ଏତେ ଉଚ୍ଚରେ ମୋତେ ନ ବସାଅ
ପ୍ରଭୁ ହେ !
ପୃଥିବୀ ପର ହୋଇ ନ ଯାଉ ।
ଏତେ ଖୁସି ଵି ନ ଦିଅ କେବେ ଯେ
ପର ଦୁଃଖ ଦେଖି
ମୋ ମନ ହସୁଥାଉ ।।୧।।
ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ସେମିତି ଶକ୍ତି ହିଁ
ଯଦି ନିର୍ଵଳ ଉପରେ ତା’
ପ୍ରୟୋଗ କରେ ।
ଚାହେଁ ନା ଏମିତି ଭାଵ କି
କାହାକୁ ଦେଖି ଦେଖି ହିଁ ମୋ
ହୃଦୟ ଇର୍ଷା କରେ ।।୨।।
ଏତେ ଜ୍ଞାନ ନଦିଅ
ହେ ଈଶ୍ଵର ମୋତେ ଯେ
ଅଭିମାନ ରେ ବୁଡ଼ି ମରୁଥିବି ।
ଦିଅନା ସେମିତି ବୁଦ୍ଧି
ଯା ବଳେ ମୁଁ
ଠକି ଠକି ଆନ କୁ ମାରୁଥିବି ।।୩।।
ଲୋଡେ଼ ନାହିଁ
ଏସବୁ ଠାକୁରେ
ସବୁ ପାଇଗଲେ ଯଦି ପଶୁ ହେବି ।
ବରଂ ନଥାଉ ତେବେ
କିଛି ହେ
ମୁଁ ତଥାପି ଆନନ୍ଦେ
ଜୀଵନ ଜୀଇଁଯିବି ।।୪।।
No comments:
Post a Comment