ଟର୍ମିନାଲ୍ ଵେଲୋସିଟି କ’ଣ ଜାଣିଲେ ଆପେ ଏହାର ଉତ୍ତର ମିଳିଯିଵ ।
ମାଧ୍ୟାକର୍ଷଣ ଶକ୍ତି ସମସ୍ତ ଦ୍ରଵ୍ୟକୁ ସମାନ ଭାଵରେ ଆକର୍ଷିତ କରିଥାଏ, ଅର୍ଥାତ୍ ଗୋଟିଏ ଗ୍ରହରେ ପକ୍ଷୀର ପର,ପଥର ଓ ଲୁହା ଉଭୟ ସମାନ ବେଗରେ ଭୂପୃଷ୍ଠ ଆଡକୁ ପଡ଼ିଵ । କିନ୍ତୁ ଏହା ପୃଥିଵୀରେ ହୁଏ ନାହିଁ କାରଣ ଆମ ଗ୍ରହରେ ବାୟୁର ଉପସ୍ଥିତି ରହିଛି । ମାଧ୍ୟାକର୍ଷଣ ଶକ୍ତି ପଡୁଥିଵା ଵସ୍ତୁଗୁଡ଼ିକୁ ନିଜ ଆଡ଼କୁ ଟାଣେ, ଏଵଂ ପଡୁଥିଵା ଵସ୍ତୁର ଗତି ପ୍ରତି ସେକେଣ୍ଡରେ ବଢ଼ି ବଢ଼ି ଯାଏ । କିନ୍ତୁ ପୃଥିଵୀରେ ଵାୟୁ ମାଧ୍ୟାକର୍ଷଣ ଶକ୍ତିର ଵିପରୀତ ଦିଗକୁ ଅର୍ଥାତ୍ ଉପରକୁ ଚାପ ପ୍ରୟୋଗ କରେ । ଫଳତଃ ପୃଥିଵୀରେ କୌଣସି ଵସ୍ତୁ ଉପରୁ ତଳକୁ କିଛି ସେକେଣ୍ଡ ଖସିଵା ପରେ, ଏପରି ଏକ ସମୟ ଆସେ ଯେତେବେଳେ ତଳକୁ ଟାଣୁଥିଵା ମାଧ୍ୟାକର୍ଷଣ ଶକ୍ତି ଓ ଉପରକୁ ଠେଲୁଥିଵା ଵାୟୁ ପରସ୍ପରକୁ ଏମନ୍ତ କାନ୍ସେଲ୍ ଆଉଟ୍ କରି ଦିଅନ୍ତି ଯେ ପଡୁଥିଵା ଵସ୍ତୁର ବେଗ ପ୍ରତି କ୍ଷଣରେ ନବଢି଼ ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ । ଵସ୍ତୁ ପତନର ଏହି ସ୍ଥିର ଗତିକୁ ଟର୍ମିନାଲ୍ ଵେଲୋସିଟି କୁହାଯାଏ ।
ଜଣେ ସୁସ୍ଥସଵଳ ମଣିଷକୁ ଏକ ରକେଟ୍ ସହିତ ମହାକାଶକୁ ଠେଲିଦେଲେ ତାହାର ଗତିରେ ୧୨ ସେକେଣ୍ଡ ପାଇଁ Acceleration ହେଵ , ଏହା ପରେ ସେ ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ବେଗରେ (ପ୍ରାୟ ୨୫୦ କିଲୋମିଟର / ଘଣ୍ଟା) ପୃଥିଵୀରେ ପହଞ୍ଚିଵ । ଯଦି ଚନ୍ଦ୍ରରେ ଵାୟୁ ଥାଆନ୍ତା ତେବେ ତହିଁରେ ଅଵତରଣ କରୁଥିଵା ଯାନ ପାରାଚ୍ୟୁଟ୍ ଖୋଲି ସହଜରେ ଅଵତରଣ କରିପାରୁଥାନ୍ତା । ପଵନର ଅନୁପସ୍ଥିତିରେ, ଚନ୍ଦ୍ର ଅଵତରଣ ଯାନର ଗତି ପ୍ରତି ସେକେଣ୍ଡରେ ୧.୬ ମିଟର ବୃଦ୍ଧି ପାଇଥାଏ, ଯାହା ଆମ ପାଇଁ ଆଦୌ ଭଲ କଥା ନୁହେଁ । ପଵନର ଅନୁପସ୍ଥିତି ହେତୁ ଏକମାତ୍ର ସମାଧାନ ହେଉଛି ଚନ୍ଦ୍ରରେ ଅବତରଣ କରିଵା ସମୟରେ ବିକ୍ରମ ଲାଣ୍ଡର୍ ଏହାର ରକେଟ୍ ବୁଷ୍ଟର୍ଗୁଡ଼ିକୁ ତଳ ଆଡ଼କୁ ନିୟମିତ ଫାୟର୍ କଲେ ଏହା ବିକ୍ରମକୁ ଧୀରେ ଧୀରେ ଅଵତରଣ କରିଵାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିଵ।
.
