ଏକତା

ମୁଠ୍ଠି ଖୋଲିଗଲା ହାଥ ର ଅଙ୍ଗୁଷ୍ଟି ମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଝଗଡ଼ା ହୋଇଗଲା !
ବଢ଼ା ଆଙ୍ଗୁଠି କହିଲା ଯେହେତୁ ସେ ହୃଷ୍ଟପୃଷ୍ଟ ପୁଣି ବିଶ୍ଵାସ ର ପ୍ରତୀକ !
ସମସ୍ତ ସରକାରୀ ବେସରକାରୀ ସଂସ୍ଥା ତଥା ନ୍ୟାୟାଳୟ ରେ ମୋର ହିଁ ମାନ୍ୟତା !

ତର୍ଜନୀ ଆଙ୍ଗୁଳି କି ରହୁଚି
ଚିହିଁକି ଯାଇ କହିଲା
ଆରେ କଥା କଥା କେ ମୁଁ ଆଗଭର ହୋଇ ଶତ୍ରୃ କୁ ଚେତାବନୀ ଦେଇଥାଏ'

ମଧ୍ୟମା କଣ ଶୁଣନ୍ତା'
କହିଲା
ଆଲୋ ମୁଁ ତ ତୁମ ସବଠୁଁ ଅଧିକ ଲମ୍ବା,
ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଦେଖି ନିଆ ନା ।

ଅନାମିକା ନିଜର ମହତ୍ତ୍ଵ କହିଲା
'ହେଇଟି ବହୁମୂଲ୍ୟ ମୁଦୀ ପିନ୍ଧି ମୁଁ ଶୋଭା ପାଏଟି '

କନିଷ୍ଠା ସେ ଭଲା ଶାନ୍ତ ରୁହନ୍ତା,
ମୁଁହ ମୋଡ଼ି ଦେଇ କହିଲା ! ହେଲା ହେଲା
ଆରେ ତମେ ସବୁ ନିଜ ନିଜ ବଡ଼େଇ କଲ ମୁଁ ଶୁଣିଲି

ହେଇ ମୋତେ ତୁମେ ଚେମେଟି ଭାବିଛ କି ?

ସ୍ଵୟଂ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ପରା ମୋ ସାହାରା ରେ ଗୋବର୍ଧନ ପର୍ବତ ଉଠାଇ ଦେଇଥିଲେ ।

ଏମିତି ସମସ୍ତେ ନିଜ ନିଜ ଗୁଣ ବଖାଣୀ ପରସ୍ପର ରେ କଳହ କରିବାରେ ମସଗୁଲ ହୋଇଗଲେ ।

ଏବେ ଯେତେବେଳେ ଲଡୁ ତିଆରି କରିବାର ସୁଅବସର ଆସିଲା ,
ପୃଥକ ପୃଥକ ଲଡ଼ୁ ତିଆରି କରିବାକୁ ଯାଇ ବୃଦ୍ଧାଙ୍ଗୁଳି, ତର୍ଜନୀ , ମଧ୍ୟମା , ଅନାମିକା ଏବଂ କନିଷ୍ଠା ସରବେ ହୋଇଲେ ଅସମର୍ଥ ଏବଂ ବିବଶ ସମସ୍ତଙ୍କ ଅଭିମାନ ଭାଙ୍ଗି ଚୂରମାର ହୋଇ ଗଲା ।

ପୁଣି ବୃଦ୍ଧାଙ୍ଗୁଷ୍ଠି ସମସ୍ତ ସଖି ଙ୍କୁ ଡାକିଲା , ' ଆସ ଗୋ ସଖିଏ ସଭିଏଁ ମିଳିମିଶି ଚଳିବା କାମ କରିବା !
ସମସ୍ତେ ଏକ ହେଲେ
ଲଡ଼ୁବନି ଗଲା
ହାତ ପୁଣ ମୁଠା ହେଲା !!

ଚାଲି ଚାଲି ଦାଣ୍ଡି ରାସ୍ତା ଟିଏ
କିଛି ଦିନ କିଛି ବର୍ଷ ପରେ ବଡ଼ ଚଲାପଥ ବନିଯାଏ ।
ବହୁ କାଠି ବିଶିଷ୍ଟ କାଠିଗୋଛା ଭାଙ୍ଗିବା କଷ୍ଟସାଧ୍ୟ , ଗୋଟାଏ କାଠି ସହଜରେ ଭାଙ୍ଗିଯାଏ । କଥାରେ ଅଛି, ଯୋଡ଼ା କୁ ଘୋଡ଼ା ସରି ନୁହେଁ !!
ଏକତା ଆଗରେ ସମସ୍ତେ ହାରିଯାଅନ୍ତି ।‪‬