ଅତି ପ୍ରାଚୀନ କାଳରୁ ମଣିଷ ମାନେ
ମାଟିର ପାତ୍ର ବ୍ୟବହାର କରିଥିଲେ ।
ତାହା ପଡିଗଲେ ଭାଙ୍ଗି ଯାଉଥିଲା ବୋଲି
ବଡ଼ ସତର୍କ ରହିବାକୁ ହେଉଥିଲା ।
ସେ ଯୁଗରେ ପାରସ୍ପରିକ ମାନବ ସମ୍ବନ୍ଧ ମଧ୍ୟ
ନିବିଡ଼ ଓ ସମ୍ବେଦନଶୀଳ ହେଉଥିଲା
ଲୋକେ ଭୂଲ ବୁଝାମଣା ଯୋଗୁଁ
ସମ୍ପର୍କ ଚ୍ଛିନ୍ନ ନହୋଇଯାଉ ଏଥିପ୍ରତି ସତର୍କ ରହୁଥିଲେ ।
ତା'ପରେ ମଣିଷ
ମାନେ ପୀତଳ,ଚାନ୍ଦି ଓ ସୁନାର ପାତ୍ର ରେ ଖାଉଥିଲେ । ସେତେବେଳେ
ମନୁଷ୍ୟଙ୍କର ପାରସ୍ପରିକ ସମ୍ପର୍କ ମଧ୍ୟ
ପୀତଳ, ଚାନ୍ଦି ଓ ସୁନା ଭଳି ସ୍ଵଚ୍ଛ ,ଚମକଦାର
ହେଉଥିଲା କିନ୍ତୁ ସମୟ ସହିତ ସେ ଧାତୁ ଯୁଗରେ
ତମ୍ଵା,ପୀତଳ,ଚାନ୍ଦି ଓ ସୁନା ଅନୁସାରେ ସମ୍ପର୍କ ର ଓଜନ ତଉଲିବା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଯାଇଥିଲା ।
ତା ପରେ ଷ୍ଟିଲ ଆସିଲା ।
ଷ୍ଟିଲ ଆସିଲାରୁ ବାସନକୁ ନେଇ ସମାଜରେ ଥିବା ବଡ଼ ସାନ ଭେଦଭାବ ଅନେକ ଗୁଣରେ
କମ୍ ହୋଇଯାଇଥିଲା କିନ୍ତୁ ସେ ଭେଦଭାବ
ଏବେ ଟଙ୍କା ଓ ବ୍ୟାଙ୍କ ବାଲାନ୍ସ ଆଦିରେ ଲୋକେ ଦେଖିବାକୁ ଲାଗିଲେ ।
ଷ୍ଟିଲ ଭାଙ୍ଗୁ ତ ନଥିଲା କିନ୍ତୁ ସମୟ ସହିତ
ତହିଁ ର ଚମକ କମି କମି ଯାଉଥିଲା ।
ଆଧୁନିକ ଯୁଗର ଆରମ୍ଭ କାଳରେ
ମାନବୀୟ ସମ୍ବନ୍ଧ ମଧ୍ୟ ଏଇଭଳି
ଚଳିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲା ।
ତା ପରେ କାଚ ଓ ଚୀନାପାତ୍ର ର ବ୍ୟବହାର
ବଢିଲା କିନ୍ତୁ ଏସବୁ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳରେ
ତଥାପି ବାସନ ଭାବରେ କମ୍ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଉଥିଲା । ଏସବୁ ପାତ୍ର
ସହରାଞ୍ଚଳରେ ଅଧିକ ଚଳିଲା । ସହରରେ
ଲୋକଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସମ୍ପର୍କ ଏଇଭଳି ହେବାକୁ ଲାଗିଲା । କାଚ ଭଳି ସମ୍ପର୍କ ଭାଙ୍ଗି ଯାଉଥିଲା ଏବଂ ନୂଆ ସଂପର୍କ ସ୍ଥାପନ କରିବାକୁ ପଡୁଥିଲା ।
ଏବେ ଯୁଗ ଚାଲିଛି ଠୁଙ୍ଗା ,ପେପର୍ ଆଉ ଥର୍ମୋକଲ୍ ର ....
“use and throw” ବାକ୍ୟ କୁ ଚରିତାର୍ଥ
କରିବାକୁ ଯାଇ
ଲୋକେ ଆଜିକାଲି
ସମ୍ପର୍କ କୁ ନେଇ ପ୍ରୟୋଗ କରୁଛନ୍ତି
ଏବଂ ସ୍ଵାର୍ଥ ପୁରଣ ପରେ
ସେ ସମ୍ପର୍କ କୁ ଅଳିଆପେଟିକା କୁ ଫିଙ୍ଗି ଦେଉଛନ୍ତି ।
😀😀😀😀😀😀😀😀
No comments:
Post a Comment