ତେବେ ରାକେଟ ବୁଷ୍ଟର୍ ଫାୟର୍ କରିଵା ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରରେ ଯେମିତି ସହଜରେ ଦର୍ଶାଇ ଦିଆଯାଏ , ଵାସ୍ତଵିକ ତାହା ଅତ୍ୟନ୍ତ କଷ୍ଟସାଧ୍ୟ ଵ୍ୟାପାର ଅଟେ । ଵିକ୍ରମ ଲାଣ୍ଡର୍ କିମ୍ବା ଚନ୍ଦ୍ରପୃଷ୍ଠକୁ ଯାଉଥିଵା କୌଣସି ବି ଯାନରେ ୫ ମିନିଟ୍ ପାଖାପାଖି ବୁଷ୍ଟର୍ ଫାୟର୍ କରି ପାରିଵା ଭଳି ଇନ୍ଧନ ଥାଏ । ଅର୍ଥାତ୍, ଚନ୍ଦ୍ରପୃଷ୍ଠରେ ଓହ୍ଲାଇଲା ବେଳେ ଵିକ୍ରମ ଲାଣ୍ଡର୍କୁ , ମଝିରେ ମଝିରେ ନିଜର ସ୍ଥିତିକୁ ସମାନ୍ତରାଳ ରଖି ଆପଣା ବୁଷ୍ଟର୍କୁ ରହି ରହି କରି ଫାୟର୍ କରିଵାକୁ ହେଵ।
କିନ୍ତୁ ବୁଷ୍ଟର୍ ଅନ୍ କରି ଓ ଫାୟର କରି ଚନ୍ଦ୍ରଷୃଷ୍ଠରେ ଅଵତରଣ କରିଵା ପାଇଁ ଯେତିକି ଇନ୍ଧନ ଆଵଶ୍ୟକ ହେଵା କଥା ସେତିକି ଇନ୍ଧନ ଏଭଳି ଯାନଗୁଡ଼ିକରେ ନଥାଏ ।
.
