ରାକ୍ଷୀ

ରାକ୍ଷୀ ପାଇଁ ଏତେ କବିତା ଲେଖନ୍ତି
କବି ଓ କବିୟତ୍ରୀ ମାନେ !
ଆପଣା ପରବ ଗହ୍ମା ବିଷୟରେ
ପଦିଏ ଵି ଯୁଟୁନାହିଁ ମନେ !
ଫଟ ଛାଡୁ଼ଛନ୍ତି ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଆଜ
ହାତେ ବନ୍ଧା ରାଖୀ ସହ !
କାହାକୁ ଦେଖୁନି ଗାଭୀ ସେବାକାରୀ
ଗୋମାତା ପ୍ରେମୀ କେ ନୁହଁ !
ଏକି ସ୍ଵାଭିମାନହୀନ ଜାତି ହେଲା
ପରପର୍ବ ପାଳେ ଆନନ୍ଦରେ ।
ପରସଂସ୍କୃତି ଆଦରିଣ ଯିଏ
ସ୍ଵସଂସ୍କୃତି ଜଳାଞ୍ଜଳି ଦେଇଦିଏ ।
ପର ସଂସ୍କୃତିର ଗୋଲାମ ମୋର
ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀ ମାନେ ....
ନିଜ ପରବକୁ ନପାଳିଲେ ଆଜି
ଏ ସଂସ୍କୃତି ନ ରହିବ ଦିନେ !