ବସନ୍ତ ଆସିଲା

ଉଡି ଉଡି କରି ଅମ୍ବରରେ
ଯେବେ ପୃଥ୍ବୀ କୁ ଆସେ
ଦେଖୀ କାଞ୍ଚନ ବଗିଚା
ଏବେ ଭ୍ରମର ମନେ ହସେ ।
ସୁଗନ୍ଧିତ ପୁଷ୍ପ ପରେ ଯାଇ
ପ୍ରେମ ଗୀତ ସିଏ ଗାଏ
ନିଜ ହୃଦୟର କଥା
କହିବାକୁ ତାରେ
ଲଜ୍ଯାବୋଧ ନ ଥାଏ ।।
କେବେ କେବେ ଯାଏ
ଫୁଲ ମଧ୍ଯେ ଶୋଇ
ରାତ୍ରି ତାର କାଟି ଦିଏ ।
ଗେଣ୍ଡୁ ଶୋକର ବାସ ବାଣ୍ଟେ
ବନ ଉପବନ ମହକାଏ
ପବନ ବହେ ମଧୁରମ୍ ମଧୁରମ୍
କୋଇଲି କୁ କୁ ଯେବେ ଗାଏ ।।
ଏଭଳି ବେଳାରେ
ବାଗ୍ ଦେବୀ ଙ୍କ ଉତ୍ସବ
ମନେ ଆମ ଭକ୍ତି ଯଗାଏ ।
ଆସିଲା ବସନ୍ତ
ବଦଳି ଗଲାଣି ଋତୁ
ହସେ ଯୌବନ ଧରାରେ
ଶୃଙ୍ଗାରେ ନିଜେ ନିଜକୁ ସଜାଏ ।।