ଅଵତରଣ ପ୍ରକ୍ରିୟା ଆରମ୍ଭ ସମୟରେ ଚାରୋଟି ବୁଷ୍ଟରକୁ ଏକ ସମୟରେ ସାଵଧାନତାର ସହିତ ଵିକ୍ରମ ଲାଣ୍ଡର୍ର ସ୍ଥିତି ଅନୁସାରେ ଫାୟର୍ କରାଯିଵା ଉଚିତ୍। ଥରେ ମଧ୍ୟ ଏହି ପ୍ରକ୍ରିୟାରେ କୌଣସି ଅନିୟମିତତା ଦେଖାଦେଲେ ଵିକ୍ରମ ଲାଣ୍ଡର୍
ଛିଟିକି ଯାଇ ଚନ୍ଦ୍ରପୃଷ୍ଠରେ କୁଆଡେ଼ ପଡ଼ିଵ ତାହା ଅନୁମାନ ଲଗାଇଵା ମଧ୍ୟ କଷ୍ଟସାଧ୍ୟ ଅଟେ । ତେବେ ଚନ୍ଦ୍ରର ବନ୍ଧୁର ପୃଷ୍ଠ ଅଵତରଣ ପାଇଁ ଯୋଗ୍ୟ ନୁହେଁ ତହିଁରେ ପୁଣି ଆମେ ଦକ୍ଷିଣ ଧ୍ରୁଵର ଅତ୍ୟନ୍ତ ବନ୍ଧୁର ଚନ୍ଦ୍ରପୃଷ୍ଠରେ ଵିକ୍ରମ ଲାଣ୍ଡର୍କୁ ଅଵତରଣ କରାଇଵାକୁ ଯାଉଛୁ । ପ୍ରାୟୋଗିକ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ଧ୍ରୁଵ ପ୍ରାୟତଃ ସ୍ଥିର ସ୍ଥାନ । ସେଠାରେ ଅଵତରଣ ଠିକ୍ ଚାଲୁଥିଵା ରେଳଗାଡ଼ି ମଧ୍ୟରୁ ପ୍ଲାଟଫର୍ମକୁ ଡେଇଁଵାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଵା ଭଳିଆ କଥା ! ଗୋଟିଏ ଅନ୍ତିମ ସମସ୍ୟା ହେଉଛି ଚନ୍ଦ୍ରପୃଷ୍ଠରେ ଥିଵା ଧୂଳି । ସଫ୍ଟ ଲ୍ୟାଣ୍ଡିଙ୍ଗ୍ ନକଲେ ଧୂଳି ଉଡ଼ି ଲାଣ୍ଡର୍ର କାମେରା ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଯନ୍ତ୍ରଗୁଡ଼ିକୁ ଅଖଞ୍ଜ କରିପାରେ । ତେଣୁ ଚନ୍ଦ୍ରପୃଷ୍ଠରେ ସଫ୍ଟ୍ ଲ୍ୟାଣ୍ଡିଙ୍ଗ୍ ହିଁ ଏକମାତ୍ର ଉପଯୁକ୍ତ ପନ୍ଥା ।
ପୁଣି ଚନ୍ଦ୍ରପୃଷ୍ଠରେ ଲ୍ୟାଣ୍ଡିଙ୍ଗ୍ ସମୟରେ ଏସବୁ ଜଟିଳ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନର ଦାୟିତ୍ଵ ଯାନ ମଧ୍ୟରେ ଲାଗିଥିଵା କମ୍ପ୍ୟୁଟର ହାତରେ ନ୍ୟସ୍ତ ଅଛି । ସେସମୟରେ ଇସ୍ରୋ କିଛି କରିପାରିଵ ନାହିଁ ଯାହା କରିଵ ଯାନ ମଧ୍ୟରେ ଲାଗିଥିଵା Artificial inteligent କରିଵ । ଚନ୍ଦ୍ରପୃଷ୍ଠରେ ଅଵତରଣ କରିଵା ମନୁଷ୍ୟ ପକ୍ଷରେ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ କଷ୍ଟସାଧ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟ ତେଣୁ ଆମେ କେଵଳ ଆଶା ଓ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିପାରିଵା ଯେ ଅଵତରଣ ସମୟରେ ଆର୍ଟିଫିସିଆଲ୍ ଇଣ୍ଟଲିଜେଣ୍ଟ୍ ଠିକ୍ ସମୟରେ ଠିକ୍ ନିର୍ଣ୍ଣୟ ନେଇ ଯାନକୁ ସୁରକ୍ଷିତ ରଖିଵାରେ ସଫଳ ହେଵ ।
No comments:
Post a Comment