍ମତ ହେବା କଥା ନା କି ପାକ୍ଷିକ ।
(ଇତିହାସ, କିମ୍ବଦନ୍ତୀ ଓ ପୁରୁଣା ଆଦି କେତେ ସତ କେତେ ମିଛ କହିବା ଦୁଷ୍କର କାର୍ଯ୍ୟ ତେବେ ଏସବୁ କଥା କାହାଣୀକୁ ନେଇ ପାରସ୍ପରିକ କଳହ କରିବା ଅପେକ୍ଷା ଶହେଗୁଣ ଶ୍ରେୟସ୍କର ହେବ ତହିଁରୁ ଶିକ୍ଷା ନେଇ ଜୀଵନଯାପନ କରିବା )
No comments:
Post a Comment